Από το «Είμαστε ο ανθός της ελληνικής νεολαίας» στο «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη»

διαδήλωση υπέρ του Κουφοντίνα Facebook Twitter
Άλλο η συλλογική δραστηριοποίηση και άλλο ο πλήρης εξαγνισμός μιας φρικαλέας διαδρομής, από νεαρά άτομα που εξακολουθούν να έλκονται από την αντιεξουσιαστική αύρα του λεγόμενου «χώρου». Φωτ.: Εurokinissi
0



ΛΙΓΑ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΑ είναι τα πράγματα που μας εντυπωσιάζουν και μας σοκάρουν πραγματικά πλέον στον μάταιο, και όλο και πιο αλλόκοτο, τούτο κόσμο, η αλήθεια όμως είναι ότι μου προκάλεσε κι εμένα ένα σοκ και μια ταραχή αυτό το μεγαλοπρεπές πανό στην κορυφή της πορείας υπέρ της ικανοποίησης του αιτήματος του απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα, προκειμένου να παραμείνει στη ζωή. «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» έγραφε με κεφαλαία γράμματα. Κατανοώ τις τακτικές πρόκλησης εκ μέρους ριζοσπαστικών φορέων με σκοπό να ταρακουνηθεί η κοινή γνώμη, δεν περίμενα όμως τέτοιου είδους απροκάλυπτη ταύτιση με το όραμα και τα memoirs του Δ. Κουφοντίνα, που φέρουν αυτόν τον αγέρωχο –και δηλωτικό ενός εκ φύσεως επαναστατικού DNA– τίτλο.  


Αποτελεί αυτή η δήλωση μια σύγχρονη μετάλλαξη του «κλασικού» και vintage πλέον συνθήματος «Είμαστε ο ανθός της ελληνικής νεολαίας», που είχε κάνει την πρώτη θεαματική του εμφάνιση το 1990 σε πανό κατά τη διάρκεια πορείας ενάντια στην απόφαση αθώωσης του Μελίστα; Αν ναι, πρόκειται για μια μάλλον δυσάρεστη εξέλιξη, κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα. Είναι σαν να χάθηκε μια προδιάθεση υγιούς νεανικού σαρκασμού απέναντι στην καταπίεση του ανόσιου τριπτύχου πατρίς - θρησκεία - οικογένεια, το οποίο ζει και βασιλεύει, όπως διαπιστώνουμε καθημερινά, για να αντικατασταθεί από μια στεγνή ταύτιση με εγκληματικές, σκιώδεις και εντελώς αμφιλεγόμενες πολιτικά πρακτικές.   

Το καζάνι βράζει διεθνώς, τα απόνερα του lockdown διαχέονται στο ήδη φορτισμένο πεδίο του κοινωνικού σώματος, απειλώντας το με βραχυκύκλωμα και ηλεκτροπληξία, η ριζοσπαστική διάθεση πλανάται στον αέρα παράλληλα με τον κορωνοϊό.


Ούτε είμαι αντίθετος στο να γίνονται πορείες εν μέσω πανδημίας – αυτό μας μάρανε, την ώρα που αποδεικνύεται διαρκώς πόσο αναποτελεσματικά, γελοία και άστοχα είναι κάποια από τα μέτρα περιορισμού. Το καζάνι βράζει διεθνώς, τα απόνερα του lockdown διαχέονται στο ήδη φορτισμένο πεδίο του κοινωνικού σώματος, απειλώντας το με βραχυκύκλωμα και ηλεκτροπληξία, η ριζοσπαστική διάθεση πλανάται στον αέρα παράλληλα με τον κορωνοϊό. Δεν αντέχω όμως την αγιοποίηση τέτοιου είδους προσωπικοτήτων, ούτε την «κοινωνική δικαίωση» της δράσης τους. Άλλο η συλλογική δραστηριοποίηση και άλλο ο πλήρης εξαγνισμός μιας φρικαλέας διαδρομής, από νεαρά άτομα που εξακολουθούν να έλκονται από την αντιεξουσιαστική αύρα του λεγόμενου «χώρου». 


Όχι ότι μπορούν να δικαιολογηθούν οι υπόλοιπες δολοφονίες, θυμήθηκα όμως αυτές τις μέρες τη χαρακτηριστική περίπτωση του (Αφρο)Αμερικανού λοχία Ρόναλντ Στιούαρτ, ο οποίος εργαζόταν στο ΚΨΜ της βάσης του Ελληνικού και εκτελέστηκε από την οργάνωση τον Μάιο του 1991. Με εξαίρεση την τραγική περίπτωση του Θάνου Αξαρλιάν, ο οποίος δεν ήταν «στόχος» και καταχωρίστηκε στις «παράπλευρες απώλειες», σύμφωνα με τη λογική της «17Ν», αυτή ήταν η δολοφονία που είχε ταρακουνήσει πολλούς από εμάς, που μέχρι εκείνη την ώρα δεν υποστηρίζαμε μεν τη δράση της οργάνωσης, σφυρίζαμε αδιάφορα δε, πιστεύοντας κάπου μέσα μας ότι μπορεί να λειτουργεί και ως παραδειγματισμός για εκατοντάδες εκπροσώπους της εξουσίας και του κεφαλαίου με πολλούς σκελετούς στην ντουλάπα τους, ότι δεν είναι και το τέλος του κόσμου να ζουν με τον φόβο αυτοί που έχουν σπείρει τον φόβο και την επισφάλεια στους πολλούς. Μετά από εκείνη τη δολοφονία, όμως, παγιώθηκε η αίσθηση ότι επρόκειτο για φονιάδες που δεν είχαν ούτε τα κότσια ούτε την πρόθεση να αναμετρηθούν με πανίσχυρους στόχους. Και μπορούσαμε να το λέμε, όχι πια από μέσα μας αλλά δημόσια. Κι ας μας έκοβαν την καλημέρα οι πιο επαναστάτες από τους φίλους μας, όπως απειλούν να το κάνουν και τώρα.  

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ..

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ