Αριάν Μνουσκίν: Η μεγάλη κυρία του γαλλικού θεάτρου επανέρχεται με το έργο «Οι Εφήμεροι»

Αριάν Μνουσκίν: Η μεγάλη κυρία του γαλλικού θεάτρου επανέρχεται με τη νέα της δουλειά Facebook Twitter
Oι σκηνοθεσίες της Μνουσκίν είναι ακριβώς αυτό: χορογραφίες όπου όλα, άνθρωποι - αντικείμενα - πλατφόρμες -φωτισμοί - κοστούμια - υπερμεγέθη υφάσματα, κινούνται σαν ένα καλογυμνασμένο corps de ballet. © Michèle Laurent
0

Επανέρχεται με τη νέα της δουλειά και τίτλο Οι Εφήμεροι, ομαδικό πόνημα μετά από αυτοσχεδιασμό, όπως ακριβώς το περσινό εξάωρο υπερθέαμα Το Τελευταίο Καραβανσαράι, η «μεγάλη κυρία του γαλλικού θεάτρου» Αριάν Μνουσκίν. Αυτή τη φορά βασισμένο στις ιστορίες, τις εμπειρίες, τις μικροχαρές και μικροτραγωδίες της οικογενειακής καθημερινότητας και της παιδικής ηλικίας των συντελεστών της, οι οποίες, καθώς γίνονται αναγνωρίσιμες στον καθένα μας ασχέτως καταγωγής και τόπου διαμονής, αποκτούν μια συνταρακτική οικουμενικότητα, γίνονται ένα έπος της ζωής των ανθρώπων του 20ού και πια του 21ου αιώνα!

Με τη χαρακτηριστική «επική» φόρμα των παραστάσεων του «Θεάτρου του Ήλιου», τους δεκάδες αεικίνητους ερμηνευτές σε τέλειο συγχρονισμό μεταξύ τους - σαν να συμμετέχουν όχι σε θεατρικά δρώμενα αλλά σε μπαλέτο! Γιατί οι σκηνοθεσίες της Μνουσκίν είναι ακριβώς αυτό: χορογραφίες όπου όλα, άνθρωποι - αντικείμενα - πλατφόρμες -φωτισμοί - κοστούμια - υπερμεγέθη υφάσματα, κινούνται σαν ένα καλογυμνασμένο corps de ballet.

Το «Θέατρο του Ήλιου», ένας θεατρικός οργανισμός πολυεθνικός και πολυπολιτισμικός, εβδομηνταπέντε ανθρώπων, όλων ενταγμένων επί ίσοις όροις, με ενιαίο μισθό και ίσες υποχρεώσεις, εγκαταστημένο λίγο έξω από το Παρίσι σε ένα παλιό εργοστάσιο πυρομαχικών, είναι μια ομάδα που δεν έχει πάψει τα τελευταία σαράντα χρόνια να μεγαλουργεί, κι ας έχουν μείνει μόλις δώδεκα άτομα από τον αρχικό πυρήνα.

Η σπουδαία εμπνεύστρια, οραματίστρια και πάνω απ' όλα δημιουργός Αριάν Μνουσκίν, από τους μεγαλύτερους εν ζωή θρύλους του γαλλικού και βέβαια του ευρωπαϊκού θεάτρου, έχοντας καταφέρει να συγκεράσει την commedia del'arte με το θέατρο του δρόμου και το θέατρο της Ανατολής, αλλά και με την επιστημονική έρευνα και παρατήρηση των μεγάλων κοινωνικών εξελίξεων και την επίδρασή τους, θεωρείται σήμερα από τις κορυφαίες εκπρόσωπους του πολιτικού θεάτρου διεθνώς. Από τα πρώιμα χρόνια, από την πρώτη κιόλας παράστασή της, τους Μικροαστούς του Μαξίμ Γκόργκι το 1964, μέχρι τα διάσημα –λόγω της μεταφοράς τους και στον κινηματογράφο– 1789 και 1793, αλλά και αργότερα, με τα σαιξπηρικά ιστορικά δράματα έως την αρχαία ελληνική τραγωδία, το ενδιαφέρον της πάντα εστιαζόταν στη συνειδητοποίηση και καταγραφή της ιστορικής μας εξέλιξης, της πορείας της ανθρώπινης μοίρας, της αναπόδραστης αλληλοεξάρτησης τάξεων, θρησκειών, φυλών. Τα δεινά που μπορούν να αποφέρουν οι αδικίες της εξουσίας, οι μηχανορραφίες, οι προκαταλήψεις, τα «λάθη» και οι «παρεξηγήσεις» της Ιστορίας.

Αριάν Μνουσκίν: Η μεγάλη κυρία του γαλλικού θεάτρου επανέρχεται με τη νέα της δουλειά Facebook Twitter
Η «μεγάλη κυρία του γαλλικού θεάτρου» Αριάν Μνουσκίν.
Αριάν Μνουσκίν: Η μεγάλη κυρία του γαλλικού θεάτρου επανέρχεται με τη νέα της δουλειά Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από την παράσταση τίτλο με τίτλο οι Εφήμεροι,© Michèle Laurent. © Michèle Laurent
Αριάν Μνουσκίν: Η μεγάλη κυρία του γαλλικού θεάτρου επανέρχεται με τη νέα της δουλειά Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από την παράσταση τίτλο με τίτλο οι Εφήμεροι,© Michèle Laurent

Το Théâtre du Soleil, ένας θεατρικός οργανισμός πολυεθνικός και πολυπολιτισμικός, εβδομηνταπέντε ανθρώπων, όλων ενταγμένων επί ίσοις όροις, με ενιαίο μισθό και ίσες υποχρεώσεις, εγκαταστημένο λίγο έξω από το Παρίσι σε ένα παλιό εργοστάσιο πυρομαχικών, είναι μια ομάδα που δεν έχει πάψει τα τελευταία σαράντα χρόνια να μεγαλουργεί, κι ας έχουν μείνει μόλις δώδεκα άτομα από τον αρχικό πυρήνα. Νέα παιδιά και καλλιτέχνες συνεχώς εντάσσονται στην ομάδα, συχνά ερασιτέχνες, πολιτικοί πρόσφυγες που στους κόλπους του βρίσκουν συμπαράσταση και στόχο ζωής! Άλλωστε δεν έχει πάψει, παρ' όλη τη φήμη της ιδρύτριάς του, να παραμένει ένα πραγματικό ensemble, ένα κοινόβιο τρόπον τοινά (είναι χαρακτηριστικό το τελετουργικό της προετοιμασίας και του βαψίματος των ηθοποιών πριν από κάθε τους παράσταση, σε ανοιχτά καμαρίνια, σε κοινή θέα για τους προσερχομένους), ιδανικός τόπος ομαδικών και δημοκρατικών διαδικασιών, με κοινό σκοπό: ένα μεγάλο λαϊκό θέατρο που θα «νουθετήσει», στα πέρατα του κόσμου πια –μιας και οι διεθνείς περιοδείες είναι αλλεπάλληλες–, με σαφείς καταγγελίες, όχι απλώς τη γαλλική κοινωνία αλλά ένα παγκόσμιο, ανυπεράσπιστο και συχνά απληροφόρητο κοινό.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ