Το παράδοξο του ελληνικού δημόσιου νοσοκομείου: Εξαιρετικοί γιατροί σε άθλιες συνθήκες

Εγώ κι Ε.Σ.Υ. μαζί Facebook Twitter
Σχεδόν κάθε φορά που βρίσκομαι σε δημόσιο νοσοκομείο φρίττω με τις συνθήκες ‒τα ξεσκισμένα σεντόνια, τα διαλυμένα έπιπλα, τις ανύπαρκτες γάζες‒, αλλά σχεδόν πάντα θαυμάζω τους γιατρούς που κάνουν καθημερινά μια υπέρβαση. Εικονογράφηση: Bianka/LifO
0

ΣΤΙΣ 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑ ΣΤΑ επείγοντα ενός επαρχιακού νοσοκομείου. Την προηγούμενη μέρα είχα προσπαθήσει να σηκώσω τον γιο μου που είχε αποφασίσει να κάνει ξαπλωτή διαμαρτυρία στο πλακόστρωτο δίπλα σε μια μπουκαμβίλια. Όπως έσκυψα να τον πάρω αγκαλιά, χτύπησα με μεγάλη δύναμη το κεφάλι μου στο περβάζι.

Δώδεκα ώρες μετά ζαλιζόμουν ακόμα κι έτσι αποφάσισα να πάω στο νοσοκομείο. Στην αίθουσα αναμονής μια οθόνη έπαιζε ασταμάτητα ειδήσεις, πόρτες άνοιγαν κι έκλειναν ξαφνικά. Μπορούσα να διακρίνω θραύσματα εικόνων ‒ τη γωνία ενός φορείου, την πλάτη ενός γιατρού σκυμμένου πάνω από μια ασθενή. Πού και πού άκουγα καμιά κραυγή.

Ήμουν μάλλον ψύχραιμη μέχρι να έρθει η νοσηλεύτρια να μου βάλει την πεταλούδα. «Μα, γιατί να μου το κάνετε αυτό;» ψέλλισα, ενώ ένιωθα τον κρύο ιδρώτα να κυλάει αργά στο σβέρκο. Οι φλέβες μου δεν φαίνονται κι έτσι, εκτός κι αν πετύχω κάποιον που κάνει 150 αιμοληψίες την ημέρα, αφού μου κάνουν τα χέρι σουρωτήρι, καταλήγουν να με τρυπάνε στα πιο απίθανα μέρη, από την αρτηρία έως το πάνω μέρος της παλάμης για να μου πάρουν αίμα.

Μια φορά, όταν ήμουν έγκυος, είχαν μαζευτεί από πάνω μου τρία άτομα για να τα καταφέρουν («Δεν μπορώ να βρω φλέβα, για δοκίμασε κι εσύ», έλεγαν ο ένας στον άλλον, σαν να ήμουν κάποιο πείραμα που δεν έβγαινε). Σηκώθηκα απότομα κι άρχισα να ψάχνω το πιο κοντινό παράθυρο. «Μα, τι κάνετε;» με μάλωσε σχεδόν μητρικά η νοσηλεύτρια, «με έλουσε κρύος ιδρώτας» της είπα. «Μη μου λιποθυμήσετε όμως, δεν κάνει», μου απάντησε.

Τη δουλειά των γιατρών στα επείγοντα τη θαυμάζω και ταυτόχρονα μου φέρνει σύγκρυο. Τόση τριβή με τον πόνο και τον φόβο κάθε μέρα πρέπει να είναι εξωπραγματική. Αναρωτιέμαι πως δεν γίνονται μεγαλομανή τέρατα ή εντελώς αδιάφοροι. Για μένα ήταν η μέρα που βρέθηκα στο νοσοκομείο, για εκείνους ήταν απλώς Κυριακή.

Η γιατρός, που δεν ήταν ούτε τριάντα, μου έκανε ένα κάρο ερωτήσεις και μετά με έβαλε σε ένα φθαρμένο φορείο και άρχισε τις εξετάσεις (πίεση, καρδιογράφημα, ακτινογραφίες) ‒ δεν υπήρχε καμία περίπτωση να φύγω αν δεν ήταν σίγουρη πως είμαι εντάξει.

Απέναντί μου ήταν κάτι μεγάλα ατσάλινα ντουλάπια με γάζες και φακέλους. Στα αριστερά μου μια γιατρός τύλιγε το χέρι ενός τύπου γύρω στα είκοσι με τζόκεϊ καπέλο και μουστάκι. Είχε σπάσει το χέρι του και του το έδενε προσωρινά μέχρι να βρεθεί ορθοπεδικός. Την έβριζε με μανία σαν να ήταν μεθυσμένος ή χαπακωμένος. «Να σου γ…σω», της έλεγε ξανά και ξανά. Εκείνη ήταν ατάραχη, τον κοιτούσε με απάθεια. Ήθελα να του πάρω το σπασμένο χέρι και να του το στρίψω μέχρι να φτάσει πίσω από την πλάτη του.

Τη δουλειά των γιατρών στα επείγοντα τη θαυμάζω και ταυτόχρονα μου φέρνει σύγκρυο. Τόση τριβή με τον πόνο και τον φόβο κάθε μέρα πρέπει να είναι εξωπραγματική. Αναρωτιέμαι πως δεν γίνονται μεγαλομανή τέρατα ή εντελώς αδιάφοροι. Για μένα ήταν η μέρα που βρέθηκα στο νοσοκομείο, για εκείνους ήταν απλώς Κυριακή.

Ξάπλωσα πάλι στο φορείο μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα. Στο διπλανό δωμάτιο νοσηλευτές και γιατροί έβγαζαν τις βάρδιες του Δεκαπενταύγουστου. Οι περισσότεροι ήταν ειδικευόμενοι, έκαναν πλάκα μεταξύ τους. Χάζευα τα ντουλάπια την ώρα που μίλαγαν για τις βάρδιες. «Εγώ όμως, παιδιά, βγάζω 950 ευρώ καθαρά, χωρίς τις υπερωρίες», είπε μια γυναικεία φωνή και κάποιος άλλος πρόσθεσε «εγώ, με τις υπερωρίες, 1.100 ευρώ». Κάποιος είπε ότι δούλευε ήδη τριάντα έξι ώρες. Και μετά γέλασαν όλοι τους πικρά.  

Δεν είχα πάθει διάσειση τελικά, αν και το κεφάλι μου πονούσε για μια εβδομάδα. Κάποια στιγμή κοίταξα από περιέργεια τους μισθούς των νοσοκομειακών γιατρών στο ΕΣΥ. Είχα ακούσει ότι ήταν χαμηλοί, δεν είχα συνειδητοποιήσει όμως πόσο χαμηλοί είναι. Πρώτος μισθός για ειδικευόμενο 1.040 ευρώ καθαρά, για επιμελητή 1.300. Ο μισθός τους είναι περίπου το ⅓ του μισθού των γιατρών στην κεντρική και στη βόρεια Ευρώπη.

Δεν είναι τυχαίο ότι πάνω από 20.000 Έλληνες γιατροί ζουν στο εξωτερικό. Και δεν νομίζω πως η πρόσφατη αύξηση του 10% που προανήγγειλε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ φτάνει για να κάνει τη διαφορά σε ανθρώπους που δουλεύουν τριπλές και τετραπλές βάρδιες.

Σχεδόν κάθε φορά που βρίσκομαι σε δημόσιο νοσοκομείο φρίττω με τις συνθήκες ‒τα ξεσκισμένα σεντόνια, τα διαλυμένα έπιπλα, τις ανύπαρκτες γάζες‒, αλλά σχεδόν πάντα θαυμάζω τους γιατρούς που κάνουν καθημερινά μια υπέρβαση. Εδώ συμπυκνώνεται όλη η παράνοια της σημερινής Ελλάδας: να έχεις σπουδάσει τουλάχιστον για μια δεκαετία με τόσες θυσίες, να κάνεις μια δουλειά-λειτούργημα σαν κι αυτή σε ένα υποστελεχωμένο νοσοκομείο που στερείται εξοπλισμού, να βρίσκεσαι άπειρες ώρες στο πόδι και ταυτόχρονα να γνωρίζεις ότι ο μισθός σου είναι περίπου το ¼ αυτού των συναδέλφων σου στο εξωτερικό.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Χρήματα στο ΕΣΥ ή στην «Ελλάδα 2021»; Τρεις κορυφαίοι ιστορικοί μιλούν στη LiFO

Ελλάδα / Χρήματα στο ΕΣΥ ή στην «Ελλάδα 2021»; Τρεις κορυφαίοι ιστορικοί μιλούν στη LiFO

Οι Θάνος Βερέμης, Κώστας Κωστής και Νίκος Θεοτοκάς μιλούν σχετικά με ένα «ψήφισμα πολιτών» που ζητά τα χρήματα για τον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 να διατεθούν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η προσπάθεια του Μαξίμου να μην συνδεθεί η διαρροή των email με την επιστολική ψήφο

Ρεπορτάζ / Η προσπάθεια του Μαξίμου να μη συνδεθεί η διαρροή των e-mails με την επιστολική ψήφο

Η αντιπολίτευση θα επιμείνει να θέτει ερωτήματα για τη διαρροή των e-mails, παρά τις καρατομήσεις. Η κυβέρνηση δεν θέλει με τίποτα να συνδεθεί με την ασφάλεια της επιστολικής ψήφου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Θεσσαλονίκη: ανήλικη βία αγέλης- πως θα αντιμετωπιστεί;

Ελλάδα / Θεσσαλονίκη: Ανήλικη βία αγέλης – πώς θα αντιμετωπιστεί;

Ο Βασίλης Βαμβακάς, αν. καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, η οποία έχει αναλάβει να εκπονήσει το «Εθνικό Σχέδιο Στρατηγικής Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας και της Παραβατικότητας των Ανηλίκων» μιλά στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ενεργειακές Κοινότητες: είναι ο μίτος στο λαβύρινθο της ενεργειακής κρίσης;

Ρεπορτάζ / Ενεργειακές Κοινότητες: Πώς γίνεσαι αυτοπαραγωγός και καταναλωτής φθηνής και πράσινης ενέργειας;

Τρία από τα ιδρυτικά μέλη του Υπερίωνα, της πρώτης ενεργειακής κοινότητας λαϊκής βάσης που δημιουργήθηκε στην Αθήνα, φωτίζουν τους τρόπους με τους οποίους μπορούν οι πολίτες να βγουν από τον λαβύρινθο της ενεργειακής κρίσης.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Το χαμένο στοίχημα των βιβλιοθηκών στη χώρα μας

Οπτική Γωνία / Δημόσιες βιβλιοθήκες: Ζωντανοί οργανισμοί ή χαμένο στοίχημα;

Στο συλλογικό φαντασιακό οι βιβλιοθήκες έχουν παραμείνει στον 19ο αιώνα, με βλοσυρούς βιβλιοθηκονόμους, συρταριέρες με χειρόγραφα δελτία καταλογογράφησης και αποκλειστικά υπηρεσίες δανεισμού. Και υπάρχει λόγος γι' αυτό.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
«Δεν φοβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν θα επηρεαστεί η ασφάλεια του EuroΡride»

Οπτική Γωνία / «Δεν φοβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν θα επηρεαστεί η ασφάλεια του EuroΡride»

Η βία, οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες για τη διεξαγωγή των φετινών εκδηλώσεων του EuroPride. Μιλούν στη LiFO ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και ο εκπρόσωπος του Thessaloniki Pride.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το ομοφοβικό αίσχος της Αριστοτέλους και ο φόβος που δείχνει επιτέλους να αλλάζει πλευρά

Οπτική Γωνία / Το ομοφοβικό αίσχος της Αριστοτέλους και ο μονόδρομος για την ελευθερία

Τίποτα δεν πρέπει να μένει αναπάντητο – το μίσος δεν αντιπαλεύεται με μίσος, ας γίνει όμως κοινή συνείδηση ότι ο δρόμος για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό και την ισότητα είναι μονόδρομος και είναι αδιαπραγμάτευτος.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Ν. Σεβαστάκης / Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Χιλιάδες άνθρωποι, νέοι και μεγαλύτεροι, πιστεύουν πως τους ανήκει η πόλη και πως θα ορίζουν αιωνίως τα δημοφιλή πρότυπα. Αν δεν συναντήσουν εμπόδια, θα συγκροτήσουν κάποια στιγμή ένα μέτωπο κανονικής ασφυξίας για όλους τους υπόλοιπους.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Το Dune, η Μέση Ανατολή και οι Εξεγερμένοι

Ιλεκτρίσιτυ / Το Dune, η Μέση Ανατολή και οι Εξεγερμένοι

Οι αναφορές του Dune στους αντιαποικιοκρατικούς αγώνες μουσουλμανικών πληθυσμών είναι τόσο έντονες που οι Άραβες φίλοι του Χέρμπερτ πίστευαν πως δεν επρόκειτο καθόλου «για έργο επιστημονικής φαντασίας».
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Ο τυχαίος θάνατος ενός δημοσιογράφου…

Οπτική Γωνία / Ο τυχαίος θάνατος ενός δημοσιογράφου

Η ιστορία, που φυσικά χάθηκε ανάμεσα σε μεγάλα γεγονότα, είναι διδακτική, όχι μόνο για τους δημοσιογράφους που με προχειρότητα μεταδίδουν μια είδηση χωρίς να ελέγξουν πρώτα την αλήθεια της. Είναι διδακτική και για την ίδια την κοινωνία, η οποία τελικά είναι ο αποδέκτης της πληροφόρησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Η Εκκλησία, σε ρόλο «πορτιέρη», επιβάλλει face control στους ναούς

Οπτική Γωνία / Η Εκκλησία, σε ρόλο «πορτιέρη», επιβάλλει face control στους ναούς

Οι εποχές έχουν αλλάξει, οι ανόητοι αφορισμοί είναι ξεπερασμένοι και το ποίμνιο δεν περιμένει από την Ιερά Σύνοδο και τους μητροπολίτες να πολιτεύονται ως γραφικοί κομματάρχες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ