Όχι, δεν φταίει η κρίση ούτε η πανδημία για την αποκτήνωσή μας

Όχι δεν φταίει η κρίση, ούτε η πανδημία για την αποκτήνωση μας Facebook Twitter
Ξεκινάμε αυτόν τον Σεπτέμβριο ψάχνοντας για λίγο θάρρος στα τυφλά, προσπαθώντας (γιατί, αλήθεια, θέλει προσπάθεια) να αντισταθούμε σε αυτόν τον διαβρωτικό κυνισμό που λερώνει κάθε πτυχή της ζωής μας. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ φράση που έχω κοροϊδέψει άπειρες φορές στη ζωή μου, αυτή είναι σίγουρα το περίφημο «πώς να φέρω ένα παιδί σε αυτόν τον κόσμο;». Μου φαινόταν μελό, κιτς, μικροαστική. «Έλεος με αυτή την μπούρδα, δεν είναι το παιδί σου κάτι ξεχωριστό σε σχέση με όλα τα άλλα παιδιά του κόσμου», έλεγα στις φίλες μου γεμάτη με τον κυνισμό που χαρακτηρίζει συχνά τους ανθρώπους που έχουν την τύχη να μεγαλώσουν με προνόμια.  

Πρωτοδιάβασα την είδηση για τη δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη τα ξημερώματα και μετά πατούσα ξανά και ξανά refresh να δω τι δεν είχα καταλάβει. Στο μυαλό μου, και νομίζω στο μυαλό των περισσότερων, είναι μια είδηση ακατανόητη. Πετάς κάποιον από το καράβι και τον αφήνεις να πνιγεί; Και μετά φεύγεις σαν να μην τρέχει τίποτα; Ενώ είσαι ναυτικός; Γιατί; 

Κανένα κοινό όραμα, καμία συνθήκη για κάτι καλύτερο. Φαντασιώσεις μόνο για λεφτά, και καλοπέραση, και μια φούσκα για μας και τους φίλους μας, να ζούμε όλοι μαζί και να βαυκαλιζόμαστε ότι όλα είναι καλά.

Όσο περνάνε οι ώρες η είδηση γίνεται όλο και χειρότερη: ο Καρυώτης φέρεται να είχε κάποια μορφή αναπηρίας και η όλη υπόθεση ήρθε στην επιφάνεια μόνο και μόνο γιατί υπήρχαν τα βίντεο, αλλιώς θα μας έλεγαν ότι γλίστρησε, ότι οι επιβάτες είναι τρελοί, και το πλοίο θα συνέχιζε κανονικά ως το Ηράκλειο, σαν να μην τρέχει τίποτα.

Δεν είναι η πρώτη τέτοια είδηση που με απελπίζει. Είναι πολλές οι αντίστοιχες ειδήσεις που μαζεύονται συνέχεια και με τρομάζουν. Είναι εκείνοι οι υπάλληλοι που είδαν ένα 8χρονο παιδάκι που το είχε πλακώσει μια γκαραζόπορτα και το σκουντούσαν με το πόδι για να δουν αν ζει, πριν από 2 χρόνια στο Κερατσίνι. («ναι, αλλά ήταν Ρομά»). Είναι το ναυάγιο της Πύλου, όπου ουσιαστικά άφησαν τόσους ανθρώπους να πνιγούν και δεν άνοιξε ρουθούνι («ναι, αλλά ήταν λαθραίοι»). Είναι οι άνθρωποι που κάηκαν ζωντανοί στο δάσος της Δαδιάς, αλλά δεν μας πείραξε και πολύ μωρέ («γιατί δεν θα πρεπε να είναι εκεί»).

«Ευτυχώς» που ο Αντώνης Καρυώτης είχε εισιτήριο κι έτσι δεν ακούσαμε ως επιχείρημα το «ναι, αλλά δεν είχε εισιτήριο», λες και όποιον δεν έχει εισιτήριο τον πετάμε στη θάλασσα. Είναι αυτό το αρρωστημένο πράγμα μέσα στο οποίο μοιάζουμε όλοι να πλέουμε – αποκτηνωμένοι, απαθείς, ατομικιστές. Κανένα κοινό όραμα, καμία συνθήκη για κάτι καλύτερο. Φαντασιώσεις μόνο για λεφτά, και καλοπέραση, και μια φούσκα για μας και τους φίλους μας, να ζούμε όλοι μαζί και να βαυκαλιζόμαστε ότι όλα είναι καλά.

Όχι, δεν φταίει η κρίση ούτε η πανδημία για όλο αυτόν τον ξεπεσμό. Κάποιος έγραψε ότι αυτοί που τον σκότωσαν «ήταν παλιάνθρωποι». Κάποτε γελούσα με αυτήν τη λέξη, μου φαινόταν ηθικοπλαστική, αλλά πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις αυτή την αποκτήνωση; 

Δεν πιστεύω πως μόνο η ελληνική κοινωνία πάσχει ή πως αλλού δεν υπάρχει απανθρωπιά, απλώς εδώ υπάρχει μια βασική διαφορά: ο κόσμος γνωρίζει από πικρή εμπειρία πια ότι αυτοί που σκότωσαν εν ψυχρώ έναν άνθρωπο γιατί τους «ενοχλούσε», λες και ήταν μύγα που ζουζούνιζε πάνω από το φαΐ τους, μπορεί να μην τιμωρηθούν ποτέ ή να τιμωρηθούν και να βρίσκονται έξω σε δύο χρόνια. Είναι η ατιμωρησία, η αδικία και η ματαίωση που έχουν γίνει ρουτίνα.  

Το αστείο είναι πως υποτίθεται ότι ο Σεπτέμβριος είναι ο ιδανικός μήνας για μια καινούργια αρχή. Ότι επιστρέφει κανείς ξεκούραστος και αποφασισμένος με μια σειρά από «επιταγές» για τη χρονιά που έρχεται. Αντί γι' αυτό ξεκινάμε ψάχνοντας για λίγο θάρρος στα τυφλά, προσπαθώντας (γιατί, αλήθεια, θέλει προσπάθεια) να αντισταθούμε σε αυτόν τον διαβρωτικό κυνισμό που λερώνει κάθε πτυχή της ζωής μας.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μητσοτάκης στη ΔΕΘ: Απάντηση στη δυσαρέσκεια για την ανάπτυξη που δεν μοιράζεται

Πολιτική / Μητσοτάκης στη ΔΕΘ: Απάντηση στη δυσαρέσκεια για την ανάπτυξη που δεν μοιράζεται

Ο πρωθυπουργός με την ομιλία του στη ΔΕΘ θα προσπαθήσει να απαντήσει στους πολίτες που δεν έχουν δει ως τώρα την οικονομική ανάπτυξη που διαφημίζει η κυβέρνηση, παρουσιάζοντας τα μέτρα που θα ανακοινώσει ως απτή απόδειξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Πεθαίνοντας ως δημοσιογράφος στη Γάζα

Ακροβατώντας / Πόσο αξίζει η ζωή ενός Παλαιστίνιου δημοσιογράφου στη Γάζα;

Σίγουρα όχι όσο ενός που προέρχεται από τη Δύση, τουλάχιστον για τον ισραηλινό στρατό. Γιατί ο δυτικός κόσμος σίγουρα θα αντιδρούσε με μεγαλύτερη ένταση αν οι δημοσιογράφοι που έχασαν τη ζωή τους είχαν άλλες εθνικότητες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Εξάρθρωση της «μαφίας της Κρήτης» σε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ.

Ρεπορτάζ / Εξάρθρωση της «μαφίας της Κρήτης» σε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ.

Διακίνηση ναρκωτικών και όπλων, εκβιασμοί και αμφιλεγόμενες συναλλαγές ακινήτων/φιλέτων της μοναστηριακής περιουσίας περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, η δικογραφία που έφερε στη Δικαιοσύνη το κύκλωμα το οποίο δρούσε με επίκεντρο τα Χανιά.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Απειλείται η Ευρώπη από μια νέα οικονομική κρίση;

Οπτική Γωνία / Θ' αντέξει η Ευρώπη την επερχόμενη κρίση στη Γαλλία;

Η Γαλλία, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ε.Ε., αντιμετωπίζει πολιτική αστάθεια και το ενδεχόμενο οικονομικού εκτροχιασμού. Γιατί υπάρχει φόβος για ντόμινο στις αγορές; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο University of Liverpool Κώστας Μήλας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία…» που τη ζωντάνεψε το AI / Ποιος θα ήθελε να δει τους νεκρούς του να «ζωντανεύουν»; / AI, η αθανασία σού πάει πολύ / Ο θάνατος στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης 

Οπτική Γωνία / Ποιος θα ήθελε να δει τους νεκρούς του να «ζωντανεύουν»;

Οι φωτογραφίες νεκρών αγαπημένων μας αποκτούν «ζωή» μέσω εφαρμογών AI. Πώς αλλάζει η Τεχνητή Νοημοσύνη τον τρόπο που βλέπουμε τον θάνατο σήμερα και ποια διλήμματα και φιλοσοφικά ερωτήματα θέτει;
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Οι διακοπές που δεν κάναμε φέτος

Ρεπορτάζ / Οι διακοπές που δεν κάναμε φέτος

Με τους μισθούς καθηλωμένους και τα κόστη των διακοπών να έχουν ξεφύγει, οι μεγάλες καλοκαιρινές εξορμήσεις που συνηθίζαμε μέχρι πρόσφατα, κατέληξαν σε «long weekends» για πολλούς, ενώ για άλλους ούτε καν αυτό δεν είναι πια επιλογή.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βέτο τριών υπουργείων για τη Βασιλίσσης Όλγας – Αμετακίνητος ο Χάρης Δούκας

Αθήνα / Βέτο τριών υπουργείων για τη Βασιλίσσης Όλγας – Αμετακίνητος ο Χάρης Δούκας

Σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ κεντρικής διοίκησης και Δήμου Αθηναίων βρίσκεται πλέον το θέμα της λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας, μετά την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να προχωρήσει, κατά πλειοψηφία, στην επαναφορά της κυκλοφορίας οχημάτων και στη μετατροπή της σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η Νέα Δημοκρατία και οι δύο επιστροφές που θέλει

Ρεπορτάζ / Η Νέα Δημοκρατία και οι δύο επιστροφές που θέλει

Κάποιοι ελπίζουν στην επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και άλλοι ζητάνε την επιστροφή του Γρηγόρη Δημητριάδη. Οι πληροφορίες της LiFO επιβεβαιώνουν τις συζητήσεις για την επιστροφή του Δημητριάδη, αλλά στο κόμμα και όχι στο Μαξίμου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Οπτική Γωνία / Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Η κυβέρνηση σκληραίνει ακόμα περισσότερο την αντιμεταναστευτική της πολιτική, στοχοποιώντας επιπλέον ξανά τις ΜΚΟ, ευτυχώς όμως όχι χωρίς «αντίλογο», παρά την απουσία ικανής αντιπολίτευσης και σε αυτό το πεδίο. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Με απειλούν από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Οπτική Γωνία / «Δέχομαι απειλές από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Η Ιωάννα Αλυγιζάκη μιλά για το γράμμα που έλαβε στο μαγαζί της στα Χανιά ενώ ο πρώην πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών Μίνος Μωυσής σχολιάζει τις συνέπειες του περιστατικού και περιγράφει την ανησυχία του για τη μισαλλοδοξία στην Ελλάδα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ