To όνειρο. Του Στέφανου Ξενάκη

To όνειρο. Του Στέφανου Ξενάκη Facebook Twitter
Έτσι όπως θα έπρεπε να είναι αυτός ο κόσμος. Μια εικόνα βγαλμένη από όνειρο. Συνεχίζω να ονειρεύομαι.
0



ΚΙΜΩΛΟ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ.
Στο υπέροχο Καλαμίτσι σήμερα. Μας είπαν να μη χάσουμε το φαγητό στο ομώνυμο ταβερνάκι. Όταν σου δίνουν συμβουλή οι ντόπιοι, να την ακούς.

Κατεβαίνοντας στην παραλία, ζευγαράκια, ένα σε κάθε αρμυρίκι. Κάποιοι κοιμούνται, άλλοι σε αιώρα, κάποιοι με τον σκύλο τους, κάποιοι διαβάζουν, άλλοι με το παιδί τους, ένα ζευγαράκι παίζει τάβλι. Κυριαρχεί ησυχία. Όλοι μιλάνε σιγά, αν μιλάνε. Κανείς δεν ενοχλεί κανέναν.

Βρίσκουμε αρμυρίκι, αφήνουμε τα πράγματά μας και βουτάμε στα τιρκουάζ νερά. Εγώ με τη μάσκα. Υπέροχος βυθός, μπόλικο ψάρι. Βγαίνοντας διαβάζω λίγο, αλλά ο νους και το στομάχι μου είναι στο ταβερνάκι. Βλέπουμε την ουρά να αυξάνεται, βάζουμε γκάζια και πάμε. Όταν βλέπεις ουρά, να πηγαίνεις.

Ο υπεύθυνος μας ανακοινώνει ότι περιμένουν τρία κορίτσια πριν από μας. Περιμένουμε και παρατηρούμε. Όμορφο να παρατηρείς. Προϋπόθεση, να 'χεις κλείσει το κινητό. Όταν κλείνει το κινητό λες κι ανοίγει η ζωή.

Ένας άλλος κόσμος. Αγαπημένος, ενωμένος, ακομπλεξάριστος, αξιαγάπητος, ισότιμος. Δίκαιος. Εκεί που δεν έχει σημασία αν είσαι μαύρος ή άσπρος, μικρός ή μεγάλος, άντρας ή γυναίκα, χριστιανός ή μουσουλμάνος, ζωάκι ή άνθρωπος. Σε αυτόν τον κόσμο ο καθένας έχει τη θέση που του αντιστοιχεί.

Ηρεμία παντού. Αυτοί που τρώνε απολαμβάνουν. Σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος. Σε λίγο αντικρίζουμε στο διπλανό αρμυρίκι παρέα επώνυμων ηθοποιών. Διακριτικοί, απολαμβάνουν όλο αυτό μαζί με τα παιδιά τους. Το κοριτσάκι του ηθοποιού, κάπου στα 10-11 (στη φάση που αρχίζει να αναπτύσσεται), έχει βγάλει το πάνω μέρος του μαγιό και κυνηγάει το αδερφάκι του. Κανείς δεν του κάνει ούτε παρατήρηση ούτε κατήχηση. Στην παρέα κι ένα κοριτσάκι, μαυράκι με σγουρά μαλλιά. Κουκλάκι. Ελληνάκι. Μια κοπέλα ζητάει φωτογραφία από τον ηθοποιό. Μπαίνουν στο πλάνο χαμογελαστοί και οι δύο. Ο ηθοποιός την ευχαριστεί σεμνά και την αποχαιρετάει.

Σε κάποια φάση έρχεται νέο ζευγάρι, η μαμά με ράστα μαλλί και το κοριτσάκι ενάμισι έτους, βία δύο. Στην ουρά κι ένα ζευγάρι με μαύρο σκυλάκι. Τα παιδιά πάνε στο σκυλάκι. Πρώτο το μωρό. Το σκυλάκι διπλάσιο σε μπόι. Το μωρό δεν κωλώνει. Ο μπαμπάς και η μαμά του παρατηρούν ξένοιαστοι. Ούτε υστερικοί, ούτε φοβικοί. Το κοριτσάκι παίζει και συνεννοείται με το σκυλάκι σαν να ήταν παλιόφιλοι. Έρχονται και τα άλλα πιτσιρίκια. Το μαυράκι χαϊδεύει κι αυτό με τη σειρά του το σκυλάκι. «Εσύ είσαι πιο μαύρο και από μένα» του κάνει με απορία. Λυνόμαστε στα γέλια.

Έχει έρθει η σειρά μας να κάτσουμε. Χαιρετάμε από μέσα μας όλο το παρεάκι. Καθόμαστε δίπλα στη θάλασσα. Δεν μπορούμε να κρύψουμε την απόλαυσή μας. Έχει μείνει όλο αυτό έξω από τα ταβερνάκι, αλλά τώρα πια έχει μπει βαθιά μέσα μου. Το άφοβο μωρό, οι άνετοι γονείς, τα μαυράκι με το χιούμορ, οι ήρεμοι πελάτες, ο σεμνός ηθοποιός, η άνετη κόρη του, η θαυμάστρια. Ένα-ένα, αλλά πιο πολύ όλα μαζί.

Όλα αυτά που είναι τόσο διαφορετικά. Κι όμως τόσο ίδια.

Και πάνω απ' όλα τόσο πρόθυμα να ενωθούν και να γίνουν ένα.

Ένας άλλος κόσμος. Αγαπημένος, ενωμένος, ακομπλεξάριστος, αξιαγάπητος, ισότιμος. Δίκαιος. Εκεί που δεν έχει σημασία αν είσαι μαύρος ή άσπρος, μικρός ή μεγάλος, άντρας ή γυναίκα, χριστιανός ή μουσουλμάνος, ζωάκι ή άνθρωπος. Σε αυτόν τον κόσμο ο καθένας έχει τη θέση που του αντιστοιχεί. Και καθένας κρίνεται ισότιμα πέρα από το χρώμα, τη θρησκεία, τον αριθμό των ποδιών του.

Έτσι όπως θα έπρεπε να είναι αυτός ο κόσμος. Μια εικόνα βγαλμένη από όνειρο.

Συνεχίζω να ονειρεύομαι.

Μη με ξυπνήσετε.

 

Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM
«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ