Πολιτικοί ηγέτες και προσωπικότητες του πολιτισμού στην Ιταλία υπερασπίζονται τον δικό τους ποιητή Δάντη Αλιγκέρι μετά το δημοσίευμα γερμανικής εφημερίδας που υποβάθμισε την αξία του, γράφοντας πώς ήταν έτη φωτός μακριά από τον Σαίξπηρ.
Σε ένα σχόλιο στην Frankfurter Rundschau, ο Arno Widmann έγραψε ότι παρόλο που ο Δάντης «εξύψωσε την εθνική γλώσσα», οι Ιταλοί μαθητές αγωνίζονται να καταλάβουν τον αρχαίο στίχο της Θείας Κωμωδίας, που γράφτηκε το 1320.
Το επικό ποίημα, το οποίο χωρίζεται σε τρία μέρη και αφηγείται το ταξίδι ενός προσκυνητή μέσα από την κόλαση, το καθαρτήριο και τον παράδεισο, γράφτηκε στην ομώνυμη διάλεκτο της Τοσκάνης αντί για τα λατινικά, προκειμένου να είναι προσβάσιμο στις μάζες.
Η επιλογή του είχε τόσο μεγάλο αντίκτυπο στους συγγραφείς εκείνη την εποχή, που η τοσκανική διάλεκτος αποτέλεσε τη βάση για τη σύγχρονη ιταλική γλώσσα. Έτσι, ο Δάντης έμεινε γνωστός ως «ο πατέρας της ιταλικής γλώσσας».
Ο Widmann υποστήριξε επίσης ότι ως ποιητής, ο Δάντης παρακολουθούσε τους Γάλλους τροβαδούρους του Μεσαίωνα, που έγραφαν στίχους για την αγάπη.
«Υπάρχει η τάση να παραβλέπεται μία σημαντική διαφορά», έγραψε ο Widmann. «Οι τροβαδούροι ήταν ποπ τραγουδιστές της εποχής, από των οποίων τα αριστουργήματα σώζονται μόνο οι στίχοι. Ο Δάντης είχε ως στόχο να επιτύχει το ίδιο αποτέλεσμα - χωρίς μουσική. Πάντα ένιωθε τον ανταγωνισμό» γράφει.
Ωστόσο, η πιο δριμεία κριτική του είναι η σύγκριση του Δάντη με τον Σαίξπηρ. Ο Widmann έγραψε ότι «ο Σαίξπηρ, ήταν έτη φωτός πιο μοντέρνος από την προσπάθεια του Δάντη να έχει γνώμη για όλα, φέρνοντας τα πάντα μπροστά στην κρίσης της δικής του ηθικής».
Ο Widmann έγραψε το άρθρο του για να συμπέσει με την ιταλική γιορτή για την Ημέρα του Δάντη στις 25 Μαρτίου, ημερομηνία κατά την οποία οι περισσότεροι μελετητές πιστεύουν ότι είχε κάνει την φανταστική μετάβαση στην κόλαση για το πρώτο μέρος της Θείας Κωμωδίας. Φέτος, δε, υπάρχουν εκδηλώσεις σε όλη την Ιταλία για την 700η επέτειο του θανάτου του Δάντη.
Η πιο σκληρή απάντηση στον Widmann προήλθε από τον Eike Schmidt, έναν Γερμανό ιστορικό τέχνης και τον διευθυντή της γκαλερί Uffizi της Φλωρεντίας, ο οποίος χαρακτήρισε τον δημοσιογράφο ως «ανίδεο» κατά τη διάρκεια μιας ραδιοφωνικής συνέντευξης.
«Ο Widmann υποστηρίζει ότι η σημασία του Δάντη για την ιταλική γλώσσα δεν ήταν τόσο μεγάλη, επειδή τα παιδιά στο σχολείο θα δυσκολεύονταν να κατανοήσουν τα κείμενά του», δήλωσε ο Schmidt.
«Αλλά αυτό δεν ισχύει καθόλου. Εκτός από κάποιες λέξεις και κάποιες θεολογικές έννοιες, η γλώσσα του Δάντη είναι ακόμα απόλυτα κατανοητή σήμερα, σε αντίθεση με αυτό που συνέβη με τα Αγγλικά ή τα Γερμανικά τον 14ο αιώνα»
Ο Ιταλός υπουργός Πολιτισμού, Dario Franceschini, έγραψε έναν στίχο από την Κόλαση του Δάντη ως απάντηση: «Non ragioniam di lor, ma guarda e passa (Inf. III, 51)» («Ας μην προβληματιστούμε γι' αυτά, αλλά ας (τα) παρακολουθήσουμε και ας προχωρήσουμε»).
Η Luca Serianni, Ιταλίδα γλωσσολόγος και αντιπρόεδρος της Εταιρείας Dante Alighieri, δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων Adnkronos ότι το άρθρο έχει «παιδική προσέγγιση».
Τόσο ο πάπας Φραγκίσκος όσο και ο Ιταλός πρόεδρος, Σέρτζιο Ματαρέλα, απέτισαν φόρο τιμής στον ποιητή για τον εορτασμό της Ημέρας του Δάντη την προηγούμενη εβδομάδα.
Ο πάπας έγραψε ότι ο Δάντης παρέμεινε «προφήτης της ελπίδας και μάρτυρας της ανθρώπινης επιθυμίας για την ευτυχία», ειδικά σε αυτήν την «στιγμή της ιστορίας».
Ο Ματαρέλα δήλωσε στην Corriere della Sera ότι «Η Θεία Κωμωδία μας ελκύει ακόμα, μας συναρπάζει, μας κάνει να αναρωτιόμαστε ακόμα και σήμερα επειδή μιλάει για εμάς, για τη βαθύτερη ουσία του ανθρώπου, που αποτελείται από αδυναμίες, αποτυχίες, ευγένεια και γενναιοδωρία».
Ο Δάντης γεννήθηκε στη Φλωρεντία το 1265 και πέθανε και θάφτηκε στη Ραβέννα το 1321.
Με πληροφορίες του Guardian
σχόλια