Η YouTuber Κιούν Μπι μεγάλωσε στη Γιακουτία της Ρωσίας, η οποία θεωρείται η «πιο κρύα πόλη του κόσμου», καθώς η θερμοκρασία μπορεί να αγγίξει τους -70 βαθμούς Κελσίου.
Μπορεί πλέον να έχει ως έδρα το Πεκίνο, ωστόσο, μέσα από το κανάλι της στο YouTube αποκαλύπτει πώς ζούν οι άνθρωποι στην ρωσική πόλη και πώς τα καταφέρουν με το κρύο.
«Είναι απαραίτητο να φοράτε πολλές στρώσεις ρούχων» αναφέρει, λέγοντας «τα γόνατα είναι ιδιαίτερα επιρρεπή να παγώσουν σε τόσο ακραίο κρύο». Μάλιστα, η αδελφή της Νταγιάνα δείχνει τι φορά, βάζοντας ζιβάγκο με κολάν. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά, προσθέτει φλις και παντελόνι με επένδυση, ενώ για να μείνει ζεστή στα πόδια φορά μπότες από δέρμα ταράνδου.
«Οι γυναίκες στη Γιακουτία έχουν συνήθως δύο λουκ. Το ένα είναι πιο θηλυκό, με γούνινα παλτό από βιζόν ή αλεπού. Το άλλο είναι πιο casual, με ένα πουπουλένιο τζάκετ, που σε κρατάει πολύ ζεστό και είναι πιο φθηνό από ένα γούνινο παλτό», λέει η Μπι.
Το παλτό κοστίζει 3.000 δολάρια, ενώ το πουπουλένιο 500. Το λουκ ολοκληρώνεται με καπέλο από γούνα αρκτικής αλεπούς.
Η Κιούν εξήγησε ότι τα πλεκτά «απλώς δεν είναι αρκετά ζεστά για τον χειμώνα εδώ. Εκτός από το ότι καλύπτει το κεφάλι της, φοράει επίσης γάντια και φροντίζει να σκεπάζει και το πρόσωπό της. Διαφορετικά, τα εκτεθειμένα μέρη θα παγώσουν».
Η αδελφή της Κιούν πήγε στην αγορά, όπου οι πωλητές ντύνονται με χοντρά ρούχα.
Η YouTuber συμβουλεύει τον κόσμο να μην φορά γυαλιά όταν βγαίνει έξω. «Σε τόσο μεγάλο κρύο, είναι καλύτερο να μη φοράτε γυαλιά όταν βγαίνετε έξω», είπε. «Το μέταλλο παγώνει και κολλάει στο πρόσωπό σας, καθιστώντας δύσκολο να τα βγάλετε χωρίς να σκίσετε» δέρμα, πρόσθεσε.
Στην πόλη αυτής της Σιβηρίας η θερμοκρασία πέφτει πολύ, φτάνοντας τους -50 βαθμούς Κελσίου τον Ιανουάριο, αλλά μπορεί να αγγίξει τους -70, όταν η μέρα είναι ιδιαίτερα κρύα.
«Πέντε έως δέκα λεπτά στον καθαρό αέρα μπορεί να είναι αρκετά για να προκαλέσουν κόπωση, πόνο στο πρόσωπο και μακροχρόνιους πόνους στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών. Τα 20 λεπτά είναι το σημείο στο οποίο ακόμη και ο πιο ανθεκτικός κάτοικος της Γιακουτία πιστεύει ότι μπορεί να περάσει έξω στο κρύο», αναφέρει, μιλώντας ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να μείνουν έξω πολλή ώρα.
Η πόλη έχει ένα «αξιοπρεπές δίκτυο συγκοινωνιών, που λειτουργεί ακόμη και στο ακραίο κρύο» με τους πολίτες να χρησιμοποιούν συχνά το λεωφορείο για τις μετακινήσεις τους. Από την άλλη, όσοι επιλέγουν να μετακινηθούν με το αυτοκίνητό τους, πρέπει να σταθμεύουν σε θερμαινόμενα γκαράζ με μια κουβέρτα να τυλίγει την μηχανή.
Και τι τρώνε;
Σε άλλο βίντεο, η YouTuber αναφέρει τι τρώνε οι κάτοικοι της πόλης. «Η κουζίνα της Γιακουτίας αποτελείται από γαλακτοκομικά, κρέας, ψάρι και άγρια μούρα», είπε. «Το κρέας και τα ψάρια τρώγοντα συχνά ωμά, σε ελαφρώς κατεψυγμένη κατάσταση».
Στην πόλη δεν μπορούν να καλλιεργηθούν φρούτα και λαχανικά, με την κουζίνα να έχει προφανώς επιρροές από το κλίμα.
«Ένα από τα πιο γνωστά πιάτα της Γιακουτίας είναι το stroganina -μακριές, λεπτές φέτες παγωμένων ψαριών των παγωμένων ποταμών της Ακρτικής», εξηγεί. «Όταν είναι η ώρα του τεμαχισμού, κρατάμε το ψάρι κάθετα και το χαράσσουμε με μακριές κινήσεις, χρησιμοποιώντας ένα παραδοσιακό μαχαίρι της Γιακουτίας. Η γεύση είναι πολύ απαλή, φρέσκια, παγωμένη και είναι πολύ θρεπτικό», λέει. «Μια άλλη λιχουδιά είναι το κατεψυγμένο ωμό κρέας αλόγου και το συκώτι του».
«Από όλα τα είδη κρέατος, μόνο εκείνο του πουλαριού θεωρείται κατάλληλο για να καταναλωθεί ωμό. Αυτό είναι ένα πιάτο που βοήθησε τους προγόνους μου να επιβιώσουν σε αυτές τις ακραίες συνθήκες», σημειώνει.
Αγαπημένο πιάτο της Κιούν είναι ο τηγανισμένος κυπρίνο, το «πιο νόστιμο, λιπαρό και θρεπτικό μέρος είναι το αυγοτάραχο». Για επιδόρπιο επιλέγουν το το «Kyercheh», από σαντιγί και κατεψυγμένα μούρα, τα οποία συλλέγονται το σύντομο καλοκαίρι.
Ένα παραδοσιακό ποτό είναι το Kumis, το γάλα φοράδας που έχει υποστεί ζύμωση. «Έχει μια μοναδική, ξινή γεύση με λίγο αλκοόλ», ανέφερε. «Σερβίρεται συνήθως κρύο, σε ένα παραδοσιακό κύπελλο».
Κι όμως μαζεύουν πάγο για νερό
Σε άλλο βίντεό της, η Κιούν παρακολουθεί έναν κάτοικο που μαζεύει πάγο προκειμένου να βγάλει πόσιμο νερό για να έχει η κοινότητα τον χειμώνα.
Και αυτό γιατί οι αγροτικές περιοχές της πόλης δεν έχουν εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού «επειδή υπάρχει ένα παχύ στρώμα σκληρού πάγου» και «οι σωλήνες παγώνουν τον χειμώνα».
«Η συγκομιδή πάγου είναι πολύ παλιά και έχει περάσει από γενιά σε γενιά», είπε. «Όλοι οι ντόπιοι συγκεντρώνονται για να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον ως κοινότητα».
Πρόκειται για μια εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία, καθώς ο πάγος έχει πάχος περίπου 50 εκατοστά. Για να τον εξαγάγουν, ένα καμάκι εκτοξεύεται σε ένα μακρύ κομμάτι πάγου και κάποιος το τραβάει με επιδεξιότητα από την παγωμένη λίμνη, πριν το μεταφέρει σε ένα τρακτέρ.
«Πιθανότατα δεν σκέφτεστε ποτέ πως το νερό μπορεί να είναι πολύτιμο σε τόσο παγωμένα μέρη. Ακριβώς όμως όπως και σε μία έρημο, το πόσιμο νερό στα χωριά μας μπορεί να είναι πολύ πολύτιμο», και συνεχίζει: «Στην πραγματικότητα, μου αρέσει πολύ η γεύση του παγωμένου νερού και είναι πολύ καλύτερο από αυτό της βρύσης. Κανονικά, στη Γιακουτία δεν πίνουμε το νερό της βρύσης γιατί έχει γεύση χλωρίου».
σχόλια