Ο κύκλος των (χαμένων) ποιητών

O Captain, My Captain Facebook Twitter
Ντροπή, θλίψη και θυμός. Αυτά είναι τα συναισθήματα που προκαλούν όσα συνέβησαν εντός ενός κύκλου ποίησης, που ορίζεται από συμπεριληπτικότητα, αυτό που θα περίμενε κανείς να ορίζεται ως το τελευταίο καταφύγιο. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 13/6, ο Παλαιστίνιος ποιητής Mosab Abu Toha δημοσίευσε στον λογαριασμό του στο Instagram πως το 10ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών, το οποίο διοργανώνει ο Κύκλος Ποιητών (Poets’ Circle), ανακάλεσε την πρόταση συμμετοχής που του είχε στείλει τον Φεβρουάριο. Mετά την εκδήλωση αντιδράσεων στα social media με αφορμή την ανάρτηση του Mosab Abu Toha, ο Κύκλος Ποιητών απάντησε πως οι προθέσεις τους παρεξηγήθηκαν.

Στο πλαίσιο της φετινής διοργάνωσης του φεστιβάλ είχε αποφασιστεί μια «προκλητική» συνάντηση-συνύπαρξη ενός Παλαιστίνιου ποιητή και μιας Ισραηλινής ποιήτριας. Η Ισραηλινή ποιήτρια είναι η ακτιβίστρια Τal Nitzan που αγωνίζεται υπέρ των δικαιωμάτων της Παλαιστίνης· ζήτησε να μη συμμετάσχει στο φεστιβάλ, αφού ενημερώθηκε για διάφορες επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών τουριστών στην Αθήνα, έτσι ο Κύκλος Ποιητών προχώρησε στην ακύρωση της πρόσκλησης του Παλαιστίνιου ποιητή.

Μάλιστα, ο Κύκλος Ποιητών αναφέρει πως στο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών έχει ξανακαλέσει Παλαιστίνιο ποιητή και Άραβες ποιητές και πως αποτελεί μέρος του World Poetry Movement που έχει πάρει θέση πάνω στο θέμα. Δυστυχώς, στη δήλωσή τους καταλήγουν: «Λυπούμαστε πολύ που οι προθέσεις μας παρεξηγήθηκαν, κατανοώντας παράλληλα ότι κάποιος που βρίσκεται σε πόλεμο είναι λογικό να εκλαμβάνει τα γεγονότα με ευαισθησία και ένταση και να τα ερμηνεύει διαφορετικά από ό,τι είναι στην πραγματικότητα».

H ποίηση είναι πολλά παραπάνω και συχνά δεν πρόκειται απλώς για την έκφραση των μικρόκοσμων που ανθούν μέσα μας αλλά για μια πολιτική και συγκεκριμένα επαναστατική μορφή έκφρασης, κάτι άυλο, αλλά παντοδύναμο. 

Ο Mosab Abu Toha μόλις τώρα έμαθε, μετά την ανάκληση της πρόσκλησής του, πως η αρχική ιδέα ήταν η συμμετοχή του με την Ισραηλινή ποιήτρια σε ένα πάνελ με τίτλο «Η ποίηση ενώνει». Γράφει πόσο συγκλονίστηκε με την ανάρτηση, πως δεν καταλαβαίνει γιατί η συμμετοχή του πρέπει να είναι συνδεδεμένη με αυτήν της Τal Nitzan και, πάνω απ’ όλα, γιατί περίμεναν οι διοργανωτές πως θα συμφωνούσε σε κάτι τέτοιο.

Αναφέρει πως γράφει ποίηση γιατί «πρέπει να ακούσουν οι άνθρωποι» και πως του φαίνεται απαράδεκτο να είναι στο ίδιο πάνελ με μια ποιήτρια από τη χώρα που κατέστρεψε το σπίτι του, που τον απήγαγε, τον βασάνισε και έσφαξε μέλη της οικογένειάς του, τους γείτονές του, τους μαθητές του και τους φίλους του. Μάλιστα, ήταν προσκεκλημένος και στο Φεστιβάλ του 2023, αλλά το Ισραήλ δεν του επέτρεψε την έγκαιρη πρόσβαση την ελληνική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ.

Ντροπή, θλίψη και θυμός. Αυτά είναι τα συναισθήματα που προκαλούν όσα συνέβησαν εντός ενός κύκλου ποίησης, που ορίζεται από συμπεριληπτικότητα, αυτό που θα περίμενε κανείς να ορίζεται ως το τελευταίο καταφύγιο.

Ο υπόλοιπος κόσμος συνεχίζει τη ζωή του σχεδόν κανονικά την ώρα της γενοκτονίας, διότι είναι πολύ περιορισμένα όσα μπορεί να κάνει κάποιος σε αυτή την πλευρά της Γης. Ναι μεν είμαστε προνομιούχοι, αλλά είμαστε και καθηλωμένοι, μαθαίνουμε τις εξελίξεις, μουδιασμένοι, αναδημοσιεύοντας εικόνες φρίκης «All eyes on Rafah», γράφοντας σκέψεις για βιβλία Παλαιστίνιων συγγραφέων, ξεκινώντας καβγάδες από τα πληκτρολόγιά μας, κάποιοι βυθισμένοι στην κατάθλιψη, οι περισσότεροι αστειευόμενοι με το εάν υπάρχει μέλλον, αναλύοντας λεπτομερώς τη φόδρα του φορέματος της Cate Blanchett.

Οι αντιδράσεις μας είναι αυτές ανθρώπων που έχουν τρομοκρατηθεί, έχουν παγώσει, που νιώθουν ανήμποροι μπροστά στο ασύλληπτο, χωρίς περιθώρια για μια αντίδραση που θα βοηθάει εμπράκτως την Παλαιστίνη. Το να μην κλείσουμε την πόρτα στον Mosab Abu Toha θα ήταν πράγματι το λιγότερο, αλλά ούτε αυτό δεν είχαμε τη δύναμη να κάνουμε. Δεν μπορεί να αξιολογηθεί από εμάς το τι θα σήμαινε για τον ίδιο να έρθει και να διαβάσει τα ποιήματά του, φέρνοντας πραγματική ορατότητα, αλλά σε καμία περίπτωση η εξαίρεσή του από ένα φεστιβάλ, στο οποίο ήταν πέρσι καλεσμένος, δεν μπορεί να είναι κάτι ασήμαντο.

Τότε τον απομόνωσε το Ισραήλ, φέτος ο Κύκλος αποφάσισε να τον ενώσει με την ποιήτρια από το Ισραήλ, και για τον αποκλεισμό του κατηγορεί την Τal Nitzan και μια ανώτερη βία.

Θα ζητούσαμε και από μια Ρωσίδα και έναν Ουκρανό να φιλιώσουν μπροστά μας σε ένα πάνελ συνανάγνωσης; Με ποια λογική θα ζητούσαμε από τον Mosab Abu Toha να συμμετάσχει σε αυτό το πάνελ και γιατί δεν ερωτήθηκε εξαρχής; Γιατί πιστεύουμε πως είμαστε τόσο παντοδύναμοι που μπορούμε να επιλέξουμε εμείς για τους άλλους; Γιατί έχουμε ανάγκη να δούμε έναν Παλαιστίνιο και μια Ισραηλινή να τους ενώνει η ποίηση; Αυτό είναι κάτι που ίσως προκύψει, ίσως όχι. Βέβαια, όταν αποκλείεται ο ένας, σίγουρα είναι αδύνατο.

Μεγαλώσαμε και μεγαλώνουμε σε μια χώρα όπου η τέχνη και ειδικά η ποίηση θεωρείται το χόμπι ενός τσούρμου αιθεροβαμόνων ενηλίκων-παιδιών επειδή το μυαλό και η καρδιά τους δεν πατάει με προσοχή στο σημερινό σύστημα αξιών. Λίγοι, ελάχιστοι ξεχωρίζουν ως ποιητές, ακόμα πιο λίγοι αμείβονται. Πρόκειται για ένα αντιεπάγγελμα, η φράση «τι θέλει να πει ο ποιητής;» ακούγεται για οτιδήποτε δυσνόητο, υπερβολικό και αχρείαστο.

Αργότερα, κάποιοι, κάπως, μάθαμε πως η ποίηση είναι πολλά παραπάνω και συχνά δεν πρόκειται απλώς για την έκφραση των μικρόκοσμων που ανθούν μέσα μας αλλά για μια πολιτική και συγκεκριμένα επαναστατική μορφή έκφρασης, κάτι άυλο, αλλά παντοδύναμο. Το είχα ακούσει πολλές φορές στο σχολείο, αλλά πρώτη φορά το ένιωσα στα κόκαλά μου διαβάζοντας Ναζίμ Χικμέτ. Η αποσιώπηση της ποίησης είναι επίσης πολιτική πράξη, μια και ο Κύκλος Ποιητών ανέλυσε πολλά, αλλά πουθενά δεν εξήγησε γιατί τελικά είναι αδύνατο να παρευρεθεί στο 10ο Φεστιβάλ Ποίησης ο Mosab Abu Toha μόνος του, ολομόναχος, και να μοιραστεί τα ποιήματά του.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Ναν Γκόλντιν ντρέπεται για όσα συμβαίνουν στη Γάζα και λέει: «Ζούμε ανατριχιαστικές εποχές μακαρθισμού»

Εικαστικά / «Ζούμε ανατριχιαστικές εποχές μακαρθισμού»: Η Ναν Γκόλντιν ντρέπεται για όσα συμβαίνουν στη Γάζα

Το έργο της Γκόλντιν «Sisters, Saints, Sibyls» καταπιάνεται με την ιστορία της μεγαλύτερης αδελφής της, της Μπάρμπαρα, ενός έξυπνου και ανυπότακτου παιδιού που στάλθηκε σε ορφανοτροφεία, αναμορφωτήρια και ψυχιατρικά ιδρύματα στην εφηβεία και αυτοκτόνησε το 1965, σε ηλικία μόλις 19 ετών.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Πάντα μπορεί να οξυνθεί η κρίση, ειδικά από δύο ακροδεξιές κυβερνήσεις όπως του Ιράν και του Ισραήλ»

Διεθνή / «Πάντα μπορεί να οξυνθεί η κρίση, ειδικά από δύο ακροδεξιές κυβερνήσεις όπως του Ιράν και του Ισραήλ»

Μια διεξοδική συζήτηση για την κρίση στη Μέση Ανατολή και τις πολλές της προεκτάσεις στην ευρύτερη περιοχή και διεθνώς με τον 38χρονο Ιρανό δημοσιογράφο, ακτιβιστή και πολιτικό πρόσφυγα Σιαβάς Σαχαμπί, ο οποίος ζει τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Οπτική Γωνία / Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Υπάρχει τελικά ασυμβίβαστο μεταξύ χριστιανισμού και φεμινισμού; Μπορούν οι δύο ταυτότητες να συνυπάρξουν ή πρόκειται για έναν αδύνατο συνδυασμό; Δύο γυναίκες παραθέτουν τα επιχειρήματα κάθε πλευράς.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Ρεπορτάζ / Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Το πράσινο της πόλης μπορεί να είναι περιορισμένο, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις είναι αξιόλογο - και η άνοιξη το φέρνει ξανά στο προσκήνιο, μαζί με τα προβλήματά του. Λύσεις υπάρχουν· το ζητούμενο είναι να εισακουστούν.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ζωή, όπως Ζορό

Βασιλική Σιούτη / Ζωή, όπως Ζορό

Τιμωρός του κατεστημένου ή εκπρόσωπος μιας δήθεν αντισυστημικής ελίτ που παίζει με τα σπίρτα; Η δημοσκοπική εκτόξευσή της είναι γεγονός και όλοι προσπαθούν να μαντέψουν πόσο θα κρατήσει και ποιες θα είναι οι συνέπειες.   
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Πράγματι, μεγάλος αριθμός των Ένορκων Διοικητικών Εξετάσεων καταλήγουν σε απαλλακτικά πορίσματα»

Οπτική Γωνία / Οι ΕΔΕ στην Ελλάδα: Πόσες καταλήγουν σε απαλλακτικά πορίσματα;

Πότε διενεργείται μια Ένορκη Διοικητική Eξέταση; Είναι αλήθεια ότι μεγάλος αριθμός ΕΔΕ καταλήγουν στο αρχείο και τι πρέπει να αλλάξει στο ρυθμιστικό πλαίσιο; Μιλά στη LiFO ο δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, Νίκος Βιτώρος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ακαρνανικά Όρη: Ενεργειακές Κοινότητες-«μαϊμού» και διά της πλαγίας

Ρεπορτάζ / Ακαρνανικά Όρη: Ενεργειακές κοινότητες-«μαϊμού» και διά της πλαγίας

Μια κραυγαλέα κατάχρηση του θεσμού των ενεργειακών κοινοτήτων στα Ακαρνανικά Όρη αμαυρώνει τον θεσμό, παρακάμπτει την περιβαλλοντική νομοθεσία και αποκαλύπτει την αδυναμία της διοίκησης να ελέγξει την επιχειρηματική δραστηριότητα που βλάπτει το περιβάλλον και την οικονομία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Τελικά αν οι γκέι δεν κάνουν παιδιά θα σωθούν οι γυναίκες απ’ το trafficking; 

Οπτική Γωνία / Τελικά, αν οι γκέι δεν κάνουν παιδιά, θα σωθούν οι γυναίκες από το trafficking; 

Τι αλλάζει με την τροποποίηση Φλωρίδη για την παρένθετη κυοφορία και γιατί ο όρος «παρένθετη μητρότητα» είναι λάθος; Η νομικός Μαριάννα Βασιλείου λύνει όλες μας τις απορίες.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιώργος Φλωρίδης, υπουργός Α-δικαιοσύνης

Οπτική Γωνία / Γιώργος Φλωρίδης, υπουργός Α-δικαιοσύνης

Πολιτικός «παντός καιρού», κυνικός, αλαζόνας, οπορτουνιστής, οπισθοδρομικός με εκσυγχρονιστικό προσωπείο, γίνεται όλο και περισσότερο «βασιλικότερος του βασιλέως» μετά τη μετεγγραφή του στο κυβερνητικό στρατόπεδο, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις δηλώσεις του για τα Τέμπη, τον νέο Π.Κ. και τη χρήση της παρενθεσίας από ζευγάρια ανδρών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Ghiblipocalypse»: Είναι η AI δώρο για τον εκδημοκρατισμό της τέχνης;

Οπτική Γωνία / «Ghiblipocalypse»: Είναι η AI δώρο για τον εκδημοκρατισμό της τέχνης;

Η μαζική χρήση AI για τη δημιουργία εικόνων με την αισθητική του Studio Ghibli ανοίγει ξανά τη συζήτηση για το ποια είναι τα όρια της αντιγραφής στην τέχνη. Γιορτάζουμε την προσβασιμότητα ή κηδεύουμε τη δημιουργία;
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ