Λόγος Απειλή: Αποδομώντας το Oριγκάμι

Λόγος Απειλή: Αποδομώντας το Oριγκάμι Facebook Twitter
8

Ο τρίτος προσωπικός δίσκος του Λόγου Απειλή έρχεται σε ένα ιδιαίτερο timingγια την πορεία του ανεξάρτητου Έλληνα ράπερ. Αφενός ο διπλός του δίσκος «Άλλα λόγια να μισιόμαστε» πριν από σχεδόν τρία χρόνια δημιούργησε συνθήκες momentum για τον καλλιτέχνη και αφετέρου έχω την αμυδρά υποψία ότι κάπου τον «έκαψε». Αυτό το κάψιμο εκτείνεται σε ένα ευρύ φάσμα, από την υπερβολική προβολή μέχρι την υπερέκθεση σε ακροατήρια που αντιμετωπίζουν το ελληνόφωνο χιπ χοπ με μια σκωπτική ματιά τύπου:

«Καλέ, αυτοί οι πιτσιρικάδες που κάνουν yaw yaw δεν είναι αυτοί, χρυσή μου;»«Όχι βρε, είναι αυτοί με τα καπέλα που κάνουν σαν μαύροι στο νέο βιντεοκλίπ της Κοκκίνου».

Ο Λόγος Απειλή είναι ράπερ για «ζωντανό». Για υπόγα τύπου ΑΝ, με ιδρώτα και πιτσιρικάδες στα πρώτα έξω τους να χτυπιούνται σαν να μην υπάρχει αύριο. Τεχνικά έχουν χιλιογραφτεί γι’ αυτόν και δεν χρειάζεται να τα ξαναπούμε. Είναι πιστόλι, με τρία πνευμόνια και flow. Στιχουργικά, όμως, θα έπρεπε να ακούγεται πιο μεστός, λιγότερο αυτοαναφορικός και όχι τόσο επαναστάτης χωρίς αιτία. Από το «Origami» δεν λείπουν ο πολιτικός και κοινωνικός σχολιασμός, η προσωπική γραφή και οι κλασικές μπατλάδικες ρίμες (νομίζω το κατεξοχήν πεδίο του). Υπάρχει αφήγηση, συνεκτική σχέση ροής, ύφος και, φυσικά, beats ξυράφια στο παραδοσιακό μοτίβο του καθάριου χιπ χοπ ήχου των ’90s, όπου τα samples και οι μπότες είχαν αναχθεί σε επιστήμη. Αυτό που δεν υπάρχει, όμως, είναι πειστική ερμηνεία, έξυπνα μοτίβα και κάτι αξιοπρόσεχτο, πέραν των τετριμμένων.

Είναι, όμως, αυτά μία από τα ίδια;

Ξεκάθαρα ναι, και θα χρέωνα στον δίσκο και αποτυχία, αν λάμβανα υπόψη μου τη μόνιμη οργή (δεκαπεντάχρονου) που δείχνει να διακατέχει τον Λόγο Απειλή στα κομμάτια του από την αρχή της εμφάνισής του και υπάρχει διάχυτη και στο «Origami». Ξέρω, όμως, ότι είναι πηγαία και μια και ο αυθορμητισμός λείπει γενικά από τη μουσική στις μέρες μας, του το συγχωρώ.

Εν κατακλείδι, ένας αξιοπρόσεκτοςκαι καλοδουλεμένος δίσκος, που όμως δεν συμπίπτει με την καλλιτεχνική ωρίμανση ή ανέλιξη του Λόγου Απειλή, κυρίως στον τομέα των ιδεών. Και επειδή στην αρχή μίλησα και για timing, σε σχέση με τη φετινή εγχώρια χιπ χοπ δισκοπαραγωγή, το «Origami» έρχεται τρίτο και καταϊδρωμένο σε σχέση με κυκλοφορίες όπως αυτές του Εισβολέα ή των Βήτα Πεις.

8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM

σχόλια

6 σχόλια
Το origami ειναι κατα τη γνωμη μου το πιο σοβαρο album του 12-13. Koυπλε οπως αυτα στα ''χιλια προσωπα'', στο ''βυθο'' και στο ''απειλη'' ειναι μεστα και καθε αλλο παρα ''αυτοαναφορικα''.
Να γελοιοποιήσω τους προγόνους του; Δε θα εκανα ποτε μια δουλειά που ηδη γίνεται θεσπέσια. Το παρατσούκλι του δε το επέλεξα εγώ, και δε το προσδίδω στον αυτοσαρκασμό μα στην αυτογνωσία. Επιμένω πως είναι το πραγματικό του επίθετο! Άλλωστε ο ΙΔΙΟΣ το επέλεξε- διάλεξε - πρόσθεσε ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΕΠΙΘΕΤΟ ΤΟΥ! ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ.. ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ - ΟΝΟΜΑ - ΕΠΙΘΕΤΟ η ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟ. Τον αντιπροσωπευει; Και η σωστή απάντηση είναι hell yeah και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη με αυτό. Πώς το λένε στα ηλίθια. Δε μιλάω βραζιλιάνικα. Είναι πίκπας. Και επειδή μου σκάνε και ομοιοκαταληξίες ας βάλουμε μια τελεία στην κριτική του ΠΙΚΠΑ.. Ετσι ρε μαλάκα σπό βγαίνουνε τα πενηνταευρα. Νοιώθεις;
Σε όλες τις χώρες του κόσμου το επώνυμο μιας οικογένειας προέρχεται, ως γνωστό, κυρίως από το επάγγελμα του προγόνου της. Και εσύ φίλε μου, ονομάζεσαι Πίκπας. Δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο. Με κάλυψες.
Πριν πεις την δήθεν προσβλητική εξυπνάδα ίσως θα μπορούσες να ψάξεις (ή να προσέξεις τα εισαγωγικά στο "Πίκπας") γιατί αυτό είναι το αυτοσαρκαστικό του παρατσούκλι - και όχι επώνυμο της οικογένειας κλπ. (Που ήθελες να γελοιοποιήσεις και τους προγόνους του!)
Πολύ καλή προσέγγιση!Επίσης συμφωνώ απόλυτα στο "έρχεται τρίτο και καταϊδρωμένο σε σχέση με κυκλοφορίες όπως αυτές του Εισβολέα ή των Βήτα Πεις." σαν ακροατής αυτής της μουσικής εδώ και χρόνια.