Δεκαπέντε χρόνια μετά την κρίση, τα κόμματα αρνούνται να αλλάξουν

 Διαιρέσεις αντί για συναινέσεις  Facebook Twitter
Οι Έλληνες ψηφοφόροι έχουν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να ψηφίζουν για να αποφύγουν τα χειρότερα και όχι για να επιδοκιμάσουν το έργο και τον προγραμματικό λόγο ενός κόμματος. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΓΕΙΤΟΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟΣ
φλέγεται και η ευρωπαϊκή ηγεσία μοιάζει ανύπαρκτη, το ελληνικό πολιτικό σύστημα κατακερματίζεται περαιτέρω, αδυνατώντας να χαράξει μια κοινή γραμμή, ακόμα και για τα ζητήματα που αφορούν τη θέση της χώρας στη διεθνή συγκυρία, κι ας βρίσκεται δίπλα στη φωτιά που καίει. 

Δεκαπέντε χρόνια μετά την οικονομική κρίση, το πολιτικό σύστημα δεν έχει καταφέρει ακόμα να ορθοποδήσει και καθημερινά αποδεικνύεται ότι η όποια «κανονικοποίηση» είναι επιφανειακή. Τα κόμματα αποδεικνύουν καθημερινά ότι δεν ενδιαφέρονται να μάθουν από τα λάθη τους και δεν θέλουν να τα διορθώσουν. 

Οι Έλληνες ψηφοφόροι έχουν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να ψηφίζουν για να αποφύγουν τα χειρότερα και όχι για να επιδοκιμάσουν το έργο και τον προγραμματικό λόγο ενός κόμματος. 

Οι ηγεσίες των κομμάτων εξουσίας αγνόησαν την τεράστια αποχή των ευρωεκλογών, η οποία ήταν σε μεγάλο βαθμό μια κραυγή διαμαρτυρίας των πολιτών που βλέπουν αδιέξοδο. Οι πολιτικοί εξακολουθούν να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει την εξουσία από τον άλλον για να μοιραστεί τα λάφυρά της με την ομάδα του, αντί να ανταγωνίζονται για το ποιος θα κάνει καλύτερη και ισχυρότερη τη χώρα με το πρόγραμμά του. 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν τις συνέπειες αυτής της άρνησης των ελληνικών κομμάτων εξουσίας να αλλάξουν, να γίνουν πιο δημοκρατικά και να πείσουν ότι εκπροσωπούν πολίτες και όχι συμφέροντα ορισμένων. 

Την ίδια ώρα, εξαιτίας της αδυναμίας της κυβέρνησης να παρουσιάσει ουσιαστικό μεταρρυθμιστικό έργο, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που αποσυντίθεται δεν αποτελεί πια φόβητρο για αυτούς, αρκετοί κεντρώοι αρχίζουν να απομαγεύονται και να κοιτάζουν και αλλού, όπως στο ΠΑΣΟΚ, που δεν κατάφερε να κάνει το άλμα στις ευρωεκλογές αλλά κράτησε τις δυνάμεις του όταν οι άλλοι έπεφταν.

Η ΝΔ τυπικά δεν έχει κανένα πραγματικό εμπόδιο για τα επόμενα τρία χρόνια. Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας μπορεί να αποτελέσει μια δοκιμασία, αλλά αυτό εξαρτάται από τις επιλογές της. Οι βουλευτές που αρνήθηκαν να ψηφίσουν υπέρ του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και μερικοί ακόμα έχουν στείλει μήνυμα στο Μέγαρο Μαξίμου ότι δεν θα συναινέσουν στην επανεκλογή της σημερινής Προέδρου, την οποία ο πρωθυπουργός θα ήθελε. Θα πραγματοποιήσουν την απειλή τους; Το κάνουν για να συνδιαλλαγούν; Ή απλώς θέλουν να κάνουν ορατό ένα διαφορετικό πολιτικό στίγμα που είναι υπαρκτό στη ΝΔ; Όλα αυτά μπορεί να προκαλούν κάποια ενόχληση στον πρωθυπουργό, αλλά δεν είναι πραγματικά προβλήματα και είναι εύκολο να αντιμετωπιστούν. 

Φαίνεται όμως ότι υπάρχει και ένα ζήτημα πολιτικού προσανατολισμού στο κυβερνών κόμμα και τώρα που έχει περάσει προ πολλού ο μήνας του μέλιτος αρχίζει να βγαίνει πιο έντονα στην επιφάνεια. Από τη μία είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που θέλει τη ΝΔ στο λεγόμενο φιλελεύθερο κέντρο, από την άλλη μια σημαντική μερίδα της βάσης και αρκετά στελέχη της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς αντιδρούν και θέλουν επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες του κόμματος. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι χωρίς αυτούς δεν μπορεί να κυβερνήσει και ότι αν τους χάσει, δεν θα μπορεί να σταθεί. Δεν θέλει όμως να στρίψει και πιο δεξιά το τιμόνι, όπως ζητάνε μερικοί. Κάποια επικοινωνιακά τρικ που χρησιμοποιήθηκαν δεν απέδωσαν. 

Εδώ και λίγο καιρό ορισμένα απογοητευμένα παλιά στελέχη του κόμματος, που είχαν περιθωριοποιηθεί, αλλά γνωρίζουν καλά τον μηχανισμό της ΝΔ, κατευθύνθηκαν προς την Αφροδίτη Λατινοπούλου για να της προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Το κόμμα της μετατρέπεται ήδη σε χώρο υποδοχής δυσαρεστημένων δεξιών της ΝΔ. Διαθέτει άλλωστε αρκετά πλεονεκτήματα έναντι των ανταγωνιστών της (Βελόπουλου και Νατσιού), τα οποία προβάλλει, όπως ότι η ίδια προέρχεται από τη Νέα Δημοκρατία, ενώ βασική διαφοροποίηση είναι και ο φιλοατλαντικός χαρακτήρας του κόμματός της, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά της ΝΔ. Οι πιο καχύποπτοι θα έλεγαν ότι αυτό δεν είναι το χειρότερο σενάριο και ότι το κόμμα της Λατινοπούλου μπορεί να είναι ανάχωμα για πιο εξτρεμιστικές διεξόδους απογοητευμένων δεξιών. 

Την ίδια ώρα, εξαιτίας της αδυναμίας της κυβέρνησης να παρουσιάσει ουσιαστικό μεταρρυθμιστικό έργο, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που αποσυντίθεται δεν αποτελεί πια φόβητρο για αυτούς, αρκετοί κεντρώοι αρχίζουν να απομαγεύονται και να κοιτάζουν αλλού, όπως στο ΠΑΣΟΚ, που δεν κατάφερε να κάνει το άλμα στις ευρωεκλογές αλλά κράτησε τις δυνάμεις του όταν οι άλλοι έπεφταν.

Το πολιτικό γεγονός της εβδομάδας στη χώρα μας είναι αναμφισβήτητα η εκλογή ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ αυτή την Κυριακή, η οποία θα κρίνει πολλά, ανάλογα με το ποιος θα εκλεγεί και τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Υπάρχουν υποψήφιοι που βλέπουν με συμπάθεια οι κεντρώοι που ήταν κάποτε στο ΠΑΣΟΚ αλλά μετά πήγαν στη ΝΔ, κυρίως «για να μην επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ». Όπως υπάρχουν και υποψήφιοι τους οποίους βλέπουν με συμπάθεια οι ψηφοφόροι που ήταν κάποτε στο ΠΑΣΟΚ και μετά την ψήφιση του μνημονίου πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Το μεγαλύτερο στοίχημα, βέβαια, θα είναι να κερδίσουν αυτούς που επέλεξαν την αποχή, οι οποίοι είναι πλέον πάρα πολλοί. 

Ούτε στο ΠΑΣΟΚ ωστόσο παρουσίασε κανείς κάποιο μεγάλο σχέδιο για τη χώρα που θα μπορούσε να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει δυνάμεις. Πέρα από κάποιες διορθωτικές διαχειριστικές πολιτικές, κανένας υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν διαφοροποιήθηκε αισθητά, καθιστώντας σαφές τι θέλει και τι μπορεί να κάνει. Περισσότερα ήταν τα μασημένα λόγια από τα καθαρά των περισσότερων, ακόμα και σε αρκετά κρίσιμα ζητήματα (χρέος και εξωτερική πολιτική), ενώ αποτελεί βασικό μειονέκτημα για όλους πως ούτε το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει ακόμα την αυτοκριτική του απέναντι στους ψηφοφόρους που απογοήτευσε το 2010, όταν κατέρρευσε. 

Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι τώρα που δεν υπάρχει «αντιμνημονιακό» κόμμα εξουσίας και έχουν πέσει οι μάσκες για όλους, η σύγκριση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να ευνοεί το πρώτο. Το ΠΑΣΟΚ όμως ανεβαίνει κυρίως επειδή διαλύεται ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι τόσο επειδή έχει πείσει τους πολίτες. 

 Διαιρέσεις αντί για συναινέσεις  Facebook Twitter
Φωτ.: Eurokinissi

Στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος τυπικά συγκαταλέγεται ακόμα στα κόμματα εξουσίας, η κατάσταση είναι η χειρότερη δυνατή. Η γραφειοκρατία του κόμματος, αφού πρώτα έσπρωξε στην ηγεσία του κάποιον που έφερε απ’ έξω για να της κάνει τη «βρόμικη» δουλειά (να διώξει όσους θεωρούσε βαρίδια), τον καθαίρεσε με μη θεσμικό τρόπο, καθώς η μομφή της πλειοψηφίας της Κεντρικής Επιτροπής (έστω με τον αμφισβητούμενο τρόπο που επιτεύχθηκε) από πουθενά δεν προκύπτει ότι συνεπάγεται και άμεση καθαίρεση, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ανώτατου οργάνου, δηλαδή του συνεδρίου και των μελών του κόμματος. Δεν γίνεται δηλαδή κάποιος που ψηφίστηκε από χιλιάδες μέλη του κόμματος να καθαιρείται από 168 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. Το πρόβλημα δημοκρατικής διαδικασίας είναι προφανές. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο θλιβερή, όμως, με τις δηλώσεις στελεχών της γραφειοκρατίας του κόμματος, που δηλώνουν δημοσίως ότι θα κάνουν τα πάντα για να μην εκλεγεί ξανά ο πρόεδρος που καθαίρεσαν και ότι αν χρειαστεί θα κατεβάσουν ακόμα και τους διακόπτες. Μετά από τέτοιες δηλώσεις στελεχών που ελέγχουν το κόμμα, ποιες μπορεί να είναι οι εγγυήσεις για μια πραγματικά δημοκρατική εκλογική διαδικασία; Και ποιο μέλλον μπορεί να έχει ένα τέτοιο κόμμα, που θυμίζει ριάλιτι σόου χωρίς κανόνες; 

Οι περισσότεροι, πάντως, προεξοφλούν νέα διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ούτε στο ΠΑΣΟΚ είναι απολύτως εγγυημένη η ενότητα για την επόμενη μέρα. Ακόμα και στη Νέα Δημοκρατία, όμως, που παραμένει η ισχυρότερη πολιτική δύναμη και κυβερνά ανεμπόδιστα, η συγκολλητική ουσία της εξουσίας δεν αρκεί πλέον για να καλύψει απολύτως τη ρωγμή που έχει δημιουργηθεί από τη δυσαρέσκεια της λαϊκής δεξιάς.  

Η αποχή στις ευρωεκλογές ήταν η πιο δυνατή κραυγή. Αν το πολιτικό σύστημα δεν αντιληφθεί το μήνυμά της με τον καλό τρόπο, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να το αντιληφθεί με τον χειρότερο. 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.


 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Δούκας, ο Μιτεράν και ένας σκιτσογράφος στο στόχαστρο μιας προεκλογικής κομματικής καμπάνιας

Βασιλική Σιούτη / Ο Δούκας, ο Μιτεράν και ένας σκιτσογράφος στο στόχαστρο μιας προεκλογικής κομματικής καμπάνιας

Μια ανακοίνωση του Χάρη Δούκα χθες κατά του Νίκου Ανδρουλάκη πυροδότησε το συγκρατημένο κλίμα που υπήρχε ως τότε και ξεκίνησε μια αλυσίδα κατηγοριών και καταγγελιών. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

H εξέγερση της «κανονικότητας»

Οπτική Γωνία / H εξέγερση της «κανονικότητας»

Μια τάση που θέλει να προσελκύσει μετριοπαθή ακροατήρια, αντλώντας από μια ψευδή εκδοχή της Ιστορίας, η οποία θέλει τον δυτικό πολιτισμό να υποφέρει ή να παρακμάζει γιατί τάχα έπεσε θύμα του ανθρωπισμού του.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
EPEJERGAS HIV/AIDS: Σύντομα θα αποτελεί παρελθόν;

Οπτική Γωνία / HIV/AIDS: Σύντομα θα αποτελεί παρελθόν;

Οι κρίσιμοι σταθμοί μιας δύσκολης πορείας που ξεκίνησε το 1981, οπότε πιστοποιήθηκαν τα πρώτα κρούσματα HIV, μέχρι σήμερα, που στόχος πια είναι η πλήρης ύφεση της νόσου, με ορίζοντα την επίτευξη της ίασης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πάνος Ρούτσι: Ο απεργός πείνας που συγκλονίζει την Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Πάνος Ρούτσι: Ο απεργός πείνας που συγκλονίζει την Ελλάδα

Επιστρατεύοντας το ύστατο μέσο πίεσης, ο Πάνος Ρούτσι ζητά δικαιοσύνη για τα Τέμπη και άδεια για να ξεθάψει το παιδί που έχασε στο μοιραίο τρένο, ώστε να ταυτοποιηθεί και να γίνουν τοξικολογικές εξετάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Από τα drones μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη: Η Κίνα αλλάζει την παγκόσμια ασφάλεια

Οπτική Γωνία / Από τα drones μέχρι το AI: Η Κίνα αλλάζει την παγκόσμια ασφάλεια

Πώς η στρατιωτική άνοδος της Κίνας και η στρατηγική σύμπλευση με τη Ρωσία διαμορφώνουν τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες προκλήσεις για την ασφάλεια; Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τζέφρι Σακς: «Ο Τραμπ είναι διχαστικός και επικίνδυνος»

Οπτική Γωνία / Τζέφρι Σακς: «Ο Τραμπ είναι διχαστικός και επικίνδυνος»

Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες μοιάζουν πιο διχασμένες από ποτέ; Και πού οφείλεται η άνοδος της πολιτικής βίας; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Οικονομικών και διευθυντής του Κέντρου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αντιδράσεις στην Πάρο για την τουριστική επένδυση στις Κολυμπήθρες ή Συλλογή υπογραφών κατά της στρατηγικής επένδυσης στην Πάρο

Ρεπορτάζ / Στις Κολυμπήθρες της Πάρου θα χτιστεί ένα τεράστιο ξενοδοχείο. Γιατί;

Η τοπική κοινωνία αντιδρά στην κατασκευή μεγάλου τουριστικού συγκροτήματος, προειδοποιώντας για αλλοίωση του τοπίου και επιβάρυνση των ήδη πιεσμένων υποδομών του νησιού.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βαθαίνει η κρίση εμπιστοσύνης, αλλά κανένας δεν πτοείται 

Βασιλική Σιούτη / Βαθαίνει η κρίση εμπιστοσύνης, αλλά κανένας δεν πτοείται 

Στην Ελλάδα η κοινή γνώμη έχει τη χειρότερη άποψη για τα πολιτικά κόμματα της χώρας, αλλά αυτό δεν μοιάζει να πτοεί κανέναν, παρά τον υπαρκτό κίνδυνο απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ο Γιάννης Σίνα Ούγκο Αντετοκούνμπο…

Ακροβατώντας / Ο Γιάννης Σίνα Ούγκο Αντετοκούνμπο και ο κάθε Γιάννης

Σαν αυτόν υπάρχουν χιλιάδες ακόμα άνθρωποι που ζουν στη χώρα μας, πολλές χιλιάδες «καταραμένοι» που για διάφορους λόγους έφτασαν και φτάνουν ως εδώ με κάτι καρυδότσουφλα, σε μια προσπάθεια να επιβιώσουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Η φωτιά στο Γηροκομείο Πατρών και τα πορίσματα που αλλάζουν τα δεδομένα

Ρεπορτάζ / Η φωτιά στο Γηροκομείο Πατρών και τα πορίσματα που αλλάζουν τα δεδομένα

Ενώ τα πορίσματα της Πυροσβεστικής δεν εντοπίζουν στοιχεία εμπρησμού, δύο φοιτητές εξακολουθούν να κρατούνται προσωρινά για τη φωτιά στην περιοχή του Γηροκομείου Πατρών, με την υπόθεση να ξυπνά μνήμες από παλαιότερες δικαστικές πλάνες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η σάγκα της Μονής Σινά

Ρεπορτάζ / Μυστήριο, βία, σκάνδαλα και διαπλοκή: Η σάγκα της Μονής Σινά

Από την έρημο Σινά και την Ιερουσαλήμ μέχρι το Φανάρι, από το Κάιρο και την Αθήνα μέχρι τις Βρυξέλλες, εκτυλίσσεται μια εκκλησιαστική-διπλωματική υπόθεση που θα μπορούσε να γίνει ταινία.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί ο δήμος Αθηναίων αδιαφορεί για την αρχαία κοίτη του Ιλισού; 

Ρεπορτάζ / Γιατί ο δήμος Αθηναίων αδιαφορεί για την αρχαία κοίτη του Ιλισού; 

Αντί να απομακρύνει το Ολυμπιακό Κολυμβητήριο που έχει χτιστεί επάνω της, ο δήμαρχος το ανακαινίζει, παραβλέποντας αυτήν τη ζώνη τεράστιας ιστορικής, αρχαιολογικής και περιβαλλοντικής σημασίας. 
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ