Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο άφησε για λίγο στην άκρη τη σπουδαία νίκη (118-104) επί των Ορλάντο Μάτζικ και την πρόκριση των Μπακς στα ημιτελικά playoffs του ΝΒΑ, και μίλησε για τις φυλετικές διακρίσεις, την κοινωνική ανισότητα και την αστυνομική βία στις ΗΠΑ.
Από την πρώτη στιγμή που έμαθε τα νέα για τους επτά πυροβολισμούς στον Τζέικομπ Μπλέικ, από αστυνομικό στην Κενόσα στο Ουισκόνσιν, υποστήριξε πλήρως τους συμπαίκτες του επιλέγοντας να μην παίξουν την Τετάρτη για να διαμαρτυρηθούν για το τελευταίo αιματηρό περιστατικό ρατσιστικής βίας.
Ο Μπλέικ έμεινε παράλυτος από τον πισώπλατο τραυματισμό του και η ομάδα ήρθε σε επαφή με την οικογένεια του Μπλέικ σε λιγότερο από μία ώρα, οπως αναφέρει σε σχετικό ρεπορτάζ το ESPN. «Ένα πράγμα που με συγκίνησε ως άνθρωπο ήταν ότι, αν πραγματικά θέλεις να πετύχεις κάτι και να κάνεις κάτι, μπορείς. Μπορέσαμε να βρούμε τον αριθμό της οικογένειάς του μέσα σε 30 λεπτά», λέει ο Αντετοκούνμπο.
«Συναντηθήκαμε ομαδικά, πήγαμε κάτσαμε σχηματίζοντας έναν κύκλο, μιλήσαμε με τον μπαμπά του και ο μπαμπάς του συγκινήθηκε και μας είπε πόσο ισχυρό ήταν αυτό που κάναμε εκείνη την ημέρα για αυτόν και την οικογένειά του. Αυτό είναι μεγαλύτερο από το μπάσκετ για μένα. Προφανώς, θα υπάρχουν παιχνίδια στα οποία μπαίνεις και σκοράρεις 30, 35, 50 , αλλά μία τέτοια στιγμή δεν μπορείς να την ξεχάσεις, θα την θυμάσαι. Αυτό που αισθανθήκαμε θα το θυμόμαστε για το υπόλοιπο της ζωής μας.»
Τα πρόσφατα γεγονότα έφεραν στον Αντετοκούνμπο μνήμες από την πρώτη του σεζόν το 2013-14, όταν ο βετεράνος συμπαίκτης του Κάρον Μπάτλερ του δίδαξε ένα πολύτιμο μάθημα για το τι σημαίνει να είσαι μαύρος στην Αμερική. Αν και δεν του συνέβη τίποτα τότε, τώρα καταλαβαίνει γιατί ο Μπάτλερ του τα είπε όλα αυτά.
«Με είχαν συμβουλεύσει να βγάζω την κουκούλα»
«Όταν είχα έρθει ο Κάρον Μπάτλερ με είχε συμβουλεύσει ότι όταν περπατάω στο δρόμο, να βγάζω την κουκούλα του φούτερ, να μην τη φοράω», είπε ο Aντετοκούνμπο. «Γιατί πρέπει να το κάνω αυτό, τον είχα ρωτήσει . Απλά βγάλε τη. Και αυτή ήταν η πρώτη μου χρονιά. Δεν το κατάλαβα τότε, αλλά το καταλαβαίνω τώρα.»
«Είναι σίγουρα δύσκολο για μένα. Ήμουν γνωστός ως ήσυχος τύπος για το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου. Αλλά ταυτόχρονα, έχουμε ευθύνη. Πολλοί άνθρωποι μας ακούνε, πολλοί άνθρωποι μας κοιτάζουν και πολλοί άνθρωποι μας παρακολουθούν », είπε ο συμπαίκτης του Κρις Μίντλετον παίρνοντας το λόγο.
«Νομίζω ότι η φράση όταν μεγαλώσαμε όλοι ήταν: Μην αφήσετε το μπάσκετ να σας χρησιμοποιήσει, εκμεταλλευτείτε εσείς το μπάσκετ. Νομίζω ότι όσο μεγαλώνεις το καταλαβαίνεις αυτό. Όλες αυτές οι κάμερες, όλα αυτά τα μικρόφωνα, τα κοινωνικά μέσα και άλλα, συνειδητοποιούμε πόσο μεγάλο αντίκτυπο έχουμε. Πόσοι άνθρωποι μας παρακολουθούν και πόσα άτομα θέλουν να είναι στη θέση μας, οπότε έχουμε την ευθύνη να αγωνιζόμαστε για ανθρώπους που δεν ακούγονται κατά καιρούς.»
«Είμαι επτά χρόνια εδώ και ο αδερφός μου μεγαλώνει εδώ, μιλάω μαζί του. Μιλάω με τους συμπαίκτες μου. Είναι δύσκολο. Οι άνθρωποι φοβούνται να περπατήσουν στο δρόμο λόγω του χρώματος του δέρματός τους. Φοβάσαι για τη ζωή σου. Νομίζω ότι πρέπει να αλλάξει. Μόλις έγινα μπαμπάς πριν από λίγους μήνες και μίλησα με τη σύντροφό μου γι αυτό, είναι τρομακτικό. Είναι τρομακτικό να μεγαλώνεις έναν γιο εδώ και να έχεις οικογένεια. Είναι τρομακτικό. Δεν νιώθω ότι θα πρέπει να φοβάμαι κάθε φορά που ο γιος μου και η οικογένειά μου περπατούν στο δρόμο, δεν θα έπρεπε να φοβάμαι. Απλώς προσπαθώ να εκπαιδεύσω τον εαυτό μου όσο το δυνατόν περισσότερο.»
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
σχόλια