Εστιατόρια με σκληρές πόρτες (μέρος 1ο)

Facebook Twitter
0

Tο Αmerican Psycho είναι μία ταινία που γυρίστηκε το 2000, βασισμένο σε βιβλίο που γράφτηκε το 1991 από τον τρισμέγιστο Βrett Easton Ellis, ενός από τους αγαπημένους μου συγγραφείς όλων των εποχών (κάτι που δεν σας νοιάζει καθόλου, το ξέρω), ο οποίος κοροϊδεύει/περιγράφει/σχολιάζει την κουλτούρα των γιάπηδων στη Νέα Υόρκη κατά τη δεκαετία του ’80.

Το βιβλίο περιέχει δολοφονίες, πόρνες, ναρκωτικά, νεκροφιλία, ακόμα και κανιβαλισμό. Η ταινία δεν φτάνει στα άκρα του κειμένου αλλά θεωρείται πετυχημένη, κυρίως λόγω του καταπληκτικού πρωταγωνιστή Christian Bale που ΕΙΝΑΙ ο American Psycho και μετά απ’ αυτή την ταινία εγώ τουλάχιστον, δε μπορώ να τον δω αλλιώς.

Το έργο είναι γνωστό για τη βία, όποιος όμως το έχει δει/διαβάσει ξέρει ότι έχει και χιούμορ, με κορυφαία σκηνή την αγανάκτηση του πρωταγωνιστή όταν βλέπει την κάρτα ενός συνάδελφού του την οποία θεωρεί καλύτερη: για έναν άνθρωπο εντελώς απορροφημένο από την εμφάνιση αυτό ισοδυναμεί με τεράστιο χτύπημα. Η σκηνή στο σενάριο περιγράφεται ως εξής:

 

Price pulls a card from an inside coat pocket and holds it up for their inspection: "PAUL OWEN, PIERCE & PIERCE, MERGERS AND ACQUISITIONS."

Bateman swallows, speechless.

The sound in the room dies down and all we hear is a faint heartbeat as Bateman stares at the magnificent card.

BATEMAN (V.O.)

Look at that subtle off-white coloring. The tasteful thickness of it. Oh my God, it even has a watermark...

His hand shaking, Bateman lifts up the card and stares at it until it fills the screen. He lets it fall. The SOUND RETURNS TO NORMAL.

CARRUTHERS

Is something wrong? Patrick...you're sweating.


Δεν είναι το μοναδικό χτύπημα που δέχεται ο Patrick Bateman. Τη ζωή του τη βλέπουμε μέσα από πάρτι, μπαρ, κλαμπ και πολλά εστιατόρια. Θα μπορούσε να περνάει τέλεια- αλλά όχι. Βρίσκεται σε μόνιμο άγχος για το αν είναι στο σωστό μέρος με τους σωστούς ανθρώπους. Δεν αρκεί να είναι σε ένα ακριβό εστιατόριο, πρέπει να είναι στο εστιατόριο της εβδομάδας (ή της μέρας). Τον απασχολεί αν θα έχει το σωστό τραπέζι. Σε κάθε γεύμα σκέφτεται το επόμενο.

Δε μαθαίνουμε μόνο για τα εστιατόρια, μαθαίνουμε και για το φαγητό. Σε αρκετές σκηνές γίνεται περιγραφή του μενού: ο Patrick δεν μας περιγράφει μόνο το πιάτο του αλλά και τα πιάτα όσων βρίσκονται μαζί του με μακροσκελείς προτάσεις σα να ακούμε τον σεφ. Η πρώτη σκηνή είναι σε εστιατόριο: παρακολουθούμε τον σερβιτόρο να περιγράφει τα specials της ημέρας, τα οποία είναι τα εξής:

Ραβιόλι με καλαμαράκι σε ζωμό λεμονόχορτου με προφιτερόλ κατσικίσιου τυριού

Σαλάτα Ceasar με ρόκα

Ρολό ξιφία με μαρμελάδα από κρεμμύδι

Ελαφρά ψημένο στήθος πέρδικας με coulis σμέουρου και ιβίσκο

Λαγός ελεύθερης βοσκής στη σχάρα με τηγανιτές πατάτες με βότανα

Πλέον, αυτή η περιγραφή δε μας φαίνεται τόσο ξένη. Μετά από το μπαράζ των Τop Chef και Masterchef, αυτές οι περιγραφές έχουν φτάσει και στη μεσαία τάξη. Μπορεί η μεσαία τάξη να μην τρώει έτσι, αλλά μπορεί να συνδέσει αυτές τις περιγραφές με μία εικόνα (φαγητά μέσα σε τσέρκια, τοποθετημένα καθ’ ύψος, μεγάλα πιάτα και σάλτσα σε σταγόνες) αλλά και να καταλάβει και την ειρωνεία που κρύβεται πίσω από την περιγραφή. Τι σημαίνει αυτό άραγε; Ότι η ανώτερη τάξη έχει ξεπέσει τα τελευταία χρόνια (αφού αυτοί οι κώδικες που έκαναν το φαγητό ξένη γλώσσα στους πληβείους έχουν σπάσει από την τηλεόραση κι έχουν προσφερθεί σε όλους) ή ότι η μεσαία έχει ανέβει; Ίσως σημαίνει ότι οι σεφ πρέπει να βρουν άλλο τρόπο για να κάνουν τα φαγητά τους να μοιάζουν έργα τέχνης –αν θεωρήσουμε ότι αυτό είναι πρόβλημα.

(συνεχίζεται αύριο με δύο παραδείγματα σκληρής πόρτας...)

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Το κρασί με απλά λόγια / Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης ταξιδεύουν στους αμπελώνες της Κεφαλονιάς, με οδηγό τον οινοποιό Ευρυβιάδη Σκλάβο. Μαθαίνουμε για τις γνωστές, αλλά και τις πιο σπάνιες ποικιλίες του νησιού, καθώς και για τον ρόλο που παίζει το βουνό Αίνος στην αμπελουργία του.
THE LIFO TEAM
Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Γεύση / Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Ο Βαγγέλης από το «Σπιρτόκουτο» –δηλαδή ο Γιάννης Βουλγαράκης– άφησε τα Κύθηρα για την Αθήνα και ανανέωσε, με τις λιτές του γεύσεις, έναν χώρο όπου κάποτε αράζαμε για ποτά και τώρα πηγαίνουμε για φρέσκες παπαρδέλες και σφακιανόπιτα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ