Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ, που πέθανε την Παρασκευή στα 88 χρόνια του, ήταν ένας από τους τελευταίους εναπομείναντες της πρώτης-πρώτης ροκ εν ρολ γενιάς στην Ελλάδα.
Ο Πολύτιμος ξεκίνησε ν’ ακούει τζαζ από δέκα ετών, όπως διαβάζουμε σ’ ένα παλιό βιογραφικό του στο περιοδικό «Μουσική», για να διδαχθεί τα πρώτα μαθήματα από τον πατέρα του, που έπαιζε ερασιτεχνικά βιολί, όπως και από τον διακεκριμένο πιανίστα και μουσουργό Λώρη Μαργαρίτη.
Το 1956 ο Πολύτιμος ήταν ήδη 23 ετών, νέος ακόμη φυσικά, αλλά και μεγάλος ταυτοχρόνως ώστε να μπορεί να νοιώσει για τα καλά την έκρηξη του ροκ εν ρολ, που συνέβη εκείνη τη χρονιά στη χώρα. Ήταν στις 21 Οκτωβρίου του ’56, όταν ακούστηκε για πρώτη φορά ζωντανά ροκ εν ρολ στην Ελλάδα, από την μπάντα του αμερικανικού αεροπλανοφόρου The Coral Sea, στο Ζάππειον, και ο Πολύτιμος ήταν ένας από κείνους, που θα λάβαιναν τα vibes από την αρχή.
Την τζαζ φυσικά, που ήταν η μεγάλη του αγάπη, δεν την εγκατέλειψε ποτέ ο Πολύτιμος κι έτσι μαζί με άλλους, όπως τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και τον Γιώργο Μπαράκο (του περιώνυμου Jazz Club στην Πλάκα, από τα μέσα του ’70 έως τις αρχές του ’80), ήταν από τους τακτικούς θαμώνες του παλιού Jazz Club των Αθηνών, που λειτουργούσε στο εντευκτήριο της Ελληνο-Αμερικανικής Ένωσης, στην Ηρώδου Αττικού 25.
Έπαιζε και blues πολύ καλά ο Πολύτιμος, και αυτό το διαπίστωνες παρακολουθώντας τον με τους Drifting Around, του κιθαρίστα Ανδρέα Γκομόζια από τα μέσα του ’90 και μετά, συμμετέχοντας, γενικά, σε απειράριθμα live, με τους ίδιους πάνω-κάτω ανθρώπους, μα και με νεότερους μουσικούς.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 ο Δημήτρης Πολύτιμος βρίσκει δουλειά, σαν πιανίστας πια, σ’ ένα από τα πρώτα τζαζ κλαμπ της εποχής, την Koukouvaya (Θόλου 11 Πλάκα).
Μαζί του έπαιζε και ο Στέλιος Κατσαδωράκης ντραμς, και κάπως έτσι, μέσα στο 1965, οι δυο τους θα μεταπηδήσουν στους M.G.C., που είχαν μείνει ρέστοι από μέλη, δημιουργώντας ένα από τα καλύτερα ποπ συγκροτήματα της εποχής, όπως μαρτυρά και το πρώτο δισκάκι που «έκοψαν», το “Miss Marple’s theme / Blame the talent in the family» [Music Box, 1966]. Σ’ εκείνες τις εγγραφές η παρουσία του Δημήτρη Πολύτιμου στα πλήκτρα υπήρξε κάτι παραπάνω από καθοριστική.
Ενώ «κόσμος» πάει κι έρχεται στους M.G.C. κάποια στιγμή, μέσα στο 1967, θα ηχογραφηθεί ένα δεύτερο δισκάκι, με τα τραγούδια “I’m gonna cut my head / Summertime” [Pan-Vox, 1967], με το συγκρότημα να συμμετέχει, ως support, μαζί με διάφορα άλλα ονόματα, στην συναυλία των Rolling Stones, στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, στις 17 Απριλίου 1967.
Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, ένας άλλος Δημήτρης, ο Πουλικάκος, θα μπει στους M.G.C. και προς το τέλος του ’67 η καλύτερη line-up στην ιστορία του γκρουπ ήταν πλέον γεγονός. Δεν το λέμε εμείς αυτό, το έχει πει ο ίδιος ο Πουλικάκος σε παλιά συνέντευξή του στο Ποπ & Ροκ (τεύχος #28, Ιούνιος 1980). Σημειώνουμε τα ονόματα: Δημήτρης Πολύτιμος πλήκτρα, Δημήτρης Πουλικάκος τραγούδι, Λάκης Τσαγκάρης ντραμς, Δημήτρης Μπεληγιάννης κιθάρα και Αντώνης Τριανταφύλλου μπάσο.
Μ’ αυτή τη σύνθεση οι M.G.C. διαπρέπουν στα κλαμπ της εποχής έχοντας ρεπερτόριο ροκ πλέον (Cream, Jimi Hendrix, Rolling Stones, Bob Dylan, Kinks, Who κ.λπ.), ενώ στις αρχές του ’68 βγαίνει και το τρίτο δισκάκι τους με τα κομμάτια “Foxy lady / I don’t want to discuss it” [Pan-Vox], με τον Δημήτρη Πολύτιμο να παραμένει στο γκρουπ μέχρι την οριστική διάλυσή του, το καλοκαίρι του 1969 – και τούτο, παρ’ όλες τις αντιξοότητες που μεσολάβησαν και στις οποίες, τώρα, δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούμε.
Η δεκαετία του ’70 είναι πλέον μια άλλη δεκαετία. Ο ήχος στα συγκροτήματα είναι πλέον προσανατολισμένος σφόδρα προς το ροκ. Ο Δημήτρης Πολύτιμος βρίσκεται στη Γαλλία, μαζεύει εμπειρίες και κάποια στιγμή, όταν επιστρέφει στην Ελλάδα, βρίσκει έτοιμους τους Εξαδάκτυλος, το νέο συγκρότημα του Δημήτρη Πουλικάκου, και παίζει μαζί τους στο Κύτταρο, για κάποιο διάστημα, την σεζόν 1971-72.
Έτσι προκύπτει το περιώνυμο «Το ξεχασμένο πηγάδι καραδοκούσε το θύμα του», ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια στην ιστορία του ελληνικού ροκ, που ηχογραφήθηκε από τους Δημήτρη Πουλικάκο φωνή, φλογέρα, κρουστά, Λάκη Διακογιάννη τενόρο και σοπράνο σαξόφωνο, Νίκο Πολίτη ηλεκτρική κιθάρα, Αντώνη Τριανταφύλλου μπάσο, Λεωνίδα Αλαχαδάμη ντραμς και ως guest τον Δημήτρη Πολύτιμο στο βιμπράφωνο και στο όργανο. Λογικά ο Πολύτιμος ακούγεται και στο άλλο τραγούδι των Εξαδάκτυλος από το Κύτταρο, τον «Ανεπρόκοπο», αλλά μπορεί και όχι...
Το 1973 ο Δημήτρης Πολύτιμος συμμετέχει στην ηχογράφηση του άλμπουμ τού Σταύρου Παπασταύρου και του συγκροτήματος Παρέα «Ξάγρυπνη Πόλη», που θα κυκλοφορούσε το 1978 τελικά από την εταιρεία Seagull, ενώ το 1974 στηρίζει με την παρουσία του μια νέα προσπάθεια, που θα αποδεικνυόταν θνησιγενής.
Λέμε για το συγκρότημα Αχ-Βαχ, με Δημήτρη Πουλικάκο φωνή, Δήμη Παπαχρήστου κιθάρες, Νίκο Πολίτη κιθάρες, Σταμάτη Σπανουδάκη μπάσο, Γιάννη Πανταζή ντραμς, Άλεξ Σπυρόπουλο πλήκτρα (από τους Βρετανούς Nirvana) και Δημήτρη Πολύτιμο πλήκτρα. Φοβερή line-up, που δυστυχώς έμεινε χωρίς ηχογραφήσεις.
Ο Πολύτιμος βρίσκεται φυσικά και στην ομάδα που θα ετοίμαζε το πασίγνωστο και πολύ καλό άλμπουμ τού Δημήτρη Πουλικάκου «Μεταφοραί Εκδρομαί “Ο Μήτσος”» [EMI, 1976], καθώς τον ακούμε να παίζει πιάνο στα κομμάτια «Στο σουπερμάρκετ», «Τι μας λες», «Κάλλιο μιας ώρας», «Άνευ ουσίας, άνευ σημασίας» κ.λπ.
Το 1978 βγαίνει ένα δισκάκι στη Seagull με χριστουγεννιάτικα και πρωτοχρονιάτικα κάλαντα. Εκεί υπάρχει κι ένα κομμάτι με τον Δημήτρη Πολύτιμο, το “All together by the piano”.
Την ίδιαν εποχή, όμως, ο Πολύτιμος παίζει βασικά με τους Socrates. Ήταν το διάστημα, για το «σκληρό» ελληνικό συγκρότημα, ανάμεσα στα LP “Phos” (1976) και “Waiting for Something” (1980), που δεν καταγράφηκε στην δισκογραφία, αλλά ήταν γόνιμο από πλευράς εμφανίσεων. Στην μπάντα ήταν τότε οι: Γιάννης Σπάθας κιθάρα, Αντώνης Τουρκογιώργης κιθάρα, Δημήτρης Πολύτιμος πλήκτρα, Νίκος Πολίτης μπάσο και Λεωνίδας Αλαχαδάμης ντραμς.
Από μια συνέντευξη στη «Μουσική» (τεύχος #13, Δεκέμβριος 1978) λέει ο Δημήτρης Πολύτιμος σε σχέση με το ροκ στην Ελλάδα και τα διαχρονικά προβλήματά του:
«Βασικά δεν μας ενδιαφέρει το ροκ για το ροκ, αλλά από αυτή την ιστορία να βγουν μουσικοί σωστοί, που θα φτιάξουν δικά τους πράγματα. Η ίδια περίπου κίνηση έχει γίνει και στο παρελθόν αρκετές φορές. Τα αποτελέσματα δεν ήταν θετικά. Δεν πιστεύω ότι θα στεριώσει κάτι, αν και πρέπει. Γιατί σ’ όλα τα κράτη του κόσμου υπάρχουν μέρη, που μπορεί ν’ ακούσει κανείς ζωντανή μουσική. Ροκ κλαμπ, τζαζ κλαμπ κ.λπ. Σε ολόκληρη την Ελλάδα υπάρχει σήμερα μόνο το Jazz Club στην Πλάκα και το Κύτταρο. Τα ροκ συγκροτήματα δεν ευδοκιμούν στην Ελλάδα, γιατί δεν προσπαθούν μέσα από τη μουσική ροκ να φτιάξουν κάτι καινούργιο. Απλώς αρκούνται στο να παίζουν κομμάτια ξένων γκρουπ. Το κάνουμε κι εμείς αυτό, αλλά βγάζουμε και δικά μας κομμάτια».
Την ίδια περίοδο ο Δημήτρης Πολύτιμος θα συμμετάσχει στην ηχογράφηση του ιστορικού άλμπουμ «Φλου» [EMI / Harvest, 1979] του Παύλου Σιδηρόπουλου και της Σπυριδούλας, παίζοντας πιάνο, ενώ την επόμενη χρονιά (1979) θα πάρει μέρος και στην θρυλική «συναυλία της βροχής» στου Ζωγράφου (Δημήτρης Πουλικάκος & Σία), παίζοντας fender rhodes – μια συναυλία που θα πραγματοποιηθεί τελικά στις 10 Ιουνίου 1979, για να γίνει και δίσκος λίγο πιο μετά, από την MINOS, ως «Crazy Love στου Ζωγράφου». Παράλληλα εκείνη τα χρόνια ο Πολύτιμος παρέδιδε μαθήματα πιάνου στο Πινδάρειο Ωδείο.
Το 1979 o Δημήτρης Πολύτιμος εμφανίζεται στον κινηματογράφο. Κατ’ αρχάς στην ταινία του Νίκου Νικολαΐδη «Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα...». Υπάρχει μια χαρακτηριστική σκηνή με τον (και ντράμερ) Άλκη Παναγιωτίδη. Διαβάζουμε στο σενάριο, που κυκλοφόρησε σε βιβλίο από τις εκδόσεις «Γνώση» το 1980:
«Εσωτερικό / Ημέρα / Στούντιο. Πριν από χρόνια. Ο Άλκης (Παναγιωτίδης) και ο Δημήτρης (Πολύτιμος) στο στούντιο του Άλκη. Παίζουν ο ένας ντραμς και ο άλλος πιάνο. Ψάχνουνε κάποιο κομμάτι. Χαμογελούν όταν το βρίσκουν. Είναι το “Softly” (σ.σ. Softly, as in a morning sunrise”)».
Την ίδια χρονιά (1979) βλέπουμε τον Δημήτρη Πολύτιμο και στην ταινία του Νίκου Ζερβού «Εξόριστος στην Κεντρική Λεωφόρο». Εδώ υπάρχει η ωραία σκηνή στο Jazz Club, με τον Πολύτιμο στο πιάνο και τους Δήμο Θέο και Κώστα Φέρρη να συζητούν.
Όπως διαβάζουμε από το βιβλίο με το σενάριο της ταινίας στις εκδόσεις Χιονάτη γι μεγάλους (1981):
«Σκηνή 31 / Τζαζ κλαμπ / μέρα / εσωτερικό. Ένας πιανίστας παίζει ένα κομμάτι τζαζ. Φορά σκούρα μαύρα γυαλιά. Σε μια στιγμή χωρίς να σταματήσει να παίζει κοιτά προς τον φακό. Μετά ξαναεπιστρέφει το βλέμμα του στο πιάνο. Η κάμερα γυρνά και μας αποκαλύπτει τον Κ. Αυτός προχωράει και πάει προς το μπαρ. Ο μπάρμαν, ένας μουστακαλής τύπος, που υπήρχε και στο κοινόβιο, πίνει από μια μπύρα και μιλά στον Κ., που έχοντας ακουμπισμένα τα δυο του χέρια στο μπαρ, σε στυλ εγκατάλειψης, τον ακούει».
Μια τρίτη στη σειρά εμφάνιση στον κινηματογράφο, για τον Δημήτρη Πολύτιμο, προέρχεται από την ταινία «Σουβλίστε τους!» (1981) του Νίκου Ζερβού, στην οποίαν εξάλλου εμφανίζονται και άλλοι από την ευρύτερη παρέα (Δημήτρης Πουλικάκος, Θέκλα Τσελεπή, Κώστας Φέρρης, Σωτηρία Λεονάρδου, Δέσποινα Τομαζάνη...). Σχεδόν πάντα δίπλα στον Πουλικάκο, ο Δημήτρης Πολύτιμος παίζει και στο άλμπουμ “Zorba the Freak” [ΕΜΙ / Columbia, 1985] του Παύλου Σιδηρόπουλου (παραγωγός του οποίου ήταν ο Πουλικάκος).
Από τα μέσα του ’80 μέχρι σήμερα ο Δημήτρης Πολύτιμος δεν έλειψε ποτέ από τα πάλκα βασικά – καθότι οι ηχογραφήσεις του ήταν σποραδικές. Πάντα βοηθούσε όμως σε εγγραφές της παρέας, καθώς τον ακούμε στο 2CD/CD-Rom του Πουλικάκου «Αδέσποτα Σκυλιά» [MBI, 2004], στην συνεργασία Δημήτρη Πουλικάκου / Σταύρου Λογαρίδη στο 2CD/DVD «Τα Παιδία Παίζει» [Corteca Productions / Ελευθεροτυπία, 2009], στο LP της Σωτηρίας Λεονάρδου «Δεν Έχω Χρόνο Μάτια μου» [Harvest, 1995] κ.λπ.
Έπαιζε και blues πολύ καλά ο Πολύτιμος, και αυτό το διαπίστωνες παρακολουθώντας τον με τους Drifting Around, του κιθαρίστα Ανδρέα Γκομόζια από τα μέσα του ’90 και μετά, συμμετέχοντας, γενικά, σε απειράριθμα live, με τους ίδιους πάνω-κάτω ανθρώπους, μα και με νεότερους μουσικούς.
Επίσης να γράψουμε και για την τελευταία εμφάνιση τού Δημήτρη Πολύτιμου στον κινηματογράφο, στην ταινία του εικαστικού Κυριάκου Κατζουράκη “USSAK” (2017) και να κλείσουμε μ’ ένα βίντεο από την παλαιά εκπομπή της ΕΡΤ-2 «Κυνηγοί του Ουράνιου Τόξου» σε σκηνοθεσία Πέτρου Μινώπετρου και καλλιτεχνική επιμέλεια Κώστα Φέρρη, στην οποίαν εμφανίστηκαν να παίζουν το “Apache” των Shadows ο Γιώργος Νταλάρας, ο Δημήτρης Πουλικάκος, ο Δημήτρης Πολύτιμος και η παρέα τους!
Στη μνήμη ενός σοβαρού, cool και αθόρυβου μουσικού, με πολλά ταλέντα, που τα μοίρασε στον κόσμο όσο και όπως ήθελε μέσα σε έξι δεκαετίες…
