Ο Νick Cave έγραψε στο blog του για το βάσανό που περνά καθώς όπως ο ίδιος λέει τον μπερδεύουν συνέχεια με τον Nicolas Cage.
Ο μουσικός έγραψε στον ιστότοπό του στο Red Hand Files, μία ιστορία εξηγώντας πόσο συχνά «οι άνθρωποι τον μπερδεύουν με τον Nicolas Cage».
«Λοιπόν, όταν περνάω από το τελωνείο, ο τελωνειακός θα κοιτάξει το διαβατήριό μου και θα πει, «Είμαστε πολύ χαρούμενοι που σας έχουμε πάλι μαζί μας, κ. Cave. Σας λάτρεψα στο Face Off. ή κάτι τέτοιο».
Αφηγήθηκε δε και την ιστορία που συνάντησε τον Cage τυχαία στην Αυστραλία.
«Πριν από πολλά χρόνια, πήγα τον Άρθουρ και τον Ερλ, που ήταν περίπου επτά ετών εκείνη την εποχή, στο Healesville Sanctuary στη Βικτώρια για να δουν τα καγκουρό και τα κοάλα. Ο Άρθουρ αποφάσισε ότι ήθελε ένα didgeridoo (μουσικό όργανο) για τα Χριστούγεννα, οπότε σταματήσαμε στο κατάστημα δώρων στην έξοδο και, κλασικά ο Άρθουρ διάλεξε το μεγαλύτερο didgeridoo στο κατάστημα.
»Ενώ περιμέναμε στην ουρά, παρατήρησα ότι τα κορίτσια πίσω από τον πάγκο άρχισαν να κινούνται και να ψιθιρίζουν και άκουσα ένα να λέει, «Ο Nic Cage είναι εδώ» και άρχισαν να φτιάχνουν το κραγιόν τους και τα μαλλιά τους. Εγώ σκέφτηκα τότε, «Ω όχι. Άντε πάλι».
«Φτάνω στον πάγκο και αγοράζω το didgeridoo και ενώ πληρώνω, λέω, «Παρεμπιπτόντως, το όνομα είναι Nick Cave. Nick Cave.»
»Τα κορίτσια με κοιτάζουν κάπως περίεργα και πηγαίνουμε στο πάρκινγκ, βάζουμε το didgeridoo στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και επιστρέφουμε στη Μελβούρνη. Στο δρόμο για το σπίτι σταματάμε σε μια παμπ στο Lilydale.
»Παραγγείλουμε φαγητό και ο Άρθουρ προσπαθεί να παίξει το τεράστιο didgeridoo, αλλά το έχει βαρεθεί και το ξεφορτώνει πάνω μου επειδή είναι πολύ μεγάλο και είναι πολύ πιο δύσκολο να παίξει μ' αυτό από ό,τι φαίνεται. Τα παιδιά πάνε στον παιδότοπο στο πίσω μέρος της παμπ και με αφήνουν στο τραπέζι με το didgeridoo».
Στη συνέχεια, ο Cave ισχυρίζεται ότι ένας σωματοφύλακας τον πλησιάζει στην παμπ και τον πηγαίνει σε ένα δωμάτιο όπου βρισκόταν ο Cage.
Και συνέχισε: «Ένας τύπος από την ασφάλεια με σκούρο κοστούμι και ακουστικό έρχεται από το πουθενά και με ρωτάει αν είμαι ο Nick Cave. Λέω, «Λοιπόν, ναι.» Μου λέει, «Μπορείς να με ακολουθήσεις, σε παρακαλώ;» Οπότε ακολουθώ τον τύπο σε ένα μικρό ιδιωτικό δωμάτιο, δίπλα στο κεντρικό μπαρ. Εκεί κάθεται ο Nicolas Cage. Φοράει ένα καπέλο και κρατάει ένα didgeridoo.
«Ο Nicolas Cage φωνάζει: «Μόνο ένα γράμμα μας χωρίζει!», πετιέται από το κάθισμά του και μου δίνει ανυπόμονα το χέρι. Είμαι αρκετά μπερδεμένος με όλα αυτά, αλλά του λέω «Είναι τιμή μου που σας γνωρίζω, κύριε Cage. Τώρα ήρθατε στο Healesville Sanctuary;» και φωνάζει, «Ναι!» και του απαντώ, «Λοιπόν, κι εγώ.»
»Έτσι, ανταλλάσσουμε μερικές ευχάριστες στιγμές, τελικά χωρίζουν οι δρόμους μας και επιστρέφω στο κεντρικό μπαρ για να φάω το μεσημεριανό μου».
»Τα παιδιά επιστρέφουν από τον παιδότοπο και ο Άρθουρ λέει «Πού πήγες, μπαμπά;» Και του απαντώ, «Μόλις γνώρισα έναν πολύ διάσημο άντρα, ο οποίος έχει ουσιαστικά το ίδιο όνομα με εμένα.» Εκείνη την ώρα ο Nicolas Cage βγαίνει από το διπλανό δωμάτιο. Ο σωματοφύλακάς του τού ανοίγει την πόρτα και, καθώς φεύγει, με κοιτάζει, χαμογελάει και κουνάει το didgeridoo του.
»Κουνάω και εγώ το δικό μου και λέω στα παιδιά, «Αυτός είναι. Αυτός είναι ο Nicolas Cage. Ένας σπουδαίος τύπος.» Και ο Άρθουρ λέει, «Ναι, αλλά το didgeridoo σου είναι μεγαλύτερο από τον δικό του.» Και του απαντώ «Συ είπας μικρέ. Και αυτή είναι η ιστορία μου με τον Nic Cage».
Στο τέλος της ανάρτησής του ο Cave παραθέτει και μία φωτογραφία από το didgeridoo, προς επαλήθευση της ιστορίας του.
Με πληροφορίες του ΝΜΕ
