Μας τελειώνει το περιβάλλον, αλλά δεν ξέρουμε τίποτα γι’ αυτό

0

Η «ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ» είναι φράση που κολλάει παντού. Κάτι που λες με προβληματισμένο ύφος και όλοι κάνουν πως καταλαβαίνουν. Δεν χρειάζεται να μπεις στην ουσία των πραγμάτων.

Οι κακές ειδήσεις σχετικά με το περιβάλλον καθημερινές. Φωτιές, πλημμύρες, καύσωνας. Πρέπει απλώς να τα αντιμετωπίσεις όλα αυτά πίνοντας νερό από πλαστικό μπουκάλι με πλαστικό καπάκι και καφέ σε πλαστικό με πλαστικό καλαμάκι.

Ανταποκρίσεις από τις θάλασσες που αδειάζουν από ψάρια και γεμίζουν σκουπίδια έρχονται συχνά. Η κατάσταση ίσως και να συνηθίζεται. Φοβάμαι ότι μπορεί όντως να εθιστούμε σ’ αυτήν τη ρουτινιάρικη αναφορά σε όσα χάνονται, χωρίς να μπούμε στην ουσία, και έτσι να οδηγηθούμε σε μια κατάσταση όπως με τους «ρατσιστές», που μαθαίνεις από το σχολείο ήδη ότι είναι μια κακή λέξη και κάτι που δεν πρέπει να σου συμβεί, αλλά δυσκολεύεσαι πολύ να κατανοήσεις πραγματικά και που καταλήγεις να είσαι, εάν οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Κάπως αηδιάζω με το είδος μας όταν είμαστε αυτά τα θορυβώδη και επεκτατικά πλάσματα που εισβάλλουν ενοχλητικά στο περιβάλλον άλλων ζώων, όπως και μ’ αυτούς τους «λάτρεις της φύσης» που παρκάρουν το τζιπ μες στο δάσος.

Το περιβάλλον είναι ένα άγνωστο πεδίο για τους πολίτες της χώρας. Κι ενώ η λύση σε μια τόσο σύνθετη κρίση απαιτεί διεθνή συντονισμό και αποφάσεις σε υψηλό επίπεδο, όλοι μας μπορούμε να παίξουμε ρόλο στα πράγματα. Για αρχή, απαιτώντας απ’ τους πολιτικούς που εκλέγουμε να προσαρμόσουν τις πολιτικές τους. Αυτό δεν έχει συμβεί. Μπορεί πλέον οι πολιτικοί να μεταχειρίζονται την κλιματική κρίση ως μόνιμη επωδό, όμως εύκολα κατανοεί κανείς ότι έχουν αποτύχει να ενημερωθούν επαρκώς για το θέμα ή να προτείνουν και να εφαρμόσουν κάτι βγαλμένο από τωρινά στοιχεία και όχι από τη δεκαετία του ’80.

Έτσι, μερικοί ακόμα συσχετίζουν την ανάπτυξη με θορυβώδεις και ενεργοβόρες δράσεις «αναβάθμισης» κάποιας αμόλυντης παραθαλάσσιας ή δασικής έκτασης, για την οποία η μόνη πιθανή αναβάθμιση είναι η προστασία της. Ευτυχώς έχει αρχίσει κι εδώ η συζήτηση για τις πράσινες τεχνολογίες. 

Δεν φτάνει να φυτέψεις δυο δέντρα όταν το οικονομικό σου μοντέλο είναι παλιακό και οδηγεί μακροπρόθεσμα στο στέγνωμα των φυσικών πόρων. Ούτε ωφελεί να προτρέπεις τον κόσμο να καταναλώνει υπεύθυνα, ενώ οι πολίτες εργάζονται χωρίς ωράριο και διαλείμματα, επομένως κάνουν καθημερινά μια αστραπιαία εκτίμηση κόστους/οφέλους που τους υπαγορεύει να τρώνε κάτι νόστιμο και φθηνό με κρέας και πολλή ενέργεια. 

Περπατώ στο κέντρο της Αθήνας και βλέπω αυτά τα ξεραμένα φυτά μες στις ογκώδεις αντιαισθητικές γλάστρες τους, αυτή την ξεβαμμένη μπογιά που αποκαλείται πεζοδρόμιο-ποδηλατόδρομος και σκέφτομαι πόσο νερό σπαταλιέται σ’ αυτά τα μίζερα, ασύνδετα με το έδαφος φυτά και πόσο άσχημο είναι που ίσως κάποιοι τώρα να μη θέλουν να ξανακούσουν τις λέξεις «πεζοδρόμιο», «ποδηλατόδρομος».

Εν τω μεταξύ, η έρευνα σε θέματα περιβάλλοντος και βιώσιμου σχεδιασμού πόλεων είναι οργιαστική. Ο όγκος της βιβλιογραφίας εντυπωσιακός. Όλοι αυτοί οι ειδικοί έχουν προτάσεις. Όμως, όχι, στην Αθήνα κι αλλού πρέπει να πειστούμε ότι, αντί για δέντρα, θα έχουμε φίλτρα που ενεργούν σαν δέντρα κι αντί για ρίζες στο χώμα, γλάστρες, κι αντί για καθαρό αέρα, αυτό το μολυσμένο μείγμα από μόνιμο θόρυβο, αποπνικτικές θερμοκρασίες και αναθυμιάσεις αυτοκινήτων.

Πιο μετρημένες παρεμβάσεις (όπως η περιποίηση στον σαφώς βελτιωμένο Εθνικό Κήπο ή ο επιτέλους συστηματικός καθαρισμός της πόλης) είναι στη σωστή λογική. Χρειάζεται σοβαρή ευαισθητοποίηση ώστε όλοι μας να αναλάβουμε δράση, απ’ το να απαιτούμε λιγότερο θόρυβο και περισσότερα δέντρα μέχρι να υποστηρίζουμε πρωτοβουλίες για τα αδέσποτα ή να ζητάμε τον καφέ μας στο ίδιο κάθε φορά ποτήρι. 

Ένας άλλος κίνδυνος είναι η οικολογία ως lifestyle. Θυμάμαι ακόμα την παρέα κουλ κατασκηνωτών σε μια απομακρυσμένη παραλία, που νόμιζε πως είχε πετύχει την απόλυτη ένωση με φύκια και ψάρια, ενώ πλενόταν στη θάλασσα με πλαστικά μπουκάλια πόσιμου νερού και χημικό σαμπουάν. Στην άμμο είχαν φυτέψει φιλτράκια τσιγάρου.

Κάπως αηδιάζω με το είδος μας όταν είμαστε αυτά τα θορυβώδη και επεκτατικά πλάσματα που εισβάλλουν ενοχλητικά στο περιβάλλον άλλων ζώων, όπως και μ’ αυτούς τους «λάτρεις της φύσης» που παρκάρουν το τζιπ μες στο δάσος. Συχνά, στο πλαίσιο του «πράσινου» lifestyle, έχουμε πλήρη άγνοια για τις βλαβερές μας επιλογές, όπως όταν αποθεώνουμε το αβοκάντο ως απόλυτο σύμβολο ενός υγιεινού τρόπου ζωής, χωρίς να ξέρουμε πόσο νερό σπαταλιέται για την παρασκευή ενός χίπστερ σάντουιτς-αβοκάντο.

Έχουμε ξεπεράσει το στάδιο που πρέπει απλώς να κάνουμε κάτι. Σε λίγο θα ξεμείνουμε από περιβάλλον.  

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ