Λόγος Απειλή: Αποδομώντας το Oριγκάμι

Λόγος Απειλή: Αποδομώντας το Oριγκάμι Facebook Twitter
8

Ο τρίτος προσωπικός δίσκος του Λόγου Απειλή έρχεται σε ένα ιδιαίτερο timingγια την πορεία του ανεξάρτητου Έλληνα ράπερ. Αφενός ο διπλός του δίσκος «Άλλα λόγια να μισιόμαστε» πριν από σχεδόν τρία χρόνια δημιούργησε συνθήκες momentum για τον καλλιτέχνη και αφετέρου έχω την αμυδρά υποψία ότι κάπου τον «έκαψε». Αυτό το κάψιμο εκτείνεται σε ένα ευρύ φάσμα, από την υπερβολική προβολή μέχρι την υπερέκθεση σε ακροατήρια που αντιμετωπίζουν το ελληνόφωνο χιπ χοπ με μια σκωπτική ματιά τύπου:

«Καλέ, αυτοί οι πιτσιρικάδες που κάνουν yaw yaw δεν είναι αυτοί, χρυσή μου;»«Όχι βρε, είναι αυτοί με τα καπέλα που κάνουν σαν μαύροι στο νέο βιντεοκλίπ της Κοκκίνου».

Ο Λόγος Απειλή είναι ράπερ για «ζωντανό». Για υπόγα τύπου ΑΝ, με ιδρώτα και πιτσιρικάδες στα πρώτα έξω τους να χτυπιούνται σαν να μην υπάρχει αύριο. Τεχνικά έχουν χιλιογραφτεί γι’ αυτόν και δεν χρειάζεται να τα ξαναπούμε. Είναι πιστόλι, με τρία πνευμόνια και flow. Στιχουργικά, όμως, θα έπρεπε να ακούγεται πιο μεστός, λιγότερο αυτοαναφορικός και όχι τόσο επαναστάτης χωρίς αιτία. Από το «Origami» δεν λείπουν ο πολιτικός και κοινωνικός σχολιασμός, η προσωπική γραφή και οι κλασικές μπατλάδικες ρίμες (νομίζω το κατεξοχήν πεδίο του). Υπάρχει αφήγηση, συνεκτική σχέση ροής, ύφος και, φυσικά, beats ξυράφια στο παραδοσιακό μοτίβο του καθάριου χιπ χοπ ήχου των ’90s, όπου τα samples και οι μπότες είχαν αναχθεί σε επιστήμη. Αυτό που δεν υπάρχει, όμως, είναι πειστική ερμηνεία, έξυπνα μοτίβα και κάτι αξιοπρόσεχτο, πέραν των τετριμμένων.

Είναι, όμως, αυτά μία από τα ίδια;

Ξεκάθαρα ναι, και θα χρέωνα στον δίσκο και αποτυχία, αν λάμβανα υπόψη μου τη μόνιμη οργή (δεκαπεντάχρονου) που δείχνει να διακατέχει τον Λόγο Απειλή στα κομμάτια του από την αρχή της εμφάνισής του και υπάρχει διάχυτη και στο «Origami». Ξέρω, όμως, ότι είναι πηγαία και μια και ο αυθορμητισμός λείπει γενικά από τη μουσική στις μέρες μας, του το συγχωρώ.

Εν κατακλείδι, ένας αξιοπρόσεκτοςκαι καλοδουλεμένος δίσκος, που όμως δεν συμπίπτει με την καλλιτεχνική ωρίμανση ή ανέλιξη του Λόγου Απειλή, κυρίως στον τομέα των ιδεών. Και επειδή στην αρχή μίλησα και για timing, σε σχέση με τη φετινή εγχώρια χιπ χοπ δισκοπαραγωγή, το «Origami» έρχεται τρίτο και καταϊδρωμένο σε σχέση με κυκλοφορίες όπως αυτές του Εισβολέα ή των Βήτα Πεις.

8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT
Αlex Kapranos : «Η κουζίνα και το rock 'n' roll είναι δυο κόσμοι που μοιάζουν»

Μουσική / Αlex Kapranos : «Η φήμη είναι πολύ γελοία. Όσο λιγότερο τη σκέφτεσαι, τόσο το καλύτερο»

Οι Franz Ferdinand έρχονται τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα και ο Ελληνοβρετανός frontman τους, από την κορυφή ενός ελβετικού βουνού, βρίσκει χρόνο να μιλήσει για την ελληνικότητα, τις ανησυχίες του, το φαγητό και την αγάπη του για το ska.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Private Recordings»: Στο δωμάτιο του Μίκη

Μουσική / Σε πρόβα με τον Μίκη, ενώ το σταθερό κουδουνίζει μάταια

Τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του μεγάλου Έλληνα συνθέτη, το διπλό άλμπουμ «Private Recordings» φέρνει στο φως ανέκδοτες ηχογραφήσεις του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη, που ξαναζωντανεύουν το αξεπέραστο μουσικό του αποτύπωμα.
ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΡΟΥΒΑΣ
Νίκος Ζιώγαλας

Μουσική / Νίκος Ζιώγαλας: «Δεν ξέρεις ποτέ πώς θα τα φέρει η ζωή, να είσαι ευγενικός, να παλεύεις για την καλοσύνη»

Aπό πολύ νωρίς, η μουσική τον χτύπησε στο δόξα πατρί, μπήκε σε αυτό το τριπ και δεν βγήκε ποτέ. «Σαν star του σινεμά», «Πάρε με απόψε πάρε με», «Βασιλική», «Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα», «Πέρασε η μπόρα» και για πολλά ακόμα τραγούδια ευθύνεται ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός που σήμερα αφηγείται τη ζωή του στη LifO
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

6 σχόλια
Το origami ειναι κατα τη γνωμη μου το πιο σοβαρο album του 12-13. Koυπλε οπως αυτα στα ''χιλια προσωπα'', στο ''βυθο'' και στο ''απειλη'' ειναι μεστα και καθε αλλο παρα ''αυτοαναφορικα''.
Να γελοιοποιήσω τους προγόνους του; Δε θα εκανα ποτε μια δουλειά που ηδη γίνεται θεσπέσια. Το παρατσούκλι του δε το επέλεξα εγώ, και δε το προσδίδω στον αυτοσαρκασμό μα στην αυτογνωσία. Επιμένω πως είναι το πραγματικό του επίθετο! Άλλωστε ο ΙΔΙΟΣ το επέλεξε- διάλεξε - πρόσθεσε ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΕΠΙΘΕΤΟ ΤΟΥ! ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ.. ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ - ΟΝΟΜΑ - ΕΠΙΘΕΤΟ η ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟ. Τον αντιπροσωπευει; Και η σωστή απάντηση είναι hell yeah και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη με αυτό. Πώς το λένε στα ηλίθια. Δε μιλάω βραζιλιάνικα. Είναι πίκπας. Και επειδή μου σκάνε και ομοιοκαταληξίες ας βάλουμε μια τελεία στην κριτική του ΠΙΚΠΑ.. Ετσι ρε μαλάκα σπό βγαίνουνε τα πενηνταευρα. Νοιώθεις;
Σε όλες τις χώρες του κόσμου το επώνυμο μιας οικογένειας προέρχεται, ως γνωστό, κυρίως από το επάγγελμα του προγόνου της. Και εσύ φίλε μου, ονομάζεσαι Πίκπας. Δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο. Με κάλυψες.
Πριν πεις την δήθεν προσβλητική εξυπνάδα ίσως θα μπορούσες να ψάξεις (ή να προσέξεις τα εισαγωγικά στο "Πίκπας") γιατί αυτό είναι το αυτοσαρκαστικό του παρατσούκλι - και όχι επώνυμο της οικογένειας κλπ. (Που ήθελες να γελοιοποιήσεις και τους προγόνους του!)
Πολύ καλή προσέγγιση!Επίσης συμφωνώ απόλυτα στο "έρχεται τρίτο και καταϊδρωμένο σε σχέση με κυκλοφορίες όπως αυτές του Εισβολέα ή των Βήτα Πεις." σαν ακροατής αυτής της μουσικής εδώ και χρόνια.