Μας τελειώνει το περιβάλλον, αλλά δεν ξέρουμε τίποτα γι’ αυτό

0

Η «ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ» είναι φράση που κολλάει παντού. Κάτι που λες με προβληματισμένο ύφος και όλοι κάνουν πως καταλαβαίνουν. Δεν χρειάζεται να μπεις στην ουσία των πραγμάτων.

Οι κακές ειδήσεις σχετικά με το περιβάλλον καθημερινές. Φωτιές, πλημμύρες, καύσωνας. Πρέπει απλώς να τα αντιμετωπίσεις όλα αυτά πίνοντας νερό από πλαστικό μπουκάλι με πλαστικό καπάκι και καφέ σε πλαστικό με πλαστικό καλαμάκι.

Ανταποκρίσεις από τις θάλασσες που αδειάζουν από ψάρια και γεμίζουν σκουπίδια έρχονται συχνά. Η κατάσταση ίσως και να συνηθίζεται. Φοβάμαι ότι μπορεί όντως να εθιστούμε σ’ αυτήν τη ρουτινιάρικη αναφορά σε όσα χάνονται, χωρίς να μπούμε στην ουσία, και έτσι να οδηγηθούμε σε μια κατάσταση όπως με τους «ρατσιστές», που μαθαίνεις από το σχολείο ήδη ότι είναι μια κακή λέξη και κάτι που δεν πρέπει να σου συμβεί, αλλά δυσκολεύεσαι πολύ να κατανοήσεις πραγματικά και που καταλήγεις να είσαι, εάν οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Κάπως αηδιάζω με το είδος μας όταν είμαστε αυτά τα θορυβώδη και επεκτατικά πλάσματα που εισβάλλουν ενοχλητικά στο περιβάλλον άλλων ζώων, όπως και μ’ αυτούς τους «λάτρεις της φύσης» που παρκάρουν το τζιπ μες στο δάσος.

Το περιβάλλον είναι ένα άγνωστο πεδίο για τους πολίτες της χώρας. Κι ενώ η λύση σε μια τόσο σύνθετη κρίση απαιτεί διεθνή συντονισμό και αποφάσεις σε υψηλό επίπεδο, όλοι μας μπορούμε να παίξουμε ρόλο στα πράγματα. Για αρχή, απαιτώντας απ’ τους πολιτικούς που εκλέγουμε να προσαρμόσουν τις πολιτικές τους. Αυτό δεν έχει συμβεί. Μπορεί πλέον οι πολιτικοί να μεταχειρίζονται την κλιματική κρίση ως μόνιμη επωδό, όμως εύκολα κατανοεί κανείς ότι έχουν αποτύχει να ενημερωθούν επαρκώς για το θέμα ή να προτείνουν και να εφαρμόσουν κάτι βγαλμένο από τωρινά στοιχεία και όχι από τη δεκαετία του ’80.

Έτσι, μερικοί ακόμα συσχετίζουν την ανάπτυξη με θορυβώδεις και ενεργοβόρες δράσεις «αναβάθμισης» κάποιας αμόλυντης παραθαλάσσιας ή δασικής έκτασης, για την οποία η μόνη πιθανή αναβάθμιση είναι η προστασία της. Ευτυχώς έχει αρχίσει κι εδώ η συζήτηση για τις πράσινες τεχνολογίες. 

Δεν φτάνει να φυτέψεις δυο δέντρα όταν το οικονομικό σου μοντέλο είναι παλιακό και οδηγεί μακροπρόθεσμα στο στέγνωμα των φυσικών πόρων. Ούτε ωφελεί να προτρέπεις τον κόσμο να καταναλώνει υπεύθυνα, ενώ οι πολίτες εργάζονται χωρίς ωράριο και διαλείμματα, επομένως κάνουν καθημερινά μια αστραπιαία εκτίμηση κόστους/οφέλους που τους υπαγορεύει να τρώνε κάτι νόστιμο και φθηνό με κρέας και πολλή ενέργεια. 

Περπατώ στο κέντρο της Αθήνας και βλέπω αυτά τα ξεραμένα φυτά μες στις ογκώδεις αντιαισθητικές γλάστρες τους, αυτή την ξεβαμμένη μπογιά που αποκαλείται πεζοδρόμιο-ποδηλατόδρομος και σκέφτομαι πόσο νερό σπαταλιέται σ’ αυτά τα μίζερα, ασύνδετα με το έδαφος φυτά και πόσο άσχημο είναι που ίσως κάποιοι τώρα να μη θέλουν να ξανακούσουν τις λέξεις «πεζοδρόμιο», «ποδηλατόδρομος».

Εν τω μεταξύ, η έρευνα σε θέματα περιβάλλοντος και βιώσιμου σχεδιασμού πόλεων είναι οργιαστική. Ο όγκος της βιβλιογραφίας εντυπωσιακός. Όλοι αυτοί οι ειδικοί έχουν προτάσεις. Όμως, όχι, στην Αθήνα κι αλλού πρέπει να πειστούμε ότι, αντί για δέντρα, θα έχουμε φίλτρα που ενεργούν σαν δέντρα κι αντί για ρίζες στο χώμα, γλάστρες, κι αντί για καθαρό αέρα, αυτό το μολυσμένο μείγμα από μόνιμο θόρυβο, αποπνικτικές θερμοκρασίες και αναθυμιάσεις αυτοκινήτων.

Πιο μετρημένες παρεμβάσεις (όπως η περιποίηση στον σαφώς βελτιωμένο Εθνικό Κήπο ή ο επιτέλους συστηματικός καθαρισμός της πόλης) είναι στη σωστή λογική. Χρειάζεται σοβαρή ευαισθητοποίηση ώστε όλοι μας να αναλάβουμε δράση, απ’ το να απαιτούμε λιγότερο θόρυβο και περισσότερα δέντρα μέχρι να υποστηρίζουμε πρωτοβουλίες για τα αδέσποτα ή να ζητάμε τον καφέ μας στο ίδιο κάθε φορά ποτήρι. 

Ένας άλλος κίνδυνος είναι η οικολογία ως lifestyle. Θυμάμαι ακόμα την παρέα κουλ κατασκηνωτών σε μια απομακρυσμένη παραλία, που νόμιζε πως είχε πετύχει την απόλυτη ένωση με φύκια και ψάρια, ενώ πλενόταν στη θάλασσα με πλαστικά μπουκάλια πόσιμου νερού και χημικό σαμπουάν. Στην άμμο είχαν φυτέψει φιλτράκια τσιγάρου.

Κάπως αηδιάζω με το είδος μας όταν είμαστε αυτά τα θορυβώδη και επεκτατικά πλάσματα που εισβάλλουν ενοχλητικά στο περιβάλλον άλλων ζώων, όπως και μ’ αυτούς τους «λάτρεις της φύσης» που παρκάρουν το τζιπ μες στο δάσος. Συχνά, στο πλαίσιο του «πράσινου» lifestyle, έχουμε πλήρη άγνοια για τις βλαβερές μας επιλογές, όπως όταν αποθεώνουμε το αβοκάντο ως απόλυτο σύμβολο ενός υγιεινού τρόπου ζωής, χωρίς να ξέρουμε πόσο νερό σπαταλιέται για την παρασκευή ενός χίπστερ σάντουιτς-αβοκάντο.

Έχουμε ξεπεράσει το στάδιο που πρέπει απλώς να κάνουμε κάτι. Σε λίγο θα ξεμείνουμε από περιβάλλον.  

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Βασιλική Σιούτη / Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τα Τέμπη και με την ακρίβεια, που προκαλεί κοινωνική δυσφορία, ο Νίκος Δένδιας εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής που θα οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στη νέα εποχή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Ακροβατώντας / Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ