Ως κορυφαίος ιστορικός τέχνης, ο Κρίστοφερ Ράιτ έχει αποκαλύψει αρκετούς παλιούς πίνακες ζωγραφικής σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές για πέντε δεκαετίες. Τώρα ανακάλυψε ότι ένα αντίγραφο ενός πίνακα του Σερ Άντονι Βαν Ντάικ, τον οποίο αγόρασε για τον εαυτό του για 65 στερλίνες το 1970, μπορεί στην πραγματικότητα να είναι ένα πρωτότυπο έργο του Φλαμανδού ζωγράφου της αυλής του 17ου αιώνα του βασιλιά Κάρολου Α’.
Ο Σερ Άντονι βαν Ντάικ που γεννήθηκε στην Αμβέρσα, το 1599 και πέθανε στο Λονδίνο το 1641), ήταν Φλαμανδός ζωγράφος της μπαρόκ τεχνοτροπίας του 17ου αιώνα, ιδιαίτερα παραγωγικός στον τομέα των πορτρέτων Ευρωπαίων αριστοκρατών, αλλά και πινάκων με θρησκευτικά θέματα και σκηνές της μυθολογίας.
«Το αγόρασα από έναν έμπορο τέχνης στο δυτικό Λονδίνο», είπε ο Ράιτ. «Το αγόρασα ως αντίγραφο, ως ιστορικός τέχνης. Δεν το πρόσεξα». Ο Ράιτ υπολόγισε ότι ο πίνακας μπορεί να αξίζει σήμερα περίπου 40.000 λίρες, αν και ορισμένοι Βαν Ντάικ έχουν πουληθεί σε επταψήφια ποσά.
Ο πίνακας, ένα πορτρέτο της Isabella Clara Eugenia, Infanta της Ισπανίας κρέμεται στο καθιστικό του εδώ και χρόνια. Τώρα, έχοντας συνειδητοποιήσει τη σημασία του, θέλει να πάει σε δημόσιο ίδρυμα. Το δίνει σε μόνιμο δανεισμό στο Μουσείο Cannon Hall, στο Barnsley, το οποίο διαθέτει μια συλλογή από εκλεκτούς ολλανδικούς και φλαμανδικούς πίνακες του 17ου αιώνα.
Οι προηγούμενες ανακαλύψεις του Ράιτ περιλαμβάνουν ένα πορτρέτο του Stubbs στην Πινακοθήκη Ferens, στο Hull, και οι δημοσιεύσεις του περιλαμβάνουν μελέτες καλλιτεχνών του 17ου αιώνα όπως ο Ρέμπραντ. Ο ίδιος κοίταξε πιο προσεκτικά τον πίνακα, αφότου δέχθηκε την επίσκεψη του Κόλιν Χάρισον, ανώτερου επιμελητή ευρωπαϊκής τέχνης στο Μουσείο Ashmolean της Οξφόρδης που του είπε ότι το έργο που κρέμεται στον τοίχο του είναι Βαν Ντάικ.
Όταν το αγόρασε, ο Ράιτ είχε υποθέσει ότι ήταν ένα από τα πολυάριθμα αντίγραφα των πορτρέτων πριγκιπισσών του Βαν Ντάικ σε διάφορες μορφές. Αυτό που υπάρχει στον τοίχο του Ράιτ, λάδι σε καμβά, είναι διαστάσεων 81,5 εκ. επί 70,5 εκ.
Στο έργο η Isabella Clara Eugenia, Infanta της Ισπανίας εμφανίζεται με ρούχα μιας καλόγριας, σηματοδοτώντας το πένθος και την ευσέβειά της μετά τον θάνατο του συζύγου της, Αρχιδούκα Αλβέρτου Ζ' της Αυστρίας, το 1621. Έγινε αντιβασιλέας της Ολλανδίας και κυβέρνησε μόνη της μέχρι το θάνατό της το 1633, εγκαταλείποντας τα πολυτελή κοσμήματα και ρούχα με τα οποία είχε ζωγραφιστεί στα νεότερα της χρόνια. Ο Ράιτ αναγνώρισε ότι ήταν μια ευσεβής γυναίκα, καλή διαχειρίστρια και προστάτης των τεχνών, αλλά ποτέ δεν του άρεσε ιδιαίτερα το πορτρέτο. Όμως, επηρεασμένος από τον Χάρισον, το πήγε στο Ινστιτούτο Τέχνης Courtauld στο κεντρικό Λονδίνο, όπου εξετάστηκε και αποκαταστάθηκε. «Ήταν βρώμικο και είχε κίτρινο βερνίκι, αλλά ήταν σε αξιοπρεπή κατάσταση», είπε. «Το όλο πράγμα φαίνεται απολύτως υπέροχο τώρα».
Θεωρείται ότι χρονολογείται μεταξύ του 1628 και 1632. Ο Βαν Ντάικ είχε μέχρι τότε εργαστεί στην Αγγλία για τον βασιλιά Ιάκωβο Α' και το 1632, επέστρεψε στην Αγγλία, όπου ο Κάρολος Α' τον διόρισε πρώτο τη τάξει ζωγράφο και ιππότη.
Η έκθεση του Courtauld, όπως συντάχθηκε από τους ειδικούς σημειώνει ότι ο Βαν Ντάικ και το εργαστήριό του παρήγαγαν πολλά τέτοια πορτρέτα με πριγκίπισσες και ότι μπορεί να είναι «πολύ δύσκολο» να προσδιοριστεί ο βαθμός στον οποίο συμμετείχαν οι βοηθοί. «Η επιδεξιότητα μας οδηγεί στο να προτείνουμε διστακτικά ότι μπορεί να αποδοθεί στο εργαστήριο του Βαν Ντάικ και ότι ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια της ζωής του και υπό την επίβλεψή του».
σχόλια