Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλούν τα στοιχεία έρευνας σχετικά με τις δολοφονίες δημοσιογράφων σε όλο τον κόσμο. Παρά το γεγονός ότι φέτος ο αριθμός των θυμάτων είναι μικρότερος σε σχέση με πέρυσι, αντίθετα, παρατηρείται αύξηση στις δολοφονίες που διαπράχθηκαν σε χώρες όπου επικρατεί ειρήνη.
Συγκεκριμένα, το 2020 δολοφονήθηκαν 50 δημοσιογράφοι, εκ των οποίων σχεδόν οι επτά στους δέκα σε χώρες όπου επικρατεί ειρήνη κι όχι σε εμπόλεμες ζώνες, τονίζει η οργάνωση Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (Reporters sans frontières, RSF) στην ετήσια έκθεσή της, που δίνεται στη δημοσιότητα σήμερα, Τρίτη 29 Δεκεμβρίου.
Μολονότι ο αριθμός των νεκρών «παρέμεινε σταθερός» σε σύγκριση με τους 53 δημοσιογράφους οι οποίοι σκοτώθηκαν το 2019, «ολοένα περισσότεροι» δημοσιογράφοι «δολοφονούνται σε χώρες όπου επικρατεί ειρήνη»: φέτος αυτό συνέβη σε 34 υποθέσεις, ή το 68% του συνόλου, επισημαίνει η γαλλική ΜΚΟ, ο απολογισμός της οποίας εκτείνεται στην περίοδο από την 1η Ιανουαρίου ως τη 15η Δεκεμβρίου.
Το ποσοστό των δημοσιογράφων που χάνουν τη ζωή τους σε ζώνες όπου εκτυλίσσονται ένοπλες συρράξεις δεν σταματά να μειώνεται, υποχώρησε από το 58% το 2016 στο 32% φέτος, σε χώρες όπως η Συρία ή η Υεμένη και σε περιοχές όπου συνεχίζονται «ένοπλες συγκρούσεις χαμηλής ή μεσαίας έντασης» (Αφγανιστάν, Ιράκ).
Οι πιο επικίνδυνες χώρες
Το Μεξικό χαρακτηρίζεται η πιο επικίνδυνη χώρα του κόσμου για τους επαγγελματίες των ΜΜΕ, με 8 δολοφονίες. Ακολουθούν η Ινδία (4), το Πακιστάν (4), οι Φιλιππίνες (4) και η Ονδούρα (3).
Φόνοι που διαπράχθηκαν με εξαιρετικό βάρβαρο τρόπο
Από το σύνολο των δημοσιογράφων που δολοφονήθηκαν το 2020, το 84% έγινε στόχος και εξοντώθηκε εσκεμμένα. Το ποσοστό αυτό ανήλθε στο 63% το 2019.
«Ορισμένοι» από τους φόνους αυτούς διαπράχθηκαν «με εξαιρετικά βάρβαρο τρόπο», τονίζει η ΜΚΟ.
Ο μεξικανός δημοσιογράφος Χούλιο Βαλβίδια Ροδρίγκες της εφημερίδας El Mundo της Βερακρούς βρέθηκε αποκεφαλισμένος στο ανατολικό τμήμα της πολιτείας.
Ο Βίκτορ Φερνάντο Άλβαρες Τσάβες, διευθυντής τοπικού ειδησεογραφικού ιστότοπου, βρέθηκε διαμελισμένος στην πόλη Ακαπούλκο.
Η περίπτωση του Ρακές Σινγκ «Νίρμπικ», ινδού δημοσιογράφου, είναι από τις πιο φρικιαστικές: «κάηκε ζωντανός αφού τον περιέλουσαν (...) με εύφλεκτο υγρό».
Ο Ισραβέλ Μόζες, ανταποκριτής τηλεοπτικού δικτύου στο ομόσπονδο κράτος Ταμίλ Ναντού της Ινδίας, δολοφονήθηκε «με ματσέτες», αναφέρει η RSF.
Στο Ιράν, ήταν το κράτος που καταδίκασε σε θάνατο και κατόπιν οδήγησε στην αγχόνη τον διευθυντή του Amadnews, τον Ρουχολάχ Ζαμ.
Από τους είκοσι δημοσιογράφους-ερευνητές που δολοφονήθηκαν φέτος, δέκα ερευνούσαν υποθέσεις διαφθοράς σε τοπικό επίπεδο ή υποθέσεις διασπάθισης δημοσίου χρήματος, τέσσερις έκαναν έρευνα για τη μαφία και το οργανωμένο έγκλημα, ενώ τρεις κάλυπταν θέματα που συνδέονται με την προστασία του περιβάλλοντος.
Η RSF καταγράφει επίσης τον θάνατο επτά δημοσιογράφων που κάλυπταν διαδηλώσεις στο Ιράκ, στη Νιγηρία και στην Κολομβία, «νέα» εξέλιξη, όπως τονίζει.
Στο πρώτο μέρος του ετήσιου απολογισμού της, που δόθηκε στη δημοσιότητα στα μέσα Δεκεμβρίου, η RSF έκανε λόγο για 387 φυλακισμένους δημοσιογράφους σε διεθνές επίπεδο, αριθμό που παραμένει σε «ιστορικά υψηλό επίπεδο» [23544575].
Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΔΟΔ) από την πλευρά της κάνει λόγο για 2.658 δολοφονίες δημοσιογράφων από το 1990.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
