Πότε πρέπει και πότε δεν πρέπει να παρατάμε ένα βιβλίο

Πότε πρέπει και πότε δεν πρέπει να παρατάμε ένα βιβλίο Facebook Twitter
Δεν θέλω το διάβασμα να γίνει μια δουλειά που πρέπει να κάνω. Θέλω να είναι κάτι που διαλέγω να κάνω. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΟΥ υπάρχει μια θλιβερή σειρά βιβλίων: αυτά που δεν ξεκινάω γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΩ. Κάνω κάτι σαν εσωτερικό διάλογο κάθε φορά που τα πλησιάζω. («Αφού δεν θες να τα διαβάσεις, γιατί τα αγόρασες;» - «Δεν ξέρω, αλλά ΔΕΝ ΘΕΛΩ») Μου θυμίζουν ρούχα που αγοράζει κανείς για «όταν αδυνατίσει». Ίσως, αν ήμουν μια άλλη, να φορούσα μια λευκή κρεπ παντελόνα και να ήθελα να διαβάσω την αλληλογραφία του Γιώργου Σεφέρη, ή Μπουκόφσκι, ή 450 σελίδες για τη γεωπολιτική των τροφίμων.

Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία βιβλίων – όλα χαρισμένα πια ή λάφυρα κάποιας μετακόμισης. Είναι τα βιβλία που έχω παρατήσει. Στα βιβλία που έχω παρατήσει συμπεριλαμβάνονται το Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Προυστ [ένιωθα πάντα πως αν ο αφηγητής είχε φωνή θα έλεγε «τώρα θα σας μιλήσω για την νταντά μου (100 σελίδες) / τώρα θα σας μιλήσω για το ρουστίκ παιδικό μου κρεβάτι στη γαλλική εξοχή και όλα τα έπιπλα του δωματίου (20 σελίδες) / Τώρα θα περιγράψω την υπηρέτριά μας (10 σελίδες)], ο Οδυσσέας του Τζόις, σχεδόν όλα τα βιβλία του Thomas Hardy (τρεις σελίδες περιγραφή ενός λιβαδιού; Αλήθεια Τόμας;).

Η θεωρία μου είναι πως αυτά τα βιβλία ίσως πρέπει να τα συνεχίζουμε – κάτι υπάρχει εκεί δικό μας, αν ξύσουμε λίγο την πληγή. Την τελευταία φορά που μου συνέβη αυτό ήταν στην πανδημία. 

Μέχρι μια ηλικία στριβόμουν όταν παράταγα βιβλία, το θεωρούσα χρέος μου να τα τελειώσω, σαν να έπρεπε να συμπαρασταθώ στον συγγραφέα, να τον πιάσω από τους ώμους και να τον καθησυχάσω («Έλα, γλυκούλη μου, εγώ θα το τελειώσω το βιβλίο σου, μπορείς να βασιστείς πάνω μου» - «Ω, ναι ναι, μα γιατί με σφίγγεις;»). Μετά απελευθερώθηκα, αποφάσισα πως η ζωή είναι μικρή και το διάβασμα είναι και απόλαυση, ας διαβάσει κάποιος άλλος τον Προυστ, δεν θα του λείψω. Το διάβασμα δεν πρέπει να είναι ψυχαναγκασμός αλλά (και) απόλαυση. Δεν θέλω το διάβασμα να γίνει μια δουλειά που πρέπει να κάνω. Θέλω να είναι κάτι που διαλέγω να κάνω.

Υπάρχει και μια εξαίρεση στον κανόνα: κάποια ελάχιστα βιβλία που μου προκαλούν μια απροσδιόριστη ανησυχία ή θυμό. Η θεωρία μου είναι πως αυτά τα βιβλία ίσως πρέπει να τα συνεχίζουμε – κάτι υπάρχει εκεί δικό μας, αν ξύσουμε λίγο την πληγή. Την τελευταία φορά που μου συνέβη αυτό ήταν στην πανδημία. Ήμουν έγκυος, κλεισμένη στο σπίτι και διάβαζα το Μy year of rest and relaxation της Αμερικανίδας Οttesa Moshfegh.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που έκανε μεγάλη αίσθηση όταν κυκλοφόρησε και επίσης φημολογείται πως το διασκευάζει ο Γιώργος Λάνθιμος, οπότε, αν δεν θέλετε το spoiler, μπορείτε να σταματήσετε εδώ. Βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη το 2000. Μια νέα, όμορφη, ορφανή κληρονόμος, που ζει ολομόναχη σε ένα σπίτι στο Upper East Side του Μανχάταν, κλειδώνεται σπίτι της και με τη βοήθεια υπνωτικών και ναρκωτικών –που της δίνει η «χειρότερη ψυχίατρος του σύμπαντος», όπως σχολίασε κάποιος– κοιμάται περίπου έναν χρόνο. Ξυπνάει πού και πού για να φάει και να πάει στην ψυχίατρο ή στο μαγαζάκι της γειτονιάς, ή για να μιλήσει στην καλύτερή της φίλη (την οποία και περιφρονεί) και στον φρικαλέο πρώην της.

Αυτή είναι η πλοκή, δεν συμβαίνει κάτι άλλο. H δε πρωταγωνίστρια, της οποίας το όνομα δεν μαθαίνουμε ποτέ, πρέπει να είναι από τους πιο εκνευριστικούς χαρακτήρες της σύγχρονης λογοτεχνίας – είναι αφόρητα κενή, γκρινιάζει ακατάπαυστα και είναι άθλια φίλη. Οι κριτικοί μίλησαν για «μαύρο χιούμορ», έγραψαν πως αποτελεί παραβολή για τον αμερικανικό καπιταλισμό πριν από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους ή για τη φρικαλεότητα της τέχνης (επειδή η πρωταγωνίστρια δούλευε σε γκαλερί; επειδή στο τέλος πάει και αγοράζει ένα βίντεο και βλέπει σε λούπα μια γυναίκα που μοιάζει με την καλύτερή της φίλη και πέφτει από τους Δίδυμους Πύργους;). Όσο πιο πολύ διάβαζα το βιβλίο, τόσο πιο έξαλλη γινόμουν με την πρωταγωνίστρια. Κάτι μου συνέβη, διαβάζοντάς το όμως. Δεν σκέφτηκα να το παρατήσω ποτέ.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Σήμερα, όταν δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς επαγγέλλεσαι, πιθανότατα λες πως είσαι creative director

Κοκέτα / Σήμερα, όταν δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς επαγγέλλεσαι, πιθανότατα λες πως είσαι creative director

Ένας σιωπηλός ιός, μια πανδημία για την οποία δεν μιλά κανείς: μανάδες, κρύψτε τα παιδιά σας από τη μάχη του creative direction. Η Δανάη Ιωάννου σε μια επιτόπια έρευνα για το επάγγελμα που σαρώνει γύρω μας τους ανθρώπους σαν κρυφή πανδημία.
ΔΑΝΑΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Οπτική Γωνία / Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Χώρες που υποδέχτηκαν σχετικά φιλικά μετανάστες είχαν οφέλη σε οικονομικό επίπεδο. Μια από αυτές είναι η Ισπανία, που τα τελευταία χρόνια έχει προχωρήσει σε θετικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν τους τρόπους ένταξής τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Γαϊδούρια : Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;/ Ιπποειδή: Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;

Ρεπορτάζ / Γαϊδούρια: Ζώα εργασίας ή θύματα κακοποίησης;

Είναι τα ιπποειδή στην Ελλάδα εργάτες χωρίς δικαιώματα; Ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους, ποια μέριμνα υπάρχει για τη φροντίδα τους και γιατί η νομοθετική προστασία τους βρίσκεται σε μια γκρίζα ζώνη; Μιλούν στη LiFO εκπρόσωποι φιλοζωικών οργανώσεων και τοπικοί φορείς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ