Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, η «Αφύλαχτη Διάβαση» παρουσιάζει 10 διηγήσεις γυναικών.
Μέσα από το Πρώτο Πρόγραμμα, ακούσαμε διηγήσεις, βασισμένες σε προφορικές μαρτυρίες κακοποιημένων γυναικών. Μία εξ αυτών είναι η Αργυρώ μια γυναίκα που υφίσταται λεκτική βία από τον σύζυγό της, ο οποίος την έχει αποκλείσει από τον κοινωνικό της περίγυρο εδώ και χρόνια.
Η ψυχολογική, λεκτική, συναισθηματική και οικονομική βία είναι και αυτές μορφές κακοποιητικής συμπεριφοράς που αφήνουν ανοικτές πληγές.
Η ιστορία της Αργυρούς
Με λένε Αργυρώ και είμαι 60 χρόνων. Για μισό λεπτό… Μάλλον 61. Θεέ μου, ακόμα και την ηλικία μου μπερδεύω πια.
Όχι, ο άντρας μου δεν με χτυπάει. Ο άντρας μου κατάφερε να με αποκόψει από το κοινωνικό μου περιβάλλον. Δεν έχω φίλους, δεν έχω οικογένεια, δεν έχω συναδέλφους, δεν έχω γείτονες, δεν έχω τίποτα. Έχω μόνο τον άντρα μου, βλέπω μόνο τον άντρα μου, ακούω μόνο τον άντρα μου.
Ο άντρας μου με θεωρεί άχρηστη. Πιστεύει ότι είμαι ανίκανη για τα πάντα ή σχεδόν για τα πάντα. Μου ρίχνει ευθύνες για ό,τι κακό μάς συμβαίνει. Είμαι ανίκανη να βρω μια δουλειά, είμαι ανίκανη να μεγαλώσω τα παιδιά, είμαι ανίκανη να πάω να ψωνίσω. Δεν έχω δικό μου εισόδημα. Ο άντρας μου με κατηγορεί συνέχεια ότι ξοδεύω τα χρήματά του. Δεν μου δίνει χρήματα να πάω στη λαϊκή ή στο σούπερ μάρκετ.
Νιώθω συνέχεια ότι είμαι ένα βάρος που με κουβαλά. Πολλές φορές δεν θέλω να κάθομαι μαζί του ούτε για φαγητό. Νομίζω ότι μου μετράει τις μπουκιές που τρώω. Άλλωστε , μου το λέει συνέχεια. «Εγώ σε ταΐζω»! Προτιμώ να μένω νηστική παρά να τρώω μαζί του στο ίδιο τραπέζι. Βρίσκω διάφορες δικαιολογίες και δεν κάθομαι μαζί του για φαγητό.
Νομίζω ότι είμαι ένα σκουπίδι, ότι δεν αξίζω τίποτα. Ακόμα κι όταν δε μου λέει κάτι, ο τρόπος που με κοιτάζει είναι κάθε φορά ίδιος: «Είσαι άχρηστη»! Πώς πέρασαν τα χρόνια έτσι;
