Ο Πρόεδρος Τσίπρας πάει σινεμά…

Ο Στέφανος Κασιμάτης γράφει στην «Καθημερινή» για ένα περιστατικό που μάλλον εξέθεσε τον Πρόεδρο του Συνασπισμού. Γιατί τα μικρά κρίνουν τα μεγάλα.

«Η βραδινή έξοδος για την παρέα των φίλων πήγε στραβά από την αρχή. Κατ' αρχάς, επειδή νόμιζαν ότι θα έβλεπαν την ταινία «Μαύρος κύκνος», αλλά τέλος πάντων παραπλανήθηκαν και βρέθηκαν να βλέπουν την ελληνική ταινία «Το πέταγμα του κύκνου», στην πρεμιέρα της μάλιστα, προχθές σε κεντρικό κινηματογράφο.

Το χειρότερο ήλθε στο διάλειμμα, όταν μία κυρία της παρέας, που είχε αναλάβει να φέρει στους υπόλοιπους προμήθειες από το μπαρ, διαπίστωσε ότι στον κινηματογράφο ήταν και ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας. Ισως λόγω του χώρου (το κτίριο της Marfin, όπου μια συμμορία των Εξαρχείων δολοφόνησε τρεις εργαζομένους, είναι στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο με τον κινηματογράφο...), ίσως επειδή του έχει αδυναμία, της ήλθε η έμπνευση να τον πλησιάσει και να του πει πόσο ντρέπεται για τον ίδιον και για εκείνους που τον ψηφίζουν - απλά και όμορφα, χωρίς υπερβολές και υστερίες στην εκφορά του λόγου. Θα περίμενε κανείς ότι ο πρόεδρος, αντιμετωπίζοντας τόσο καιρό την αμφισβήτηση μέσα στο ίδιο το κόμμα του, θα την ανεχόταν και από έναν απλό πολίτη στο φουαγιέ ενός κινηματογράφου και μάλιστα εκπεφρασμένη ηπίως. Αμ δε! «Ποια είναι αυτή η τρελή;». Ρώτησε, μεγαλοφώνως και γνησίως κατάπληκτος, τη συντροφιά του και το επεισόδιο έμεινε εκεί.

Το κακό τρίτωσε όμως, όταν, επιστρέφοντας στην παρέα της, η κυρία ανακάλυψε -τι σύμπτωση! - ότι ο πρόεδρος Τσίπρας καθόταν πίσω της ακριβώς. Τι να κάνει με τον πειρασμό σε τόσο κοντινή απόσταση; Υπέκυψε, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει ο δεύτερος γύρος: εκείνη του ξαναείπε, ευπρεπώς, τη γνώμη της για τον ίδιο και την πολιτική του, εκείνος και πάλι άρχισε να απευθύνεται, απρεπώς, σε γνωστούς και αγνώστους γύρω του και να τους γνωστοποιεί μεγαλοφώνως την άποψη ότι «είναι τρελή, πρέπει να την κλείσουν μέσα», τη στόλισε κιόλας με τη συχνότερη προσφώνηση που ανταλλάσσουν μεταξύ τους οι Νεοέλληνες. (Είχε, ωστόσο, τη λεπτότητα να χρησιμοποιήσει τον όρο στο θηλυκό γένος...) Το επεισόδιο έληξε με τη σοφή παρέμβαση του συζύγου της κυρίας, που της είπε: «Γιατί θυμώνεις με τη γλώσσα του; Αυτή ξέρει, αυτή μιλάει...». Αυτό ας είναι και το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας: δεν μπορούμε να απαιτούμε από τους ανθρώπους πράγματα που τους υπερβαίνουν...»