Τα τελευταία χρόνια έχουν επανέλθει δυναμικά στο εγχώριο μουσικό προσκήνιο διάφορες κιθαριστικές τάσεις του παρελθόντος κι έχουν γίνει πολύ δημοφιλείς, κυρίως στo νεότερο κοινό.
Στις αρχές της δεκαετίας άρχισε να εξαπλώνεται ως επιδημία το stoner, έπειτα έγινε κάπως της μόδας η νεο-ψυχεδέλεια και τώρα σιγά-σιγά φαίνεται πως ήρθε η στιγμή να ανθήσει εκ νέου το '90s punk.
«Η punk σκηνή έχει αρχίσει να ξαναζωντανεύει τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα. Υπάρχουν πολλές μπάντες που βγάζουν καλό υλικό, όπως οι Despite Everything, οι Wish Upon A Star κ.ά., υπάρχουν πολλά φεστιβάλ και γενικότερα έντονη κινητικότητα» μου εξηγεί ο Leo, ιδρυτής και κιθαρίστας του punk γκρουπ Overjoyed.
«Φαντάσου πως σε μία από τις περιοδείες μας γνώρισα κάτι Σέρβους από άλλες punk μπάντες που μου είπαν ότι ακούν κυρίως νέα ελληνική punk-rock σκηνή. Δεν ήξερα μέχρι τότε πως γινόμαστε με αυτό τον τρόπο αντιληπτοί στο εξωτερικό. Αυτό πρέπει να σημαίνει κάτι. Υπάρχει σκηνή και δεν έχει φτάσει ακόμη στο peak της».
Δεν είναι ουτοπικό το σενάριο να τα βγάλεις πέρα στην Αθήνα και να είσαι ευτυχισμένος με αυτήν. Απλώς χρειάζεται να μειώσουμε τις απαιτήσεις και να μάθουμε να ζούμε με αυτά που έχουμε για να απολαύσουμε τη ζωή.
Οι Overjoyed, ένας τίτλος που ακούγεται σχεδόν ειρωνικός, είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και σημαντικά κομμάτια αυτού του νεοσύστατου παζλ. Στην πραγματικότητα υπάρχουν εδώ και δέκα χρόνια, όταν ο Leo σχημάτισε το γκρουπ μαζί με τον ξάδελφό του στη Νέα Σμύρνη και το 2011 έφτασαν να παίζουν στο Schoolwave.
Τα πράγματα, όμως, άρχισαν να σοβαρεύουν όταν ο Σπύρος (Peepeace) έγινε ο ντράμερ της μπάντας, την περίοδο που ηχογραφούσαν το ντεμπούτο δίσκο τους «Boomdoggle», που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2016.
Έκτοτε, αφού αποχώρησε από το γκρουπ ο ξάδελφος του Leo και μπήκε ο Θανάσης στο μπάσο, περιοδεύουν ασταμάτητα σε όλη την Ελλάδα. Έχουν φύγει δύο φορές για tour στο Ηνωμένο Βασίλειο και τον περασμένο Οκτώβριο πέτυχαν κάτι πολύ απροσδόκητο και δύσκολο για ελληνικό γκρουπ: έκαναν συναυλίες σε πόλεις της Ιαπωνίας.
«Το όλο σκηνικό με την Ιαπωνία μάς έκατσε πολύ περίεργα» σχολιάζει χαμογελώντας ο Leo και συνεχίζει: «Είχα δει πως ένα γερμανικό συγκρότημα ίδιων κυβικών μ' εμάς είχε πάει για tour στην Ιαπωνία και έστειλα ένα mail στον μάνατζερ που τους το έκλεισε, εξηγώντας του πως θα μας ενδιέφερε κι εμάς κάτι τέτοιο.
Μας απάντησε μετά από οκτώ μήνες πως είναι θετικοί, ενώ εμείς το είχαμε ξεχάσει εντελώς ως σενάριο και έπρεπε να βιαστούμε με τις πρόβες.
Εν τω μεταξύ, είχαμε ξεμείνει από μπασίστα και ζητήσαμε από έναν Φιλιππινέζο, διαδικτυακό φίλο του Σπύρου που μένει στην Ιαπωνία, να βγάλει τα κομμάτια και να έρθει μαζί μας στην περιοδεία. Ευτυχώς, τα κατάφερε!».
Η ιαπωνική εμπειρία ήταν εντελώς αναπάντεχη και σουρεάλ για την μπάντα, αλλά αυτό που τους έκανε περισσότερη εντύπωση, όπως μου εξηγεί ο Σπύρος, ήταν η εξοικείωση που είχε το ιαπωνικό κοινό με το υλικό του γκρουπ.
«Ήταν απίστευτο το πόσο διαβασμένοι ήταν. Τραγουδούσαν τους στίχους μας, συμμετείχαν ενεργά στο live και στο τέλος αγόρασαν πάρα πολλά CDs και μπλούζες από το merch μας. Επίσης, ήταν εκπληκτική η προσήλωσή τους κατά τη διάρκεια της συναυλίας.
Μπορεί οι Ιάπωνες να είναι γενικώς κολλημένοι στα smartphones τους, αλλά κατά τη διάρκεια του live τα βγάζουν μόνο για μια φωτογραφία και τέλος. Ήταν όντως εκεί, συντονισμένοι με την πραγματικότητα και ζούσαν τη στιγμή. Κάνουν καλύτερη και πιο ουσιαστική διαχείριση της τεχνολογίας απ' ό,τι εμείς».
Με την τριάδα των Overjoyed (Leo στις κιθάρες, Peepeace στα ντραμς και Θανάσης στο μπάσο) συναντήθηκα ένα πρωινό Δευτέρας που η ατμόσφαιρα της πόλης ήταν γεμάτη άμμο και γύρη, αλλά εμείς ήμασταν προστατευμένοι στο ξύλινο στούντιο της μπάντας στο Μαρούσι.
Πρόκειται για ένα μικρό, αλλά άνετο δωμάτιο που περιέχει όλα όσα χρειάζεται −ή και όχι− ένα punk γκρουπ: ντραμς, κιθάρες, ενισχυτές, κρεβάτι, skateboards, αφίσες, ρούχα, σπιτικό κρασί, μέχρι και σετ εργαλείων.
Ο Σπύρος βιοπορίζεται ως ξυλουργός και έχει σχεδιάσει μόνος του αυτό τον χώρο, στον οποίο επίσης μένει. Από τα λεγόμενα των μελών της μπάντας καταλαβαίνω πως λειτουργεί και ως μια μικρογραφία της φιλοσοφίας τους.
«Μέσω του punk προσπαθούμε να εκφράσουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Δεν πουλάμε ψευτο-επανάσταση ούτε αναμασημένες ιδεολογίες καφενείου. Προσπαθούμε, μέσα στο χάλι που επικρατεί, να βρούμε λύσεις για να επιβιώσουμε.
Δεν είναι ουτοπικό το σενάριο να τα βγάλεις πέρα στην Αθήνα και να είσαι ευτυχισμένος με αυτήν. Απλώς χρειάζεται να μειώσουμε τις απαιτήσεις και να μάθουμε να ζούμε με αυτά που έχουμε για να απολαύσουμε τη ζωή. Μέσα από τη μουσική μας θέλουμε να δείξουμε τον τρόπο» μου εξηγούν.
Το ντεμπούτο τους «Boomdoggle» ακούγεται ως ένας φόρος τιμής στον '90s καλιφορνέζικο skate punk ήχο και σε μπάντες όπως οι παλιοί Green Day, οι Pennywise και οι Offspring, ενώ οι στίχοι του άλμπουμ μιλάνε για τα προσωπικά τους βιώματα στην Αθήνα.
Στο κομμάτι «Dead Man's Parade», ας πούμε, ο Leo τραγουδάει για τις τραυματικές συνέπειες των τρελών ρυθμών της καθημερινότητας, της υπερπληροφόρησης και της παράνοιας, που αναγκάζει τον κόσμο να παίρνει ψυχοφάρμακα για να αντεπεξέλθει, ενώ το «Grey Town» είναι ένα ερωτικό γράμμα στην Αθήνα, «την πόλη που, παρά το χάος και τα σκατά της, την αγαπάμε, είμαστε εξαρτημένοι από αυτήν και δεν θα την αλλάζαμε με τίποτα».
The Overjoyed - «Grey Town»
Τι σημαίνει όμως πραγματικά punk γι' αυτούς;
«Καλώς ή κακώς, το punk έχει χάσει το νόημα που είχε κάποτε» μου εξομολογείται ο Leo και αναλύει τη σκέψη του: «Την ίδια στιγμή, όμως, είναι και θα παραμείνει ένα μέσο αντίδρασης και επανάστασης. Απλώς ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να την εκφράσει.
Άλλες μπάντες τραγουδάνε μέσω του punk για τη φυλετική επανάσταση και άλλες για την κοινωνική. Αν, όμως, λες τα ίδια και τα ίδια, δηλαδή "γαμώ την αστυνομία" και "γαμώ το σύστημα", καταντάς γραφικός και ψεύτικος.
Ας μην κοροϊδευόμαστε, όλοι έχουμε κινητά από την τάδε μεγάλη εταιρεία, όλοι φοράμε Vans, όλοι καπνίζουμε Camel, όλοι έχουμε ένα lifestyle που στηρίζει το σύστημα. Το θέμα είναι να προτείνουμε λύσεις, να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να επιλέξουμε τη ζωή που θέλουμε, όχι να ταΐζουμε τον κόσμο ιδεολογίες».
Αφού πρώτα σχολίασαν αυτά που τους ενοχλούν στην ελληνική μουσική πραγματικότητα, δηλαδή «το ραδιόφωνο που είναι για τα σκουπίδια» και τη νοοτροπία του κοινού και των διοργανωτών στις συναυλίες, που δεν υποστηρίζουν καθόλου τις μικρότερες μπάντες, στη συνέχεια μιλήσαμε για όλα αυτά που θα κράταγαν και γουστάρουν στην Αθήνα, δηλαδή «τις παρέες, το νέο κοινό, τα live και την όλη φάση που έχει δημιουργηθεί».
Στο τέλος, πάντως, το συμπέρασμα που προέκυψε διά στόματος Leo ήταν κοινό: «Νιώθω ευγνώμων που έχω βρει στη μουσική το νόημα της ζωής. Τα περισσότερα προβλήματά μου δημιουργούνται λόγω της σχέσης μου με τη μουσική, αλλά την ίδια στιγμή λύνονται από αυτήν. Άμα δεν είχα τη μουσική, δεν ξέρω τι θα έκανα».
Info:
Αυτή την περίοδο οι Overjoyed ηχογραφούν τον νέο τους δίσκο και σχεδιάζουν το επόμενο tour τους σε Ελλάδα, Ρωσία και Ιαπωνία.
Εδώ μπορείτε να βρείτε τη σελίδα τους στο Facebook.
Και εδώ μπορείτε να ακούσετε όλο το ηχογραφημένο υλικό τους.
