Τήνος: Μεγάλη η χάρη της

Τήνος: Μεγάλη η χάρη της Facebook Twitter
Η Τήνος διαθέτει υπέροχες παραλίες για όλα τα γούστα. Φωτο: Andrea Bonetti / SOOC
0

Την Τήνο τη σώζει τουριστικά η εκκλησία της Παναγίας της Μεγαλόχαρης. («Μμμμ, ευχαριστώ για την πληροφορία», θα σκεφτεί κάποιος.) Επιμένω, ωστόσο, στη διατύπωση. Και δεν αναφέρομαι στο αυτονόητο της διαπίστωσης περί θρησκευτικού τουρισμού αλλά στο ακριβώς αντίθετο. Αυτό της θρησκευτικής της φήμης που έχει λειτουργήσει αποτρεπτικά για τις ορδές τουριστών, αφήνοντας αυτό το «χειροποίητο νησί» του Καστοριάδη πρόσφορο σε όσους θέλουν να το ανακαλύψουν, έκθαμβοι από τον υψηλού επιπέδου τουρισμό του που μπορεί να διατηρείται σε ανθρώπινη κλίμακα διακοπών με αξιοπρεπείς όρους. Που σημαίνει: καταλύματα, παραλίες, αξιοθέατα, «μυστικά», φαγητό, διασκέδαση, όλα πάνω από τον μέσο όρο.


Η αλήθεια είναι ότι μία από τις δεκάδες διαμονές μου στο νησί συνέπεσε με τον Δεκαπενταύγουστο! Ε, ακόμα και αυτά τα φαινόμενα θρησκευτικής υστερίας, αν τα παρατηρήσει κάποιος αποστασιοποιημένα και κοινωνιολογικά, έχουν το χάζι τους. Έχει ενδιαφέρον π.χ. η εικόνα Ρομά που φτάνουν με κατά κανόνα πραγματικά πανάκριβα έως απλησίαστα αυτοκίνητα στο νησί, τα παρκάρουν στο λιμάνι και το υπόλοιπο της παραμονής τους κοιμούνται εκεί σε κουρελούδες, φροντίζοντας το πρωί να διασχίσουν πρηνηδόν τη διαδρομή μέχρι το θρησκευτικό τους καθήκον.

Δεν μπορείς παρά να λατρέψεις το νησί που για πολλά τουριστικά ερωτήματα σου δίνει την απάντηση «όλα» («ποια χωριά αξίζει να επισκεφτώ;») ή «παντού» («πού έχει καλό φαγητό;»).


Να κι ένα οξύμωρο. Το νησί που έχει συνδεθεί τόσο με την Ορθοδοξία, έχοντας εγγυηθεί όμως και την αγαστή συνύπαρξη καθολικών και ορθοδόξων, ομνύει κατά τα άλλα σε ένα αρχαιοελληνικό πνεύμα σκέψης, ελευθερίας, ηδονών, αποθεωτικού αιγαιοπελαγίτικου φωτός, μιας απολύτως δικής του ενέργειας που θαρρείς ότι εκπέμπει μουσική, της υψηλής τέχνης του μέγιστου Γιαννούλη Χαλεπά που το «επιθεωρεί» από τα ψηλά του Πύργου και παραλιών που τολμούν να ονομάζονται ιερόσυλα «Αγία Θάλασσα».

Τήνος: Μεγάλη η χάρη της Facebook Twitter
Η θρησκευτική φήμη του νησιού έχει λειτουργήσει αποτρεπτικά για τις ορδές τουριστών, αφήνοντας αυτό το «χειροποίητο νησί» του Καστοριάδη πρόσφορο σε όσους θέλουν να το ανακαλύψουν. Φωτο: Menelaos Myrillas / SOOC


Ε, δεν μπορεί παρά να λατρέψει κάποιος ένα νησί που έχει μια (υπέροχη) παραλία βαφτισμένη Αγία Θάλασσα, ανάμεσα σε πολλές άλλες υπέροχες, για όλα τα γούστα. Θες οργανωμένη; Στον Άγιο Φωκα, στην Κολυμβήθρα. Ερημική; Παχιά Άμμος. Άγρια ομορφιά; Λιβάδα, όταν τα μποφόρ είναι χαμηλά. Παιχνίδι του «θησαυρού» (αν επιμείνεις στη διαδρομή, κέρδισες!); Στο Βαθύ. Γοητευτική –όλη μέρα με το μαγιό και τσίπουρα– χαλαρότητα; Άγιος Σώστης, Καρδιανή, Υστέρνια και πάει λέγοντας.

Ε, ναι. Δεν μπορεί κανείς παρά να λατρέψει το νησί με τους «περιστερώνες» και τις ξερολιθιές που ύμνησε κάποτε ο Καστοριάδης. Με το σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά, του Έλληνα «ομότιμου» του Ροντέν και βάλε. Με τα μαρμαρόγλυπτα τραπεζάκια στην πλατεία του Πύργου (εκεί και το Μουσείο και η Σχολή Μαρμαροτεχνίας που χάρισε τους σπουδαιότερους τεχνίτες στις εργασίες συντήρησης της Ακρόπολης), για να χαρείς στη δροσιά των υπέργηρων γιγαντιαίων πλατάνων το απογευματάκι ελληνικό καφέ και το διάσημο γαλακτομπούρεκο.


Ε, ναι, δεν μπορείς παρά να λατρέψεις το νησί που για πολλά τουριστικά ερωτήματα σου δίνει την απάντηση «όλα» («ποια χωριά αξίζει να επισκεφτώ;») ή «παντού» («πού έχει καλό φαγητό;»). Τα χωριά είναι όλα όμορφα κι αυτό δεν είναι πρωτότυπο όταν μιλάμε για Κυκλάδες. Το πρωτότυπο της Τήνου είναι όμως ότι κάθε (όμορφο) χωριό της –και τα ηπειρωτικά– έχει και την ολόδική του προσωπικότητα: Αγάπη, Καρδιανή (με τη συγκλονιστική θέα), Κτικάδο, Τριαντάρος, Τριπόταμος, Στενή και, βέβαια, ο βγαλμένος από τη φαντασία του Ισαάκ Ασίμωφ, Βώλακας, που «στριμώχνεται» ανάμεσα στους λείους γρανιτόλιθους.

Τήνος: Μεγάλη η χάρη της Facebook Twitter
Η πλατεία του Πύργου.


Φαγητό (από θαλασσινά μέχρι φουρτάλιες); Είπαμε παντού, αλλά αν δεν πάτε στο Θαλασσάκι των Υστερνίων, στο Νουάρ στη Στενή (για κρέας), στο καφενείο της Δήμητρας στην Καρδιανή (για φουρτάλια, σοκολατόπιτα και θέα), στην ταβέρνα της Τερέζας στον Άγιο Φωκά (για κουνέλι αλλά και ό,τι έχει), στην Ελένη και στον Ταρσανά στη Χώρα, θα βρεθείτε στην επιστροφή αδιάβαστοι.


Εξυπακούεται ότι θα περάσετε για καφέ και παγωτό ή αμυγδαλωτό από το Μεσκλιέ στη Χώρα. Και το βράδυ, στην πανέμορφη ψαγμένη ροκ μπάρα του Κουρσάρου να μου φιλήσετε δύο από τις γνωστές περσόνες του νησιού (που θα σας μάθουν και τα μυστικά της Τήνου), τον Νάτσιο και τον δάσκαλο Γιώργο Θεοδοσίου.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Ταξίδια
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Γειτονιές της Ελλάδας / Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Ο Άρης Αβέλλας περιγράφει τη ζωή του στη Σαμαρίνα, σε ένα μέρος που τραβάει την προσοχή ξένων αλπινιστών, σε έναν τόπο όπου όταν λιώνουν τα χιόνια μπορεί κανείς να βολτάρει σε καταρράκτες, να θαυμάσει άγρια ζώα, να δροσιστεί σε βάθρες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Ταξίδια / Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Πήραμε το πλοίο της γραμμής για να κάνουμε το δρομολόγιο που κάνουν οι ναυτικοί μετ’ επιστροφής, χωρίς να κατέβουμε σε κάποιο λιμάνι. Η διαδρομή μας ήταν Πειραιάς – Κύθνος – Σέριφος – Σίφνος – Κίμωλος – Μήλος και πίσω, ενώ άλλες μέρες προστίθενται κάποιοι ακόμα προορισμοί, με τερματικό λιμάνι εκείνο της Σαντορίνης. Στις περίπου 17 ώρες προσπαθήσαμε να δούμε και να καταγράψουμε τη ζωή τον χειμώνα μέσα σε ένα από τα πολλά πλοία που ταξιδεύουν αδιάκοπα στις ελληνικές θάλασσες.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Ταξίδια / Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Σε έναν αλλόκοτο υπερμεγέθη όγκο που ορθώνεται στην έρημο θυμίζοντας σεληνιακό τοπίο λειτουργεί ένα οικολογικό και απόλυτα μίνιμαλ αισθητικής ξενοδοχείο χωρίς ίντερνετ, ούτε τηλέφωνο, ούτε καν ερ-κοντίσιον.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο τόπος μου, ο Κάμπος της Χίου

Γειτονιές της Ελλάδας / H ζωή μου στον Κάμπο της Χίου, εκεί που οι λαλάδες κοκκινίζουν τη γη

Η Μάρω Χατζελένη περιγράφει την καθημερινότητά της στον τόπο που μεγάλωσε και επέστρεψε, σε ένα μέρος όπου αρχοντικά, περιβόλια και στέρνες με πηγάδια συνυπάρχουν μαγικά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Καλοσκοπή

Γειτονιές της Ελλάδας / Mπορεί να ξαναζωντανέψει ένα χωριό είκοσι ατόμων στο βουνό της Γκιώνας;

Μια ομάδα κατοίκων φιλοδοξεί να αναζωογονήσει ένα ορεινό χωριό με άπλετο πράσινο, με άφθονα τρεχούμενα νερά και πηγές, την Καλοσκοπή Φωκίδας που βρίσκεται μόλις δυόμιση ώρες μακριά από την Αθήνα. Και δείχνει να τα καταφέρνει!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, οι Λειψοί

Γειτονιές της Ελλάδας / Η ζωή μου στους ακριτικούς Λειψούς, εκεί που σταματά ο χρόνος

Ο Κωνσταντίνος Μπουράκης μας μιλά για τη ζωή στο νησί που κερδίζει την υπογεννητικότητα και αποτελεί έναν από τους πιο ποιοτικούς οικολογικούς προορισμούς της Ελλάδας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Βίνιανη

Γειτονιές της Ελλάδας / Βίνιανη: Πώς ένας καθηγητής προσπαθεί να ξαναδώσει ζωή σ' ένα χωριό στα Άγραφα

Μια συζήτηση με τον Νίκο Μπελαβίλα, καθηγητή Πολεοδομίας και Ιστορίας της Πόλης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό για το ιστορικό χωριό Βίνιανη των Αγράφων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ