Αντιμέτωπες με την απίστευτη φτώχεια που βιώνουν, γυναίκες στη Βενεζουέλα αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα παιδιά τους, ή να τα δώσουν για παράνομη υιοθεσία, όχι όμως πάντα με τη θέλησή τους.
«Απαγορεύεται να πετάτε παιδιά». Αυτό αναγράφει η πινακίδα που δημιούργησε ο καλλιτέχνης Έρικ Μεχικάνο. Τοποθέτησε πολλές από αυτές σε διάφορα σημεία στη Βενεζουέλα. Αποφάσισε να το κάνει, όταν ένα νεογέννητο μωρό βρέθηκε σε έναν κάδο σκουπιδιών, κοντά στο σπίτι του στο Καράκας.
Με αυτό τον τρόπο, ο Μεχικάνο λέει στο BBC ότι ήθελε να ενημερώσει τον κόσμο για το γεγονός ότι στη Βενεζουέλα «έχει αρχίσει να γίνεται σύνηθες κάτι που ποτέ δεν θα έπρεπε να θεωρείται φυσιολογικό».
Αύξηση των εγκαταλείψεων μωρών
Ένας στους τρεις κατοίκους στη Βενεζουέλα πασχίζει να εξασφαλίσει τροφή που θα του παρέχει την ελάχιστη συνιστώμενη κατανάλωση θρεπτικών συστατικών, σύμφωνα με μελέτη του ΟΗΕ.
Τα αντισυλληπτικά είναι δυσεύρετα, αλλά και ξεπερνούν την οικονομική δυνατότητα πολλών, οπότε οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες είναι συχνό φαινόμενο. Την ίδια ώρα, η αυστηρή νομοθεσία για την άμβλωση στη Βενεζουέλα επιτρέπει τον τερματισμό της κύησης μόνο σε περιπτώσεις που υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή της μητέρας.
Εν μέσω της οικονομικής κρίσης, φιλανθρωπική οργάνωση ανέφερε ότι το 2018 αυξήθηκε κατά 70% ο αριθμός των μωρών που εγκαταλείφθηκε σε δρόμους ή εισόδους δημόσιων κτιρίων. Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας τα τελευταία χρόνια δεν έχει δημοσιοποιήσει επίσημα στοιχεία για το θέμα, ενώ οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν ανταποκρίθηκαν στο αίτημα του BBC για ένα σχόλιο.
Όμως, κοινωνικοί λειτουργοί και εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, με τους οποίους μίλησε το βρετανικό δίκτυο, επιβεβαίωσαν ότι υπήρξε αύξηση τόσο των εγκαταλείψεων βρεφών, όσο και των παιδιών που δίνονται με μη νόμιμες νομοθεσίες.
Η ιστορία του μικρού Τόμας
Σε κάποιες περιπτώσεις, οι παράνομες υιοθεσίες γίνονται με τη συγκατάθεση της μητέρας. Η ιστορία του μικρού Τόμας (δεν είναι το πραγματικό του όνομα) είναι μια τέτοια περίπτωση.
Η μητέρα του ζούσε μέσα στη φτώχεια στο Καράκας. Όταν τον γέννησε, ένιωσε ότι δεν ήταν σε θέση να τον μεγαλώσει. Ο γυναικολόγος που ήταν στον τοκετό, συμφώνησε να τη βοηθήσει. Εξάλλου, δεν ήταν η πρώτη φορά που ήταν αντιμέτωπος με μητέρα που ένιωθε ότι δεν μπορεί να μεγαλώσει το παιδί της. «Σχεδόν πάντα αλλάζουν γνώμη την πρώτη φορά που θηλάζουν το μωρό. Αλλά κάποιες φορές αυτό δεν συμβαίνει και πρέπει να βρεις μια λύση», είπε στο BBC.
Ο γιατρός επικοινώνησε με μια ασθενή του, την Τάνια (όχι το πραγματικό της όνομα), που ήθελε να αποκτήσει ένα παιδί, αλλά δεν μπορούσε να μείνει έγκυος. Εκείνη αποφάσισε να βοηθήσει και ένα ζευγάρι φίλων της συμφώνησαν να μεγαλώσουν τον Τόμας σαν δικό τους παιδί.
Για να μην εγείρουν υποψίες, έπρεπε να δηλώσουν γρήγορα τη γέννηση του παιδιού. Η Τάνια δωροδόκησε με 250 δολάρια έναν υπάλληλο, για να καταγράψει το όνομα της φίλης της ως της γυναίκας που γέννησε τον Τόμας. Δεν μετανιώνει και δηλώνει ότι παρέβλεψε τα επίσημα κανάλια υιοθεσίας για το καλό του Τόμας. «Ποτέ δεν σκέφτηκα να κάνω κάτι τέτοιο, αλλά η νόμιμη υιοθεσία δεν λειτουργεί στη Βενεζουέλα και αυτό το μωρό θα υπέφερε πολλές δυσκολίες σε ένα δημόσιο ορφανοτροφείο», εξηγεί.
Η εκμετάλλευση των απεγνωσμένων γυναικών
Ο Τόμας δόθηκε με τη συγκατάθεση της μητέρας του, αλλά δεν λείπουν οι περιπτώσεις εκείνων που εκμεταλλεύονται τις απελπισμένες γυναίκες στη Βενεζουέλα.
Η Ίζαμπελ (όχι το πραγματικό της όνομα) ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί της, όταν πέθανε ο σύζυγός της. «Ήμουν μόνη και φοβόμουν ότι δεν θα ήμουν ικανή να θρέψω το παιδί μου», λέει.
Μετά τη συμβουλή ενός γνωστού, πήγε στο Τρίνινταντ για να συναντήσει ένα ζευγάρι που της είπαν ότι ενδιαφερόταν να υιοθετήσει το παιδί της. Της είπαν ότι θα έχει τον τελικό λόγο σε όποια απόφαση, αλλά σύντομα άρχισε να την πιέζει μια Κολομβιανή που κανόνιζε τις λεπτομέρειες.
«Μου είπαν ότι θα γίνει νόμιμα και ποτέ δεν δεσμεύτηκα να δώσω το παιδί μου», θυμάται. Όμως, όταν έφτασε στο Τρίνινταντ «συνειδητοποίησα ότι είχα παγιδευτεί σε ένα δίκτυο διακίνησης ανθρώπων. Με παρακολουθούσαν συνεχώς». Η Ίζαμπελ λέει ότι δεν της επέτρεπαν να φύγει από το σπίτι στο οποίο έμενε, όπως και ότι της υποσχέθηκαν εισιτήριο για να επιστρέψει στη Βενεζουέλα, κάτι που δεν τηρήθηκε.
Μερικές εβδομάδες αργότερα γέννησε πρόωρα σε νοσοκομείο στο Τρίνινταντ. Αποφάσισε να κρατήσει το παιδί, αλλά αμέσως δέχθηκε πιέσεις από την Κολομβιανή και έναν άνδρα που υποστήριξε ότι ήταν δικηγόρος.
«Μου είπαν ότι οι νέοι γονείς περίμεναν στο πάρκινγκ και ότι έπρεπε να υπογράψω κάποια έγγραφα στα αγγλικά, που δεν καταλάβαινα, και να παραδώσω το μωρό μου». Η Ίζαμπελ αρχικά αρνήθηκε, αλλά τις επόμενες εβδομάδες αυτοί που την κρατούσαν αιχμάλωτοι αύξησαν την πίεση, παίρνοντάς της το φαγητό, τα φάρμακα και τις πάνες.
«Τελικά, αναγκάστηκα να παραδώσω τον γιο μου για να σώσω τη ζωή του και για να επιστρέψω στη Βενεζουέλα για να με βοηθήσουν», λέει κλαίγοντας. Με τη βοήθεια μη κυβερνητικής οργάνωσης, η Ίζαμπελ ξεκίνησε νομική μάχη για να πάρει πίσω το παιδί της, την κηδεμονία του οποίου έχουν αναλάβει οι αρχές του Τρίνινταντ. Προς το παρόν, της επιτρέπουν να τον βλέπει μια φορά την εβδομάδα. Λέει ότι δεν θα εγκαταλείψει την προσπάθεια, μέχρι να ξαναπάρει τον γιο της.
σχόλια