Βασίλης Τσιάρτας: Γιατί ήρθε τώρα η τοποθέτηση της οικογένειάς του εναντίον του;

Γιατί τώρα η τοποθέτηση της οικογένειας Τσιάρτα εναντίον του; Facebook Twitter
Ο Τσιάρτας εδώ και 6 χρόνια αρθρώνει έναν ακροδεξιό, βαθιά αντιανθρώπινο λόγο, ο οποίος τραυματίζει και προσβάλλει συνανθρώπους μας, όχι μόνο από τις μειονότητες, αλλά απ’ όλο το δημοκρατικό φάσμα της ζωής στην Ελλάδα.
0

— Τι ακριβώς συνέβη χθες με τον Βασίλη Τσιάρτα και γιατί τον αποκήρυξε η οικογένειά του;
Το ρήμα «αποκήρυξε» μπορεί να είναι δελεαστικό, μπορεί να εκφράζει τη (δικαιολογημένη) άγρια χαρά που νιώθει πολύς κόσμος για τα «οικογενειακά» του Τσιάρτα, όμως δεν είναι το σωστό ρήμα για να περιγράψει τα όσα γράφονται στο δελτίο Τύπου που συνυπογράφουν η μητέρα και η αδελφή του πρώην ποδοσφαιριστή και νυν υποψηφίου με το κόμμα «Ελληνική Δημιουργία» των Θάνου Τζήμερου και Φαήλου Κρανιδιώτη. Το σωστό ρήμα είναι ότι η οικογένειά του «αποστασιοποιήθηκε» γραπτώς και δημοσίως από τις πολιτικές του επιλογές μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του.

Με το ίδιο δελτίο Τύπου που αρχικά φιλοξενήθηκε στο site anepikairos.gr, μητέρα και αδελφή δηλώνουν ότι «ουδεμία απολύτως σχέση έχουμε ή πρόκειται ή θέλουμε να έχουμε με την προσφάτως ανακύψασα πολιτική δραστηριότητα του ανωτέρω». Εννοείται ότι η εξέλιξη αφορά τον εδώ και χρόνια ομοφοβικό / τρανσφοβικό και ρατσιστικό λόγο του Τσιάρτα που κατά το παρελθόν τον έχει φέρει ενώπιον του Νόμου και κυρίως έχει γίνει αιτία αμετάκλητης απαξίωσής του από το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας.

— Περίεργο δεν είναι όλο αυτό με το δελτίο Τύπου;
Πρωτοφανές ναι, περίεργο όχι. Ο Τσιάρτας εδώ και 6 χρόνια αρθρώνει έναν ακροδεξιό, βαθιά αντιανθρώπινο λόγο, ο οποίος τραυματίζει και προσβάλλει συνανθρώπους μας, όχι μόνο από τις μειονότητες, αλλά απ’ όλο το δημοκρατικό φάσμα της ζωής στην Ελλάδα. Το πραγματικά περίεργο είναι το γιατί η οικογένειά του αποφάσισε να τοποθετηθεί τώρα, με έναν τρόπο που, ομολογουμένως, προσφέρεται για μικροπολιτικές συζητήσεις, λογοπαίγνια και υποθέσεις για το τι συμβαίνει στον στενό οικογενειακό κύκλο του Τσιάρτα. Κυρίως, όμως, δημιουργεί ένα άνευ προηγουμένου buzz γύρω από το όνομά του. Και θόρυβος γύρω από τέτοια θέματα συνήθως δεν βγαίνει σε καλό.

— Απάντησε ο Τσιάρτας στην απόφαση της οικογένειάς του;
Ναι. Με μία μακροσκελέστατη ανακοίνωση που όμοιά της δεν έχουμε ξαναδεί στις αναρτήσεις του στο Facebook ή στις δημόσιες προφορικές τοποθετήσεις του. Μεταξύ άλλων, σε αυτή την απάντηση ο Τσιάρτας λέει ότι «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, αυτό είναι το σύνθημα του κόμματος που ψήφιζε ο πατέρας» του, ότι θέλει η χώρα του να μην είναι επαίτης της διεθνούς κοινότητας (και να διακριθεί ξανά στον σύγχρονο κόσμο της τεχνολογίας), και γενικώς μπλέκεται ο Διαφωτισμός, η ισότητα των δύο φύλων με τους κανόνες περί κράτους δικαίου και πάει λέγοντας. Αυτό, όμως, είναι το λιγότερο εξωφρενικό.

Εκείνο που μοιάζει να μην έχει λογική εξήγηση είναι γιατί η οικογένεια αυτού του ανθρώπου δεν επέλεξε τον διάλογο, την κριτική και τις αποστάσεις πολύ πριν από την υποψηφιότητα, τον καιρό που ο γιος και αδελφός κακοποιούσε λεκτικά ανθρώπους και γινόταν αφορμή για ξεσπάσματα ρατσιστικού μίσους σε οτιδήποτε διαφορετικό γύρω του.

— Δηλαδή;
Δηλαδή, το εξής σημείο: «Σε όλη μου τη ζωή αγωνίστηκα ώστε οι ιδιαιτερότητες των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένου του ερωτικού προσανατολισμού, να μην είναι κριτήριο για την ποιότητα, την αξία τους ή την αποδοχή τους. Στο κρεβάτι του, ο καθένας κάνει ό,τι νομίζει και μεταξύ συναινούντων ενηλίκων όλα επιτρέπονται. Όμως πιστεύω πως ένα παιδί χρειάζεται μπαμπά και μαμά – όχι γονέα 1 και γονέα 2. Πιστεύω πως συζητώντας για την υιοθεσία παιδιών, το μόνο κριτήριο πρέπει να είναι το καλό του παιδιού, και όχι η ικανοποίηση –για ψηφοθηρικούς λόγους– οργανωμένων ομάδων πίεσης που προσπαθούν να επιβάλουν τις δικές τους επιλογές σε όλους, ως κανονικότητα. Αυτή η θέση αποκαλείται από κάποιους “ομοφοβική”».

Και φυσικά, πέρα από τις γενικολογίες και τα όσα δεν συνέβησαν ποτέ (π.χ.τον Τσιάρτα να υπερασπίζεται ιδιαιτερότητες και μειονότητες) στην τελευταία αράδα της τελευταίας παραγράφου υπάρχει και μία έμμεση απάντηση στη μητέρα και την αδελφή του: «Η Ελλάδα της παραγωγής και της προόδου είναι η μεγάλη μας οικογένεια».

— Από πότε ο Βασίλης Τσιάρτας απασχολεί τη δημόσια ζωή όχι με την ιδιότητα του ποδοσφαιριστή, αλλά με τις δηλώσεις και τις αναρτήσεις του;
Από το 2017.

— Τι έγινε τότε;
Προχώρησε σε ανάρτηση στο Facebook σχολιάζοντας τη Νομική Αναγνώριση Ταυτότητας Φύλου που προέβλεπε ότι μπορεί να δρομολογηθεί από την ηλικία των 15 ετών. Τότε λοιπόν και ακόμη με την ιδιότητα του διεθνούς ποδοσφαιριστή, ο Τσιάρτας είχε γράψει: «Εύχομαι οι πρώτες αλλαγές φύλου να γίνουν στα παιδιά αυτών που ψήφισαν αυτό το αίσχος. Να δω με τι καμάρι θα κυκλοφορήσουν. Νομιμοποιήστε κ τους παιδόφιλους να ολοκληρώσετε τα εγκλήματα». Εννοείται ότι υπήρξαν σφοδρές αντιδράσεις και πρακτικά αυτό ήταν το «ξεκίνημα» του Τσιάρτα στον... δημόσιο διάλογο και μέσω των social media.

— Μετά τις αντιδράσεις υπήρξε επανόρθωση;
Ούτε καν. Υπήρξε αντεπίθεση για τον «Θεό που έπλασε τον Αδάμ και την Εύα». Επί λέξει: «Ο καθένας μπορεί να εχει τις προτιμήσεις του είτε άντρας είτε γυναίκα κ το σέβομαι απόλυτα. Για μένα ομως ζευγάρι είναι μόνο ένας άντρας κ μια γυναίκα , οι υπόλοιποι είναι ΑΠΛΑ ΜΑΖΙ. Όσους γάμους όσες παρελάσεις κ οτιδήποτε αλλο κάνουν δε πρόκειται να το δεχθώ ως φυσιολογικό. Με ξεπερνάει βέβαια το οτι θέλουν να εχουν κ παιδιά οπως επισης κ το να βγαίνουν δημόσια να το επιδυκνείουν. Στο σπίτι του ο καθένας μπορεί να κάνει ο,τι θέλει. Κ αυτα τα οτι όποιος δε συμφωνεί ειναι ρατσιστής κ διάφορες τέτοιες αηδίες να πάνε να τα πούνε αλλού. Υπάρχει πέρα απ´την αισθητική του καθε ανθρώπου κ η αξιοπρέπεια. Ο θεός έπλασε τον Αδάμ κ την Εύα. Τα υπόλοιπα κατασκευάστηκαν για κατανάλωση» (σ.σ.: έχει διατηρηθεί η ορθογραφία της πρώτης ανάρτησης, η οποία πλέον εντοπίζεται ως είδηση στα περισσότερα ειδησεογραφικά sites, αλλά όχι στο Facebook του Βασίλη Τσιάρτα).

— Και μετά;
Μετά είχε υποβληθεί μήνυση εναντίον του από το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών και από την αείμνηστη πρόεδρο του Σωματείου, Μαρίνα Γαλανού. Η μήνυση έγινε με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο και ο Τσιάρτας καταδικάστηκε από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών για τρανσφοβική ανάρτηση, με το δικαστήριο να του επιβάλλει φυλάκιση δέκα μηνών.

— Λογικά, μετά και από αυτή την εξέλιξη θα υπήρξε αναδίπλωση;
Μετά από αυτή την εξέλιξη ο Βασίλης Τσιάρτας έγινε δεκτός με θέρμη από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Είναι η συνάντηση κατά την οποία δήλωσε ότι η «ελληνική σημαία δεν είναι χαρτομάντηλο και γι’ αυτό πρέπει να την κρατάνε ελληνόπουλα».

— Κάτι άλλο;
Κατά καιρούς ο Τσιάρτας έχει επιτεθεί σε brands, άτομα, διοργανώσεις. Από την ομοφοβική του ατζέντα δεν είχαν γλιτώσει ούτε τα ΑΒ, που το 2020 για τη Γιορτή του Πατέρα είχαν προχωρήσει σε μία συγκινητική διαφήμιση. Οπότε δεν χρειάζεται συστάσεις ούτε διευκρινίσεις για το τι πιστεύει και τι... κομίζει στην έτσι κι αλλιώς τεθλασμένη πολιτική ζωή του τόπου  Δεν χρειάζεται καν ανάλυση η άγρια ικανοποίηση που νιώθει ο κόσμος για κάποιον που «δεν θα τον ψηφίσει ούτε η μάνα του» και για τη χοντρή πλάκα που γίνεται από χθες στα social media. Είναι λογικό.

Εκείνο που μοιάζει να μην έχει λογική εξήγηση είναι γιατί η οικογένεια αυτού του ανθρώπου δεν επέλεξε τον διάλογο, την κριτική και τις αποστάσεις πολύ πριν από την υποψηφιότητα, τον καιρό που ο γιος και αδελφός κακοποιούσε λεκτικά ανθρώπους και γινόταν αφορμή για ξεσπάσματα ρατσιστικού μίσους σε οτιδήποτε διαφορετικό γύρω του. Αυτό θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM