Ζούμε πλέον σε καθεστώς «τρολιγαρχίας»

Ζούμε πλέον σε καθεστώς «τρολιγαρχίας» Facebook Twitter
Τα τρολ έχουν προσφέρει την υποστήριξή τους σε κάθε είδους πολιτικές και ιδεολογίες, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έχουν ανέλθει ακόμη και στην εξουσία.
0

ΤΟ ΤΡΟΛΑΡΙΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ. Όχι μόνο σε φάρσες και πειράγματα στο περιθώριο του διαδικτύου, αλλά σε απαντήσεις, DMs, σχόλια και εισερχόμενα email. Τα τρολ ακονίζουν διαρκώς τα μαχαίρια τους για εξευτελισμό, τρολάροντας εκείνους με τους οποίους διαφωνούν και θολώνοντας τη γραμμή μεταξύ αστείου και απειλής.

Το τρολάρισμα [trolling] είναι ένας όρος που υπάρχει εδώ και αιώνες και αναφερόταν σε μια κοινή τεχνική ψαρέματος που περιλαμβάνει το αργό σύρσιμο μιας πετονιάς μέσα στο νερό για να δελεάσει τα ψάρια να αρπάξουν το δόλωμα. Η λέξη αυτή είναι ο πιο πιθανός ετυμολογικός πρόγονος του trolling στη σύγχρονη ορολογία.

Σε ένα άρθρο του 2006 σχετικά με την εξέλιξη της Wikipedia, ο συγγραφέας και ιστορικός Marshall Poe αφηγήθηκε την τακτική ενός διαπρεπούς αρχικού χρήστη της πλατφόρμας γνωστού ως «The Cunctator» (στα λατινικά σημαίνει «αναβλητικός»), ο οποίος πίεζε για μια εκδοχή του ιστότοπου χωρίς ιεραρχία και περιορισμούς. Ο «Cunc», όπως ήταν γνωστός, «σπάμαρε» σελίδες, άφηνε εμπρηστικά σχόλια και, κυρίως, παρέσυρε τον συνιδρυτή της Wikipedia Λάρι Σάνγκερ σε έναν παρατεταμένο πόλεμο γύρω από την διαδικασία editing των λημμάτων. (Ο Σάνγκερ εγκατέλειψε τη Βικιπαίδεια το 2002, επικαλούμενος αργότερα την κατάληψή της από τα «τρολ»).

Το τρολάρισμα αποτελεί επίσης μια ρητορική στρατηγική, και υπό αυτή την έννοια, ως πρακτική προϋπήρχε του διαδικτύου. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ένα από τα πρώτα τρολ ήταν ο συγγραφέας Τόμας Ντε Κουίνσι, πιο γνωστός για το αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Εξομολογήσεις ενός Άγγλου οπιομανούς» που κυκλοφόρησε το 1821. Στις αρχές της καριέρας του, ο Ντε Κουίνσι επαινούσε αφειδώς τα λογοτεχνικά του ινδάλματα Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ και Σάμιουελ Τέιλορ Κόλεριτζ, αργότερα όμως στράφηκε εναντίον τους, εκτοξεύοντας προσβολές για την εμφάνιση του πρώτου και τις εξαρτήσεις του δεύτερου, υποδαυλίζοντας τις βεντέτες μαζί τους που κράτησαν μέχρι το τέλος της ταραγμένης ζωής του. «Ποτέ μην περιγράψετε τον Γουόρντσγουορθ ως ίσο σε έπαρση με τον Εωσφόρο», έγραφε. «Αλλά, αν σας δοθεί η ευκαιρία να γράψετε μια βιογραφία του Εωσφόρου, θα μπορούσατε απλά να χρησιμοποιήσετε ως υπόδειγμα έναν τύπο σαν τον Γουόρντσγουορθ».

Ο Μασκ, ένα αδυσώπητο, αναμφισβήτητο τρολ, και ο Ραμασουάμι (ένα άλλο δημόσιο πρόσωπο με έντονη ροπή προς το προκλητικό τρολάρισμα) θα μπορούσαν να επηρεάσουν το εργασιακό καθεστώς εκατοντάδων χιλιάδων κυβερνητικών υπαλλήλων. Το ακρωνύμιο του προτεινόμενου υπουργείου κλείνει ακόμη και το μάτι σ’ ένα αγαπημένο κρυπτονόμισμα του Μασκ, το DogeCoin.

Τα σημερινά τρολ του διαδικτύου κάνουν τον Ντε Κουίνσι και τον «Cunc» της Wikipedia να μοιάζουν με σατιρικούς ποιητές που υπηρετούν μια ευγενή αποστολή. Έναν χρόνο προτού οι αμερικανικές εκλογές του 2016 εισαγάγουν την έννοια των «ρωσικών τρολ» στη συνείδηση του κοινού, ο Peter Pomerantsev, δημοσιογράφος και συνεργάτης του Ινστιτούτου SNF Agora, προειδοποιούσε για έναν νέο πόλεμο πληροφοριών, ο οποίος διεξάγεται όχι από «απλούς φαρσέρ» αλλά από οργανωμένες, πληρωμένες, κρατικοδίαιτες φάρμες τρολ. Τα τρολ έχουν προσφέρει την υποστήριξή τους σε κάθε είδους πολιτικές και ιδεολογίες, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έχουν ανέλθει ακόμη και στην εξουσία.

«Είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω ότι ο μεγάλος Ίλον Μασκ, σε συνεργασία με τον Αμερικανό πατριώτη Βίβεκ Ραμασουάμι, θα ηγηθεί ενός υπουργείου το οποίο θα είναι αρμόδιο να ελέγχει την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης (Department of Government Efficiency ή «DOGE»)», δήλωνε γραπτώς την περασμένη Τρίτη ο Πρόεδρος Τραμπ, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί και ο ίδιος ως «αρχηγικό τρολ» (troll in chief). Ο Μασκ, ένα αδυσώπητο, αναμφισβήτητο τρολ, και ο Ραμασουάμι (ένα άλλο δημόσιο πρόσωπο με έντονη ροπή προς το προκλητικό τρολάρισμα) θα μπορούσαν να επηρεάσουν το εργασιακό καθεστώς εκατοντάδων χιλιάδων κυβερνητικών υπαλλήλων. Το ακρωνύμιο του προτεινόμενου υπουργείου κλείνει ακόμη και το μάτι σ’ ένα αγαπημένο κρυπτονόμισμα του Μασκ, το DogeCoin.

Ο κορυφαίος σύμβουλος του Τραμπ για θέματα μετανάστευσης, ο Στίβεν Μίλερ, ο οποίος αναμένεται να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο ως αναπληρωτής προσωπάρχης για θέματα πολιτικής, είναι ένα άλλο έμπειρο τρολ. Σε ένα προφίλ του 2018, ο αρθρογράφος McKay Coppins παρατηρούσε τον τρόπο με τον οποίο ο Μίλερ «γλιστράει από την αυθεντική διορατικότητα στην εμπαθή επίθεση και πάλι πίσω. Είναι μια συναρπαστική παράσταση για να την παρακολουθήσει κανείς – αλλά μετά από μιάμιση ώρα στο γραφείο του, συνειδητοποιώ ότι ακόμα προσπαθώ να εντοπίσω πού τελειώνει το τρολάρισμα και πού αρχίζει η αλήθεια». Όταν τον πίεσε ο αρθρογράφος, ο Μίλερ ισχυρίστηκε ότι δεν είναι οπαδός της «πρόκλησης για την πρόκληση» δηλώνοντας ότι πιστεύει στην «εποικοδομητική αντιπαράθεση – με σκοπό τη διαφώτιση».

Όταν χαρακτηρίζουμε πολλούς από τους ισχυρούς ανθρώπους στην τροχιά του Τραμπ ως τρολ, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ούτε να υποτιμούμε τους πραγματικούς κινδύνους της συμπεριφοράς τους. Πρόκειται για μια «τρολιγαρχία», η καθεστωτική ισχύς της οποίας μοιάζει πλέον αναπόφευκτη. Και η ζωή υπό την τρολιγαρχία απαιτεί συνεχώς απόπειρες ερμηνείας και μετάφρασης: «Το εννοούσε πραγματικά ή αστειευόταν; Έλεγε αλήθεια ή ψέματα;».

Καθώς το τρολάρισμα αποτελεί πλέον τόσο έναν δρόμο προς την εξουσία όσο και μέρος της καθημερινής ζωής, μπορεί να επέλθει εξάντληση στον κόσμο. Η κόπωση προκαλεί μούδιασμα και αποσύνδεση από τα κοινά. Και όταν συμβεί αυτό, τότε τα τρολ θα έχουν πραγματικά κερδίσει.

Με στοιχεία από The Atlantic

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Guest Editors / Έλον Μασκ: Η πηγή του κακού

Κατάλαβε πως μια δημοκρατική κυριαρχία στις ΗΠΑ θα αναγκαζόταν να συγκρουστεί μαζί του. Έτσι, ο άνθρωπος - «τοτέμ» του σύγχρονου καπιταλισμού έχει για πολιορκητικό κριό το κοινωνικό δίκτυο Χ που λειτουργεί πια ως μεγάφωνο για κάθε ακραίο στοιχείο.
ΑΛΚΗΣ ΚΟΥΠΕΤΩΡΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ