Ο «Δράκος» του Κούνδουρου: Μια τεράστια ελληνική περιπέτεια. Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο

Ο «Δράκος» του Κούνδουρου: Μια τεράστια ελληνική περιπέτεια. Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Ο Δράκος δεν είναι φυσικά μια αστική ή καθαρά πολιτική ταινία, αλλά μέσα από την ιστορία της βάζει έναν καθρέφτη στο ανθρώπινο μωσαϊκό ενός κατεστραμμένου, μεγάλου χωριού.
0



Ο «Δράκος» δεν ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που προβλήθηκε σε διεθνές φεστιβάλ. Ούτε η πρώτη που ιχνογραφούσε τη μεταπολεμική και μετεμφυλιακή Αθήνα ως υβρίδιο αναπτυσσόμενης και σπαραγμένης πόλης. Δεν ήταν καν το ντεμπούτο του νεαρού Νίκου Κούνδουρου που μόλις έφυγε από τη ζωή, στα 90 του χρόνια. Υπήρξε όμως μια μοναδική δημιουργία, μακράν η καλύτερη, η πιο πρωτότυπη και ολοκληρωμένη του, για πολλούς λόγους.


Ο Θωμάς, ο αδέκαρος, άκληρος, άφιλος και όχι ιδιαίτερα συμπαθής πρωταγωνιστής, είναι περισσότερο φάντασμα παρά άνθρωπος, η σκιά ενός μισερού, σβησμένου εαυτού, ένας θολός, υπνωτισμένος και απογοητευμένος υπαλληλάκος που ντύνεται προσωρινά γίγαντας λόγω των περιστάσεων, σαν λανθασμένο πρωτοσέλιδο, αλλά πορεύεται τετελεσμένος στη νύχτα που τον γοητεύει, τον γλεντά, τον καταπίνει και τον ξεβράζει, κάνοντας πως δεν τον ήξερε ποτέ. Νομίζω πως είναι η πρώτη φορά που στο ελληνικό σινεμά είδαμε έναν χαρακτήρα που, αντί να δρα με αφέλεια, καλοσύνη, κουτοπονηριά ή διαβολή, δεχόταν τις αντιδράσεις των άλλων – ένα στοιχειωμένο αντικείμενο που αδιαμαρτύρητα βούλιαζε στη σύγχυση και στην ντροπή πράξεων με τις οποίες δεν είχε καμία σχέση, μόνο και μόνο γιατί έμοιαζε εμφανισιακά με έναν καταζητούμενο. Με όρους εξπρεσιονιστικούς (το «Μ» του Λανγκ έρχεται αμέσως στον νου) αλλά και νεορεαλιστικές επιδράσεις, ο Κούνδουρος έφτιαξε ένα ψευδο-νουάρ (μια και απέφυγε έξυπνα και ηθελημένα το στυλιζάρισμα του αμερικανικού ιδιώματος) μέσα στις σκιές μιας εφιαλτικής Πρωτοχρονιάς, στα καταγώγια και στους χωματόδρομους, στις αυλές που πηδούσε για να σωθεί ο Θωμάς, στα φτωχικά σπιτάκια και στα καμπαρέ, μέχρι το φινάλε της ακροθαλασσιάς, χωρίς φως, στην άκρη μιας περιπέτειας δίχως αύριο. Εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί, όταν παίχτηκε η ταινία σε πρώτη προβολή, ελάχιστοι χάρηκαν με αυτό το διόλου κολακευτικό χρονικό μιας εντελώς παρανοϊκής κοινωνίας που βλέπει εχθρούς στο πρόσωπο ενός κακομοίρη και δολοφόνους εκεί που δεν υπάρχουν. Ο αντιήρωας πληρώνει ακριβά την ουδετερότητά του, γίνεται αυτόματα ύποπτος γιατί δεν ανήκει πουθενά και βλέπει τη χρόνια ευγένεια και τους καλούς του τρόπους να μην του χρησιμεύουν καθόλου. Μαυροφορεμένος και σιωπηλός, μοιάζει με εξωγήινο όταν σπρώχνεται και εξευτελίζεται από τον όχλο.

Ο «Δράκος» του Κούνδουρου: Μια τεράστια ελληνική περιπέτεια. Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Ο αντιήρωας πληρώνει ακριβά την ουδετερότητά του, γίνεται αυτόματα ύποπτος γιατί δεν ανήκει πουθενά και βλέπει τη χρόνια ευγένεια και τους καλούς του τρόπους να μην του χρησιμεύουν καθόλου.


Ο «Δράκος», φυσικά, δεν είναι μια αστική ή καθαρά πολιτική ταινία, αλλά μέσα από την ιστορία της βάζει έναν καθρέφτη στο ανθρώπινο μωσαϊκό ενός κατεστραμμένου, μεγάλου χωριού. Είναι ένα ενοχλητικό φιλμ, καθόλου μελό, σκληρό κι αγέλαστο σαν πέτρα, το αντίθετο της ωραιοποίησης και της εξιδανίκευσης, ένας συνεχής ρόγχος ενός μελλοθάνατου στο σισύφειο ατύχημά του να γευτεί τη ζωή εκεί έξω, το flip side της dolce vita του Δημήτρη Χορν στο «Μια ζωή την έχουμε». Και παρά το κακό του ντουμπλάζ παραμένει εθιστικό, σαν μια κιτρινισμένη οικογενειακή φωτογραφία που δεν μπορούμε να πάρουμε τα μάτια από πάνω της.

Ο «Δράκος» του Κούνδουρου: Μια τεράστια ελληνική περιπέτεια. Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Οθόνες
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Μια ταινία που η Τζέιν Όστιν θα ήταν περήφανη να είχε σκηνοθετήσει, η Λίντσεϊ Λόχαν ανταλλάζει σώμα με την Τζέιμι Λι Κέρτις ξανά μετά από 22 χρόνια κι ένας μεταλλαγμένος Μπάμπι εκδικείται για τον θάνατο της μαμάς του. – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Νεαρές μητέρες»: Είναι καλοκαιρινή επιλογή μία ταινία των αδελφών Νταρντέν; 

The Review / «Νεαρές μητέρες»: Tα κατάφεραν πάλι οι αδελφοί Νταρντέν; 

Τι κάνει τις «νεαρές μητέρες» να ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες δουλειές των Βέλγων δημιουργών; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητάνε για τη βραβευμένη ταινία που παίζεται στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Οθόνες / American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Η American Apparel πουλούσε απελευθέρωση, αλλά πίσω από τις βιτρίνες και το φίνο βαμβάκι το brand ήταν βουτηγμένο στα σκάνδαλα: σεξουαλική παρενόχληση, κατάχρηση εξουσίας και ένα εργασιακό κλίμα που κάθε άλλο παρά cool ήταν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Movies

Οθόνες / Η σπαρταριστή επιστροφή των «Τρελών Σφαιρών» και 9 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ο Λίαμ Νίσον δείχνει την κωμική στόφα του, η Άλισον Μπρι και ο Ντέιβ Φράνκο πρωταγωνιστούν στην πιο αναμενόμενη ταινία τρόμου της χρονιάς, η νέα ταινία των αδερφών Νταρντέν και 4 επανεκδόσεις – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Είδαμε την ταινία που διασκευάζει ο Γιώργος Λάνθιμος

Οθόνες / Η ταινία στην οποία βασίστηκε ο Λάνθιμος: Ένα κρυμμένο νοτιοκορεατικό διαμάντι

Η επικείμενη κυκλοφορία του «Bugonia» στάθηκε αφορμή για να επισκεφτούμε ξανά την κινηματογραφική του πηγή, το cult «Save the Green Planet!», έναν από τους κρυμμένους θησαυρούς του νοτιοκορεατικού σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ