ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Η Ζάκυνθος του σήμερα μέσα από το κρασί της

Η Ζάκυνθος του σήμερα μέσα από το κρασί της Facebook Twitter
Λίγοι και τολμηροί αντιστέκονται στην άναρχη τουριστική δόμηση και παλεύουν να κρατήσουν ζωντανή την τοπική αγροτική παραγωγή.
0

Πετούσα πρόσφατα, με την πρώτη πρωινή πτήση, τη «γαλατάδικη» για όσους ταξιδεύουν συχνά, για Ζάκυνθο. Τόπος καταγωγής, όμορφες παιδικές μνήμες, ξέφρενα εφηβικά καλοκαίρια, αναίτια αποστροφή τα τελευταία χρόνια. Καθώς προσεγγίζαμε το νησί, θαύμαζα την πανέμορφη ακτογραμμή και τον εύφορο κάμπο.

Η αυλαία πέφτει για την τουριστική περίοδο του 2017. Σκέφτομαι ότι εάν ρωτήσεις έναν επισκέπτη τι του έμεινε από τη διαμονή του στο νησί, θα λάβεις προβλέψιμες απαντήσεις που θα αφορούν το φυσικό κάλλος του τόπου. Σπάνια θ' ακούσεις κολακευτικά σχόλια για τη γαστρονομία ή τη βαριά πολιτιστική κληρονομιά που κουβαλάει το «λουλούδι της Ανατολής». Και εάν ο σεισμός του 1953 τα γκρέμισε όλα, έτσι εύκολα διαγράφουμε από τη μνήμη Φόσκολο, Κάλβο, Σολωμό, Ξενόπουλο και τόσους άλλους λόγιους; Όχι, δεν πρόκειται για «μνημόσυνο», απλώς πρέπει η εξέλιξη να είναι ομαλή, να μη γίνεται με «διαγραφή αρχείων».

Για να υπάρξει μέλλον, πρέπει οι επιχειρηματίες της εστίασης να πιστέψουν στον τόπο τους και να βάλουν στις λίστες ζακυνθινά κρασιά σε προσιτές τιμές. Να γίνει το κρασί και άλλα γαστρονομικά προϊόντα αυτό το «κάτι» που θα θυμάται ο επισκέπτης.


Και αυτός ο εύφορος κάμπος, που τέμνει Ανατολή και Δύση, έχει ακόμα καλλιέργειες; Σαφώς μειωμένες, αλλά, ναι, από λίγους και τολμηρούς που αντιστέκονται στην άναρχη τουριστική δόμηση και παλεύουν να κρατήσουν ζωντανή την τοπική αγροτική παραγωγή.


Ιστορικά, ανάμεσα στις φημισμένες καλλιέργειες της Ζακύνθου ξεχώριζε η αμπελοκαλλιέργεια. Καταγράφονται δεκάδες τοπικές ποικιλίες, με τις Γουστολίδι, Παύλο, Σκιαδόπουλο, Ρομπόλα, Αυγουστιάτη και δύο-τρεις ακόμα να παραμένουν ζωντανές. Και ενώ μέχρι πριν από πέντε χρόνια δύσκολα έβρισκες αξιοπρεπές εμφιαλωμένο κρασί από ντόπια οινοποιεία, πλέον υπάρχουν αξιόλογες επιλογές.

Η Ζάκυνθος του σήμερα μέσα από το κρασί της Facebook Twitter
Από αριστερά: Στη Ρίζα του Βουνού - Αυγουστιάτης, Paolo και Βερντέα Οινόλπη.

Αν θέλετε να γνωρίσετε το παρελθόν και το παρόν του νησιού μέσα από ένα ποτήρι κρασί, σας προτείνουμε να ξεκινήσετε με τις παρακάτω ετικέτες:

ΣΤΗ ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ

Κτήμα Γράμψα / Αυγουστιάτης

Στις παρουσιάσεις και στις δοκιμές συνηθίζεται να ξεκινάμε με τα λευκά, όμως ο Αυγουστιάτης (ερυθρό κρασί) του Γράμψα έχει φινέτσα, νεύρο και πίνεται ευχάριστα όλο τον χρόνο. Φρουτώδη αρώματα, με κυρίαρχα το κεράσι και τη φράουλα. Απολαυστικό στο στόμα, με ισορροπημένη οξύτητα, φρουτώδη επίγευση και νύξεις σοκολάτας.

ΒΕΡΝΤΕΑ ΟΙΝΟΛΠΗ

Οινοποιείο Οινόλπη / Σκιαδόπουλο - Παύλος - Ρομπόλα - Γουστολίδι

Η βερντέα μαζί με τη ρετσίνα φέρουν την ένδειξη «Ονομασία κατά παράδοση». Πρόκειται για προστατευόμενους τύπους κρασιού, όχι για ποικιλίες. Η μεταξύ τους διαφορά είναι ότι ρετσίνα παράγει σχεδόν όλη η Ελλάδα, βερντέα μόνο η Ζάκυνθος. Κι αυτό διότι για να γίνει πρέπει να συμμετέχει με ποσοστό τουλάχιστον 50% η τοπική ποικιλία Σκιαδόπουλο. Κοινό βερντέας και ρετσίνας, το οξειδωμένο παρελθόν τους, συχνά σε απωθητικές κλίμακες. Σήμερα, συναντάμε εξαιρετικές προτάσεις σε ρετσίνα από διαφορετικές περιοχές της χώρας και τη «σύγχρονη» βερντέα της Οινόλπης, γεμάτη φρεσκάδα.

ΡΟΜΠΟΛΑ ΖΑΚΥΝΘΟΣ

Αθηνά Τσώλη / Ρομπόλα

Μοιάζει να έχει σχέση με τη φημισμένη κεφαλονίτικη ποικιλία, όμως έχουμε να κάνουμε με διαφορετικό αποτέλεσμα κι αυτό τραβάει το ενδιαφέρον μας. Αντίθετα με τα περισσότερα ντόπια κρασιά, τα σταφύλια προέρχονται από ορεινά, ξερικά αμπελοτεμάχια της βορειοδυτικής Ζακύνθου. Κλειστή μύτη, ορυκτός χαρακτήρας, μέτρια οξύτητα και νότες αλατότητας στην επίγευση. Προτείνουμε να τη συνοδεύσετε με φαγητό.

PAOLO

Κτήμα Μερκάτη / Παύλος - Ρομπόλα

Υπάρχουν κρασιά −και το γράφουμε χωρίς έπαρση− που με περηφάνια νιώθουμε ότι μπήκαν στο τραπέζι των οινόφιλων χάρη στις εμμονές μας. Χρόνια πριν, η αρχή έγινε με Οικονόμου και Σκλάβο. Με συνεχή αναζήτηση, αρχίσαμε σιγά-σιγά ν' ανακαλύπτουμε «διαμάντια» απ' όλη την Ελλάδα. Έτσι, φτάσαμε στο εσωστρεφές Κτήμα Μερκάτη, με τον ιδιόκτητο αμπελώνα της οικογένειας από τα μέσα του 18ου αιώνα. Ελάχιστες παρεμβάσεις στην καλλιέργεια, απόλυτα ήπια οινοποίηση και δύο ετικέτες από λευκά κρασιά βαθιάς παλαίωσης. Παραμονή για δύο χρόνια σε δρύινα βαρέλια με προσανατολισμό σε εκούσιο οξειδωτικό χαρακτήρα, στο πρότυπο των «κίτρινων κρασιών» (vins jaunes) της ανατολικής Γαλλίας. Το Paolo, χαρμάνι Παύλου και Ρομπόλας, αναζητά απεγνωσμένα φαγητό. Κάποιοι το προτιμούν με κρέας και άλλοι με έντονες γεύσεις ιωδίου, όπως οι πετροσωλήνες. Όπως καταλαβαίνετε, μπορούμε να μιλάμε ώρες γι' αυτό το κρασί. Καλύτερα όμως να το πίνουμε συζητώντας.

Η Ζάκυνθος του σήμερα μέσα από το κρασί της Facebook Twitter
Φωτογραφία από το Κτήμα Μερκάτη

Αυτή είναι μια συνοπτική αποτύπωση της Ζακύνθου στον οινικό χάρτη. Το παρόν είναι καλύτερο από τα τελευταία σαράντα χρόνια. Για να υπάρξει μέλλον όμως, πρέπει οι επιχειρηματίες της εστίασης να πιστέψουν στον τόπο τους και να βάλουν στις λίστες ζακυνθινά κρασιά σε προσιτές τιμές. Να γίνει το κρασί και άλλα γαστρονομικά προϊόντα αυτό το «κάτι» που θα θυμάται ο επισκέπτης. Όχι μόνο φωτογραφίες από το Ναυάγιο.


Σπαταλώντας λίγο χρόνο μέχρι το πρώτο ραντεβού, διέσχισα την έρημη πλατεία Σολωμού − επτά και τέταρτο το πρωί ήταν άλλωστε. Μέχρι τον σεισμό του 1953, στην πλατεία υπήρχε το Δημοτικό Θέατρο, έργο του Ερνέστου Τσίλερ, και το Λομπαρδιανό Καζίνο. Από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα, σε ένα καλαίσθητο κτίριο στα πρότυπα της «άλλης Ζακύνθου», στεγάζονται η βιβλιοθήκη, ένα καφεστιατόριο και ο μοναδικός χειμερινός κινηματογράφος. Πριν από χρόνια, ο κινηματογράφος σταμάτησε να λειτουργεί, παράπλευρη απώλεια των καιρών. Τελευταία, μια παρέα με όραμα αναβάθμισε και επαναλειτουργεί τον κινηματογράφο με ταινίες πρώτης προβολής.


Ίσως, τελικά, αυτό να είναι το πεπρωμένο του τόπου: βαριά κληρονομιά, απαξίωση και στη συνέχεια αναγέννηση.

Γεύση
0

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ