Ο Θανάσης Βαλτινός και το τολμηρό νέο βιβλίο/ CD του

Ο Θανάσης Βαλτινός και το τολμηρό νέο βιβλίο/ CD του Facebook Twitter
«Το μόνο που μ’ ενδιέφερε ήταν η λογοτεχνία. Δεν ήθελα να είμαι τίποτε άλλο πέρα από συγγραφέας. Μπορεί να ήταν θέμα χαρακτήρα, ποιoς ξέρει; Μπορεί να ήταν θέμα …τεμπελιάς». Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Δεν ξέρω πόσα χρόνια ακριβώς κυοφορούσε ο Θανάσης Βαλτινός το «Ημερολόγιο της Αλοννήσου», αλλά για το CD που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του νέου βιβλίου του τον άκουγα να μιλά από το ’91! Την εποχή εκείνη, πριν δημοσιευτεί η «Ορθοκωστά» κι ενώ ήταν νωπός ο απόηχος από τα «Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60», ο ίδιος δήλωνε αποφασισμένος να διώξει από πάνω του ό,τι ένιωθε να τον βαραίνει, αφήνοντας να εννοηθεί πως τα συρτάρια του ήταν γεμάτα από ανέκδοτα κείμενα. Ανάμεσά τους κι ένα πειραματικό μυθιστόρημα σε μορφή ψηφιακού δίσκου, «ένα παραλήρημα ερωτικής μοναξιάς». Στην υλοποίηση του CD είχε συμβάλει και η ηθοποιός Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, αλλά ο Βαλτινός διευκρίνιζε πως το εγχείρημά του δεν είχε καμία σχέση με την ανάγνωση βιβλίων από διάσημες φωνές, δεν ήταν audio book. Ωστόσο, επικαλούμενος τεχνικές δυσκολίες, ανέβαλε τη δημοσίευσή του.

Μια… ζωή αργότερα, πηγαίνοντας να τον συναντήσω στο δώμα του, στο Παγκράτι, ανακαλώντας τα ηδονικά βογκητά, τους ψιθύρους, τους αναστεναγμούς και τις ερωτικές διαχύσεις που αποτυπώνονται στο CD μέσω και της δικής του φωνής, αναρωτιόμουν τι εντύπωση θα προκαλούσε το «μυθιστόρημά» του στους γηραιούς συναδέλφους του στην Ακαδημία Αθηνών. Τον απασχόλησε άραγε; «Δεν συνηθίζω να χαρίζω τα βιβλία μου –αυτό το κάνουν οι αρχάριοι συγγραφείς– και δεν νομίζω ότι θα σπεύσουν να το αγοράσουν. Ενδεχομένως κάποιοι να σκανδαλιστούν. Ενδεχομένως να παρανοήσουν τη ζωντανή συμμετοχή μου, να θεωρήσουν ότι πρόκειται για ντοκουμέντο, ενώ στην πραγματικότητα και αυτή υπάγεται σ’ ένα πλάνο τυχαίων ή σκηνοθετημένων ηχογραφήσεων».

Τα γέλια και οι ερωτοτροπίες ενός μάλλον παράνομου ζεύγους –ενός Έλληνα και μιας Γερμανίδας− έρχονται να διασκεδάσουν την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία αναπνέει η κεντρική ηρωίδα − ο έρωτας έχει κι ευφρόσυνες στιγμές! 

Αν μη τι άλλο, στην έκδοση της Εστίας, χάρη στο επίμετρο του φιλόλογου Κωστή Δανόπουλου που ξεπερνά σε έκταση το κείμενο του συγγραφέα, ο κίνδυνος για τέτοιου είδους παρανοήσεις περιορίζεται. Το «Ημερολόγιο της Αλοννήσου» είναι ένα θραυσματικό, «οριακό» έργο, μια «κατασκευή» στηριγμένη σ’ ένα τυπωμένο κι ένα ηχογραφημένο τμήμα, στον αντίποδα των παραδοσιακών μυθιστορημάτων με πλοκή, χαρακτήρες και αφηγηματική ροή. Το τυπωμένο τμήμα αποτελείται με τη σειρά του από τρία μέρη: ένα σημείωμα δοκιμιακού χαρακτήρα για τις προφορικές ρίζες της λογοτεχνίας («Ουροβόρος όφις»), ένα σύντομο διήγημα γύρω από μιαν αλαφροΐσκιωτη, πρόωρα χαμένη κοπέλα («Κάσια Φράγκου. Μικρό ιστορικό») και, τέλος, τα ετερόκλητα κείμενα πάνω στα οποία στηρίχτηκε η ηχογράφηση του ψηφιακού δίσκου, όπου τη μερίδα του λέοντος διεκδικεί το θέμα του ανεκπλήρωτου έρωτα. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το CD, συνιστούν μια απόπειρα του Θανάση Βαλτινού να εξερευνήσει τις αντοχές μιας λογοτεχνίας προφορικού χαρακτήρα. Παρ’ όλα αυτά –τι ειρωνεία!− το ηχογραφημένο τμήμα του «Ημερολογίου…», δίχως τη συνδρομή του γραπτού, σμιλεμένου λόγου, είναι αδύνατον να αποκρυπτογραφηθεί σε όλη του την έκταση.

Στα 77 λεπτά που διαρκεί ο δίσκος, εκείνο που κυριαρχεί είναι το ερωτικό δράμα μιας ιδιόρρυθμης γυναίκας, της Κάσσιας («με δύο σίγμα»), η οποία θυμίζει, αλλά δεν ταυτίζεται απόλυτα με την Κάσια Φράγκου του διηγήματος. Ο συχνά ακατάληπτος μονόλογος που εκφέρει η Κάσσια ενώ αυτοϊκανοποιείται, προσκολλημένη εμμονικά στην επιθυμία να συναντήσει τον αγαπημένο της, δίνει την εντύπωση μιας αυθεντικής φέτας ζωής. «Σωστά» λέει ο Βαλτινός. «Είναι ένα ξέσπασμα που φρόντισα να το περισώσω, καθώς μου είχε φανεί εξαιρετικά ενδιαφέρον υλικό για να το αφήσω ανεκμετάλλευτο. Αντιλαμβάνεται κανείς πως πρόκειται για παθολογική περίπτωση. Η συγκεκριμένη γυναίκα έχει κάποιες ιδιομορφίες, κουβαλά πληγές, είναι κι αυτή κάπως αλαφροΐσκιωτη. Όσα ακούγονται, πάντως, δεν απευθύνονται σε μένα. Αν ήμουν εγώ το αντικείμενο του ερωτικού της πόθου, δεν θα τα δημοσιοποιούσα ποτέ».

Ο μονόλογος της Κάσσιας διακόπτεται κάθε τόσο από άλλους ήχους και φωνές. Ορισμένα ραδιοφωνικά ντοκουμέντα –έναρξη προγράμματος με το σήμα του Τσοπανάκου και ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου, δελτία καιρού και θαλασσών, αναζητήσεις μέσω του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, ασκήσεις για πρωινή γυμναστική− ίσως δεν λένε τίποτα στους νεότερους. Για όσους όμως έχουν πατήσει τα πενήντα, μπορεί να λειτουργήσουν σαν τις μαντλέν του Προυστ. Η φωνή ενός εφημεριδοπώλη −«…ναι, βασανίσαμε φοιτητάς και αξιωματικούς. Το “Βήμα” και η “Ακρόπολη”. Οι εφημερίδες, όλα τα γεγονότα. “Ακρόπολη”, “Το Βήμα”, “Η Αυγή” και “Ο Ριζοσπάστης”… Μίλα ελεύθερα, μάρτυς, μη φοβάσαι και μην κωλύεσαι. Ναι, εχτυπούσαμε αγρίως φοιτητάς και αξιωματικούς…»− τοποθετεί το βάσανο της Κάσσιας σ’ ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, αυτό της Μεταπολίτευσης. Τα γέλια και οι ερωτοτροπίες ενός μάλλον παράνομου ζεύγους –ενός Έλληνα και μιας Γερμανίδας− έρχονται να διασκεδάσουν την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία αναπνέει η κεντρική ηρωίδα − ο έρωτας έχει κι ευφρόσυνες στιγμές! Όσο για τη φωνή της Αλεξάνδρας Σακελλαροπούλου, αυτή λειτουργεί ως αντίλαλος της φωνής της Κάσσιας, επαναλαμβάνοντας –πιο καθαρά, πιο ψύχραιμα, πιο ευθύβολα− κάποια από τα λόγια της. Ιδού ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

«Λένε ότι η μητρότης είναι ένα δυνατό αίσθημα (…) Δεν ξέρω τελικά αν είναι ένα δυνατό αίσθημα ή αν είναι κάτι που επειδή το κάνουν όλοι θέλεις να το κάνεις και συ. Κάτι που σου λείπει, κάτι που ενώ το έχει ο άλλος δεν το έχεις εσύ. Βεβαίως, όταν αποχτήσεις ένα παιδί είναι αδύνατον να μην το αγαπήσεις. Γιατί το βλέπεις από μικρό, γιατί εκείνο, γιατί το άλλο, γιατί… γιατί δημιουργούνται ισχυροί δεσμοί. Κανείς όμως δεν μπορεί να με πείσει ότι το ένστικτο, το ερωτικό ένστικτο, είναι χαμηλότερο της μητρότητας. Πιστεύω πως είναι πολύ πιο δυνατό, ό,τι και να μου λένε. Δεν τολμώ να το πω σε γυναίκα αυτό γιατί θα με πετροβολήσει. Πιστεύω ότι είναι δυνατότερο (…) Μόνο όταν είναι το ένστικτο ικανοποιημένο, όταν υπάρχει η ψυχική ιλαρότητα και η σωματική, μόνο τότε μπορείς να ανταποκριθείς σε ό,τι άλλο αγαπάς. Με αρμονία και πληρότητα. Διαφορετικά, αντιμετωπίζεις τα πάντα με ημίμετρα».

 

Ο Θανάσης Βαλτινός και το τολμηρό νέο βιβλίο/ CD του Facebook Twitter
Ο συχνά ακατάληπτος μονόλογος που εκφέρει η Κάσσια/ Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου ενώ αυτοϊκανοποιείται, προσκολλημένη εμμονικά στην επιθυμία να συναντήσει τον αγαπημένο της, δίνει την εντύπωση μιας αυθεντικής φέτας ζωής... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

 

Ο Βαλτινός δεν το κρύβει, μια φορά κι ένα καιρό κλήθηκε να αποκτήσει παιδί χωρίς δεσμεύσεις, διατηρώντας ανέπαφη την ελευθερία του. Ήταν μια πρόταση που δεν την αποδέχτηκε. Το μετάνιωσε; «Πιθανότατα να μην είμαι άκληρος... Ζω μ’ αυτή την αμφιβολία σχεδόν πενήντα χρόνια. Γίνεται, όμως, να βρίσκεσαι διαρκώς στην κόψη του ξυραφιού; Από ένα σημείο κι έπειτα παύει να σ’ απασχολεί, γιατί αλλιώς τρελαίνεσαι. Όταν ήμουν πολύ νέος αλλά κι αργότερα, κατά περιόδους, ήθελα πολύ ένα παιδί, αλλά φοβόμουν. Πώς θα μπορούσα να θρέψω στοιχειωδώς μια οικογένεια κάνοντας αυτό το επάγγελμα;». Η μοναδική φορά, λέει, που εργάστηκε με συγκεκριμένο ωράριο ήταν στην κλινική «Θεία Πρόνοια», στην Κυψέλη, την οποία αναφέρει στο «Ημερολόγιο…» ως υποτιθέμενο τόπο γνωριμίας του με τη «διστακτική και λιγομίλητη» Κάσια Φράγκου. Πήγαινε κάθε πρωί στη λαχαναγορά, στου Ρέντη, αγόραζε ζαρζαβατικά και φρούτα, τα κουβάλαγε ως την κλινική κι έπειτα είχε όλη τη μέρα ελεύθερη – «εξαιρετική εποχή!». Θα μπορούσε να έχει δουλέψει και ως δημοσιογράφος, αλλά το απέφυγε: «Το μόνο που μ’ ενδιέφερε ήταν η λογοτεχνία. Δεν ήθελα να είμαι τίποτε άλλο πέρα από συγγραφέας. Μπορεί να ήταν θέμα χαρακτήρα, ποιoς ξέρει; Μπορεί να ήταν θέμα …τεμπελιάς».

Το αν θα είχαν απήχηση οι πειραματισμοί του τον ενδιέφερε; «Φυσικά. Η ανάγκη της δημοσιοποίησης ήταν πάντα παρούσα. Κάνεις κάτι που θέλεις να περάσει στη συνείδηση και κάποιων άλλων. Με πληγώνει αν τα έργα μου δεν λειτουργούν, αν δεν γίνονται κατανοητά. «Έχετε πολλά ακόμα στο συρτάρι;» τον πειράζω. «Δεν υπάρχει συρτάρι. Υπάρχει το ανεξάντλητο ντεπόζιτο της εφηβείας, τότε που διαμορφωνόμαστε, με τα όνειρα, τις φαντασιώσεις, τις επιθυμίες μας…». Και με τον χρόνο μπροστά του που λιγοστεύει πώς τα πάει; «Μπορώ να τον διαχειρίζομαι καλύτερα. Συχνά τον σκοτώνω! Κοίτα τις γλάστρες στο μπαλκόνι. Καταλαβαίνουν τα ρόδια πότε θα ’ρθει η ώρα τους να πέσουν; Η σχέση μας με τον χρόνο είναι περίεργη υπόθεση, εντελώς προσωπική…».

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Θανάσης Βαλτινός: Με τέτοιους ηγέτες που πουλούν την ύψιστη ταπείνωση ως υπερήφανη στάση, ντρέπεσαι πια να λες ότι είσαι Έλληνας

Βιβλίο / Θανάσης Βαλτινός: Με τέτοιους ηγέτες που πουλούν την ύψιστη ταπείνωση ως υπερήφανη στάση, ντρέπεσαι πια να λες ότι είσαι Έλληνας

Ο ακαδημαϊκός και συγγραφέας σπουδαίων βιβλίων, όπως "Η Κάθοδος των εννιά" και το "Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη" μιλά ατρόμητα και απαισιόδοξα για την παρακμή της κυβερνώσας Αριστεράς, την γλωσσική φτώχεια των νέων παιδιών και την "κατάρα" των γκραφιτάδων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Βιβλίο / Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Η συγγραφέας και ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου μιλά για την εποχή μας, τον χώρο της εκπαίδευσης και την ταυτότητα του νεοέλληνα.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Βιβλίο / «Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Ο Ντόναλντ Σασούν, ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και άλλοτε στενός φίλος, συνεργάτης και επιμελητής των βιβλίων του Έρικ Χoμπσμπάουμ, μιλά στη LiFO.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Βιβλίο / Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Η συγγραφέας του βιβλίου “Diva”, Ντέζι Γκούντγουιν, τονίζει με άρθρο της στον Guardian ότι το να χαρακτηρίζει κανείς τη ζωή της κορυφαίας τραγουδίστριας τραγική, σημαίνει ότι την αδικεί κατάφωρα.
THE LIFO TEAM
Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Βιβλίο / Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Ο Βρετανός ιστορικός Πολ Κάρτλετζ αποκαθιστά την ιστορική πόλη της αρχαιότητας που αντιμετώπιζαν υπεροπτικά οι Αθηναίοι. Δείχνει πώς τα θηβαϊκά θέματα επιβιώνουν στη σύγχρονη τέχνη, γράφει για τον Επαμεινώνδα που είχε έναν μόνο τραχύ μανδύα, παρουσιάζει την κοινωνία που δημιουργεί τον Ιερό Λόχο, ένα στρατιωτικό σώμα που αποτελείται αποκλειστικά από εραστές και ερώμενους.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Συζητώντας για ένα θέμα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας, τους δωσίλογους της Κατοχής

Βιβλίο / Oι δωσίλογοι, ένα θέμα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας

Μέσα από την έρευνά του σε αρχεία που μέχρι σήμερα παραμένουν κλειστά ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης εξετάζει τα γεγονότα και τα πρόσωπα που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές σε μια πολύπαθη και αιματηρή για την Αθήνα περίοδο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το πρώτο μυθιστόρημα της Καλλιρρόης Παρούση μπήκε στα ευπώλητα από στόμα σε στόμα

Βιβλίο / Το πρώτο μυθιστόρημα της Καλλιρρόης Παρούση μπήκε στα ευπώλητα από στόμα σε στόμα

Το Λίγα Λόγια για μένα της Καλλιρρόης Παρούση είναι ένα μυθιστόρημα με ποιητικό λόγο που το νεανικό κοινό το ανακάλυψε μέσω word of mouth. Και όπως λέει και ένας φίλος της «ένα καλό βιβλίο είναι σαν μία νάρκη, δεν ξέρεις σε ποιανού την ψυχή θα σκάσει».
M. HULOT
Γκαζμέντ Καπλάνι «Με λένε Ευρώπη»

Το πίσω ράφι / «Με λένε Ευρώπη»: Το βιβλίο ενός Αλβανού μετανάστη για τις περιπέτειές του στην Ελλάδα

Ο Γκαζμέντ Καπλάνι εναλλάσσει την εμπειρία του στην Ελλάδα με τις μικρές οδύσσειες ανθρώπων που άφησαν πίσω την πατρίδα τους, σε ένα βιβλίο που κινείται διαρκώς μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας και καταπιάνεται με το ανεξάντλητο θέμα της μετανάστευσης και της ταυτότητας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ο Larry Gus διάβασε τον «Οδυσσέα» του Τζόις περπατώντας τους δρόμους της Αθήνας

The Book Lovers / Ο Larry Gus διάβασε τον «Οδυσσέα» του Τζόις περπατώντας τους δρόμους της Αθήνας

O Νίκος Μπακουνάκης συζητά με τον μουσικό και συνθέτη Larry Gus, aka Παναγιώτη Μελίδη, για τα βιβλία που επηρέασαν τη μουσική του. Πρόκειται για έναν εντελώς ιδιοσυγκρασιακό αναγνώστη.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
«Μέχρι τον Αύγουστο»: Το ‘χαμένο’ μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έπρεπε να παραμείνει χαμένο

Βιβλίο / «Μέχρι τον Αύγουστο»: Το «χαμένο» μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έπρεπε να παραμείνει χαμένο

Το βιβλίο προσφέρει στιγμιαίες απολαύσεις, αλλά είναι ολοφάνερα ημιτελές και πολλά σημεία του μοιάζουν τόσο κακογραμμένα που καθιστούν απολύτως κατανοητή την επιθυμία του συγγραφέα να μην εκδοθεί ποτέ.
THE LIFO TEAM
Ο σουρεαλιστικός «συντε(λο)γοτεχνικός» κόσμος του Αχιλλέα ΙΙΙ

Βιβλίο / Ο σουρεαλιστικός «συντε(λο)γοτεχνικός» κόσμος του Αχιλλέα ΙΙΙ

Ο βραβευμένος συγγραφέας που μόλις κυκλοφόρησε τη συλλογή διηγημάτων του με τον διφορούμενο τίτλο «Τέλος Πάντων» εξηγεί, μεταξύ πολλών άλλων, γιατί τον απασχολούσε συνέχεια το τέλος του κόσμου, σε σημείο που του έγινε εμμονή.
M. HULOT
Πέρα από τις Ακυβέρνητες πολιτείες: O Τσίρκας, ο Σεφέρης, ο Κοτζιάς και η Χούντα του 1967

Lifo Mini – Series / Πέρα από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες: O Τσίρκας, ο Σεφέρης, ο Κοτζιάς και η Χούντα του '67

H Κωνσταντίνα Βούλγαρη σκιαγραφεί την προσωπικότητα του Στρατή Τσίρκα, μιλά για τη φιλία του με τον Σεφέρη, την πολιτική του δράση μέσα στη Δικτατορία, αλλά και για το πώς έπεισε τον Παύλο Ζάννα να μεταφράσει Προυστ, μέσα στη φυλακή. Στο podcast ακούγονται για πρώτη φορά αποσπάσματα από διάλεξη που είχε δώσει ο Σ. Τσίρκας μαζί με τον Α. Kοτζιά.
THE LIFO TEAM
Σέρχιο Πιτόλ «Συζυγική ζωή»

Το Πίσω Ράφι / «Η συζυγική ζωή»: Η απολαυστική σάτιρα του Σέρχιο Πιτόλ για τις δηλητηριασμένες σχέσεις

Μέσα από τις απέλπιδες προσπάθειες μιας γυναίκας ν’ απαλλαγεί οριστικά από τον άπιστο σύζυγό της, με τη λοξή και ειρωνική ματιά του, ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους Λατινοαμερικανούς συγγραφείς μεταμορφώνει σε φάρσα αυτό που άλλοι θα έβλεπαν ως τραγωδία.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Paul Lynch

Βιβλίο / Paul Lynch: «Υπάρχουν συγγραφείς που παίζουν στο κέντρο του γηπέδου, εγώ παίζω στα άκρα»

Ο πέμπτος Ιρλανδός συγγραφέας που παίρνει το Booker εξηγεί στη Βένα Γεωργακοπούλου γιατί στην Ιρλανδία βγαίνουν τόσο σημαντικά βιβλία, περιγράφει πως σε μια λαϊκή σχολίασαν το βραβευμένο βιβλίο του ως «πολύ μαύρο» και πως αν καθόταν να γράψει κάτι για να κερδίσει, αυτό δεν θα ήταν το «Τραγούδι του προφήτη».
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Nανά Δαρειώτη: «Ε. Ζολά, Κ. Μπλίξεν και Ε. Βουτσινά - Οι συγγραφείς που θα με συνδέουν πάντα με την κουλτούρα του φαγητού»

The Book Lovers / «Ο Ζολά, η Μπλίξεν και η Βουτσινά θα με συνδέουν πάντα με την κουλτούρα του φαγητού»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με την δημοσιογράφο γεύσης Νανά Δαρειώτη για όλα εκείνα τα βιβλία που την διαμόρφωσαν αλλά και για τα αστυνομικά μυθιστορήματα που την ξαναέβαλαν στον κόσμο της ανάγνωσης μετά από μια βασανιστική περίοδο long covid που πέρασε τελευταία.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ