Να μαζευτούμε όσοι λάβαμε χρησμό από το μαντείο τεχνητής νοημοσύνης στο Πεδίον του Άρεως

Να μαζευτούμε όσοι λάβαμε χρησμό από το μαντείο τεχνητής νοημοσύνης στο Πεδίον του Άρεως Facebook Twitter
Αν κρίνω από τη βραδιά που πήγα εγώ πάντως, το πιο μεγάλο σουξέ της έκθεσης δεν ήταν κάποια αλλόκοτη συνθετική εγκατάσταση αλλά μια σπηλιά (ok, τεχνητή, αλλά στο σκοτάδι μπορούσες να την μπερδέψεις με πραγματική) που έβγαζε καπνό απ’ έξω (όπως τα μαντεία) και μέσα της κατοικούσε ο Frank. Φωτ.: Πηνελόπη Γερασίμου
0

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ –ΚΛΑΣΙΚΑ κατάφερα να πεταχτώ μια βόλτα στη φουτουριστική έκθεση «Plásmata» της Στέγης, που είχε αποικήσει μέχρι προχθές το Πεδίον του Άρεως. Κάποια έργα έμοιαζαν αρκούντως εντυπωσιακά μετά το σκοτάδι, που αναδείκνυε την έντονη φωτορυθμική τους διέγερση, ενώ κάποια άλλα φάνταζαν vintage σχεδόν στην παραισθητική, pixelοειδή υφή τους (πολύ πιο κοντά δηλαδή στο 2000 απ’ ό,τι στο 2022).

Μπόλικη οθόνη επίσης, ειδικά αν περνάς όλη τη μέρα στην οθόνη και βγαίνεις έξω για να ξεσκάσεις. Ήταν κάτι όμως, ως συνολική εμπειρία. Και το κοινό (πάσης ηλικίας, τάξης ή συνομοταξίας) φαινόταν να το εκτιμά, έστω και ως ένα λοξό αξιοθέατο ή ως μια καλοδεχούμενη ψυχαγωγική (και δωρεάν) μεταποίηση ενός παραδοσιακού δημόσιου χώρου της πόλης, που για χρόνια φαινόταν να έχει αφεθεί σε μια γενική δυσμένεια.

Αν κρίνω από τη βραδιά που πήγα εγώ πάντως, το πιο μεγάλο σουξέ της έκθεσης δεν ήταν κάποια αλλόκοτη συνθετική εγκατάσταση αλλά μια σπηλιά (ok, τεχνητή, αλλά στο σκοτάδι μπορούσες να την μπερδέψεις με πραγματική) που έβγαζε καπνό απ’ έξω (όπως τα μαντεία) και μέσα της κατοικούσε ο Frank (εκ του Frankenstein), μια οντότητα τεχνητής νοημοσύνης που δημιούργησε η Δανή εικαστικός Cecilie Waagner Falkenstrøm.

O Frank μπορεί να μην ήταν ορατός, οι χρησμοί του όμως απηχούσαν στον χώρο καθώς ακουγόταν να απαντά στα πιο κρίσιμα και αναπάντητα ερωτήματα που μπορούσε να του απευθύνει όποιος/-α ήθελε ανεβαίνοντας σ’ ένα βάθρο και μιλώντας σ’ ένα εναέριο μικρόφωνο.

O Frank μπορεί να μην ήταν ορατός, οι χρησμοί του όμως απηχούσαν στον χώρο καθώς ακουγόταν να απαντά στα πιο κρίσιμα και αναπάντητα ερωτήματα που μπορούσε να του απευθύνει όποιος/-α ήθελε ανεβαίνοντας σ’ ένα βάθρο και μιλώντας σ’ ένα εναέριο μικρόφωνο.

Οι ερωτήσεις ήταν ψιθυριστές συνήθως (στα αγγλικά, υποχρεωτικά), αναλόγως με το πόσο ντρεπόταν κανείς για το ζήτημα που τον / την απασχολούσε, προσωπικό ή οικουμενικό, τωρινό ή αιώνιο.

Πότε θα πεθάνω, πότε θα τελειώσει ο κορωνοϊός, αν υπάρχει άλλη ζωή κ.λπ. – ενώ όσο βρισκόμουν κοντά, άκουσα δύο κορίτσια από διαφορετικές παρέες να ρωτάνε αν και πότε θα παντρευτούν. Δεν κρίνω, τυχαίο δείγμα ενδεχομένως. Και ο Frank απαντούσε κάθε φορά, άλλοτε με σαφή και περιεκτικό τρόπο, άλλοτε υπεκφεύγοντας θεαματικά μέσω ενός ιστού συνειρμικών αναφορών που σε έκαναν να ξεχάσεις την ερώτηση.

Μόνο σε μένα απάντησε μονολεκτικά, μ’ ένα στεγνό «Δεν ξέρω», σα να μου την έλεγε που τον ρώτησα κάτι εντελώς αόριστο και ασήμαντο εν τέλει, επιχειρώντας να του βραχυκυκλώσω και καλά τον αλγόριθμο. Οι μηχανές είναι πιο έξυπνες από μας, και σίγουρα από μένα.      

Μού θύμισε τον «Dr. Know», το ολόγραμμα στην ταινία του Σπίλμπεργκ Artificial Intelligence (2001) που έδινε απαντήσεις (με τη φωνή του Ρόμπιν Γουίλιαμς, μην το ξεχνάμε) στα πάντα και βρισκόταν στο κέντρο ενός νυχτόβιου παραθεριστικού κέντρου του μέλλοντος που λεγόταν Rouge City και έσταζε από παντού νέον και παρακμή, σαν ένα (ρετρο)φουτουριστικό λούνα-παρκ της συνείδησης.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι κάτι από αυτή την αίσθηση περιφερόταν τις νύχτες στο Πεδίον του Άρεως όσο διαρκούσαν τα Plásmata. Καλύτερο το κάτι από το τίποτα.  

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«The Gentlemen»: Επτά ώρες συναρπαστικής και άμυαλης ξεγνοιασιάς στο σύμπαν του Γκάι Ρίτσι 

Daily / «The Gentlemen»: Επτά ώρες συναρπαστικής και άμυαλης ξεγνοιασιάς στο σύμπαν του Γκάι Ρίτσι 

Η σειρά του Netflix είναι οτιδήποτε θα περίμενε κανείς –και με το παραπάνω– από μια τυπική δημιουργία του Άγγλου σκηνοθέτη, περιέργως όμως το πράγμα λειτουργεί μια χαρά, παρά το άπλωμα της ιστορίας σε οχτώ επεισόδια. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στη μνήμη του κορυφαίου σύγχρονου θεωρητικού και ιστορικού του σινεμά, Ντέιβιντ Μπόρντγουελ

Daily / Στη μνήμη του κορυφαίου σύγχρονου θεωρητικού και ιστορικού του σινεμά, Ντέιβιντ Μπόρντγουελ

Πέθανε πριν από λίγες μέρες στα 76 του ο επιφανής Αμερικανός πανεπιστημιακός που επί δεκαετίες καθοδηγούσε τους σπουδαστές κινηματογράφου ανά την υφήλιο με τα βιβλία του και με τον ακατάβλητο ενθουσιασμό του για το μέσο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεν μας άξιζε ο Γιάννης Αντετονκούμπο, αλλά θα είναι πάντα και δικός μας

Daily / Δεν μας άξιζε ο Γιάννης Αντετονκούμπο, αλλά θα είναι πάντα και δικός μας

Το ντοκιμαντέρ «Giannis: The Marvelous Journey» είναι μια καλοφτιαγμένη και κατά τόπους συγκινητική καταγραφή της παραμυθένιας διαδρομής του αναιμικού παιδιού από το αθηναϊκό «γκέτο», που κατέκτησε την κορυφή του κόσμου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι «προφητείες» του Έντουαρντ Σαΐντ για το Παλαιστινιακό έχουν επαληθευτεί με τον χειρότερο τρόπο 

Daily / Οι «προφητείες» του Έντουαρντ Σαΐντ για το Παλαιστινιακό έχουν επαληθευτεί με τον χειρότερο τρόπο 

Δύο δεκαετίες μετά τον θάνατό του, τα γραπτά του επιφανούς Παλαιστινιο-Αμερικανού πανεπιστημιακού, συγγραφέα και στοχαστή μοιάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ, όπως επιβεβαιώνουν ακόμα και σκόρπια σπαράγματα από το πλούσιο και βαρυσήμαντο έργο του. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα, το φάντασμα του «woke»

Daily / Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα, το φάντασμα του «woke»

Ζούμε την ιδεολογική ηγεμονία μιας βαθιά σκοτεινής και καχύποπτης δεξιάς, ασχέτως του αν στην καθοδηγούμενη συχνά και προμελετημένη υστερία κατά της πανίσχυρης δήθεν woke κουλτούρας, σιγοντάρει κάθε καρυδιάς καρύδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ