Το καλοκαίρι με τους 696 νεκρούς

Το καλοκαίρι με τους 696 νεκρούς Facebook Twitter
Υπάρχει μια πολιτική της μνήμης που αντιστέκεται στη νεκροπολιτική του κόσμου που κυριαρχεί. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


ΚΥΡΙΑΚΗ 17/09, στα Λιπάσματα, live για τον Παύλο. Βλέπω χιλιάδες σώματα, κυρίως νέα παιδιά, με έκπληξη αντικρίζω ορδές από εφηβάκια – 16, 14, ακόμα και 12 χρονών. Ακούγονται συνθήματα, εκτός απ’ τα τραγούδια: «Ο Παύλος ζει…», «Το κράτος τους αγωνιστές…», «Το πάθος για τη λευτεριά…». Φτάνουν τα μεσάνυχτα. Στη σκηνή, ο Tiny Jackal, παλιός φίλος του Παύλου. Κόβει τη μουσική στις 12:04, την ώρα που, πριν από δέκα χρόνια, ο Παύλος έπεφτε νεκρός με τρεις μαχαιριές στο στήθος. Η Μάγδα Φύσσα ανεβαίνει στη σκηνή.

Με σταθερή φωνή, μας λέει: «Ο Παύλος τέτοια ώρα είχε φύγει από κοντά μας. Σκεφτόμουν τόση ώρα τι θα μπορούσαμε να του πούμε, αλλά δεν βρίσκω λόγια. Σκέφτομαι όμως, αν φωνάξουμε όλοι με δύναμη το όνομά του, θα μας ακούσει; Θα μας ακούσει». Κι έτσι εμείς φωνάζουμε όλοι μαζί το όνομά του. «Killah - P! Killah - P! Killah - P!»

Πέμπτη 21/09, στη Γλάδστωνος, πορεία για τον Ζακ. Χιλιάδες σώματα ξανά, πολύχρωμα και βοερά, με φωνές που φουσκώνουν. Μπροστά μου βρίσκονται δυο παιδιά, Β’ ή Γ’ Λυκείου. Τα κεφάλια τους είναι ξυρισμένα, τα πρόσωπά τους λάμπουν απ’ το στρας, ποτάμια από γκλίτερ κυλάνε στις πλάτες.

Τι συμβαίνει όταν επαναλαμβάνουμε τα ονόματα των σκοτωμένων, τα αίτια του θανάτου τους, τον τρόπο που αυτοί φύγαν; Υπάρχει νόημα στην επανάληψη, στην ύφανση της μνήμης;

Το ένα από αυτά λέει στο άλλο: «Τον τραμπουκίζανε, ρε συ, από πιο πριν, κάτι τύποι.Και δεν τον αφήνανε να μπει στον Βενέτη, οπότε έτρεξε στο κοσμηματοπωλείο να ξεφύγει, αλλά κλειδώθηκε μέσα. Κι ήρθε ο ιδιοκτήτης μ’ έναν φίλο του και τον κλοτσούσανε για ώρα. Κι οι μπάτσοι τον συλλάβανε, του βάλαν χειροπέδες, μετά πέθανε». Τα παιδιά επιταχύνουν και χάνονται στο πλήθος. Μπροστά απ’ τη Βουλή, σταματάμε και φωνάζουμε: «Η Ζάκι ζει, τσακίστε τους Ναζί! Η Ζάκι ζει! Η Ζάκι –».

Τι συμβαίνει όταν επαναλαμβάνουμε τα ονόματα των σκοτωμένων, τα αίτια του θανάτου τους, τον τρόπο που αυτοί φύγαν; Υπάρχει νόημα στην επανάληψη, στην ύφανση της μνήμης; Υπάρχει ένα ποίημα του Σινόπουλου με τα ονόματα των σκοτωμένων: ο Πόρπορας, ο Κονταξής, ο Μάρκος, ο Γεράσιμος. Υπάρχουν οι στίχοι του Σαχτούρη: ο Κώστας σκοτωμένος / ο Ορέστης σκοτωμένος / ο Αλέξης σκοτωμένος.

Υπάρχει μια πολιτική της μνήμης που αντιστέκεται στη νεκροπολιτική¹ του κόσμου που κυριαρχεί. Μια πολιτική αφηγήσεων κι ανασυγκρότησης που επιμένει ότι σε κάθε θάνατο σημασία έχει το πώς: όχι τόσο το ίδιο το γεγονός αλλά ο τρόπος με τον οποίο αυτό συνέβη. Μια πολιτική που μας ζητάει να θυμόμαστε ενάντια στους καιρούς, γιατί αναγνωρίζει ότι η Ιστορία γράφεται από τους ισχυρούς κι ότι ακόμα κι οι νεκροί δεν είναι ασφαλείς από εκείνον τον εχθρό που συνεχίζει να νικάει.²

Υπάρχει ένα άγραφο χρονικό του φετινού μας θέρους:

14/06/23: 650 μετανάστες – πνιγμένοι στην Πύλο

08/07/23: Σύριος πρόσφυγας – από τη σφαίρα μπάτσου

10/07/23: Άννα Ιβάνκοβα – τρανς-γυναικοκτονία, από το χέρι άντρα

07/08/23: Μιχάλης Κατσουρής – από εγχώριους ή ξένους χουλιγκάνους

20/08/23: Γιώργος Φλώρος – παρασυρμένος από αμάξι, ενώ κυκλοφορούσε με αμαξίδιο

19/08/23-05/09/23: 20 μετανάστες – απανθρακωμένοι στη Δαδιά

01/09/23: Κώστας Μανιουδάκης – κατά τη διάρκεια ξυλοδαρμού από αστυνομικούς

05/09/23: Αντώνης Καρυώτης – πνίγηκε επειδή τον έριξαν στη θάλασσα μέλη του πληρώματος της Blue Horizon

05/09/23-σήμερα: 17 άτομα³ – πνίγηκαν στις πλημμύρες

12/09/23: 42χρονη γυναίκα – γυναικοκτονία, από το χέρι του μπάτσου πρώην άντρα της.

Υπάρχει, τέλος, μια άβυσσος στα ονόματα που έχει αυτή η λίστα. Κι υπάρχει μια δεύτερη άβυσσος, βαθύτερη απ’ την πρώτη, σε αυτά τα ονόματα που λείπουν, σε όλους τους σκοτωμένους που δεν θα ονομαστούν, ένα βάραθρο που δεν γνωρίζουμε τα ονόματα των πνιγμένων στην Πύλο, των απανθρακωμένων στη Δαδιά, του πρόσφυγα που γαζώθηκε∙ σώματα που εξορίζονται από την επικράτεια του «πενθίσιμου»[4] –κι ας στήνονται υποκριτικά τριήμερα εθνικού πένθους– και που εν τη ανωνυμία τους ζητούν δικαιοσύνη.

Τότε τον βοήθησα να βγει, πεσμένος στο χαντάκι ανάσκελα, τον κράτησα και μου ’μεινε στα χέρια κι η γυναίκα του τον άλλο μήνα, μύριζε χορτάρι, χαμηλά στον κήπο, απομεσήμερο, της μίλησα που πέθανε, γιομάτο σκοτεινό κορμί, πάνω στο στήθος μου κλαψούριζε, νύχτα καιρό τα δάση λάμπανε κι οι ρίζες λάμπανε και η φωνή δεν έσβησε χρόνια και χρόνια και.[5]


[1] Α. Μπέμπε, Νεκροπολιτική
[2] Β. Μπένγιαμιν, Θέσεις για τη Φιλοσοφία της Ιστορίας

[3] Τα νούμερα αυξάνονται συνέχεια.

[4] Τζ. Μπάτλερ, Ευάλωτη Ζωή. Στην πραγματικότητα, η πολιτική της μνήμης που σκιαγράφησα έχει, μεταξύ άλλων, στόχο να περάσουν αυτά τα σώματα στην επικράτεια του πενθίσιμου. Λόγω αυτής της πολιτικής –και των κοινωνικών αγώνων που την εκφράζουν– μπορούμε και γνωρίζουμε το όνομα της Άννας, του Γιώργου και του Κώστα.

[5] Τ. Σινόπουλος, Νεκρόδειπνος

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ