Σαμποτάροντας το ευρωκοινοβούλιο

Σαμποτάροντας το ευρωκοινοβούλιο Facebook Twitter
Η τύχη της δικής μας Εύας Καϊλή αφορά μια καριέρα ή έναν καριερισμό, ένα σύνολο προσωπικών φιλοδοξιών. Θορυβεί φυσικά το δικό μας κομματικό χωριό και θερμαίνει τη μεθόριο μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης.
0

ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ η έκφραση «γραφειοκρατία των Βρυξελλών» έφερνε στο μυαλό πολλών Ευρωπαίων την αντιπαθητική ιδέα μιας αποκομμένης και αυτοαναφορικής κάστας.

Δεν ήταν μόνο οι δυνάμεις του αντιευρωπαϊσμού που διακινούσαν εικόνες σπατάλης και διαφθοράς. Η αίσθηση ότι η Ευρώπη υπονομεύεται και εκ των ένδον και όχι μόνο από τους γνωστούς εξωτερικούς της εχθρούς ήταν και είναι παρούσα σε πολύ περισσότερους. Και οι υπερασπιστές μιας πιο δυναμικής και πολιτικά ενωμένης Ευρώπης, αν δεν ήθελαν να χάσουν την επαφή με την πραγματικότητα, έπρεπε να κοιτάζουν κατάματα τις κρίσεις και τα προβλήματα.

Ωστόσο, παρά τη θολή εικόνα κάποιων πλευρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ο θεσμός που έφερνε και πολλές καλές ειδήσεις. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ερντογανική επιθετικότητα, η κλιματική κρίση και πολλά άλλα έδειξαν πως στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ακούγονται σημαντικές φωνές και ψηφίζονται τα πιο προωθημένα κείμενα.

Πώς να παραβλέψει κανείς τις λαμπρές πρωτοβουλίες του ανεξάρτητου αριστερού Γάλλου Ραφαέλ Γκλικσμάν για την Ουκρανία, τους διωκόμενους Ουιγούρους στην Κίνα, τις γυναίκες του Ιράν, το ανήθικο εμπόριο; Πώς να υποτιμήσουμε τη σημασία της συντριπτικά πλειοψηφικής καταδίκης των ολοκληρωτισμών ή την ενθάρρυνση περισσότερων τολμηρών πολιτικών για το περιβάλλον και τα δικαιώματα;

Η Εύα Καϊλή στάθηκε για χρόνια αυτό που πολλοί πιστεύουν πως πρέπει να είναι μια «φωνή της κοινωνίας»: όσα έλεγε αντανακλούσαν ιδέες, αισθητική και συνθήματα που συναντά γύρω του κάθε πολίτης της Θεσσαλονίκης ‒ με αυτή την έννοια ήταν πλειοψηφικά κοινότοπη και όχι απλώς μια «όμορφη γυναίκα».

Και να τώρα που το φάντασμα της διαφθοράς και της πολιτικής εξαχρείωσης έρχεται να μας γυρίσει πάλι πίσω. Μια «παρέα» από τη σοσιαλδημοκρατική αριστερά και η δική μας Εύα Καϊλή, ένα μείγμα βορειοελλαδίτικου εθνικισμού και ποπ πασοκισμού, φαίνεται να υπηρέτησαν, με το αζημίωτο, τα συμφέροντα και την εικόνα του Κατάρ και του Μαρόκου.

Ο Πιερ Αντόνιο Παντσέρι, υπεύθυνος πριν από χρόνια της ευρωπαϊκής πολιτικής του αριστερού συνδικάτου CGIL στο Μιλάνο και ιδρυτής της προοδευτικής μη κυβερνητικής οργάνωσης κατά της «ατιμωρησίας», φέρεται ως κεντρική φυσιογνωμία του κυκλώματος. Αν ανατρέξει κανείς σε άρθρα ή συνεντεύξεις του συγκεκριμένου από το 2019 ήδη, παρατηρεί πως, ενώ έχει πολλά να πει για τις παραβιάσεις δικαιωμάτων και τα προβλήματα στη Σαουδική Αραβία ή σε άλλες χώρες, εξαιρεί το Κατάρ ως όαση προόδου.

Λένε πολλοί πως οι Βρυξέλλες είναι ο παράδεισος για λομπίστες, μυστικές υπηρεσίες, διάφορα επιμέρους συμφέροντα και αντιπροσωπείες που «πιέζουν», προωθούν τις υποθέσεις τους και θέλουν να είναι παρόντα στην καρδιά της Ευρώπης. Το συμπέρασμα είναι πως «δεν εκπλήσσονται» από αυτήν την τελευταία ιστορία γιατί ισχυρίζονται πως είναι μια συνηθισμένη ιστορία, μία από τις πολλές, οι περισσότερες από τις οποίες «θάβονται».

Όμως αυτή η συλλογιστική έχει κάτι επικίνδυνο, ακόμα και στην αφετηρία της συναντούμε κάποιες πικρές αλήθειες. Νομίζω πως κάθε σκάνδαλο διαφθοράς, ιδίως όταν ξεσπάει σε περιβάλλοντα που τιτλοφορούνται «προοδευτικά» και υπερασπίζονται, ρητορικά, κάποια δικαιώματα και κοινωνικά αγαθά, έρχεται σε μια συγκυρία στρατηγικών διλημμάτων και καινούργιων συγκρούσεων, είναι μια δολιοφθορά. Κάνει από μόνο του όλη την προπαγάνδα της κάθε Λεπέν, της Μελόνι, του Πούτιν, του Όρμπαν. Δουλεύει υπέρ όσων θα ήθελαν τη διάλυση και την κατάρρευση των ευρωπαϊκών θεσμών. Και κάθε «δικαιωματιστής» που αποδεικνύεται απατεώνας και χυδαίος κάνει ένα μεγάλο δώρο σε όσους βλέπουν τη φιλελεύθερη δημοκρατία ως καθεστώς σήψης και διαφθοράς.

Η τύχη της δικής μας Εύας Καϊλή αφορά μια καριέρα ή έναν καριερισμό, ένα σύνολο προσωπικών φιλοδοξιών. Θορυβεί φυσικά τον δικό μας κομματικό χωριό και θερμαίνει τη μεθόριο μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης.

Εγώ, πάντως, θυμάμαι πως το όνομά της ακουγόταν μέχρι προσφάτως για τον δήμο Θεσσαλονίκης και για άλλα αξιώματα. Και προφανώς είχε το κοινό της, τους ψηφοφόρους και τους θαυμαστές της ‒ ας μην την παρουσιάζουν λοιπόν όψιμα σαν κάποια που δεν την ήθελαν τάχα ούτε στο ΠΑΣΟΚ ούτε στη Νέα Δημοκρατία.

Η Εύα Καϊλή στάθηκε για χρόνια αυτό που πολλοί πιστεύουν πως πρέπει να είναι μια «φωνή της κοινωνίας»: όσα έλεγε αντανακλούσαν ιδέες, αισθητική και συνθήματα που συναντά γύρω του κάθε πολίτης της Θεσσαλονίκης ‒ με αυτή την έννοια ήταν πλειοψηφικά κοινότοπη και όχι απλώς μια «όμορφη γυναίκα».

Αυτά όμως είναι ασήμαντα μπροστά στον συμβολισμό του σκανδάλου. Το θέμα που πρέπει να μας νοιάζει περισσότερο είναι το ηθικό και πολιτικό πλήγμα για το Ευρωκοινοβούλιο και τη δουλειά που γίνεται εκεί. Το πιο θλιβερό παραπροϊόν σκανδάλων σαν κι αυτό είναι η εντύπωση πως από την κεντροαριστερά πρέπει να περιμένει κανείς «λαμόγια», τεράστιες προσωπικές περιουσίες και υπερτροφικά εγώ. Ή το συμπέρασμα πως τα προοδευτικά και ανθρωπιστικά λόγια κρύβουν τα πιο ταπεινά και ευτελή κίνητρα.

Ξέρουμε πως το εμπόριο του μηδενιστικού ισοπεδωτισμού είναι ανθηρό. Και δεν χρειάζονται οι υπηρεσίες του Κρεμλίνου ή άλλων σκοτεινών κέντρων για να δηλητηριαστεί ακόμα περισσότερο η σκέψη και η συνείδηση των απλών πολιτών. Με πράξεις ακραίας ιδιοτέλειας και έναν απολίτικο κατήφορο, με νεόπλουτη αλαζονεία και ανθρωπιστικές μπίζνες, με ψεύτικες εξωραϊστικές εκθέσεις για αυταρχικά κράτη και επονείδιστες πρακτικές, γεννιέται μόνο απέχθεια για τέτοιες ελίτ και πολιτικά πρόσωπα.

Η Ευρώπη και ιδίως το Κοινοβούλιό της πρέπει να αυτοπροστατευτούν. Αν δεν μπορεί να κάνει άλματα λόγω των πολλών μπλοκαρισμάτων, ας κόψει τουλάχιστον τον αέρα στους διεφθαρμένους. Αλλά και οι πολίτες ας μην επιβραβεύουν τα περιτυλίγματα της κοινοτοπίας. Αυτό είναι όμως πάντα δυσκολότερο.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO.

Το νέο τεύχος της δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ