Οι «στιγμιαίοι» τραμπούκοι της διπλανής πόρτας

Οι «στιγμιαίοι» τραμπούκοι της διπλανής πόρτας Facebook Twitter
Αυτό που αντίκρισα ήταν έξι άτομα να τραμπουκίζουν ένα πιτσιρίκι επειδή άνοιξε τη συσκευασία ενός αρώματος. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ ΕΞΩ από το κατάστημα. Η μία γύρω στα 18, η άλλη λίγο μικρότερη με ένα κοριτσάκι γύρω στα 2 στην αγκαλιά. Moυ έκαναν εντύπωση γιατί κάτι μου φαινόταν παράξενο, αλλά δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι. Η μεγάλη κρατούσε μια κάπως «μεγαλίστικη», αταίριαστη τσάντα, η μικρή κρατούσε λίγο άγαρμπα το παιδάκι, το οποίο όμως ήταν πολύ χαρούμενο που ήταν μαζί τους. 

Μπήκα στο κατάστημα, γινόταν χαμός ως συνήθως (από πότε έγινε αγγαρεία το να ψωνίζεις καλλυντικά); Πήρα κάτι βαζάκια με κρέμες και τις ξανασυνάντησα στο ταμείο, τρία-τέσσερα άτομα μπροστά. Ήταν τουλάχιστον δέκα άτομα στην ουρά. Μια πωλήτρια πήγε προς το μέρος τους, τους πρότεινε να τους κρατήσει κάτι για το ταμείο, έμοιαζε κάπως εκνευρισμένη. Είπαν όχι, και έμεινε να τις επιτηρεί από το πλάι.

Είναι κάτι που δεν παύει ποτέ να με εκπλήσσει, δυσάρεστα εννοείται, το πώς μεταμορφώνονται μερικοί άνθρωποι όταν τους δοθεί λίγη εξουσία, πώς γίνονται μικρά τέρατα μέσα σε πολυκατοικίες, εργασιακούς χώρους, μαγαζιά, σχολεία. 

Όταν έφτασαν στο ταμείο, τα πράγματα στράβωσαν. Πήγαν να πληρώσουν ένα άρωμα, αλλά η ζελατίνα του κουτιού ήταν σκισμένη. «Δεν το θέλω, είναι ανοιγμένο», είπε το κοριτσάκι. «Εσύ το άνοιξες», πετάχτηκε ξαφνικά η κυρία που τις παρατηρούσε από πριν. «Σε είδα ότι ήσουν εσύ», συνέχισε. «Έχετε κάμερα; Γιατί αν έχετε να το δω, που λέτε ότι το άνοιξα», ξεσπάθωσε το κοριτσάκι. «Πρέπει να το πληρώσεις», της είπε η ταμίας.

Εκεί τα πράγματα αγρίεψαν. «Δεν θα υψώνεις εδώ μέσα τη φωνή σου! Κατάλαβες;» της είπε μια άλλη πωλήτρια που εμφανίστηκε από το πουθενά πίσω από την ταμία. Ένας κύριος με αέρα υπεύθυνου τους πλησίασε, πήρε στα χέρια του το άρωμα και περιεργάστηκε σχολαστικά την ανοιγμένη ζελατίνα. «Αυτό εδώ θα το αγοράσεις ή δεν θα φύγεις από εδώ μέσα», της είπε απειλητικά. «Τέλειωνε, θα το πληρώσεις», είπε η κυρία που καθόταν πίσω από την ταμία. 

Τους μέτρησα – είχαν μαζευτεί έξι άτομα για να τιμωρήσουν ένα 18χρονο κοριτσάκι που είχε ανοίξει τη συσκευασία ενός αρώματος. Πήγα να μιλήσω, αλλά εκείνη τη στιγμή το κοριτσάκι είπε «λεφτά έχει η φίλη μου» και προσπάθησε να φύγει. Την ακολούθησαν όλοι τρέχοντας. Κανείς δεν είπε τίποτα, εκτός από μια πνευματώδη κυρία με κοντά ξανθά μαλλιά που ξεστόμισε την ατάκα «καλέ, εδώ είναι πολύ ωραία, να ερχόμαστε για καφέ άλλη φορά» λες και βλέπαμε κάποιο διασκεδαστικό θέαμα. Μέχρι να τελειώσω από το ταμείο και να φύγω το κορίτσι είχε εξαφανιστεί, σαν να είχε ανοίξει η γη να το καταπιεί. Στην έξοδο καθόταν ο κύριος με τον «αέρα υπεύθυνου» που έλεγε στη διπλανή του «ναι, ναι, γι’ αυτό κάθομαι εγώ εδώ. Ναι, παιδί μου, την κατάλαβα αμέσως».

Ταράχτηκα με αυτό που είδα. Δεν ήταν μόνο ότι όλο αυτό δεν έβγαζε νόημα. Γιατί να πάει στο ταμείο με ένα ανοιγμένο άρωμα; Επίσης, αν από το κατάστημα υποψιάζονταν πως είχε κλέψει κάτι, θα καταλάβαινα να ζητήσουν να δουν την τσάντα της ή να φωνάξουν την αστυνομία. Αυτό που αντίκρισα όμως ήταν έξι άτομα να τραμπουκίζουν ένα πιτσιρίκι επειδή άνοιξε τη συσκευασία ενός αρώματος.

Πώς ακριβώς φλιπάρει ο κόσμος με αυτή την ψευδαίσθηση εξουσίας; Είναι κάτι που δεν παύει ποτέ να με εκπλήσσει, δυσάρεστα εννοείται, το πώς μεταμορφώνονται μερικοί άνθρωποι όταν τους δοθεί λίγη εξουσία, πώς γίνονται μικρά τέρατα μέσα σε πολυκατοικίες, εργασιακούς χώρους, μαγαζιά, σχολεία. Θυμήθηκα την περίπτωση του Αντώνη Καρυώτη που σκοτώθηκε στο λιμάνι του Πειραιά. Κάποιος έγραψε πως ο δολοφόνος είχε ταυτίσει τον εαυτό του με την εταιρεία στην οποία εργαζόταν, ότι αυτή η ελάχιστη εξουσία που του έδωσε η στολή τον έκανε να νιώσει ανίκητος. Μου είχε φανεί υπερβολικό, αλλά νομίζω δεν είναι. Εκείνη τη μέρα ένιωσα ότι οι υπάλληλοι του καταστήματος παρέσυραν ο ένας τον άλλον σε ένα κρεσέντο υπερβάλλοντος ζήλου – έξι «στιγμιαίοι» τραμπούκοι της διπλανής πόρτας.

Φυσικά, αυτοί οι άνθρωποι είναι θρασύδειλοι. Κάνουν έτσι μόνο εκεί που θεωρούν ότι τους παίρνει. Αν είχα ανοίξει εγώ τη συσκευασία ενός ακριβού αρώματος, θα μου είχαν κάνει παρατήρηση, πιθανώς να απαιτούσαν και να το πληρώσω. Θα μαζεύονταν ποτέ έξι άτομα να μου επιβάλουν την εξουσία τους και να με απειλήσουν; Μάλλον όχι. Ήταν ξεκάθαρο ότι όλο αυτό γινόταν γιατί ήταν μικρή και φαινόταν «παράταιρη».

Αυτό που με ενόχλησε όμως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο εκείνη την ημέρα ήταν ο εαυτός μου. Δεν είπα τίποτα, έκατσα και παρακολούθησα βουβή το θέαμα. Έπρεπε να είχα μιλήσει.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Όλη η χώρα «σερίφηδες» και ψευτοαφεντικά

Οπτική Γωνία / Όλη η χώρα «σερίφηδες» και ψευτοαφεντικά

Από τον Έβρο στον Πειραιά και από εκεί στις φασίζουσες προεκτάσεις της καθημερινότητάς, γίνεται αντιληπτός ο μηχανισμός που οπλίζει χέρια, ο τρόπος που λειτουργούν τα σύμβολα εξουσίας σε πατριαρχικό περιβάλλον και κυρίως αυτοί που τα φέρουν.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Τι στην ευχή μάς έχει συμβεί σε αυτή τη χώρα κι έχουμε απαξιώσει τόσο την ανθρώπινη ζωή;

Οπτική Γωνία / Τι στην ευχή μάς έχει συμβεί σε αυτή τη χώρα κι έχουμε απαξιώσει τόσο την ανθρώπινη ζωή;

Το περιστατικό με τον επιβάτη που πέταξαν στη θάλασσα χτες βράδυ στον Πειραιά δύο μέλη του πληρώματος του Blue Horizon, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί, είναι ένα ακόμα τραγικό σύμπτωμα μιας κοινωνίας σε πλήρη αποσύνθεση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Βασιλική Σιούτη / Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τα Τέμπη και με την ακρίβεια, που προκαλεί κοινωνική δυσφορία, ο Νίκος Δένδιας εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής που θα οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στη νέα εποχή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Ακροβατώντας / Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ