Όλα όσα ήθελες να ρωτήσεις για το κρασί και δεν είχες το θάρρος να το κάνεις

Όλα όσα ήθελες να ρωτήσεις για το κρασί και δεν είχες το θάρρος να το κάνεις Facebook Twitter
Ευτυχώς, με την αύξηση κατανάλωσης κρασιού φαίνεται ότι η γνώση είναι μονόδρομος για τους επαγγελματίες...
0

Τα wine bars είναι τα μοναδικά σημεία όπου ο καταναλωτής έχει τη δυνατότητα, απολαμβάνοντας ένα ποτήρι κρασί, να λύσει τυχόν απορίες που έχει σχετικά με ποικιλίες αμπέλου, τα χαρακτηριστικά ή την προέλευσή τους.

Ευτυχώς, με την αύξηση κατανάλωσης κρασιού φαίνεται ότι η γνώση είναι μονόδρομος για τους επαγγελματίες, γι' αυτό συναντάμε όλο και πιο συχνά οινοχόους ή ενημερωμένους σερβιτόρους και μπορούμε ακομπλεξάριστα να ρωτήσουμε κάτι σχετικό με τις ετικέτες που μας ενδιαφέρουν και να πάρουμε απαντήσεις με τρόπο απλό, κατανοητό και περιεκτικό.

Αυτή είναι η δουλειά τους και έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο σε αυτές τις υπηρεσίες. Αυτό, βέβαια, συμβαίνει όταν το προσωπικό είναι καταρτισμένο και έχει αληθινή γνώση, διότι κανείς δεν έχει διάθεση να ανεχτεί έναν υπερφίαλο οινοχόο που αγορεύει ανούσια.

«Γιατί κουνάμε το ποτήρι πριν δοκιμάσουμε;»
«Τι σημαίνει φέλλωμα και πώς το καταλαβαίνουμε;»
«Γιατί όλοι οι όροι σχετικά με το κρασί είναι στα γαλλικά;»

Από την άλλη, υπάρχει ο πελάτης και ποιο είναι, άραγε, το προφίλ του; Η καλή περίπτωση ‒κι αυτό είναι σύνηθες στις νεαρές ηλικίες‒ αφορά αυτούς που δείχνουν να αγαπούν το κρασί, δεν γνωρίζουν πολλά και είναι διατεθειμένοι να πειραματιστούν για να μάθουν. Δείχνουν εμπιστοσύνη στον επαγγελματία που έχουν απέναντί τους και τον συμβουλεύονται πριν επιλέξουν.

Όμως στην Ελλάδα το brand συχνά επηρεάζει την επιλογή όσο πουθενά αλλού. Για παράδειγμα, ζητάνε επίμονα το Domaine xxx, χωρίς να ενδιαφέρει ιδιαίτερα εάν είναι λευκό, ροζέ ή ερυθρό. Δεν αναφέρω καν την πλήρη αδιαφορία προς την ποικιλιακή σύνθεση.

Και εάν ο πρόθυμος οινοχόος πάρει την πρωτοβουλία να ενημερώσει σχετικά, τότε σύντομα θα νιώσει σαν τον Ναπολέοντα στη μάχη του Βατερλό. Πικρή η ήττα. Κανείς δεν ξέρει καλύτερα από το συγκεκριμένο προφίλ πελάτη. Γι' αυτό «και κόκκινη Μαλαγουζιά έχουμε», «και φύκια για μεταξωτές κορδέλες σερβίρουμε, αρκεί να είστε ευχαριστημένοι».

Όλα όσα ήθελες να ρωτήσεις για το κρασί και δεν είχες το θάρρος να το κάνεις Facebook Twitter
Όλο και πιο συχνά συναντάμε οινοχόους ή ενημερωμένους σερβιτόρους και μπορούμε ακομπλεξάριστα να ρωτήσουμε κάτι σχετικό με τις ετικέτες που μας ενδιαφέρουν.

Όμως δεν θ' ασχοληθούμε περισσότερο με αυτή την κατηγορία, αφού τα ξέρει όλα. Μας ενδιαφέρει ο καταναλωτής που αγαπάει το κρασί, του αρέσει να δοκιμάζει, είναι απαλλαγμένος από στερεότυπα και θα ρωτήσει πριν επιλέξει. Και είναι υποχρέωσή μας να ασχοληθούμε μαζί του, να του δώσουμε χρόνο και να μοιραστούμε γνώσεις, για να κάνουμε τη ζωή του ομορφότερη.

Αφού το κρασί συντροφεύει τις χαρές τις ζωής μας, αυτό και μόνο χρειάζεται. Εξάλλου, δεν υπάρχουν ανόητες ερωτήσεις ‒δεν είναι υποχρεωμένος ο άλλος να ξέρει‒, πρέπει όμως να μη διστάζει να ρωτήσει.

 Αφορμή για το κείμενο που διαβάζετε ήταν μικρές, κάθετες γευσιγνωσίες που οργανώσαμε με τη συνδρομή και τη συμμετοχή οινοποιών του δικτύου Wines of Athens για λογαριασμό της Domotel Hotels & Resorts. Μια έξυπνη εκδήλωση της ξενοδοχειακής επιχείρησης για τους εταιρικούς πελάτες της με επίκεντρο το κρασί. Εκεί, λοιπόν, στο περιθώριο των δοκιμών, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τους συμμετέχοντες και σας παραθέτουμε κάποιες από τις απορίες που ακούσαμε.

Όλα όσα ήθελες να ρωτήσεις για το κρασί και δεν είχες το θάρρος να το κάνεις Facebook Twitter
Φωτογραφία από γευσιγνωσία που διοργανώθηκε με τη συνδρομή και τη συμμετοχή οινοποιών του δικτύου Wines of Athens για λογαριασμό της Domotel Hotels & Resorts.
  • «Γιατί κουνάμε το ποτήρι πριν δοκιμάσουμε;»
  • «Τι σημαίνει φέλλωμα και πώς το καταλαβαίνουμε;»
  • «Γιατί όλοι οι όροι σχετικά με το κρασί είναι στα γαλλικά;»
  • «Μας λέτε για αρώματα εσπεριδοειδών και πυρηνόκαρπων. Αυτά από πού προέρχονται;»
  • «Μα, είναι σωστό να χρησιμοποιούμε λέξεις όπως "ζωικά" ή "στάβλος" όταν αναφερόμαστε στα αρώματα;»
  • «Πώς μπορεί ένα κρασί να περιγράφεται ως λιπαρό;»
  • «Όταν λέτε σάκχαρα, σημαίνει ότι έχει πολλές θερμίδες;»
  • «Μα, πώς δοκιμάζουμε ένα λευκό κρασί του 2012, αφού όλοι λένε ότι πρέπει να καταναλώνονται μέσα σε μία 2ετία;»
  • «Μ' αρέσει να βάζω πάγο στο κρασί μου, όμως μου λένε πως δεν κάνει».
  • «Λέτε συνεχώς τη λέξη "δεξαμενή". Μα, όλα τα κρασιά δεν προέρχονται από βαρέλι;»
  • «Όταν πίνω λευκό κρασί, νυστάζω, γι' αυτό προτιμώ πάντα ερυθρό».
  • «Μα, καλά, με ψάρι κόκκινο κρασί;»
  • «Πώς καταλαβαίνουμε ότι ένα κρασί είναι κακό;»

 

Πιθανόν αντίστοιχα ερωτήματα να έχετε κι εσείς. Γι' αυτό, στην επόμενη έξοδό σας μη διστάσετε να ρωτήσετε πριν επιλέξετε. Αν, πάλι, θέλετε να εντρυφήσετε στο κρασί, υπάρχουν σχολές που παρέχουν από τις βασικές γνώσεις έως σπουδές καριέρας.

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ