Όλη η χώρα «σερίφηδες» και ψευτοαφεντικά

Όλη η χώρα «σερίφηδες» και ψευτοαφεντικά Facebook Twitter
Η Ελλάδα είναι μεγαλωμένη και ποτισμένη με το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» (υπονοούμενο εξουσίας της οποίας θα γίνει τιμωρητική χρήση). Εικονογράφηση: bianka/LiFO
0



ΠΡΙΝ ΑΠΟ 10 ΧΡΟΝΙΑ
 ένας 19χρονος πήδηξε από τρόλεϊ στο Περιστέρι, όταν εμφανίστηκε μπροστά του ελεγκτής. Σκοτώθηκε, επειδή δεν είχε εισιτήριο.

Πριν από 7 χρόνια μία νεαρή γυναίκα κρατήθηκε παράνομα μέσα σε λεωφορείο του ΟΑΣΘ από τον οδηγό και τους υπαλλήλους ελέγχου, επειδή δεν είχε ακυρώσει το εισιτήριό της.

Πριν από λίγες μέρες, μερικοί ανεγκέφαλοι άψυχοι στρίμωξαν σε ένα τρέιλερ μετανάστες.

Προχθές το βράδυ, δύο μέλη πληρώματος πλοίου γκρέμισαν από τον καταπέλτη και σκότωσαν έναν άνθρωπο.

Η αδιόρατη χθόνια γραμμή που «ενώνει» όλα τα παραπάνω, σκόρπια μέσα στον χρόνο, αλλά με σαφή τελεσίγραφη κλιμάκωση- είναι η ιδέα που υπάρχει για την (όποια) εξουσία στην Ελλάδα, άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτό που πολλοί σιχαίνονται να ακούν, δηλαδή το πατριαρχικό πλαίσιο και την τοξική αρρενωπότητα. Η εμμονική προσήλωση στο σχήμα, το σύμβολο ή απλώς τον «αέρα» εξουσίας που αποπνέεται από κάποιον διορισμένο ή αυτόκλητο φορέα της. Ο τρόμος και η ακούσια υποταγή σε όποιον είναι / φαντάζει «παράγοντας», «αφεντικό», «σερίφης». Όλα παράγωγα του ίδιου ανθρωποκτόνου φαύλου κύκλου.

Παντού στον κόσμο, υπάρχουν θεσμικές θέσεις (!), οργανώσεις, επιχειρήσεις, σύλλογοι και ομάδες, αλλά κυρίως άτομα που θεωρούν προσόν του όποιου προϊστάμενου το «μπραβιλίκι». Τις φωνές, τις κραυγές, τις τοξικές συμπεριφορές, τη μαγκιά, το macho στιλ, ακόμα και τη βία.

Η Ελλάδα είναι μεγαλωμένη και ποτισμένη με το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» (υπονοούμενο εξουσίας της οποίας θα γίνει τιμωρητική χρήση) και το «ποιος κάνει κουμάντο εδώ» (δηλωτικό της επικράτειας αρμοδιότητας και ελέγχου του εκάστοτε προνομιούχου ή επίδοξου προνομιούχου) - το «Έλληνας, μάγκας και νταής» δεν γράφτηκε τυχαία.

Κι όσο άρρωστα, παβλοφικά ανεξερεύνητα πολλοί άνθρωποι ακόμη «μασάνε» ή ηδονίζονται με αυτά τα δύο –εξαρτάται από την πλευρά της εξουσίας στην οποία βρίσκονται-, τόσο άρρωστα, τοξικά και πλανημένα υπάρχουν φορείς που αυτό το μοντέλο διοίκησης το θεωρούν αποτελεσματικό. Αξιόπιστο. Αλάνθαστο.

Ας επιμείνουμε λίγο στο παραπάνω, ειδικά στο τελευταίο σκέλος του: όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού στον κόσμο, υπάρχουν θεσμικές θέσεις (!), οργανώσεις, επιχειρήσεις, σύλλογοι και ομάδες, αλλά κυρίως άτομα που θεωρούν προσόν του όποιου προϊστάμενου το «μπραβιλίκι». Τις φωνές, τις κραυγές, τις τοξικές συμπεριφορές, τη μαγκιά, το macho στιλ, ακόμα και τη βία.

(Σ.Σ. Δεν πάνε πολλά χρόνια που από άνδρα συνάδελφο είχα ακούσει ότι «οι δουλειές και οι οικογένειες διοικούνται σωστά μόνο με δικτατορία. Οι δημοκράτες και οι ‘να το συζητήσουμε’ πεθαίνουν στη στροφή». Προς μεγάλη μου έκπληξη η διοίκηση της εταιρείας που εργαζόμουν τότε τον θεωρούσε έξοχο προϊστάμενο, αξιόπιστο, «άνδρα που μπορούσες να ακουμπήσεις πάνω του», όπως τόνιζαν ανησυχητικά συχνά οι συνεργάτες του).

Χρόνια μετά κόσμος αυτοκτονεί και κόσμος δολοφονείται από τον εκφασισμό των συμπεριφορών στη δημόσια και την ιδιωτική σφαίρα. Κόσμος παραιτείται και κόσμος λυγίζει από ψυχοσωματικά από πρακτικές που αρρωσταίνουν και οδηγούν στον θάνατο όλους όσοι δεν μεγάλωσαν με δικτατορία, δεν ανατράφηκαν με το ιδανικό της «ισχυρότερης φωνής» και του A-male, δεν χάνονται στη στροφή καμίας αντιπαράθεσης.

Χρόνια μετά για πολυεθνικές και μικρότερης κλίμακας εταιρείες γράφονται έρευνες και διεξάγονται μελέτες για τη βία και την τοξικότητα με την οποία κυβερνιούνται και –παραδόξως- μακροημερεύουν. Ακόμα και σε μέρες που τίποτα δεν μένει κρυφό, για τη σημασία της μικρο-εξουσίας, των τοξικών παραγώγων και των εγκληματικών προεκτάσεών της δεν μιλήσαμε ποτέ σοβαρά. Με εκπαίδευση, εφαρμογή νόμων και επαγρύπνηση.

Ακόμα πιο απλά: ποιον αποφασίζεις να κάνεις προϊστάμενο; Με τι χαρακτηριστικά; Τι είδους ανθρώπους διορίζεις σε θέσεις που μπορεί να κριθεί η ζωή (κυριολεκτικά) άλλων ανθρώπων; Τι τους επιτρέπεις και τι τους απαγορεύεις δια ροπάλου; Τι είδους υποκείμενο είσαι και εσύ που εμπιστεύεσαι το κύρος σου σε κοινούς τραμπούκους; Σε ανεγκέφαλα εξουσιομανή μπράτσα; 

Ένα βήμα πίσω, μια ματιά γύρω. Σε όλες εκείνες τις φορές που ήρθαμε αντιμέτωποι με έναν νταή – από μία δημόσια υπηρεσία μέχρι το περίπτερο και από τον ιδιωτικό τομέα μέχρι τον δρόμο που περπατάμε, από τον πολιτικό λόγο που αρθρώνεται στην χώρα και τον τρόπο που γίνονται οι "πολιτικές" δουλειές, μέχρι τις ζωές που ζουν τα παιδιά στα σχολεία,το ηλικιακό όριο κατέβαινε, είχε από καιρό χωθεί στα σχολεία και τώρα πια ανεξέλεγκτο μας «μιλάει» από παντού.

Η κτηνωδία στον Πειραιά μπορεί να «διαβαστεί» με πολλούς τρόπους  – όμως, ο κυριότερος θα είναι πάντα αυτός που σκότωσε ακόμα έναν άνθρωπο και μας έπεισε οριστικά ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι να φοβόμαστε όλ@ ανεξαιρέτως.

Άλλωστε, αν κάτι έγινε σαφές από προχθές, αμετάκλητα πλέον, είναι δεν χρειάζεται να είσαι μετανάστης, ΛΟΑΤΚΙ+, γυναίκα, ΑμΕΑ, Ρομά για να τσαντίσεις τον «σερίφη». Αρκεί που αναπνέεις.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τι στην ευχή μάς έχει συμβεί σε αυτή τη χώρα κι έχουμε απαξιώσει τόσο την ανθρώπινη ζωή;

Οπτική Γωνία / Τι στην ευχή μάς έχει συμβεί σε αυτή τη χώρα κι έχουμε απαξιώσει τόσο την ανθρώπινη ζωή;

Το περιστατικό με τον επιβάτη που πέταξαν στη θάλασσα χτες βράδυ στον Πειραιά δύο μέλη του πληρώματος του Blue Horizon, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί, είναι ένα ακόμα τραγικό σύμπτωμα μιας κοινωνίας σε πλήρη αποσύνθεση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ