Μια σειρά από ξηρασίες, με κορυφαία μία που διήρκεσε 13 συνεχόμενα χρόνια, ενδέχεται να συνέβαλαν καθοριστικά στην κατάρρευση του κλασικού πολιτισμού των Μάγια, σύμφωνα με νέα μελέτη του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν με εξαιρετική ακρίβεια ισότοπα οξυγόνου σε σταλαγμίτη από σπήλαιο στη χερσόνησο Γιουκατάν, καταγράφοντας για πρώτη φορά τα επίπεδα βροχόπτωσης σε κάθε υγρή και ξηρή περίοδο, από το 871 έως το 1021 μ.Χ. — χρονικό διάστημα που συμπίπτει με την Τελική Κλασική Περίοδο των Μάγια.
Η έρευνα αποκάλυψε ότι εκείνη την εποχή σημειώθηκαν οκτώ περίοδοι ξηρασίας κατά την υγρή περίοδο, διάρκειας τουλάχιστον τριών ετών, με την πιο παρατεταμένη να αγγίζει τα 13 χρόνια. Ακόμη και με τα προηγμένα συστήματα διαχείρισης νερού των Μάγια, μια τέτοια έλλειψη θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στην αγροτική παραγωγή και την κοινωνική σταθερότητα.
Τα νέα κλιματικά δεδομένα συνδέονται άμεσα με αρχαιολογικά ευρήματα: σε περιόδους έντονης ξηρασίας σταματούσε η καταγραφή ημερομηνιών και η ανέγερση μνημείων σε σημαντικά κέντρα, όπως το Τσιτσέν Ιτζά, υποδηλώνοντας ότι οι πόροι και η προσοχή στρέφονταν στην επιβίωση και όχι σε πολιτιστικά έργα.
Ο επικεφαλής της μελέτης, δρ. Daniel H. James, τόνισε ότι η ανάλυση σταλαγμιτών προσφέρει «λεπτομερή, σε πραγματική κλίμακα» εικόνα των κλιματικών συνθηκών, σε αντίθεση με προηγούμενες μεθόδους, όπως η μελέτη ιζημάτων λιμνών, που δίνουν πιο γενικά στοιχεία.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science Advances και ανοίγει τον δρόμο για πιο ακριβείς συγκρίσεις ανάμεσα σε κλιματικά και ιστορικά δεδομένα, ενώ η ομάδα εκτιμά ότι παρόμοιες αναλύσεις μπορούν να αποκαλύψουν και τη συχνότητα ακραίων φαινομένων, όπως οι τροπικές καταιγίδες, στην περιοχή των Μάγια.
