To παλιότερο εστιατόριο του κόσμου

Facebook Twitter
0

Τα εστιατόρια υπάρχουν τουλάχιστον από τους κλασικούς χρόνους της αρχαίας Ελλάδας. Τότε, σε σχεδόν κάθε γειτονιά, υπήρχε κάποιος που έψηνε κρέας και προσέφερε κρασί σε χαμηλές τιμές, κάπως σαν τις καντίνες του σήμερα. Από τότε πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι. Η διάρκεια ενός εστιατορίου δείχνει συνέπεια και σεβασμό στους πελάτες, οπότε δεν είναι περίεργο που η λίστα προκαλεί διαμάχες για το ποιο εστιατόριο είναι το πιο παλιό. Η περιήγηση πάντως έχει ενδιαφέρον, έτσι κι αλλιώς:

Botin, Μαδρίτη, 1886

Το Botin έχει καταφέρει να αναφέρεται ως το παλιότερο στον κόσμο από το βιβλίο Γκίνες, οπότε μοιραία εμφανίζεται συχνότερα με αυτόν τον τίτλο.

Υπάρχει από το 1725 και αναφέρεται σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1886. Εδώ υποτίθεται ότι δούλευε ο Γκόγια πριν γίνει ζωγράφος και ο Χεμινγκγουέι ήταν επίσης συχνός πελάτης, και το ανακήρυξε ως ένα από τα αγαπημένα του εστιατόρια.

Σήμερα προσελκύει κυρίως τουρίστες, αφού βρίσκεται σε όλους τους οδηγούς μ’ αυτόν τον τίτλο. Το κτήριο στο οποίο στεγάζεται είναι του 16ου αιώνα και βρίσκεται φυσικά, μέσα στην παλιά πόλη.

Το Βotin ιδρύθηκε από τον Γάλλο Jean Botin και την γυναίκα του. Στη συνέχεια το ανέλαβε ένας ανιψιός του με όνομα Candido Remis και γι’ αυτό στη συνέχεια ονομάστηκε Sobrino de Botin, όπως λέγεται μέχρι σήμερα. Αν θέλετε να δείτε το μενού του, βρίσκεται εδώ σε pdf.

A La Petite Chaise, Παρίσι, 1680

Εννοείται ότι το Παρίσι δε θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα: στο site του εστιατορίου γράφει ότι το 1680 αποδεικνύεται από τα αρχεία πώλησης του κτηρίου ότι ήδη υπήρχε κάποιος Georges Rameau ο οποίος πουλούσε κρασί και μαζί με το κρασί, προσφερόταν και φαγητό, από τότε μέχρι σήμερα.

Πολλά σπουδαία γεγονότα συνέβησαν εκεί: τον 19ο αιώνα, ένας διάσημος αστυνομικός, ο Vidocq, πραγματοποίησε πολλές συλλήψεις εκεί. Ο διάσημος γκουρμέ Brillant Savarin έγραψε για το μενού στο βιβλίο του «η φυσιολογία της γεύσης», το 1826. Την ίδια εποχή, πελάτες του εστιατορίου ήταν η Γεωργία Σανδή και ο Σατωβριάν, οι οποίοι έμεναν εκεί κοντά. Στην αρχή του 20ου αιώνα ήταν σημείο συνάντησης καλλιτεχνών και ηθοποιών μετά τις παραστάσεις και σταρ του καμπαρέ πήγαιναν εκεί για να τους σκιτσάρει ο Τουλούζ Λοτρέκ.

Rules Restaurant, Λονδίνο, 1798

Ο Thomas Rule άνοιξε ένα μικρό εστιατόριο με στρείδια στο Covent Garden, όταν ο Ναπολέων ανακοίνωσε την εκστρατεία του στην Αίγυπτο. Οι συγγραφείς της εποχής πολύ σύντομα άρχισαν να υμνούν τις «πίτες, μπύρες και τα στρείδια» καθώς και τους «δανδήδες, τους διανοούμενους και τους έκλυτους» που αποτελούσαν το πελατολόγιο.

Διάσημοι πελάτες του ήταν ο Τσαρλς Ντίκενς, ο Γουίλιαμ Θάκερεϊ, ο Μπάστερ Κίτον, ο Σταν Λόρελ, ο Κλαρκ Γκέιμπλ και ο Τσάρλι Τσάπλιν – επίσης,  έχει εμφανιστεί σε μυθιστορήματα του Γκράχαμ Γκρην και Τζον Λε Καρέ.

Ενώ έχουν περάσει 200 χρόνια από τότε ήταν ιδιοκτησία μόλις τριών οικογενειών. Πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Charles Rule, ένας απόγονος του ιδρυτή, γνώρισε τυχαία τον Tom Bell, ο οποίος είχε εστιατόριο στο Παρίσι, και οι δύο άντρες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τα εστιατόριά τους. Το 1984, η κόρη του Tom Bell, πούλησε το Rules στον John Mayhew, ο οποίος είναι ο ιδιοκτήτης μέχρι σήμερα.

Το Rules ακόμα σερβίρει παραδοσιακά φαγητά της Αγγλίας, όπως κυνήγι, στρείδια, πίτες και πουτίγκες.

Άραγε ποιό να είναι το πιο παλιό εστιατόριο της Αθήνας;

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Το κρασί με απλά λόγια / Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης ταξιδεύουν στους αμπελώνες της Κεφαλονιάς, με οδηγό τον οινοποιό Ευρυβιάδη Σκλάβο. Μαθαίνουμε για τις γνωστές, αλλά και τις πιο σπάνιες ποικιλίες του νησιού, καθώς και για τον ρόλο που παίζει το βουνό Αίνος στην αμπελουργία του.
THE LIFO TEAM
Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Γεύση / Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Ο Βαγγέλης από το «Σπιρτόκουτο» –δηλαδή ο Γιάννης Βουλγαράκης– άφησε τα Κύθηρα για την Αθήνα και ανανέωσε, με τις λιτές του γεύσεις, έναν χώρο όπου κάποτε αράζαμε για ποτά και τώρα πηγαίνουμε για φρέσκες παπαρδέλες και σφακιανόπιτα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ