Γιατί το ροζ παραμένει το πιο διχαστικό χρώμα;

Γιατί το ροζ παραμένει το πιο διχαστικό χρώμα; Facebook Twitter
H Barbie σε όλη της τη συνθετική ομορφιά αποδεικνύεται η πιο διαχρονική αντιπρόσωπος του χρώματος, όπως αποδεικνύει και η ταινία που θα δούμε προσεχώς στις οθόνες του πλανήτη.
0

ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, η κυρία Μιράντα Ντίκσον, κάτοικος Εδιμβούργου, αναγκάστηκε να ξαναβάψει την εξώπορτά της μετά από ανώνυμη καταγγελία εις βάρος της που έλαβε το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης. Ο λόγος; Κάποιος είχε αντιδράσει στο γεγονός ότι η πόρτα ήταν βαμμένη ροζ, και συνεπώς δεν ταίριαζε με τον «ιστορικό χαρακτήρα» της γειτονιάς.

Είναι άλλη μια απόδειξη ότι έχουμε πρόβλημα με το ροζ, παρότι τέτοιες διαμάχες μοιάζουν περίεργες δεδομένου ότι το ροζ είναι ένα χρώμα διόλου απειλητικό ενώ συγχρόνως αποτελεί διαχρονικό σύμβολο της παιδικής αθωότητας.

Ωστόσο, είναι γεγονός ότι το ροζ έχει μια μακρά και αντιφατική ιστορία – μια ιστορία με άρωμα κιτς, κακογουστιάς και μερικές φορές παραβατικότητας, κάτι που εξηγεί γιατί το συγκεκριμένο χρώμα παραμένει τόσο διχαστικό.

Φταίνε οι διαφημιστές: η μεταπολεμική άνοδος του ροζ ως κάτι χαριτωμένο και κιτς απεδείχθη εξαιρετικά ανθεκτική.

Το ροζ υιοθετήθηκε από τους πρώιμους ζωγράφους που το χρησιμοποιούσαν για τους τόνους του δέρματος, αλλά η Αναγέννηση, με τη θόλωση των διαφορών μεταξύ Ουρανού και Γης, τα άλλαξε όλα αυτά – η σάρκα και το Άγιο Πνεύμα έγιναν ένα και το αυτό. Καλλιτέχνες όπως ο Φρα Αντζέλικο το οικειοποιήθηκαν ως χρώμα θρησκευτικής ενδυμασίας, εξ ου και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι ντυμένος με ροζ χιτώνες.

Γιατί το ροζ παραμένει το πιο διχαστικό χρώμα; Facebook Twitter
Φρα Αντζέλικο, Ο Ευαγγελισμός (1450)

Ίσως οι σπόροι της αμφισημίας να φυτεύτηκαν μερικούς αιώνες αργότερα, όταν το ροζ έγινε σύμβολο πολυτέλειας αλλά και σκανδάλου. Το γεγονός ότι οι ροζ βαφές υφασμάτων ήταν δύσκολο να παραχθούν σήμαινε ότι κάθε αριστοκράτης ήθελε να είναι ντυμένος με αυτό το χρώμα.

Η Μαντάμ ντε Πομπαντούρ το λάτρευε τόσο πολύ, που το 1757 η Sèvres, η εταιρεία πορσελάνης, δημιούργησε ένα απαλό ροζ ειδικά για εκείνη, ονομάζοντάς το Rose Pompadour. Διάσημες προσωπικότητες όπως η Έμα Χάμιλτον, η ερωμένη του Ναυάρχου Νέλσον, ζωγραφίζονταν συχνά με ροζ αποχρώσεις, καθιστώντας το έτσι το χρώμα του πόθου.

Κάτι που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι το ροζ συχνά συνδεόταν με τα μικρά αγόρια, καθώς οι κόκκινες αποχρώσεις του θεωρούνταν η επιτομή του αναδυόμενου ανδρισμού, γι' αυτό και βλέπουμε πολλά πορτρέτα νεαρών κυρίων ντυμένων με αυτό το χρώμα (πριν από την περίοδο του μεσοπολέμου, όταν προτιμήθηκε το μπλε).

Στην πραγματικότητα, η υποτιθέμενη «θηλυπρέπεια» του ροζ χρώματος έχει μεγάλη σχέση με την αμφισβήτησή του. Οι Ναζί χρησιμοποίησαν ένα ροζ τρίγωνο για να ταυτοποιούν τους ομοφυλόφιλους άνδρες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και παρόλο που το σύμβολο διεκδικήθηκε αργότερα με πείσμα από την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να νιώσουν άνετα οι στρέιτ άνδρες με το χρώμα.

Φταίνε οι διαφημιστές: η μεταπολεμική άνοδος του ροζ ως κάτι χαριτωμένο και κιτς απεδείχθη εξαιρετικά ανθεκτική, με την Barbie σε όλη της τη συνθετική ομορφιά να αποδεικνύεται η πιο διαχρονική αντιπρόσωπος του χρώματος, όπως αποδεικνύει και η ταινία που θα δούμε προσεχώς στις οθόνες του πλανήτη.

Γιατί το ροζ παραμένει το πιο διχαστικό χρώμα; Facebook Twitter
Η Μέριλιν στην ταινία «Οι άνδρες προτιμούν τις ξανθιές» (1953)

Σχεδόν ταυτόχρονη με την εισαγωγή της Barbie στην ποπ κουλτούρα στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ήταν η ροζ εμφάνιση της Μέριλιν Μονρό στην ταινία «Οι άνδρες προτιμούν τις ξανθιές» (1953). Βλέποντας σήμερα την ταινία του Χάουαρντ Χοκς, είναι δύσκολο να μη σκεφτεί κανείς το ροζ χρώμα ως ένα μεταφορικό σωφρονιστήριο για τη Μέριλιν, ως έναν ευτελισμό μιας τραγικής φιγούρας που μας έχει γίνει εμμονή, αλλά σπάνια μας έχει επιτραπεί να την πάρουμε σοβαρά.

Παρεμπιπτόντως, όταν η Μαντόνα οικειοποιήθηκε το ίδιο λουκ στο βίντεο για την επιτυχία της «Material Girl» το 1985, αυτό απλώς επιβεβαίωσε ότι το ροζ χρώμα μπορεί να εκπροσωπεί επίσης κάτι θρασύ και αρπακτικό – το αντίθετο της ευπάθειας που αντιπροσώπευε η Μέριλιν.

Παρά τα ζητήματά του, το ροζ είχε σαφώς πιο θετικό αντίκτυπο στον 21ο αιώνα. Τα ελαφρώς απαξιωτικά σχόλια για τις γυναίκες που φορούσαν ροζ έχουν ανατραπεί προς χάρη θετικών πρωτοβουλιών, όπως ο αγώνας κατά του καρκίνου του μαστού.

Παραμένει ισχυρό επίσης το μοτίβο της ανυπακοής που έχει συνδεθεί με το χρώμα, και φυσικά, ανάγεται στον γκέι ακτιβισμό της δεκαετίας του ‘80. Υπάρχει κάτι φεμινιστικό στην άνοδο του λεγόμενου «millennial pink» (παρότι είναι λίγο δύσκολος ο ακριβής καθορισμός του: είναι πιο κοντά στο σομόν ή στο χρώμα του ροζέ κρασιού;), ενώ η Generation Z προτιμά μια πιο επιθετική απόχρωση την οποία επίσης φαίνεται να υιοθετούν και πολλοί (άνδρες) ράπερ.

Πηγή: The Telegraph   

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ