Σύγχρονοι φόβοι και αγωνίες από την άκρη ενός βατήρα

Σύγχρονοι φόβοι και αγωνίες από την άκρη ενός βατήρα Facebook Twitter
Μέσα από αυτήν τη διαδρομή οι θεατές περνούν από τους εξωτερικούς παράγοντες της κρίσης σε μια κρίση εσωτερική, πιο βαθιά και πιο προσωπική... Φωτο.: Γιάννης Μισουρίδης
0

Δεν είναι εύκολο να βρεις το «Μπαγκλαντές», αν και απέχει λίγα μόνο λεπτά από την πλατεία Ομονοίας. Στην οδό Χαλκοκονδύλη, στο νούμερο 35, δεν υπάρχει ούτε ταμπέλα, ούτε κουδούνι, ούτε κάποιο στοιχείο που να μαρτυρά ότι πίσω από τη μικρή, σιδερένια πόρτα υπάρχει ζωή. Όταν τελικά ανοίξεις την πόρτα και κατέβεις από τα σκαλιά στο υπόγειο, το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις είναι αφίσες και διακοσμητικά που άφησαν πίσω τους τα μέλη της μπαγκλαντεσιανής κοινότητας από την εποχή που μαζεύονταν εδώ – εξού και το όνομα. Η ατμόσφαιρα του χώρου, που μοιάζει βαθιά θαμμένος στον αστικό ιστό της πόλης, σε βάζει αμέσως στο κλίμα της νέας παράστασης που παρουσιάζεται εκεί με τίτλο Στην άκρη του βατήρα.

Τοποθετώντας το έργο σε μια υποβαθμισμένη και αρκετά φτωχή περιοχή, όπως και καλώντας τους θεατές να περπατήσουν τη διαδρομή από την Ομόνοια μέχρι το Μπαγκλαντές, είναι σαν να τους υποβάλλουμε στη διαδικασία της κρίσης


Αυτό ακριβώς το συναίσθημα θέλει να προκαλέσει στον θεατή και η σκηνοθέτις της Μαρία Γοργία. «Ήθελα να φτιάξω ένα έργο που να μιλά για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη σημερινή εποχή. Τοποθετώντας το σε μια υποβαθμισμένη και αρκετά φτωχή περιοχή, όπως και καλώντας τους θεατές να περπατήσουν τη διαδρομή από την Ομόνοια μέχρι το Μπαγκλαντές, είναι σαν να τους υποβάλλουμε στη διαδικασία της κρίσης».


Μέσα από αυτήν τη διαδρομή οι θεατές περνούν από τους εξωτερικούς παράγοντες της κρίσης σε μια κρίση εσωτερική, πιο βαθιά και πιο προσωπική. Από την οικονομική και κοινωνική κρίση μεταφερόμαστε σταδιακά σε μια κρίση ηλικιακής και υπαρξιακής φύσης που εκφράζεται μέσα από μια σύγχρονη γυναίκα και την περφόρμανς της Σάνιας Στριμπάκου. Πώς προέκυψε όμως η ιδέα μιας τέτοιας παράστασης;

Σύγχρονοι φόβοι και αγωνίες από την άκρη ενός βατήρα Facebook Twitter
Η Σάνια με το σώμα και τον χορό εκφράζει διαφορετικούς χαρακτήρες που μοιράζονται κοινά συναισθήματα, κοινούς φόβους και κοινές αγωνίες... Φωτο.: Γιάννης Μισουρίδης


«Ήρθε ως συνέχεια της προηγούμενης δουλειάς που έκανα πέρσι και είχε τίτλο Στην τραμπάλα. Το θέμα της είχε πάλι να κάνει με την κρίση στην Ελλάδα και τη νέα κοινωνική τάξη που διαμορφώνεται τα τελευταία χρόνια, τους λεγόμενους "πρεκάριους". Σε εκείνη πρωταγωνιστούσαν ένας άντρας και μια γυναίκα. Τώρα έστρεψα τον φακό στη γυναίκα, όχι τόσο από κοινωνικο-οικονομική σκοπιά όσο από υπαρξιακή. Έστρεψα τον φακό στον εαυτό μου. Στις δικές μου αγωνίες και στους δικούς μου φόβους. Αυτή η παράσταση είναι ένα από τα πιο προσωπικά έργα που έχω κάνει».


Στο έργο υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία αλλά και σημεία με τα οποία θα μπορούσε να ταυτιστεί οποιαδήποτε γυναίκα της σύγχρονης εποχής. Η Σάνια με το σώμα και τον χορό εκφράζει διαφορετικούς χαρακτήρες που μοιράζονται κοινά συναισθήματα, κοινούς φόβους και κοινές αγωνίες. Με τον λόγο της δημιουργεί αντιφατικές εικόνες, χτίζει έναν κεντρικό χαρακτήρα αλλά και πολλαπλές προσωπικότητες. Χρησιμοποιεί κείμενα του Μπέκετ, του Χάινερ Μίλερ, της σκηνοθέτιδας αλλά και δικά της. Κείμενα που δημιουργήθηκαν στις πρόβες για τις ανάγκες της κάθε σκηνής.

Σύγχρονοι φόβοι και αγωνίες από την άκρη ενός βατήρα Facebook Twitter
Από την οικονομική και κοινωνική κρίση μεταφερόμαστε σταδιακά σε μια κρίση ηλικιακής και υπαρξιακής φύσης που εκφράζεται μέσα από μια σύγχρονη γυναίκα και την περφόρμανς της Σάνιας Στριμπάκου... Φωτο.: Γιάννης Μισουρίδης


Τη ρωτάω γιατί αποφάσισε να προσθέσει το γυμνό στοιχείο στην παράσταση. «Το γυμνό δεν είναι φτιαγμένο για να προκαλεί. Δεν αναφέρεται σε μια σεξουαλικότητα ή σε κάτι που έχει στόχο να προκαλέσει ή να δημιουργήσει συναισθήματα αμηχανίας. Γυμνό υπάρχει στην ουσία μόνο σε δύο σημεία. Το ένα εκθέτει την πορεία της ζωής, τη μετάβαση του σώματος από τη νεότητα στο γήρας, ενώ το άλλο είναι μια διαδραστική σκηνή στην οποία η κοπέλα κάνει απλώς ένα μπάνιο, ζωντανά, επί σκηνής».


Η διάδραση αποτελεί βασικό στοιχείο το έργου. Κάποιες σκηνές πραγματοποιούνται μαζί με το κοινό. Η περφόρμερ εισχωρεί στον χώρο τους και αντίστροφα. Η Μαρία θεωρεί πως είναι πιθανό το αθηναϊκό κοινό να θεωρήσει περιττή αυτήν τη συνεργασία, αλλά για εκείνη έχει νόημα, ουσία και σημασία για την εξέλιξη του έργου.


Η παράσταση έχει ελεύθερη είσοδο με προαιρετική συνεισφορά, όπως συμβαίνει με κάθε έργο που φιλοξενείται στο Μπαγκλαντές. Για τη σκηνοθέτιδα είναι η πρώτη φορά που δοκιμάζει κάτι τέτοιο μακριά από την ασφάλεια ενός θεάτρου. «Θέλουμε να είμαστε πιο κοντά στην έννοια της κρίσης και των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Ως καλλιτέχνες δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αυτό το κομμάτι».

Σύγχρονοι φόβοι και αγωνίες από την άκρη ενός βατήρα Facebook Twitter
Η διάδραση αποτελεί βασικό στοιχείο το έργου. Κάποιες σκηνές πραγματοποιούνται μαζί με το κοινό. Η περφόρμερ εισχωρεί στον χώρο τους και αντίστροφα...Φωτο.: Γιάννης Μισουρίδης


«Στην άκρη του βατήρα», Μπαγκλαντές, Χαλκοκονδύλη 35, Ομόνοια, 7, 8, 9, 14, 15, 16, 21, 22, 23, 28/2, 1, 2, 7, 8, 9, 14, 15, 16/3. Ώρα έναρξης: 21.15, είσοδος ελεύθερη (με προαιρετική οικονομική συνεισφορά), απαραίτητη τηλ. κράτηση στο 6944 686991, facebook.com/pages/Μπαγκλαντές

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ