Εις μνήμην του προσφιλούς μας «ποντικιού»

Εις μνήμην του προσφιλού μας «ποντικιού» Facebook Twitter
Οι άνθρωποι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το mouse, αλλά όχι ως αυτονόητη διαδικασία. Οι ένδοξες μέρες του ανήκουν στο παρελθόν.
0

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ, πολύ πριν τα smartphones ή ακόμη και οι φορητοί υπολογιστές κατακλύσουν το σύμπαν, το ποντίκι του υπολογιστή ήταν κάτι καινούργιο και συναρπαστικό.

Ο Macintosh του 1984 δεν ήταν το πρώτο μηχάνημα που διέθετε ποντίκι, αλλά ήταν το πρώτο που διέδωσε αυτό το εργαλείο στους απλούς ανθρώπους. Η σωστή χρήση του ποντικιού δεν ήταν αυτονόητη. Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονταν να κινούνται και να κάνουν κλικ ταυτόχρονα, και το «διπλό κλικ» ήταν μια δεξιότητα που έπρεπε να μάθει κανείς.

Παρόλα αυτά, ο καθένας μπορούσε να το μετακινήσει πάνω σε ένα τραπέζι και να δει τα αποτελέσματα στην οθόνη: Ένας μικρός δρομέας κινούνταν μαζί μας. «Το τοξάκι που δείχνει είναι μια μεταφορά που όλοι γνωρίζουμε», είχε δηλώσει ο Steve Jobs το 1985 στο Playboy. Το ποντίκι ήταν κεντρικό στοιχείο για το μέλλον του υπολογιστή, το οποίο δεν ήταν ακόμη εξασφαλισμένο εκείνη την εποχή.

Αλλά η «εποχή του ποντικιού» που ακολούθησε δεν κράτησε πολύ. Μέχρι τη δεκαετία του 2010, η συσκευή βρισκόταν σαφώς σε απότομη πτώση. Φυσικά, δεν εξαφανίστηκε ποτέ – ένας γίγαντας των αξεσουάρ υπολογιστών όπως η Logitech εξακολουθεί να κερδίζει περίπου 750 εκατομμύρια δολάρια σε ετήσιες πωλήσεις «συσκευών επισήμανσης».

Αλλά το ποντίκι έχει υποχωρήσει πλέον στη σκιά. Οι βασικές λειτουργίες που κάποτε εκτελούσε οδεύουν προς εξαφάνιση. Χειρίζεστε ένα smartphone με το δάχτυλό σας. Ο υπολογιστής σας είναι πιθανότατα ένας φορητός υπολογιστής με trackpad. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το mouse, αλλά όχι ως αυτονόητη διαδικασία. Οι ένδοξες μέρες του ανήκουν στο παρελθόν.

Το ποντίκι είχε πάντα περισσότερο νόημα όταν αντιμετωπίζαμε την «επιφάνεια εργασίας» του υπολογιστή ως ακριβώς αυτό: έναν διακριτό, ορθογώνιο χώρο. Το mouse pad ήταν ένα υποκατάστατο της οθόνης και μοιραζόταν τα όριά της.

Στη δεκαετία του 1980, τα Mac ήταν σπάνια και οι πιο δημοφιλείς υπολογιστές της Apple, η σειρά Apple II, δεν χρησιμοποιούσαν ποντίκι. Η Microsoft διέθετε το δικό της ποντίκι από το 1983, αλλά παρέμενε προαιρετικό αξεσουάρ ακόμη και στην εποχή των πρώτων Windows.

Λίγα χρόνια αργότερα, όμως, το ποντίκι θα περνούσε στο mainstream. Τα Windows είχαν υιοθετηθεί ευρέως. Ο Παγκόσμιος Ιστός εξαπλωνόταν και το ποντίκι θα αποτελούσε το εργαλείο για το σερφάρισμα στους συνδέσμους. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αγόραζαν και χρησιμοποιούσαν υπολογιστές για όλο και περισσότερα πράγματα – εργασία, ψυχαγωγία, παιχνίδια, ψώνια, κρατήσεις για ταξίδια, πληρωμή λογαριασμών. Ο μικροσκοπικός κινητήρας αυτής της επανάστασης ήταν το ποντίκι.

Αλλά το ποντίκι είχε πάντα περισσότερο νόημα όταν αντιμετωπίζαμε την «επιφάνεια εργασίας» του υπολογιστή ως ακριβώς αυτό: έναν διακριτό, ορθογώνιο χώρο. Το mouse pad ήταν ένα υποκατάστατο της οθόνης και μοιραζόταν τα όριά της. Οι desktop υπολογιστές θα επέμεναν, αλλά πλέον η οθόνη γινόταν αντιληπτή ως μια μικροσκοπική πύλη σε έναν ευρύτερο κόσμο. Ένα ποντίκι ήταν πολύ ευαίσθητο για να ευδοκιμήσει μέσα σε μια τέτοια απεραντοσύνη.

Οι υπολογιστές εξαπλώθηκαν πέρα από τα όρια του γραφείου. Στο καφέ, στο τρένο, στο κρεβάτι, στο σαλόνι, στο Uber: ξαφνικά η συνδεσιμότητα ήταν παντού. Εκεί που κάποτε το ποντίκι υποδήλωνε συγκεκριμένη εργασία και ανάγκη για πλήρη ενασχόληση με τους υπολογιστές, η σημασία του σύντομα αντιστράφηκε. Μια επιφάνεια εργασίας με ένα ποντίκι σηματοδοτούσε πλέον εργασία χαμηλότερου κύρους.

Ένα ποντίκι μπορούσε κάποτε να μας κάνει να νιώθουμε σαν να ταξιδεύουμε μέσα στα κυκλώματα. Αλλά αυτός ο τρόπος σύνδεσης με τους υπολογιστές έχει εκλείψει. Η οθόνη είναι απλώς ένα παράθυρο πλέον, κι εμείς είμαστε απ’ έξω και χτυπάμε το τζάμι.

Με στοιχεία από The Atlantic

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ