Να ανοικοδομηθεί και να ανοίξει ξανά η διαβόητη φυλακή του Αλκατράζ διέταξε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ.
Η φυλακή του Αλκατράζ βρίσκεται στον Κόλπο του Σαν Φρανσίσκο και δόθηκε η εντολή ώστε να οδηγούνται εκεί οι πιο «βίαιοι» και «υπότροποι» κακοποιοί. «Για πολύ καιρό, η Αμερική είναι αντιμέτωπη με μάστιγα εγκληματιών, άγριων, βίαιων, υπότροπων, κατακαθιών της κοινωνίας που δεν φέρνουν ποτέ τίποτε άλλο πέρα από δυστυχία και δεινά», ανέφερε ο Ρεπουμπλικάνος μέσω Truth Social.
«Γι’ αυτό διέταξα σήμερα την υπηρεσία φυλακών, καθώς και το υπουργείο Δικαιοσύνης, το FBI και το υπουργείο Εσωτερικής Ασφαλείας να ξανανοίξουν, να μεγεθύνουν κατά πολύ και να ανοικοδομήσουν το Αλκατράζ για να οδηγούνται εκεί οι πιο επικίνδυνοι και βίαιοι εγκληματίες της Αμερικής», συνέχισε, αναφέροντας στην ίδια ανάρτηση πως η κυβέρνησή του δεν θα γίνει «όμηρος» δικαστών που την εμποδίζουν να απελαύνει «εγκληματίες» και «τραμπούκους» που «ήρθαν στη χώρα μας παράνομα», χωρίς να εξηγήσει αν, η ποια, σχέση έχει η διαταγή του να ανοίξει ξανά αυτή η φυλακή με την αντιμεταναστευτική πολιτική του.
Ο Ρεπουμπλικάνος έχει μετατρέψει την πάταξη της εγκληματικότητας σε στοιχείο-κλειδί της δεύτερης θητείας του στον Λευκό Οίκο. Σύμφωνα με τον Τραμπ, η επαναλειτουργία της φυλακής, η οποία έκλεισε τη δεκαετία του 1960, θα αποτελέσει «σύμβολο του νόμου, της τάξης και της δικαιοσύνης». Η φυλακή του Αλκατράζ, όπου είχαν οδηγηθεί άλλοτε αρχηγοί της μαφίας, ιδίως ο Αλ Καπόουν, έκλεισε μόλις 29 χρόνια αφότου άνοιξε, εξαιτίας του υπέρογκου κόστους λειτουργίας της, σύμφωνα με την αμερικανική υπηρεσία φυλακών.
Δυο χιλιόμετρα από την ακτή, η άλλοτε φυλακή είναι σήμερα αξιοθέατο που προσελκύει πολλούς τουρίστες στον Κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, στην Καλιφόρνια.
Αλκατράζ: Η απόδραση του 1962 με ένα κουτάλι
Τη νύχτα της 11ης Ιουνίου 1962, οι κρατούμενοι Φρανκ Μόρις και οι αδελφοί Κλάρενς και Τζον Άνγκλιν δραπέτευσαν από το Αλκατράζ, τη φυλακή υψίστης ασφαλείας. Αργά τη νύχτα της 11ης Ιουνίου, οι τρεις άνδρες έβαλαν στα κρεβάτια τους κεφάλια από πεπιεσμένο χαρτί που έμοιαζαν με εκείνους, δραπέτευσαν από το κεντρικό κτίριο της φυλακής μέσω αγωγών εξαερισμού και ενός αφύλακτου διαδρόμου και έφυγαν από το νησί «με μια αυτοσχέδια φουσκωτή σχεδία προς έναν αβέβαιο προορισμο». Ένας τέταρτος συνεργός, ο Άλεν Γουέστ, απέτυχε στην απόπειρα απόδρασής του και παρέμεινε πίσω.
Εκατοντάδες στοιχεία αναζητήθηκαν από το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI) και τους τοπικούς αξιωματούχους επιβολής του νόμου τα επόμενα χρόνια, αλλά δεν προέκυψαν ποτέ οριστικά στοιχεία σχετικά με την τύχη των τριών ανδρών. Το 1979, το FBI κατέληξε επίσημα στο συμπέρασμα, βάσει έμμεσων στοιχείων και μιας πλειοψηφίας απόψεων εμπειρογνωμόνων, ότι οι τρεις άνδρες πνίγηκαν στα παγωμένα νερά του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο ενώ προσπαθούσαν να φτάσουν στην ηπειρωτική χώρα. Πάντως, ο φάκελος της υπόθεσης της Υπηρεσίας Αστυνομικών Επιθεωρητών των ΗΠΑ παραμένει ανοιχτός και ενεργός, και ο Μόρις και οι αδελφοί Άνγκλιν παραμένουν στη λίστα καταζητούμενων.
Αλκατράζ: Ποιοι ήταν οι άνδρες που δραπέτευσαν
Ο Φρανκ Λι Μόρις γεννήθηκε στην Ουάσινγκτον. Ορφανός από την ηλικία των 11 ετών, πέρασε το υπόλοιπο της παιδικής του ηλικίας σε ανάδοχες οικογένειες. Καταδικάστηκε για το πρώτο του ποινικό αδίκημα στα 13 του χρόνια και μέχρι τα τέλη της εφηβείας του είχε συλληφθεί για εγκλήματα, από κατοχή ναρκωτικών έως ένοπλη ληστεία. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των πρώτων χρόνων του στη φυλακή. Αργότερα, συνελήφθη για μεγάλη κλοπή στο Μαϊάμι Μπιτς. Ο Μόρις φέρεται να κατατάσσεται στο κορυφαίο 2% του γενικού πληθυσμού σε νοημοσύνη, όπως μετρήθηκε με τεστ IQ (133). Εξέτισε ποινή φυλάκισης στη Φλόριντα και την Τζόρτζια, και στη συνέχεια δραπέτευσε από τις φυλακές της Λουιζιάνα, ενώ εξέτιε 10 χρόνια για ληστεία τράπεζας. Συνελήφθη ξανά ένα χρόνο αργότερα, ενώ διέπραττε διάρρηξη, και στάλθηκε στο Αλκατράζ στις 20 Ιανουαρίου 1960, με αριθμό κρατουμένου AZ1441.
Ο Τζον Γουίλιαμ Άνγκλιν και ο Κλάρενς Άνγκλιν γεννήθηκαν σε μια οικογένεια 14 παιδιών στο Ντόναλσονβιλ της Τζόρτζια. Οι γονείς τους, Τζορτζ Ρόμπερτ Άνγκλιν και Ρέιτσελ Βαν Μίλερ Άνγκλιν, ήταν εποχιακοί αγρότες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1940, μετακόμισαν στο Ράσκιν της Φλόριντα, 32 χλμ. νότια της Τάμπα, όπου οι φάρμες με τα φορτηγά και τα χωράφια με ντομάτες παρείχαν μια πιο αξιόπιστη πηγή εισοδήματος. Κάθε Ιούνιο μετανάστευαν βόρεια μέχρι το Μίσιγκαν για να μαζέψουν κεράσια. Ο Κλάρενς και ο Τζον λέγεται ότι ήταν αχώριστοι από μικροί. Ήταν επιδέξιοι κολυμβητές. Ο Κλάρενς συνελήφθη για πρώτη φορά να κάνει διάρρηξη σε ένα πρατήριο καυσίμων όταν ήταν 14 ετών. Τα αδέλφια άρχισαν να ληστεύουν τράπεζες και άλλα καταστήματα ως ομάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1950, συνήθως στοχεύοντας επιχειρήσεις που ήταν κλειστές, για να διασφαλίσουν «ότι κανείς δεν θα τραυματιζόταν». Ισχυρίστηκαν ότι χρησιμοποίησαν όπλο μόνο μία φορά, κατά τη διάρκεια μιας ληστείας τράπεζας, έχοντας ένα «όπλο-παιχνίδι». Στις 17 Ιανουαρίου 1958, τα αδέλφια λήστεψαν την Τράπεζα της Κολούμπια. Καταδικάστηκαν σε ποινές 35 ετών, τις οποίες εξέτισαν στις φυλακές της Φλόριντα, στο Ομοσπονδιακό Σωφρονιστήριο Λίβενγουορθ και στη συνέχεια στο Σωφρονιστήριο της Ατλάντα. Μετά από επανειλημμένες προσπάθειες απόδρασης από τις φυλακές της Ατλάντα, ο Τζον και ο Κλάρενς μεταφέρθηκαν στο Αλκατράζ. Ο Τζον έφτασε στις 24 Οκτωβρίου 1960, ως κρατούμενος AZ1476, και ο Κλάρενς στις 16 Ιανουαρίου 1961, ως κρατούμενος AZ1485.
Ο Άλεν Γουέστ συνελήφθη πάνω από 20 φορές κατά τη διάρκεια της ζωής του. Φυλακίστηκε για κλοπή αυτοκινήτου το 1955, πρώτα στις φυλακές της Ατλάντα και στη συνέχεια στις φυλακές της Φλόριντα. Μετά από μια απόπειρα απόδρασης από τις φυλακές της Φλόριντα, μεταφέρθηκε στο Αλκατράζ το 1957 σε ηλικία 28 ετών και έγινε κρατούμενος AZ1335.
Οι τέσσερις κρατούμενοι γνωρίζονταν από προηγούμενες φυλακίσεις στη Φλόριντα και την Τζόρτζια. Όταν μπήκαν σε διπλανά κελιά τον Δεκέμβριο του 1961, άρχισαν να φτιάχνουν ένα σχέδιο απόδρασης υπό την ηγεσία του Μόρις. Κατά τη διάρκεια των επόμενων έξι μηνών, έσκαψαν τους αγωγούς εξαερισμού κάτω από τους νιπτήρες τους χρησιμοποιώντας πεταμένες λεπίδες πριονιού που βρέθηκαν στον χώρο της φυλακής, μεταλλικά κουτάλια από την τραπεζαρία και ένα αυτοσχέδιο ηλεκτρικό τρυπάνι από τον κινητήρα μιας ηλεκτρικής σκούπας. Οι άνδρες κατάφεραν να μην γίνουν αντιληπτοί όσο έσκαβαν, κρύβοντας ό,τι έκαναν, με βαμμένο χαρτόνι και καλύπτοντας τον θόρυβο με τον Μόρις που έπαιζε ακορντεόν.
«Ειδοποιηθήκαμε αμέσως και μας ζητήθηκε να βοηθήσουμε. Μέσα σε δύο ημέρες, ανακτήθηκε ένα πακέτο με σφραγισμένες επιστολές. Αργότερα, βρέθηκαν στο νερό μερικά κομμάτια ξύλου που έμοιαζαν με κουπιά και κομμάτια από ελαστικό εσωτερικό σωλήνα. Ένα αυτοσχέδιο σωσίβιο ανακαλύφθηκε επίσης, στην παραλία Cronkhite, αλλά οι εκτεταμένες έρευνες δεν αποκάλυψαν άλλα αντικείμενα στην περιοχή» είπε το FBI.
«Το βράδυ της 11ης Ιουνίου, ήταν έτοιμοι να φύγουν. Ο Γουέστ, ωστόσο, δεν είχε τελειώσει με τη μάσκα του και έμεινε πίσω. Οι άλλοι τρεις όμως εφάρμοσαν το σχέδιό τους, ανέβηκαν και βγήκαν στην οροφή της φυλακής. Στη συνέχεια, κατέβηκαν από την καπνοδόχο στο πίσω μέρος, ανέβηκαν πάνω από τον φράχτη, έφτασαν κρυφά στη βορειοανατολική ακτή του νησιού και έριξαν τη σχεδία τους» πρόσθεσαν οι αξιωματούχοι, επισημαίνοντας πως το μυστήριο με το τι απέγιναν συνεχίζεται.
«Τι συνέβη στη συνέχεια παραμένει μυστήριο. Κατάφεραν να διασχίσουν τον Κόλπο, να φτάσουν στο Νησί Έιντζελ και στη συνέχεια να διασχίσουν το Στενό Ρακούν στην Κομητεία Μαρίν όπως είχε προγραμματιστεί; Ή μήπως ο άνεμος και τα κύματα τους νίκησαν; Πολλοί άνθρωποι έχουν καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να αποδείξουν ότι οι άνδρες θα μπορούσαν να είχαν επιβιώσει, αλλά το ερώτημα παραμένει: Το έκαναν; Η έρευνά μας εκείνη την εποχή κατέληξε σε διαφορετικό συμπέρασμα» αναφέρει το FBI στην επίσημη ιστοσελίδα του.
