Το γιγαντιαίο μίξερ του Λεονάρντο Ντα Βίντσι

Facebook Twitter
0

Τον φώναζαν «ο χοντρός». Όταν ήταν 17 χρονών δούλευε ως βοηθός στο εργαστήριο του Φλωρεντίνου ζωγράφου  Verrocchio. Ο πατέρας του Verrocchio ήταν ζαχαροπλάστης κι έστελνε γλυκά στο εργαστήριο. Ο μικρός Ντα Βίντσι καταβρόχθιζε τόσο γρήγορα τα γλυκά στα πακέτα που ο ζωγράφος τον τιμώρησε, αναγκάζοντάς τον να ζωγραφίσει έναν άγγελο στη γωνία ενός μέτριου πίνακα ο οποίος απεικονίζει τη βάφτιση του Χριστού. Ο πίνακας βρίσκεται στο Ουφίτσι επειδή πρόκειται για το πρώτο έργο του ντα Βίντσι.

Μετά από τρία χρόνια στο εργαστήριο ο εικοσάχρονος Λεονάρντο άρχισε να δουλεύει ως μάγειρας στην ταβέρνα «τα τρία σαλιγκάρια» η οποία βρισκόταν κοντά στη γέφυρα Ponte Vecchio. Την ημέρα ζωγράφιζε, τα βράδια έφτιαχνε πολέντα. Πολέντα ήταν ό,τι είχε να προσφέρει αυτή η ταβέρνα, μαγειρεμένη μερικές φορές με λίγο κρέας. Οι υπόλοιποι μάγειρες αδιαφορούσαν για την ποιότητα του φαγητού και όταν το 1473 μία δηλητηρίαση σκότωσε την πλειοψηφία των εργαζομένων στην ταβέρνα, ο Λεονάρντο πήρε αναγκαστική προαγωγή κι έγινε αρχιμάγειρας. Αποφάσισε να αλλάξει εντελώς το μενού κι άρχισε να σερβίρει την πολέντα σε ντελικάτους σχηματισμούς πάνω στα πιάτα. Οι πελάτες όμως προτιμούσαν την ποσότητα από την ποιότητα και δεν εκτίμησαν την προσπάθεια- ο θυμωμένος ιδιοκτήτης απέλυσε το Λεονάρντο.

Παλεύοντας να τα καταφέρει ως ζωγράφος, δούλευε παράλληλα ως μάγειρας και ως προσωπικός σεφ. «Η ζωγραφική μου και η γλυπτική μου είναι καλές όσο οποιουδήποτε άλλου καλλιτέχνη» έγραψε στον Ludovico Sforza, μελλοντικό δούκα του Μιλάνου, όταν ζήτησε δουλειά. «Είμαι πολύ καλός στα αινίγματα και στους κόμπους. Και μπορώ να φτιάξω τα καλύτερα κέικ.»

Ο Sforza δεν τον προσέλαβε ως μάγειρα, ως ζωγράφο ή γλύπτη, αλλά για να παίζει φλάουτο μετά το δείπνο. Τελικά του ανέθεσε να ανακαινίσει την κουζίνα, κάτι που ίσως μετάνιωσε, γιατί η δουλειά κράτησε όσο όλη η ζωή του Λεονάρντο και ανακάτεψε όλη τη ζωή της αυλής.

Στο βιβλίο The Kitchen Notebooks of Leonardo da Vinci φαίνονται όλες οι προσπάθειες και οι ιδέες του Λεονάρντο για την κουζίνα. Το φαγητό έπρεπε να προετοιμάζεται αποκλειστικά από μηχανές. Βέβαια κατέγραφε και συνταγές (μαρμελάδα λάχανο, σούπα με σαλιγκάρια) μαζί με σκέψεις («μηχανές που πρέπει να σχεδιάσω για την κουζίνα μου»)

Προσπαθούσε να φτιάξει μηχανές για όλες τις δουλειές της κουζίνας: το λιώσιμο σκόρδου, για το ξεπουπούλιασμα χήνας, για το τεμαχισμό χοίρου – μόνο που μερικές φορές οι μηχανές ήταν πιο περίπλοκες απ’ όσο χρειαζόταν.

Στην εικόνα βλέπετε ένα σχέδιο για ένα μίξερ με ύψος δύο αντρών. Για να λειτουργήσει απαιτείται ένας άνθρωπος ο οποίος κινδυνεύει να ανακατευτεί μαζί με τη σάλτσα ενώ μία άλλη μηχανή απαιτούσε τη δύναμη τριών αλόγων προκειμένου να σπάσει ένα καρύδι.

Όμως, το πιο αξεπέραστο κομμάτι του βιβλίου είναι οι σκέψεις του Λεονάρντο γύρω από τους καλούς τρόπους στο τραπέζι, δείχνοντας ότι η εποχή του ήταν πιο κοντά στο Μεσαίωνα παρά στην Αναγέννηση:

  • Δεν επιτρέπεται να καθόμαστε πάνω στο τραπέζι όταν τρώμε
  • Δεν επιτρέπεται να βάζουμε τις μισομασημένες μπουκιές μας στο πιάτο του διπλανού μας, αν δεν τον έχουμε ρωτήσει πρώτα.
  • Δεν επιτρέπεται να σκουπίζουμε το μαχαίρι μας στα ρούχα του διπλανού μας.
  • Ούτε να χαράζουμε το τραπέζι με το μαχαίρι.
  • Ο οικοδεσπότης δεν πρέπει να αφήνει ελεύθερα τα πουλιά στο δείπνο, ούτε τα φίδια.
  • Και όποιος θέλει να κάνει εμετό πρέπει να φεύγει από το τραπέζι.
  • Το ίδιο ισχύει και για όποιον θέλει να ουρήσει.

(από το Roundtable)

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ