Έφερε ο Τσίπρας την αριστερά στην εξουσία;

ΘΕΛΕΙ LEAD Έφερε ο Τσίπρας την αριστερά στην εξουσία; Facebook Twitter
Είναι επιτακτική ανάγκη η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να μιλήσει για το μέλλον χωρίς να ξεχνάει το παρελθόν, για το οποίο πρέπει να απαντήσει με ειλικρινή τρόπο. Αν δεν ΤΟ έκανε ο Τσίπρας, οφείλει να το κάνει εκείνη… Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ
Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συνοδεύτηκε από πολλούς ύμνους και αρκετή θλίψη από τους κομματικούς του φίλους αλλά και από αρκετές δόσεις τοξικότητας που εκτοξεύτηκαν άκαιρα από πολιτικούς του αντιπάλους ‒ για αρκετούς από αυτούς ο Τσίπρας συμβόλιζε το απόλυτο πολιτικό κακό. Όλα αυτά, ωστόσο, και ανεξάρτητα από την αλήθεια τους, είναι πια Ιστορία. Ο πολιτικός χρόνος κυλάει γρήγορα και αφήνει τα γεγονότα πίσω του, για να τα μελετήσουν οι ιστορικοί. Η αποτίμηση της αναμφισβήτητα έντονης παρουσίας του στην πολιτική ζωή της χώρας τα τελευταία χρόνια θα πρέπει να γίνει αφού κυλήσει πολύς χρόνος και υπάρξει μεγάλη απόσταση από τα γεγονότα.

Πολλοί φίλοι του Τσίπρα, προσπαθώντας να ανεβάσουν την προσωπική του αξία, είπαν αρκετές υπερβολές, μεταξύ άλλων ότι «ο Τσίπρας έφερε την αριστερά στην εξουσία». Είναι μια συνέχεια της συνθηματολογικής προσέγγισης «πρώτη φορά αριστερά» που ακούστηκε τα χρόνια της κυβερνητικής παρουσίας του, αλλά χρησιμοποιήθηκε έντονα και στις προεκλογικές περιόδους, ακόμα και από τον ίδιο τον Τσίπρα, με την υπόσχεση ότι η δεύτερη φορά αριστερά θα είναι διαφορετική, πιο έντιμη, πιο αποδοτική, τελικά πιο αριστερά, γιατί τότε θα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ την ευκαιρία να υλοποιήσει όσα δεν κατάφερε, λόγω μνημονίων, την περίοδο 2015-2019.

Τον ΣΥΡΙΖΑ τον έφερε στην εξουσία ένας αγανακτισμένος και απογοητευμένος από την οικονομική και την πολιτική χρεοκοπία κόσμος. Παρότι δεν θα το μάθουμε ποτέ, υπάρχει μια βάσιμη εκτίμηση που λέει ότι ακόμη και αν κάποιος άλλος βρισκόταν στη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ εκείνα τα χρόνια, το κόμμα θα ερχόταν στην εξουσία.

Τώρα που οι επίδοξοι διάδοχοί του επιχειρούν να καταλάβουν την θέση του στα γραφεία της Κουμουνδούρου είναι αναγκαίο για τους ίδιους αλλά και για το κόμμα τους να επεξεργαστούν ουσιαστικά και με γενναία αυτοκριτική το περιεχόμενο της φράσης «ο Τσίπρας έφερε την αριστερά στην εξουσία». Είναι περισσότερο από αναγκαίο αυτό γιατί από την ανάλυσή της θα σχεδιάσουν πολιτικές και πρακτικές τις οποίες θα προτείνουν στον απογοητευμένο κόσμο της αριστεράς. Στην ίδια φράση υπάρχουν δυο θεμελιώδη λάθη: ούτε ο Τσίπρας έφερε την αριστερά στην εξουσία, ούτε η αριστερά ήρθε ποτέ στην εξουσία.

Τον ΣΥΡΙΖΑ τον έφερε στην εξουσία ένας αγανακτισμένος και απογοητευμένος από την οικονομική και την πολιτική χρεοκοπία κόσμος. Παρότι δεν θα το μάθουμε ποτέ, υπάρχει μια βάσιμη εκτίμηση που λέει ότι ακόμη και αν κάποιος άλλος βρισκόταν στη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ εκείνα τα χρόνια, το κόμμα θα ερχόταν στην εξουσία. Ήταν οι καιροί τέτοιοι που ήθελαν μια πειστική απάντηση στις βίαιες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που έφεραν τα μνημόνια και αυτή την απάντηση ήταν αδύνατο να τη δώσουν τα κόμματα εξουσίας που αντικειμενικά έφεραν τη χώρα σε αδιέξοδο και στα μνημόνια.

Δεν είχαν την ικανότητα να πουν σε μια ρημαγμένη κοινωνία το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία ότι αυτοί θα έβγαζαν τη χώρα από την κρίση ‒ αυτοί την είχαν βάλει. Συμπερασματικά, δεν έφερε ο Τσίπρας τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Σαφώς είχε καθοριστικό ρόλο σε αυτό, δεν υπάρχει αμφιβολία, αλλά το κόμμα θα ερχόταν στην εξουσία με λίγο καλύτερες ή λίγο χειρότερες επιδόσεις έτσι κι αλλιώς. Ήταν η ανάγκη των καιρών που θα το έφερνε.

Το δεύτερο λάθος στην ίδια φράση είναι ότι ήρθε η αριστερά στην εξουσία ‒ αλήθεια, πότε σηματοδοτήθηκε αυτό; Με τη συνεργασία με τους ακροδεξιούς ΑΝ.ΕΛ., με τους οποίους δημιουργήθηκε μια απρόσμενη ώσμωση; Με την υποβάθμιση, αντί της ενίσχυσης των ανεξάρτητων αρχών που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως αντίβαρο στις αυθαιρεσίες της κρατικής εξουσίας; Με τον λαϊκισμό του «σκίζω τα μνημόνια σε μια ημέρα», που ήταν εξαιρετικά αποδοτικός εκλογικά, αλλά δημιούργησε μια σχόλη σκέψης και ερμηνείας των γεγονότων με ανορθολογικό τρόπο; Με την ιδιοκτησιακή αντίληψη ότι τα δημόσια και, ει δυνατόν, και ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης πρέπει να υποταχθούν στις αλήθειες του κόμματος και της κυβέρνησης; Τίποτε από αυτά δεν ήταν αριστερό, ούτε καν προοδευτικό.

Οι ισοπεδωτικές γενικεύσεις βλάπτουν, γι’ αυτό είναι αναγκαίο να καταγραφούν και τα θετικά, όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, η απλή αναλογική, η νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης, ο νόμος για την ιθαγένεια, γενικά πρωτοβουλίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα κ.ο.κ. Όμως οι ταλαντεύσεις γύρω από την οικονομία, το τρίτο μνημόνιο και κυρίως η παντελής έλλειψη αυτοκριτικής θόλωσαν τις προοδευτικές αυτές πρωτοβουλίες. Είναι επιτακτική ανάγκη η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να μιλήσει για το μέλλον χωρίς να ξεχνάει το παρελθόν, για το οποίο πρέπει να απαντήσει με ειλικρινή τρόπο. Αν δεν το έκανε ο Τσίπρας, οφείλει να το κάνει εκείνη…

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ