Οι «στιγμιαίοι» τραμπούκοι της διπλανής πόρτας

Οι «στιγμιαίοι» τραμπούκοι της διπλανής πόρτας Facebook Twitter
Αυτό που αντίκρισα ήταν έξι άτομα να τραμπουκίζουν ένα πιτσιρίκι επειδή άνοιξε τη συσκευασία ενός αρώματος. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ ΕΞΩ από το κατάστημα. Η μία γύρω στα 18, η άλλη λίγο μικρότερη με ένα κοριτσάκι γύρω στα 2 στην αγκαλιά. Moυ έκαναν εντύπωση γιατί κάτι μου φαινόταν παράξενο, αλλά δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι. Η μεγάλη κρατούσε μια κάπως «μεγαλίστικη», αταίριαστη τσάντα, η μικρή κρατούσε λίγο άγαρμπα το παιδάκι, το οποίο όμως ήταν πολύ χαρούμενο που ήταν μαζί τους. 

Μπήκα στο κατάστημα, γινόταν χαμός ως συνήθως (από πότε έγινε αγγαρεία το να ψωνίζεις καλλυντικά); Πήρα κάτι βαζάκια με κρέμες και τις ξανασυνάντησα στο ταμείο, τρία-τέσσερα άτομα μπροστά. Ήταν τουλάχιστον δέκα άτομα στην ουρά. Μια πωλήτρια πήγε προς το μέρος τους, τους πρότεινε να τους κρατήσει κάτι για το ταμείο, έμοιαζε κάπως εκνευρισμένη. Είπαν όχι, και έμεινε να τις επιτηρεί από το πλάι.

Είναι κάτι που δεν παύει ποτέ να με εκπλήσσει, δυσάρεστα εννοείται, το πώς μεταμορφώνονται μερικοί άνθρωποι όταν τους δοθεί λίγη εξουσία, πώς γίνονται μικρά τέρατα μέσα σε πολυκατοικίες, εργασιακούς χώρους, μαγαζιά, σχολεία. 

Όταν έφτασαν στο ταμείο, τα πράγματα στράβωσαν. Πήγαν να πληρώσουν ένα άρωμα, αλλά η ζελατίνα του κουτιού ήταν σκισμένη. «Δεν το θέλω, είναι ανοιγμένο», είπε το κοριτσάκι. «Εσύ το άνοιξες», πετάχτηκε ξαφνικά η κυρία που τις παρατηρούσε από πριν. «Σε είδα ότι ήσουν εσύ», συνέχισε. «Έχετε κάμερα; Γιατί αν έχετε να το δω, που λέτε ότι το άνοιξα», ξεσπάθωσε το κοριτσάκι. «Πρέπει να το πληρώσεις», της είπε η ταμίας.

Εκεί τα πράγματα αγρίεψαν. «Δεν θα υψώνεις εδώ μέσα τη φωνή σου! Κατάλαβες;» της είπε μια άλλη πωλήτρια που εμφανίστηκε από το πουθενά πίσω από την ταμία. Ένας κύριος με αέρα υπεύθυνου τους πλησίασε, πήρε στα χέρια του το άρωμα και περιεργάστηκε σχολαστικά την ανοιγμένη ζελατίνα. «Αυτό εδώ θα το αγοράσεις ή δεν θα φύγεις από εδώ μέσα», της είπε απειλητικά. «Τέλειωνε, θα το πληρώσεις», είπε η κυρία που καθόταν πίσω από την ταμία. 

Τους μέτρησα – είχαν μαζευτεί έξι άτομα για να τιμωρήσουν ένα 18χρονο κοριτσάκι που είχε ανοίξει τη συσκευασία ενός αρώματος. Πήγα να μιλήσω, αλλά εκείνη τη στιγμή το κοριτσάκι είπε «λεφτά έχει η φίλη μου» και προσπάθησε να φύγει. Την ακολούθησαν όλοι τρέχοντας. Κανείς δεν είπε τίποτα, εκτός από μια πνευματώδη κυρία με κοντά ξανθά μαλλιά που ξεστόμισε την ατάκα «καλέ, εδώ είναι πολύ ωραία, να ερχόμαστε για καφέ άλλη φορά» λες και βλέπαμε κάποιο διασκεδαστικό θέαμα. Μέχρι να τελειώσω από το ταμείο και να φύγω το κορίτσι είχε εξαφανιστεί, σαν να είχε ανοίξει η γη να το καταπιεί. Στην έξοδο καθόταν ο κύριος με τον «αέρα υπεύθυνου» που έλεγε στη διπλανή του «ναι, ναι, γι’ αυτό κάθομαι εγώ εδώ. Ναι, παιδί μου, την κατάλαβα αμέσως».

Ταράχτηκα με αυτό που είδα. Δεν ήταν μόνο ότι όλο αυτό δεν έβγαζε νόημα. Γιατί να πάει στο ταμείο με ένα ανοιγμένο άρωμα; Επίσης, αν από το κατάστημα υποψιάζονταν πως είχε κλέψει κάτι, θα καταλάβαινα να ζητήσουν να δουν την τσάντα της ή να φωνάξουν την αστυνομία. Αυτό που αντίκρισα όμως ήταν έξι άτομα να τραμπουκίζουν ένα πιτσιρίκι επειδή άνοιξε τη συσκευασία ενός αρώματος.

Πώς ακριβώς φλιπάρει ο κόσμος με αυτή την ψευδαίσθηση εξουσίας; Είναι κάτι που δεν παύει ποτέ να με εκπλήσσει, δυσάρεστα εννοείται, το πώς μεταμορφώνονται μερικοί άνθρωποι όταν τους δοθεί λίγη εξουσία, πώς γίνονται μικρά τέρατα μέσα σε πολυκατοικίες, εργασιακούς χώρους, μαγαζιά, σχολεία. Θυμήθηκα την περίπτωση του Αντώνη Καρυώτη που σκοτώθηκε στο λιμάνι του Πειραιά. Κάποιος έγραψε πως ο δολοφόνος είχε ταυτίσει τον εαυτό του με την εταιρεία στην οποία εργαζόταν, ότι αυτή η ελάχιστη εξουσία που του έδωσε η στολή τον έκανε να νιώσει ανίκητος. Μου είχε φανεί υπερβολικό, αλλά νομίζω δεν είναι. Εκείνη τη μέρα ένιωσα ότι οι υπάλληλοι του καταστήματος παρέσυραν ο ένας τον άλλον σε ένα κρεσέντο υπερβάλλοντος ζήλου – έξι «στιγμιαίοι» τραμπούκοι της διπλανής πόρτας.

Φυσικά, αυτοί οι άνθρωποι είναι θρασύδειλοι. Κάνουν έτσι μόνο εκεί που θεωρούν ότι τους παίρνει. Αν είχα ανοίξει εγώ τη συσκευασία ενός ακριβού αρώματος, θα μου είχαν κάνει παρατήρηση, πιθανώς να απαιτούσαν και να το πληρώσω. Θα μαζεύονταν ποτέ έξι άτομα να μου επιβάλουν την εξουσία τους και να με απειλήσουν; Μάλλον όχι. Ήταν ξεκάθαρο ότι όλο αυτό γινόταν γιατί ήταν μικρή και φαινόταν «παράταιρη».

Αυτό που με ενόχλησε όμως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο εκείνη την ημέρα ήταν ο εαυτός μου. Δεν είπα τίποτα, έκατσα και παρακολούθησα βουβή το θέαμα. Έπρεπε να είχα μιλήσει.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Όλη η χώρα «σερίφηδες» και ψευτοαφεντικά

Οπτική Γωνία / Όλη η χώρα «σερίφηδες» και ψευτοαφεντικά

Από τον Έβρο στον Πειραιά και από εκεί στις φασίζουσες προεκτάσεις της καθημερινότητάς, γίνεται αντιληπτός ο μηχανισμός που οπλίζει χέρια, ο τρόπος που λειτουργούν τα σύμβολα εξουσίας σε πατριαρχικό περιβάλλον και κυρίως αυτοί που τα φέρουν.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Τι στην ευχή μάς έχει συμβεί σε αυτή τη χώρα κι έχουμε απαξιώσει τόσο την ανθρώπινη ζωή;

Οπτική Γωνία / Τι στην ευχή μάς έχει συμβεί σε αυτή τη χώρα κι έχουμε απαξιώσει τόσο την ανθρώπινη ζωή;

Το περιστατικό με τον επιβάτη που πέταξαν στη θάλασσα χτες βράδυ στον Πειραιά δύο μέλη του πληρώματος του Blue Horizon, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί, είναι ένα ακόμα τραγικό σύμπτωμα μιας κοινωνίας σε πλήρη αποσύνθεση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ