Το 1943, ένα καμουφλαρισμένο πλοίο απέπλευσε από την Αυστραλία για την Αγγλία μεταφέροντας ένα άκρως απόρρητο φορτίο: έναν νεαρό πλατύποδα με το όνομα Γουίνστον.
Ονομάστηκε προς τιμήν του τότε πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου, Ουίνστον Τσόρτσιλ, στον οποίο προοριζόταν ως δώρο. Η σπάνια αυτή μονοτρηματική ύπαρξη θεωρήθηκε διπλωματική κίνηση μεγάλης σημασίας, καθώς ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε φτάσει στην αυλή της Αυστραλίας.
Ωστόσο, λίγο πριν από την άφιξή του, ο Γουίνστον βρέθηκε νεκρός στα νερά της ειδικά κατασκευασμένης δεξαμενής του. Φοβούμενη διπλωματικό επεισόδιο, η αυστραλιανή κυβέρνηση απέκρυψε τον θάνατο του ζώου — και ακόμη και την ύπαρξή του.
Ο πλατύπους διατηρήθηκε με ταρίχευση και τοποθετήθηκε διακριτικά στο γραφείο του Τσόρτσιλ, ενώ ψίθυροι έκαναν λόγο για θάνατο από «σοκ βομβαρδισμού» από ναζιστικό υποβρύχιο.
Ο Τσόρτσιλ, παθιασμένος συλλέκτης σπάνιων ζώων, ζήτησε από τον Αυστραλό υπουργό Εξωτερικών H.V. Evatt έξι πλατύποδες. Παρά την απαγόρευση εξαγωγής και τη δυσκολία μεταφοράς τους, η Αυστραλία θεώρησε την προσφορά ως διπλωματικό μοχλό πίεσης. Ο συντηρητής David Fleay κατάφερε να περιορίσει τον αριθμό σε έναν και να οργανώσει ειδικές συνθήκες μεταφοράς: νερό από αυστραλιανό ποτάμι, φωλιές με άχυρο και μενού 50.000 σκουληκιών και αυγών πάπιας.
Η αποστολή πέρασε τον Ειρηνικό, τη διώρυγα του Παναμά και έφτασε στον Ατλαντικό. Εκεί ο πλατύπους πέθανε. Επιστολή του Τσόρτσιλ χαρακτήριζε τον θάνατο «έντονα απογοητευτικό».
Για δεκαετίες, η ιστορία καλυπτόταν με εικασίες περί βομβαρδισμού. Ωστόσο, νέες έρευνες άλλαξαν τα δεδομένα. Ο φοιτητής Harrison Croft και μια ομάδα στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ ανέλυσαν αρχεία πληρώματος και δεδομένα θερμοκρασίας κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Παρά τις προφυλάξεις, η θερμοκρασία στην περιοχή φύλαξης του πλατύποδα ξεπέρασε τους 27°C — όριο επικίνδυνο για το είδος. Με βάση 80 χρόνια επιστημονικής γνώσης, η ομάδα κατέληξε ότι ο Γουίνστον κυριολεκτικά ψήθηκε ζωντανός.
«Είναι πιο εύκολο να ρίξεις το φταίξιμο στους Γερμανούς παρά να παραδεχτείς ότι δεν ταΐζαμε σωστά ή δεν ρυθμίσαμε τη θερμοκρασία», σημειώνει χαρακτηριστικά ο ερευνητής Ewan Cowan.
Η Αυστραλία επανέλαβε την προσπάθεια το 1947 στέλνοντας τρεις πλατύποδες στον Ζωολογικό Κήπο του Μπρονξ. Ο Cecil και η Penelope έγιναν σταρ, με σχέδια για αναπαραγωγή, γάμους και... σκάνδαλα. Όμως η Penelope κατηγορήθηκε για ψευδή εγκυμοσύνη, εξαφανίστηκε το 1957 και ο Cecil πέθανε λίγο μετά, «από ραγισμένη καρδιά», σύμφωνα με τα ΜΜΕ.
Η «πλατυποδιπλωματία» έληξε. Από το 1958 και μετά, καμία απόπειρα μεταφοράς δεν είχε επιτυχία. Από το 2019, μόνο δύο πλατύποδες έχουν μετακινηθεί διεθνώς, και ζουν στον Ζωολογικό Κήπο του Σαν Ντιέγκο.
Με πληροφορίες από BBC