«Δυναστεία, Δυναστεία, Δυναστεία / η αγάπη σου για μένα Δυναστεία / έτσι που έμπλεξες να δω πώς θα ξεμπλέξεις / είσαι ίδια η Κριστάλ και η Αλέξις...». Έτσι πήγαινε ένα τραγουδάκι του Χάρρυ Κλυνν από τα μέσα της δεκαετίας του '80 που σατίριζε την αχαλίνωτη δημοτικότητα και διείσδυση της «εμβληματικής» prime time (βραδινής προβολής) σαπουνόπερας πολυτελείας σε όλα τα κοινωνικά στρώματα της Ελλάδας αλλά και της υπόλοιπης υφηλίου. Ακόμα και ελληνικές ταινίες και βιντεοταινίες που «καυτηρίαζαν» εμμέσως το φαινόμενο είχαν κυκλοφορήσει τότε, όπως Ο Δυναστείας με τον Σωτήρη Μουστάκα - που γύριζε τη μια «τρασιά» μετά την άλλη σα να μην υπήρχε αύριο - και η Γύφτικη Δυναστεία με τον επαγγελματία «Ρομά» της οθόνης Μιχάλη Μόσιο.
Όσοι θυμούνται την «ορίτζιναλ» Δυναστεία, που βάστηξε από το 1981 ως το «βρώμικο» '89 – το σύνολο δηλαδή των ΠΑΣΟΚικών 80's δηλαδή – θυμούνται κυρίως την εκτυφλωτική νεοπλουτίστικη γκλαμουριά, τις βάτες, τις περμανάντ, τις ξεκατινιασμένες μπηχτές, τις κραυγαλέες (και κραγμένες) ίντριγκες και φυσικά τις επικές γατομαχίες με αποκορύφωμα τα απείρου κάλλους αμφίρροπα ντέρμπι μεταξύ Κρίσταλ (Λίντα Έβανς) και Αλέξις (Τζόαν Κόλινς) που πλακωνόντουσαν αγρίως με νύχια και με δόντια, χωρίς κανόνες και μέχρι τελικής πτώσης, σε μπουντουάρ, τραπεζαρίες και πισίνες (οι σκηνές υπάρχουν φυσικά προ πολλού στο youtube, έχοντας μαζέψει μέσα στα χρόνια εκατομμύρια views).
Ο γνωστός καβγάς της Κρίσταλ και της Αλέξις στη λίμνη
Κι όμως, ο πρώτος κύκλος της σειράς φιλοδοξούσε τότε να αποτελέσει μια εναλλακτικού τύπου βραδινή σαπουνόπερα με έμφαση στις βαθύτερες επιπλοκές του μεγάλου πλούτου στις συναισθηματικές και οικογενειακές σχέσεις των μελών μιας επιχειρηματικής δυναστείας του πετρελαίου και των ενεργειακών πόρων. Οι δείκτες τηλεθέασης όμως δεν ήταν οι αναμενόμενοι. Το κοινό έβρισκε πολύ πιο ενδιαφέροντα τα ρούχα, τα κοσμήματα και τις ραδιουργίες «κάτω από τη ζώνη» από τους μηχανισμούς του μεγάλου κεφαλαίου κι έτσι οι δημιουργοί αποφάσισαν «πουτάνα όλα κι ό,τι γίνει» (μέχρι και απαγωγές από Μολδαβούς αυτονομιστές αλλά και από εξωγήινους περιλάμβανε η παρανοϊκή πλοκή) επιστρατεύοντας στο πρώτο επεισόδιο (τίτλος: «Enter Alexis») του δεύτερου κύκλου, αυτό που θα αποδεικνυόταν το μεγάλο χαρτί της σειράς: την Τζόαν Κόλινς στο ρόλο της Αλέξις, ένα δυναμό ίντριγκας, camp υπεροψίας, κυνισμού και σεξουαλικότητας.
Στο – αναπόφευκτο – «reboot» που ξεκίνησε πριν από λίγες μέρες (έχει προβληθεί μόνο ο πιλότος) με την υπογραφή των παραγωγών της σειράς Gossip Girl συναντάμε τον ίδιο περίπου θίασο χαρακτήρων με κάποιες κρίσιμες «φυλετικές» μετατροπές. Η Κρίσταλ δεν είναι πια η ξανθιά πρώην γραμματέας και νυν trophy wife του Μπλέικ Κάριγκτον, αλλά η καστανή και Λατίνα πρώην γραμματέας και νυν trophy wife του Μπλέικ Κάριγκτον (τον οποίο υποδύεται ένας από τους τύπους που έπαιζαν στο επίσης αλήστου μνήμης Melrose Place). Ο σωφέρ/σταβλίτης και εραστής της κόρης του Μπλέικ και της Αλέξις (η οποία είναι άφαντη στο πρώτο επεισόδιο αλλά γίνεται αναφορά στο όνομά της), της Φάλον, είναι Αφρο-Αμερικανός, όπως και ο Τζεφ, ο γόνος της ανταγωνιστικής δυναστείας των Κόλμπι. Ο Στίβεν, ο αγαπημένος αδελφός της Φάλον, είναι εξαρχής ξεκάθαρα γκέι (ο «παλιός» Στίβεν βολόδερνε από τη μία σεξουαλική ταυτότητα στην άλλη και συνήθως οι μυστικοί γκόμενοι του κατέληγαν νεκροί) και επίσης υποστηρικτής της «ανανεώσιμης ενέργειας» που έρχεται σε σύγκρουση με τον «χειριστικό» πατέρα του, ενώ ο γκόμενός του είναι ανιψιός της Κρίσταλ.
Η νέα εκδοχή της Δυναστείας ξεκινά όσο φιλόδοξα είχε επιχειρήσει και η παλιά, με ένα αφηγηματικό μοντάζ (το αφηγείται η Φάλον) σχετικά με το ρόλο επιφανών δυναστειών της σύγχρονης αμερικανικής ιστορίας, όπου εικονίζονται μεταξύ άλλων και οι Τραμπ. Γρήγορα όμως και όχι ακριβώς διακριτικά, μπαίνει στο τριπ της υστερικής αντιπαράθεσης και της glossy κατινιάς. Στίβεν: «Όταν γίνει η επανάσταση, θα είσαι η πρώτη που θα της πάρουν το κεφάλι». Φάλον: «Να με ειδοποιήσεις να έχω πάει κομμωτήριο». Με το καλημέρα επίσης, προς το τέλος του πρώτου επεισοδίου, έχουμε και την πρώτη άγρια γατομαχία μεταξύ Κρίσταλ και Φάλον, η οποία, πριν ξεκινήσει το μαλλιοτράβηγμα, δαγκώνει επιδεικτικά το κεφάλι της νύφης από την κορυφή της τούρτας του επικείμενου γάμου του πατέρα της με την Κρίσταλ. Στον πιλότο, υπάρχουν επίσης και τρεις καραμπινάτες αναφορές στον Bowie: ακούγονται τα Rebel Rebel και Modern Love, ενώ η Κρίσταλ δηλώνει στον ξινό και δολοπλόκο μπάτλερ του Μπλέικ ότι στη δεξίωση του γάμου τους προτιμά να παίζει σε λούπα «Bowie στο Spotify» παρά η πολυμελής ορχήστρα που εκείνος έχει προσλάβει.
Το πρόβλημα με τη νέα Δυναστεία είναι ότι μοιάζει πολύ χλιαρή για να ασχοληθεί κανείς μαζί της ως «ένοχη απόλαυση». Θα έπρεπε ιδανικά να είναι πολύ πιο «trashy», «bitchy» και «meta». Εναλλακτικά, θα είχε ενδιαφέρον ίσως να ήταν αυστηρά μελό, υποδόρια και βαρύγδουπη, κάτι σαν Κραυγές και Ψίθυροι του Μπέργκμαν στο σύγχρονο Κολοράντο της ασυμμάζευτης πλουτοκρατίας.
σχόλια