Την περασμένη εβδομάδα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δέχθηκε να περιορίσει τις απαιτήσεις του από την Ελλάδα, όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να κάνει για υπάρξει μία συμφωνία που θα επιτρέψει τη χρηματοδότηση της Αθήνας, σύμφωνα με δημοσίευμα της Wall Street Journal.
Στο άρθρο με τίτλο «Η αντιπαράθεση της Ελλάδας με τους πιστωτές της για τη συμφωνία στο πρόγραμμα βοήθειας δοκιμάζει το ΔΝΤ», επισημαίνεται ότι το Ταμείο επί σχεδόν ένα χρόνο αρνείται να καταβάλει στην Ελλάδα την επόμενη δόση του προγράμματος, ζητώντας την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων που προβλέπονται από αυτό.
Τα μέτρα που ζητούσε το ΔΝΤ καταγράφηκαν τον Φεβρουάριο σε επιστολή της Κριστίν Λαγκάρντ προς τον επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ. Περιλάμβαναν τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, όπως και των αγορών εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών, του φορολογικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης.
Όπως γράφει ο Σάιμον Νίξον, ο περιορισμός των απαιτήσεων είναι μία σημαντική κίνηση, αν και η Ελλάδα θα πρέπει και πάλι να συμφωνήσει στην εφαρμογή δύσκολων μεταρρυθμίσεων που θα περιλαμβάνουν το πιθανότερο αλλαγές στις συντάξεις και στον ΦΠΑ.
«Ορισμένοι αξιωματούχοι φοβούνται ότι ακόμη και μία πιο περιορισμένη συμφωνία μπορεί να αποδειχθεί πολύ μεγάλη για την υλοποίησή της από την Αθήνα πριν από την προθεσμία στα μέσα Μαΐου, όταν πρέπει να αρχίσει η έγκριση από τη Βουλή, προκειμένου να εκταμιευθούν χρήματα πριν από τη λήξη του προγράμματος στο τέλος Ιουνίου», επισημαίνεται.
Τονίζεται επίσης πως ακόμη και στην περίπτωση που η συμφωνία θα προβλέπει λιγότερες μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει να ικανοποιεί τους μετόχους του ΔΝΤ ότι το ελληνικό χρέος θα είναι βιώσιμο, πριν αποφασιστεί η εκταμίευση των χρημάτων. «Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο», γράφει ο Νίξον.
«Ο συνδυασμός ενός περιορισμένου μεταρρυθμιστικού προγράμματος και η επίπτωση της πολιτικής αναστάτωσης μηνών στις προοπτικές ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας θα έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο χρηματοδοτικό κενό. Το ελληνικό χρέος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί σημαντικά, κάτι που οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης έχουν αποκλείσει, πέραν αλλαγών στα επιτόκια και τους χρόνους λήξης των υφιστάμενων δανείων», αναφέρει.
«Πολλά πιθανόν να εξαρτηθούν τότε από την αυστηρότητα με την οποία το ΔΝΤ αποφασίζει να επιβάλλει τους κανόνες του για τη βιωσιμότητα του χρέους. Θα απαιτήσει από την ευρωζώνη να παίξει τον δικό της ρόλο στην επίλυση της κρίσης, με τον κίνδυνο ότι αυτή θα αρνηθεί, αφήνοντας την Ελλάδα σε αδυναμία να πληρώσει τα χρέη της; Ή θα υποκύψει στην πολιτική πραγματικότητα της ευρωζώνης και θα εξωραΐσει πάλι την ανάλυσή της, όπως έκανε το 2010, εξασφαλίζοντας ότι θα συνεχιστεί το ελληνικό δράμα; Όλα τα βλέμματα πρέπει να είναι στραμμένα στην Ουάσιγκτον», καταλήγει το άρθρο.
σχόλια