«Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτό που μου έκαναν. Με σφαγίασαν όταν ήμουν 11 ετών. Μας υπέβαλαν σ' αυτό μαζί με τις ξαδέλφές μου και τις αδελφές μου.
Ήμασταν 15 κορίτσια μαζί εκείνη την ημέρα. Δεν είχαμε την παραμικρή προειδοποίηση γι' αυτό που επρόκειτο να μας συμβεί. Από τη στιγμή που σε κόβουν είναι σα να σε καταδικάζουν σε ισόβια κάθειρξη».
Η Sarian Kamara κατάγεται από τη Σιέρα Λεόνε. Γνωρίζει πως η κλειτοριδεκτομή δεν είναι πια μια τραγωδία της οποίας τις προεκτάσεις αγνοεί η κοινή γνώμη. Γνωρίζει, όμως, ότι μέχρι σήμερα δεν κρατούνται αρχεία για τα κορίτσια με τη δική της οδυνηρή μοίρα. Θέλει να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο γι' αυτό που εξακολουθεί να συμβαίνει πίσω στην πατρίδα της.
«Θυμάμαι όταν ήμουν έγκυος στη δική μου κόρη πριν από 14 χρόνια. Εμφανίστηκα στο νοσοκομείο του St. Thomas σχεδόν ετοιμόγεννη και ενώ ήταν ορατό δια γυμνό οφθαλμού ότι έχω υποβληθεί σε κλειτοριδεκτομή, κανείς -ούτε οι γιατροί, ούτε οι μαίες, ούτε οι νοσοκόμες- μπορούσαν να με βοηθήσουν αποτελεσματικά», λέει η Sarian.
Όπως εξηγεί, ίσως να υπέθεσαν ότι αφού έχει να κάνει με ένα κομμάτι -το πιο απεχθές- του πολιτισμού της, δεν θα έπρεπε να εμπλακούν... «Όμως, η κλειτοριδεκτομή δεν είναι ένα πρόβλημα της Σιέρα Λεόνε, ή ένα πρόβλημα της Αφρικής αποκλειστικά. Είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε».
Και είναι όντως έτσι: σήμερα περισσότερα από 200 εκ. κορίτσια σε όλον τον κόσμο εξακολουθούν να υποβάλλονται σε αυτή την φονική για το σώμα και την ψυχή τους χειρουργική διαδικασία. «Είμαι 40 χρονών, έχω έξι παιδιά και αυτά είναι ο λόγος για τον οποίο εξακολουθώ να ξυπνάω το πρωί και να φωνάζω όσο πιο δυνατά γίνεται γι' αυτό που μου έκαναν όταν ήμουν ακόμη παιδί, υποθηκεύοντας τη ζωή μου», καταλήγει.
σχόλια