Οι φάλαινες όρκες απολαμβάνουν συκώτι καρχαρία και κυνηγούν λευκούς καρχαρίες στα αυστραλιανά νερά, επιβεβαίωσαν ερευνητές χρησιμοποιώντας ανάλυση DNA.
Τον Οκτώβριο του 2023, το ακρωτηριασμένο πτώμα ενός μεγάλου λευκού καρχαρία μήκους 4,7 μέτρων ξεβράστηκε στην ακτή κοντά στο Πόρτλαντ, στη νοτιοδυτική Βικτώρια, χωρίς συκώτι, πεπτικά και αναπαραγωγικά όργανα. Δύο ημέρες νωρίτερα, πολίτες επιστήμονες είδαν ότι αρκετές φάλαινες δολοφόνοι, συμπεριλαμβανομένων των τοπικά καταγεγραμμένων κητών, γνωστών ως Bent Tip και Ripple, πιάνουν μεγάλα θηράματα στην περιοχή.
Υποψιαζόμενοι ότι πίσω από τον θάνατο του καρχαρία κρυβόταν μια φάλαινα δολοφόνος, οι ερευνητές συνέλεξαν και ανέλυσαν δείγματα DNA που είχαν ληφθεί από τα ευδιάκριτα τραύματα από δάγκωμα. Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν αυτή την εβδομάδα στο Ecology and Evolution, επιβεβαίωσαν την παρουσία DNA φάλαινας δολοφόνου στην περιοχή γύρω από το μεγαλύτερο δάγκωμα, μια αμυχή διαμέτρου 50 εκατοστών κοντά στο θωρακικό πτερύγιο του καρχαρία. Οι δοκιμές βρήκαν επίσης την παρουσία γενετικού υλικού πλατύρινων επταβράγχιων καρχαριών σε τρία μικρότερα τραύματα από δάγκωμα.
Αυτή ήταν η πρώτη επιβεβαιωμένη απόδειξη – χρησιμοποιώντας δεδομένα DNA και επιστήμης πολιτών – ότι όρκες θηρεύουν μεγάλους λευκούς καρχαρίες στην Αυστραλία, αλλά και ότι ξεχωρίζουν το συκώτι τους προς κατανάλωση. Η Isabella Reeves, ερευνήτρια του Πανεπιστημίου Flinders και η κύρια συγγραφέας των ευρημάτων, είπε ότι «οι φάλαινες δολοφόνοι και οι λευκοί καρχαρίες είναι και οι δύο κορυφαίοι θηρευτές». Το κουφάρι που βρέθηκε στη Βικτώρια είχε «τέσσερα χαρακτηριστικά τραύματα από δάγκωμα», είπε - το ένα έδειξε ότι οι φάλαινες δολοφόνοι είχαν σκόπιμα σκίσει το συκώτι της.
Το φαινόμενο είχε παρατηρηθεί προηγουμένως στα ανοιχτά της Νότιας Αφρικής, όπου σε μια δημοσιευμένη περίπτωση, μια όρκα σκότωσε έναν μεγάλο λευκό και έφαγε το συκώτι του σε λιγότερο από δύο λεπτά. «Δείχνει ότι μάλλον υποτιμούμε πραγματικά πόσο συχνά και πού υπάρχει αυτή η συμπεριφορά», είπε η Reeves. Είπε ότι η κατανόηση του τι τρώνε οι όρκες και των διατροφικών τους αναγκών θα μπορούσε να βοηθήσει στη διατήρηση αυτών, της λείας τους και του υπόλοιπου οικοσυστήματος.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι φάλαινες δολοφόνοι, το μεγαλύτερο μέλος της οικογένειας των δελφινιών, τρέφονται με ένα ευρύ φάσμα ειδών: άλλα κήτη, φώκιες, καλαμάρια και χταπόδια, ψάρια και καρχαρίες. Έχουν καταγραφεί στο παρελθόν να διαλέγουν συγκεκριμένα όργανα, όπως η γλώσσα της φάλαινας, καθώς και το συκώτι του καρχαρία.
Η Δρ Ρεμπέκα Γουέλαρντ, επιστήμων της θάλασσας με βάση το Project ORCA και το Πανεπιστήμιο Curtin, είπε ότι οι φάλαινες δολοφόνοι ήταν «εξαιρετικοί θηρευτές στην κορυφή της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας». Είπε ότι οι όρκες, που συχνά αναφέρονται ως «λύκοι της θάλασσας», αντλούν το κυνηγετικό τους πλεονέκτημα από την «εξαιρετική ευφυΐα, τους ισχυρούς οικογενειακούς και κοινωνικούς δεσμούς τους και την ικανότητά τους να συνεργάζονται σε εξαιρετικά συγχρονισμένους λοβούς» – ικανές να εργάζονται σε αγέλες για να να καταρρίψουν θήραμα τόσο μεγάλο όσο μεγάλοι λευκοί καρχαρίες και μπλε φάλαινες.
Ο επιστήμων θαλάσσιας οικολογίας του Πανεπιστημίου Γκρίφιθ, δρ Όλαφ Μέινεκ επιβεβαίωσε ότι οι φάλαινες δολοφόνοι ήταν γνωστό ότι τρώνε συγκεκριμένα μέρη του σώματος. «Το γιατί τρώγεται το συκώτι δεν είναι απολύτως σαφές, αλλά θα μπορούσε να υποδηλώνει μια διατροφική ανεπάρκεια που οι όρκες προσπαθούν να αντισταθμίσουν», είπε. «Στη Νότια Αφρική, οι καρχαρίες έχουν εξαφανιστεί σε περιοχές όπου υπάρχουν όρκες», είπε. «Έτσι αυτή η συμπεριφορά μπορεί να έχει ισχυρό αντίκτυπο στην κατανομή του λευκού καρχαρία».
Ο δρ. Άνταμ Μίλερ, αναπληρωτής καθηγητής στη θαλάσσια επιστήμη και οικολογική γονιδιωματική στο Πανεπιστήμιο Flinders και συν-επικεφαλής της έρευνας, είπε ότι ενώ οι επιστήμονες δεν γνώριζαν πόσο συχνά οι φάλαινες δολοφόνοι διαμελίζουν λευκούς καρχαρίες, οι αλληλεπιδράσεις θα μπορούσαν να συμβάλουν στον ήδη μειούμενο πληθυσμό των λευκών καρχαριών. «Γνωρίζουμε ότι οι λευκοί καρχαρίες είναι βασικοί ρυθμιστές της δομής και των λειτουργιών του οικοσυστήματος, επομένως είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσουμε αυτούς τους κορυφαίους θηρευτές. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να παρακολουθούμε αυτούς τους τύπους αλληλεπιδράσεων στα αυστραλιανά ύδατα όπου είναι δυνατόν», είπε.
Με πληροφορίες από BBC
