Με αφορμή το Sofagate: «Δικτάτορες» και μη

ερντογαν ντραγκι Facebook Twitter
Φυσικά ο Ντράγκι είναι ένας καθώς πρέπει, «κανονικός» άνθρωπος με τον οποίο χίλιες φορές θα προτιμούσες να μιλήσεις, να συναναστραφείς και να διαφωνήσεις, από ότι με τον αποκρουστικό Ερντογάν που δυσκολεύεται να τιθασεύσει τις αντιδραστικές παρορμήσεις της κτηνώδους ισχύος του. Αυτή η «κανονικότητα» όμως είναι το, σε τελευταία ανάλυση, πρόβλημα μας.
0



«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ
 ότι με αυτούς τους δικτάτορες –ας τους ονομάσουμε όπως πρέπει– με τους οποίους όμως υπάρχει η ανάγκη να συνεργαστούμε, πρέπει να είμαστε σαφείς: Εκφράζοντας τη διαφωνία μας για τις συμπεριφορές, τις απόψεις μας σε ότι αφορά την κοινωνία, αλλά συγχρόνως να είμαστε και έτοιμοι να συνεργαστούμε, με στόχο το συμφέρον της χώρας μας. Αυτό είναι σημαντικό, πρέπει να βρούμε τη σωστή ισορροπία».

Αυτή είναι η δήλωση του Ιταλού πρωθυπουργού Μάριο Ντράγκι με αφορμή την απαξιωτική συμπεριφορά του Τούρκου προέδρου στο γνωστό σκάνδαλο του καναπέ με την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Άγκυρα. Μολονότι έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τον ευρωπαϊκό δημοκρατικό κόσμο, η δήλωση Ντράγκι έχει, κατά την άποψή μου, σοβαρά προβλήματα.

Το πρώτο είναι ότι ο Ερντογάν είναι μια επικίνδυνη και αυταρχική προσωπικότητα που ρέπει συστηματικά προς τον ολοκληρωτισμό, πλην όμως βρίσκεται εκεί που βρίσκεται διότι η πλειοψηφία του λαού του τον εξέλεξε με εκλογές των οποίων η εντιμότητα δεν αμφισβητήθηκε. Επομένως, δικτάτορας δεν είναι. Η λέξη «δικτάτορας» έχει ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο και δεν αφορά τον κάθε τύραννο, αλλά αυτόν που πραξικοπηματικά, δηλαδή παραβιάζοντας τη βούληση του λαού του, αναλαμβάνει «να τον σώσει».

Αν ο Ερντογάν είναι δικτάτορας, τότε δικτάτορες είναι ο Πρόεδρος της Ρωσίας, των Φιλιππίνων, της Βραζιλίας, ο πρώην των ΗΠΑ, οι πρωθυπουργοί της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, και όλοι αυτοί οι λεγόμενοι «strong leaders» που απαξιώνουν καθημερινά τους θεσμούς με την υποστήριξη των λαών τους. Δεν είναι όμως. Αυτό μάλιστα τους κάνει να διαφέρουν από τους πραγματικούς δικτάτορες και πιθανώς τους καθιστά πιο δύσκολους αντιπάλους: διότι ακριβώς απολαμβάνουν την πλειοψηφική λαϊκή υποστήριξη. Το να τους αποκαλούμε «δικτάτορες» είναι πολιτικά παραπλανητικό και λάθος: είναι όπως παλιότερα οι αριστεροί λέγανε συλλήβδην τους δεξιούς «φασίστες» ή οι δεξιοί τους αριστερούς «οπαδούς του Στάλιν» (πριν μπει ο Κολοκοτρώνης στο οπλοστάσιο). Και παρά το θάρρος της δήλωσης, είναι διπλά λάθος διότι το είπε ένας πρωθυπουργός κι όχι κάποιος ανώνυμος σε καφενείο. 

Αν ο Ερντογάν είναι δικτάτορας, τότε δικτάτορες είναι ο Πρόεδρος της Ρωσίας, των Φιλιππίνων, της Βραζιλίας, ο πρώην των ΗΠΑ, οι πρωθυπουργοί της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, και όλοι αυτοί οι λεγόμενοι «strong leaders» που απαξιώνουν καθημερινά τους θεσμούς με την υποστήριξη των λαών τους. Δεν είναι όμως. Αυτό μάλιστα τους κάνει να διαφέρουν από τους πραγματικούς δικτάτορες και πιθανώς τους καθιστά πιο δύσκολους αντιπάλους.

Το δεύτερο πρόβλημα της δήλωσης Ντράγκι –και μεγαλύτερο– είναι η παρείσφρηση της αναφορικής πρότασης μετά το «δικτάτορες»: «με τους οποίους όμως υπάρχει η ανάγκη να συνεργαστούμε… με στόχο το συμφέρον της χώρας μας». Εδώ λοιπόν βλέπουμε το μείζον: η αναφορά σε δικτάτορες συνοδεύεται από την αναγνώριση της ανάγκης να συνεργαστούμε για το συμφέρον της χώρας μας. Ούτε καν της ειρήνης ή της καλής γειτονίας.

Κι αλήθεια, πού οδηγεί αυτή η «ρεαλιστική» αντιμετώπιση των τυράννων για το συμφέρον μας; Πουθενά αλλού από τη συγκατάβαση ενώπιον της απάνθρωπης συμπεριφοράς τους στους πολίτες που υποφέρουν, στην εμπέδωση του «doing business with them» ανεξαρτήτως τού αν γεμίζουν τις φυλακές τους με διαφωνούντες και αγωνιστές των δικαιωμάτων, και στην εδραίωση ενός ανυπόφορου κυνισμού. 

Αυτό τον κυνισμό οι Έλληνες θυμούνται από τα χρόνια της δικιάς μας χούντας ότι έδειχναν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ (αλλά όχι μόνο) απέναντι στον Παπαδόπουλο και τους πρωτεργάτες του καθεστώτος του.

Από την εποχή εκείνην όμως, ο λαός μας δεν θυμάται καλά αυτούς που αναγνώριζαν την ανάγκη να συνεργάζονται με τους δικτάτορες, όπως λέει ο κύριος Ντράγκι, πενήντα χρόνια μετά: θυμόμαστε τους πολιτικούς που αντιστάθηκαν στην ανάγκη να κάνουν business με το καθεστώς επειδή ήταν τέτοιο. Τιμούμε, λόγου χάρη, τον Ολλανδό υπουργό Εξωτερικών, Μαξ Βαν Ντερ Στουλ που συνέβαλε καίρια στο να πετάξουν την Ελλάδα έξω από το Συμβούλιο της Ευρώπης κι όχι τους ευτελείς ξένους ηγέτες που πουλούσαν συγχωροχάρτια στην επταετία, διότι η χούντα συνέχιζε να αγοράζει και να πουλάει από κείνους.

Θα πει κανείς: «Ωραία αυτά, αλλά στον κόσμο της πολιτικής θα κάνεις υποχωρήσεις. Και μάλιστα στον κόσμο της διεθνούς πολιτικής, οι αρχές υποχωρούν στα συμφέροντα». Γνωστό αυτό και ως ένα βαθμό κατανοητό: άλλο όμως να συνεργάζεσαι αναγκαστικά με μια χούντα διότι δεν μπορείς να σταματήσεις τις διπλωματικές σου σχέσεις με μια χώρα κι άλλο να καθιστάς τη συνεργασία σου με εκείνην πυλώνα και πρότυπο διεθνούς κατανόησης.

Αυτό παραδείγματος χάρη, έχει συμβεί με τη στάση όλων των τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στη δικτατορία της Αιγύπτου. Εκεί, ναι, έχουμε κυριολεκτικά δικτατορία. Ο νυν Πρόεδρος της Αιγύπτου στρατηγός Αλ Σισι έκανε πραξικόπημα στις 3 Ιουλίου 2013 και απομάκρυνε τον εκλεγμένο Αιγύπτιο Πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι. Μπορεί να μην άρεσε ότι ο Μόρσι εκλέχθηκε με ατζέντα πολιτικού Ισλάμ, υποστηριζόμενος από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, αλλά έτσι αποφάσισε ο λαός του.

Κι όμως, σύσσωμη η Ευρώπη, των ελληνικών κυβερνήσεων προεξεχουσών, έχουν καταστήσει την Αίγυπτο του Σίσι νούμερο ένα στρατηγικό εταίρο για διάφορους λόγους. Ενώ, φυσικά, κανείς δεν τολμά να αποκαλέσει τον Σισι πραξικοπηματία. Αυτό που είναι δηλαδή. 

Ο ίδιος ο Ερντογάν, τέλος, κυρίως μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος σε βάρος του, έχει γεμίσει τα μπουντρούμια της Τουρκίας με πολιτικούς κρατουμένους, δημοσιογράφους, καθηγητές και λοιπούς αντιπάλους τους, αλλά τέτοια γλώσσα μόνο λόγω του καναπέ ακούσαμε από χείλη της ΕΕ… 

Θα κλείσω επιστρέφοντας στον ίδιο τον πρωθυπουργό της Ιταλίας, ο οποίος προσφάτως ανέλαβε τις τύχες της ταλαιπωρημένης χώρας του χωρίς να εκλεγεί απ' τον λαό της. Ο Μάριο Ντράγκι είναι ένας από τους πιο επιδραστικούς ανθρώπους του τραπεζικο-πιστωτικού κατεστημένου διεθνώς, ένας από τους πρωτεργάτες της νομισματικής ένωσης της ΕΕ, Πρόεδρος της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας στα δύσκολα χρόνια από το 2011 και ύστερα, ένας θεματοφύλακας του ευρώ. Πραγματικός δράκος, που λέει και το όνομά του.

Ένας τραπεζίτης μεταπηδάει στην πολιτική της πατρίδας του για να μπορέσει να  τη σώσει.  Αυτό επιχειρήθηκε και στην Ελλάδα τον Οκτώβρη του 2012, τα θυμόμαστε. Επομένως, όσο κι αν ο κάθε δημοκρατικός άνθρωπος εξανέστη από τη συμπεριφορά του Τούρκου Προέδρου στο διαβόητο πλέον Sofagate, η πληρωμένη απάντηση Τσαβούσογλου στο Twitter εναντίον της «ρητορικής του διορισμένου Ιταλού πρωθυπουργού» δεν μπορεί να τον αφήνει αδιάφορο.  

Για να τελειώνουμε: φυσικά ο Ντράγκι είναι ένας καθώς πρέπει, «κανονικός» άνθρωπος με τον οποίο χίλιες φορές θα προτιμούσες να μιλήσεις, να συναναστραφείς και να διαφωνήσεις, από ότι με τον αποκρουστικό Ερντογάν που δυσκολεύεται να τιθασεύσει τις αντιδραστικές παρορμήσεις της κτηνώδους ισχύος του. Αυτή η «κανονικότητα» όμως είναι το, σε τελευταία ανάλυση, πρόβλημα μας. Είναι ακριβώς το πρόβλημα που γεννά τις τερατογεννέσεις Ερντογάν, Μπολσονάρου, Τραμπ κ.λπ.: όλους αυτούς τους κακούς της πρόσοψης της πολιτικής ιστορίας της εποχής μας.  

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Γαϊδούρια : Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;/ Ιπποειδή: Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;

Ρεπορτάζ / Γαϊδούρια: Ζώα εργασίας ή θύματα κακοποίησης;

Είναι τα ιπποειδή στην Ελλάδα εργάτες χωρίς δικαιώματα; Ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους, ποια μέριμνα υπάρχει για τη φροντίδα τους και γιατί η νομοθετική προστασία τους βρίσκεται σε μια γκρίζα ζώνη; Μιλούν στη LiFO εκπρόσωποι φιλοζωικών οργανώσεων και τοπικοί φορείς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Empty the Tanks»: Σώστε τα δελφίνια!

Ρεπορτάζ / «Empty the Tanks»: Πότε θα σταματήσει η αιχμαλωσία των δελφινιών;

Η παγκόσμια καμπάνια «Empty the Tanks» εναντιώνεται στην αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των δελφινιών. Πώς εκφράζεται η κινητοποίηση στην Ελλάδα και ποια η τύχη των δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου; Μιλούν στη LIFO εκπρόσωποι οργανώσεων, αλλά και ο ιδρυτής του Αττικού Πάρκου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Οπτική Γωνία / Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Τα Τέμπη συνεχίζουν να πυροδοτούν εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αντιθέτως στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα της πώλησης των Eurofighter στην Τουρκία που απασχόλησε την επικαιρότητα, η κριτική για τη στάση της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε χαμηλούς τόνους.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Aθήνα / Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Τα πεζοδρόμια στην καρδιά της πόλης έχουν παραδοθεί στα τουριστικά καταστήματα, αποκλείοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες, ενώ η Αθήνα χάνει τον βασικό λόγο ύπαρξής της: να είναι μια πόλη για ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Έχετε «επιστροφή φόρου»: Οι συχνότερες περιπτώσεις phishing

Οπτική Γωνία / «Έχετε επιστροφή φόρου, πατήστε εδώ»: Πώς να γλιτώσεις από το phishing

Παραπλανητικά μηνύματα, αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, χακάρισμα τραπεζικών λογαριασμών. Το phishing είναι πιο συχνό και πολύ πιο επικίνδυνο πιο επικίνδυνο απ' ό,τι νομίζουμε. Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Κυβερνοασφάλειας στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Κυβερνοασφάλειας, Χρήστος Ξενάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ