ΦΩΤΙΕΣ

Λαχτάρα για ένα τσαμπί σταφύλια στα όρθια- αλλά πού να το πλύνεις το αναθεματισμένο;

Λαχτάρα για ένα τσαμπί σταφύλια στα όρθια- αλλά πού να το πλύνεις το αναθεματισμένο; Facebook Twitter
Λαχτάρα για ένα μόνο τσαμπί σταφύλια. Να σκας τις ρώγες βολτάροντας, χαζεύοντας τις βιτρίνες. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Μια βόλτα στο κέντρο είναι ένα στοίχημα με την αφθονία της τροφής. Αυτή που χορταίνει πρώτα τα μάτια και μετά την πείνα με την ταχύτητα του γρήγορου, του fast, του ready cooked, του όρθιου, του όπως θες πες το. Αυτή που σε κάνει να νιώθεις σαν την Εύα στον Παράδεισο πριν ξυπνήσει το φίδι με τις υποψίες του. Σούσι κλασικά και χαβανέζικα, σουβλάκια ελληνικά και ινδικά, τυρόπιτες και σαμόσας, παγωτά σε όλες τις γλώσσες, μπακλαβάδες και ψητές πατάτες, γαρίδες στο χωνάκι και καρμπονάρες στο κουπάκι, κουλουράκι και μπαγκέτα, ένα βρώσιμο τσίρκο και «για τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους» που λέγανε παλιά, όταν οι άνθρωποι μιλούσαν σικάτα.


Τότε που ο απαιτητικός δικός μου ζητά αυτό-το μόνο-που δεν μπορεί να έχει. Εκεί στη γωνία Νίκης και Ξενοφώντος, στο μαναβομπακάλικο του Χρήστου Γαράφα. Με κείνο το φοβερό καρβέλι από τον ξυλόφουρνο στα Βασιλικά στην Εύβοια, κυρίως όμως με έναν γωνιακό μουλτικολόρ πειρασμό στο πεζοδρόμιο: δεκαεπτά ποικιλίες τροφαντά σταφυλάκια, είκοσι δύο διαφορετικά ντοματάκια και ντοματίνια, μπανάνες μινιόν από την Κρήτη πάνω στο τσαμπί τους, ροδάκινα λευκά σαν νύφες από την Κολομβία, μήλα που κάνουν κρακ και γεμίζεις ψήγματα βουνίσιας δροσιάς καταμεσής της πόλης.


Λαχτάρα για ένα μόνο τσαμπί σταφύλια. Να σκας τις ρώγες βολτάροντας, χαζεύοντας τις βιτρίνες. Ένα μόνο αχλάδι κι ας γεμίσουν σιρόπια από τις Άλπεις τα χέρια σου. Μόνο ένα φρουτένιο άρωμα όσο περπατάς. Αλλά πού να το πλύνεις το αναθεματισμένο το φρούτο; Ο Χρήστος, λοιπόν, έχει φροντίσει για το αυτονόητο. Εκεί που τελειώνουν τα φρούτα, μια βρύση, ένα λάστιχο, ένας κουβάς. Ψωνίζεις, πλένεις, τρως. Η πολυτέλεια που δεν κοστίζει. Μια τόση δα ευστροφία παραπάνω στο μυαλό ενός ευφυούς μανάβη.

Λαχτάρα για ένα τσαμπί σταφύλια στα όρθια- αλλά πού να το πλύνεις το αναθεματισμένο; Facebook Twitter
Εκεί που τελειώνουν τα φρούτα, μια βρύση, ένα λάστιχο, ένας κουβάς. Ψωνίζεις, πλένεις, τρως.

Χρήστος Γαράφας, Νίκης & Ξενοφώντος

 

Γεύση
0

ΦΩΤΙΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ